Όλα είναι κλεμμένα, όλα μας ανήκουν!

Παίρνουμε πίσω λίγα από αυτά που με κόπο παράγαμε και τα αφεντικά μας έχουν κλέψει…

Το καθεστώς εκτάκτου ανάγκης, σε συνδυασμό με τις ληστρικές επιδρομές των αφεντικών στην εργασία και στις ζωές μας, επιβάλλουν στην κοινωνία το φόβο της καταστολής και την ανέχεια. Οι ανισότητες στην καθημερινότητα παίρνουν τραγική μορφή, όταν τα χέρια απλώνονται ζητιανεύοντας ή αναποδογυρίζουν σκουπιδοτενεκέδες ελπίζοντας να βρουν τροφή. Η ανεργία και οι συνεχιζόμενες αυξήσεις των προϊόντων που βρίσκονται στα ράφια των σούπερ μάρκετ, μας έχουν κάνει να αναρωτιόμαστε αν θα ικανοποιήσουμε ακόμη και τις βασικές μας πρώτες ανάγκες.

Δεν το ανεχόμαστε, θα αντισταθούμε

Σήμερα καλύψαμε τα πρόσωπά μας και απαλλοτριώσαμε ένα από αυτά τα μεγάλα σούπερ μάρκετ. Το πρόσωπό μας είναι πια η κίνησή μας, κι επειδή τους ταράσσει την ησυχία (κυρίως) κι ύστερα την κερδοφορία, θα γυρέψουν να μας βρουν. Δεν τους χαριζόμαστε, αμφισβητούμε την τρομοκρατία τους, σχεδιάζουμε τους τρόπους μας κι απαντάμε συλλογικά στον δρόμο. Συλλογικοποιούμε τις αντιστάσεις μας και εξεγειρόμαστε ενάντια στους καταπιεστές μας.

Σήμερα κάναμε και μία στάση στον ΟΑΕΔ

Αφήσαμε κάποια από τα πράγματα που πήραμε στον τοπικό ΟΑΕΔ ως μια χειρονομία ταξικής αλληλεγγύης προς τους υπόλοιπους εργαζόμενους κι ανέργους. Μια δίκαιη πράξη που εμείς οι από κάτω κάνουμε για τους εαυτούς μας, ξαναμοιράζοντας την πίτα. Σε αυτό το σύγχρονο δουλεμπορικό σύστημα, σε αυτήν τη νέα γαλέρα, οι εργαζόμενοι στα κοινωφελή προγράμματα, που προωθεί ο ΟΑΕΔ, αναγκάζονται να ζήσουν για 5 μήνες σα δούλοι. Χωρίς αργίες, χωρίς δικαίωμα να αρρωστήσεις, με ψίχουλα για μισθό και με την απειλή της διαγραφής από τους καταλόγους τους εάν αρνηθείς τη θέση που σου ορίζουν. Όλοι πρέπει να γνωρίζουμε πως είμαστε περισσότεροι και πως, αν θελήσουμε να οργανωθούμε, μπορούμε να ανατρέψουμε τους εκμεταλλευτές της ζωής μας.

“φτωχοί πλην άτιμοι”