Monthly Archives: January 2016

Ενημέρωση κρατουμένων νοσοκομείου φυλακών Κορυδαλλού «Άγιος Παύλος»

Στις 22/1/16 η υπηρεσία των σωφρονιστικών υπαλλήλων σε συνεργία με την εισαγγελέα του νοσοκομείου κορυδαλλού έδειξαν για μια ακόμη φορά το αληθινό απάνθρωπο εκδικητικό τους πρόσωπο κάτω από την μάσκα του ¨σωφρονισμού¨. Αποφασίστηκε λοιπόν, ο πειθαρχικός εγκλεισμός στην απομόνωση ενός συγκρατούμενου μας, του Ιλίρ Ασλανάι, αλβανικής καταγωγής, ο οποίος έχασε τα δυο του πόδια κατά την 22χρονη αιχμαλωσία του.

Τον έριξαν στην απομόνωση, βρίσκεται σε αναπηρικό καροτσάκι χωρίς πόδια και βοήθεια. Πώς αυτός ο άνθρωπος θα αυτο-εξυπηρετηθεί; πώς θα πάει τουαλέτα; πώς θα πλυθεί;

Η δικαιολογία ήταν ότι πουλούσε τα αυτοκόλλητα της μορφίνης καθότι τυγχάνει καρκινοπαθής. Ό,τι και να έκανε αυτός, ο εγκλεισμός των 10 ημερών στην απομόνωση, εμείς ως νοήμονες, δίκαιοι και πάνω από όλα Άνθρωποι δεν θα το αφήσουμε να περάσει έτσι. Δεν το ζητάμε. Δεν το διεκδικούμε. ΤΟ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ! ΝΑ ΒΓΕΙ Ο ΙΛΙΡ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ και να επιστρέψει στο θάλαμο του, όπου υπάρχουν άνθρωποι που τον φροντίζουν. ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ-ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΣΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ ΤΩΝ ΑΠΟΜΟΝΩΣΕΩΝ!

Αυτό το κείμενο αποτελεί απλώς προειδοποίηση σε περίπτωση που ο Ιλίρ δεν βγει από εκεί που τον έκλεισαν οι σωφρονιστές ανθρωποφύλακες-ανθρωποθηκάριοι, τότε θα υπάρξει δυναμική αντίδραση από εμάς. Όπως και κάθε δράση έχει και αντίδραση. Αν δεν συμβεί αυτό τότε η κινητοποίηση μας θα κλιμακωθεί. Περιμένουμε ως το πρωί 23/1 να δούμε τον Ιλίρ Ασλανάι στον θάλαμο του στον 1ο όροφο όπου και εκεί ανήκει.

Οι κρατούμενοι: Σπύρος Φατούρος, Κοντογιάννης Δημήτρης, Δουλάδης Χαράλαμπος, Σπάρος Παναγιώτης, Πετρακας Νικόλαος, Δανδραης Ιωάννης

[Αθήνα / Πειραιάς] (Βρώμικη) ανάληψη ευθύνης

Κάθε στιγμή της καθημερινότητάς μας βομβαρδιζόμαστε από εικόνες. Από εικόνες που πρέπει να μετουσιωθούν σε συμπεριφορές για να ταιριάζουμε στα σχέδια αυτού του σάπιου κόσμου. Επικοινωνούμε μέσα από ψυχρές οθόνες υπολογιστών, φτιάχνουμε πλαστούς εαυτούς στα λεγόμενα social media, κυκλοφορούμε χαϊδεύοντας υπνωτισμένοι το πιο εξελιγμένο smartphone, υιοθετούμε το τελευταίο “trend” της μόδας για να είμαστε “in” και όλα αυτά σε αδιάκοπη κίνηση μέσα σ’ ένα εικονικό περιβάλλον χάρτινων κόσμων περιοδικού lifestyle. Σαν οι διαφημίσεις να βγήκαν βόλτα, συναγωνιζόμενες ποιά είναι η πιο επιτυχημένη. Οι σκλάβοι αυτής της συνθήκης είναι τουλάχιστον ευτυχισμένοι από τη νάρκωση της κατανάλωσης εμπορευμάτων.

Το χειρότερο απ’ όλα, όμως, είναι η φυσικοποιημένη αποδοχή αυτής της μιζέριας και η θεώρηση της ως δεδομένη. Σαν να κυκλοφορεί στο αίμα, όντας στοιχείο του DNA μας…

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΥΧΡΩΜΗΣ ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ

Καμία αντίδραση για ανθρώπινες σκιές που ψάχνουν στα σκουπίδια για αποφάγια, καμία πράξη (απ’ τους περισσότερους) για πρόσφυγες που ξεβράζονται πνιγμένοι σε ακτές και φυσικά ούτε λέξη για την, ούτως ή άλλως, φρίκη αυτού του πολιτισμού που τα μετράει όλα σαν αριθμούς σε στατιστικούς δείκτες.

Θέλοντας να σαμποτάρουμε, στο βαθμό που αυτό επιτεύχθηκε, την εύρυθμη κανονικότητα της φρενήρους κατανάλωσης εμπορευμάτων τις μέρες που η πόλη φοράει τα γιορτινά της κάνοντας τους αποκλεισμένους αυτού του κόσμου εικόνα ενός παράλληλου σύμπαντος, προσποιηθήκαμε τα μαστουρωμένα απ΄ την κατανάλωση εμπορευμάτων ζόμπι και ρίξαμε αμπούλες βρώμας σε μεμονωμένα πολυκαταστήματα εμπορικών δρόμων της Αθήνας και του Πειραιά καθώς και σε εμπορικά κέντρα όλων των προαστίων που στεγάζουν πολυεθνικές εταιρείες ηλεκτρονικών ειδών, ειδών ένδυσης, καθώς και ομορφιάς. Εταιρείες που τα προϊόντα τους παράγονται σε χώρες του Τρίτου Κόσμου με αμοιβές στους εργάτες-σκλάβους που πολλές φορές δεν αγγίζουν καν το ένα δολλάριο ημερησίως, συνοδευόμενες από εξευτελιστικές συνθήκες «εργασίας» και καταλήγουν σε αυτές του Πρώτου να διατίθενται με αρκετά μηδενικά στο τέλος της τιμής τους.

Βεβαίως, γνωρίζουμε πολύ καλά πως όποια μορφή σαμποτάζ και αν εφαρμόσουμε, όσες πέτρες και μολότοφ κι αν εκσφενδονίσουμε και οτιδήποτε επιθετικό πράξουμε ενάντια στον κόσμο των εμπορευμάτων, του θεάματος και των υπηρετών τους, λίγα πράγματα θα έχουμε καταφέρει αν πρώτα δεν ξεριζώσουμε από μέσα μας κι έπειτα στην καθημερινότητα με τους γύρω μας τις εξουσιαστικές σχέσεις που αυτή η κοινωνία προτάσσει και μας δηλητηριάζει. Τον πολιτισμό, δηλαδή, της υποταγής, της απάθειας και των εκμεταλλευτικών σχέσεων ανθρώπου από άνθρωπο. Οφείλουμε, επίσης, να μελετάμε την εποχή μας και σφυρηλατώντας συντροφικές σχέσεις αλληλεγγύης, να επιτιθόμαστε στον κόσμο της εξουσίας, γνωρίζοντας πως…
ΟΣΟ ΠΙΟ ΑΛΗΘΙΝΟΙ, ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΖΩΝΤΑΝΟΙ
ΟΣΟ ΠΙΟ ΖΩΝΤΑΝΟΙ, ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ

μακρινοί απόγονοι του Ντεμπόρ/ 4ο συμμετοχικό συμβούλιο σιτουασιονιστών/ αρνητές της κοινωνίας ΑΕ

[Φυλακές Κορυδαλλού] Απολογία του Γιώργου Πετρακάκου στη 2η δίκη του Επαναστατικού Αγώνα

Βρίσκομαι κατηγορούμενος επειδή έχω συμμετάσχει σε ορισμένες ληστείες τραπεζών.

Δεν καταλαβαίνω και δε θα μπορέσω να καταλάβω, όσα χρόνια και αν με φυλακίσετε, γιατί αυτό αποτελεί κατηγορία και όχι τίτλο τιμής, αφού αυτές είναι υπεύθυνες για το ξεκλήρισμα ενός ολόκληρου λαού.

Κατηγορούμαι από αυτό το δικαστήριο για τρεις ληστείες στα πλαίσια του Ε.Α. Κατηγορούμαι επίσης σε άλλες δικογραφίες για τη ληστεία στο Δίστομο και για διακεκριμένη οπλοκατοχή στα πλαίσια άγνωστης τρομοκρατικής οργάνωσης… Άγνωστης τρομοκρατικής οργάνωσης που θα έφτιαχνα ή αναλόγως τι θα φαντασιωνόντουσαν… Για τέσσερις ένοπλες οργανώσεις, διαφορετικές από τον Ε.Α. με κατηγόρησαν στην αντιτρομοκρατική όταν με πιάσανε και προσπαθούν με διάφορα τεχνάσματα να μου προσάψουν. Στις τέσσερεις οργανώσεις η μια δώρο είναι ο Ε.Α.

Δε θα εκπλαγώ αν τους επόμενους μήνες κατηγορηθώ όχι μόνο για τις ληστείες, στις οποίες είχα συμμετοχή, αλλά και για οποιαδήποτε ανεξιχνίαστη ληστεία έχει γίνει τα τελευταία εκατό χρόνια στην Ελλάδα.

Η ποινή με αφήνει αδιάφορο και ξέρω ότι η αστυνομία ζητάει από το δικαστήριό σας τη βαριά καταδίκη μου. Είτε καταδικαστώ για μία ληστεία είτε για τρεις, για μένα δεν έχει διαφορά. Αν εξηγήσω δύο πράγματα λοιπόν δεν θα είναι για να πετύχω μια μικρότερη ποινή, αλλά για να κατατεθεί επίσημα η αλήθεια.

Ξεκίνησα να ληστεύω τράπεζες από το 2002, όχι όμως γιατί μου άρεσε η εύκολη ζωή. Η ζωή αυτή έτσι κι αλλιώς κάθε άλλο παρά εύκολη είναι. Από ένστικτο τοποθέτησα τον εαυτό μου απέναντι σ’ αυτήν την απάνθρωπη μηχανή που τρέφεται με ανθρώπους. Θεωρώ άδικο αυτό το σύστημα που στηρίζει τις τράπεζες και που στηρίζεται από αυτές. Το θεωρώ βίαιο και ληστρικό. Ληστές και τρομοκράτες είναι οι τράπεζες. Εγκληματίες είναι όσοι τις στηρίζουν. Η απόφασή μου να ληστεύω τράπεζες ήταν ο δικός μου μοναχικός τρόπος να τις πολεμήσω.

Δεν έχω οργανωθεί ποτέ μου πολιτικά και η επαφή μου με τον αναρχικό χώρο ήταν και είναι οι προσωπικές και φιλικές σχέσεις που ανέπτυξα με κάποιους αναρχικούς αγωνιστές γνωρίζοντάς τους στη φυλακή, κυρίως το διάστημα 2003-2006. Σέβομαι και εκτιμώ τον αγώνα τους, την ανιδιοτέλεια και το ήθος τους. Θεωρώ ότι έχουν τα δίκαιο με το μέρος τους, όμως δεν είχα ποτέ σχέση με καμία νόμιμη ή παράνομη, άοπλη ή ένοπλη ομάδα ή οργάνωση. Θεωρώ πως και η δίωξή μου για συμμετοχή στον Ε.Α. γίνεται για επικοινωνιακούς λόγους και για να εξυπηρετήσει τη θεωρία της αντιτρομοκρατικής για δήθεν επιχειρησιακή σύνδεση μεταξύ «ποινικών και τρομοκρατών». Το πρόσωπό μου είναι ιδανικό για αυτό το πείραμα αφού από τη μια είμαι ληστής τραπεζών -μια παραβατική δραστηριότητα που έχει όμως την κοινωνική αποδοχή- και όχι ας πούμε έμπορος ναρκωτικών, ενώ από την άλλη είναι γνωστό ότι έχω προσωπικές σχέσεις με κάποιους αναρχικούς. Όμως είναι άλλο πράγμα οι προσωπικές σχέσεις και συμπάθειες και άλλο η συμμετοχή σε επαναστατική οργάνωση.

Επιθυμία της αντιτρομοκρατικής για λόγους που εξυπηρετούν τη δική της προπαγάνδα είναι να κατηγορηθώ αν γίνεται και για παραπάνω από δύο επαναστατικές οργανώσεις.

Δεν είναι τυχαίο που το όνομα και η φωτογραφία μου ξεκίνησαν και γίνονταν πρώτο θέμα στις ειδήσεις αμέσως μετά τη σύλληψη του Ν. Μαζιώτη χαρακτηρίζοντάς με το δεξί του χέρι και άλλα τέτοια τραγελαφικά χωρίς στην πραγματικότητα να με συνδέει τίποτα μαζί του και χωρίς να υπάρχει ένα στοιχείο που να μπορεί να επιβεβαιώσει ένα τέτοιο σενάριο.

Δεν ταιριάζει στο χαρακτήρα μου να κάνω δηλώσεις νομιμοφροσύνης. Δηλώνω με υπερηφάνεια ότι είμαι ληστής τραπεζών. Εάν ήμουν στον Ε.Α. θα το δήλωνα και θα το υπερασπιζόμουν. Όμως έχω διαλέξει άλλη πορεία στη ζωή μου συνειδητά.

Επαναστατική είναι η ίδια μου η ζωή, όπως εγώ την επέλεξα και εγώ ο ίδιος την έπλασα με τις επιλογές μου στο να είμαι έξω από τον αυτοματοποιημένο τρόπο ζωής.

Επίσης δεν έχω συμμετάσχει σε όσες ληστείες μου καταλογίζουν. Ακόμη κι αν το ήθελα θα ήταν πρακτικά αδύνατο να έχω κάνει όσες ληστείες προσπαθούν –βάσει εγγράφων– να μου καταλογίσουν, δεδομένου ότι αυτές, στις οποίες συμμετείχα, απαιτούσαν πολύμηνο σχεδιασμό, προκειμένου να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα με τον πιο ήπιο τρόπο, βάζοντας πάντα ως προτεραιότητα την ασφάλεια των πολιτών ακόμη και σε βάρος της δικής μου ασφάλειας. Σε καμία από τις ληστείες που έχω πάρει μέρος δεν έχει ανοίξει ούτε ρουθούνι και δεν έχει χρειαστεί να ρίξω ούτε μια βολή στον αέρα για εκφοβισμό. Ήταν πάντα σχεδιασμένες λεπτομερώς και παίρναμε πάντα όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να μην κινδυνέψει κανείς.

Η δικογραφία που έχετε μπροστά σας είναι μια πρόχειρη συρραφή αστυνομικών ρεπορτάζ και τίποτα παραπάνω. Από τις κατηγορίες που μου αποδίδονται σ’ αυτό το δικαστήριο και παρότι τα στοιχεία που έχετε είναι στην πραγματικότητα από ανεπαρκή ως ανύπαρκτα, παραδέχομαι τη συμμετοχή μου στη ληστεία της Eurobank στην Ακράτα.

Δε θα δώσω άλλες πληροφορίες σχετικά και δε θα απαντήσω στις ερωτήσεις σας.