Κάθε στιγμή της καθημερινότητάς μας βομβαρδιζόμαστε από εικόνες. Από εικόνες που πρέπει να μετουσιωθούν σε συμπεριφορές για να ταιριάζουμε στα σχέδια αυτού του σάπιου κόσμου. Επικοινωνούμε μέσα από ψυχρές οθόνες υπολογιστών, φτιάχνουμε πλαστούς εαυτούς στα λεγόμενα social media, κυκλοφορούμε χαϊδεύοντας υπνωτισμένοι το πιο εξελιγμένο smartphone, υιοθετούμε το τελευταίο “trend” της μόδας για να είμαστε “in” και όλα αυτά σε αδιάκοπη κίνηση μέσα σ’ ένα εικονικό περιβάλλον χάρτινων κόσμων περιοδικού lifestyle. Σαν οι διαφημίσεις να βγήκαν βόλτα, συναγωνιζόμενες ποιά είναι η πιο επιτυχημένη. Οι σκλάβοι αυτής της συνθήκης είναι τουλάχιστον ευτυχισμένοι από τη νάρκωση της κατανάλωσης εμπορευμάτων.

Το χειρότερο απ’ όλα, όμως, είναι η φυσικοποιημένη αποδοχή αυτής της μιζέριας και η θεώρηση της ως δεδομένη. Σαν να κυκλοφορεί στο αίμα, όντας στοιχείο του DNA μας…

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΥΧΡΩΜΗΣ ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ

Καμία αντίδραση για ανθρώπινες σκιές που ψάχνουν στα σκουπίδια για αποφάγια, καμία πράξη (απ’ τους περισσότερους) για πρόσφυγες που ξεβράζονται πνιγμένοι σε ακτές και φυσικά ούτε λέξη για την, ούτως ή άλλως, φρίκη αυτού του πολιτισμού που τα μετράει όλα σαν αριθμούς σε στατιστικούς δείκτες.

Θέλοντας να σαμποτάρουμε, στο βαθμό που αυτό επιτεύχθηκε, την εύρυθμη κανονικότητα της φρενήρους κατανάλωσης εμπορευμάτων τις μέρες που η πόλη φοράει τα γιορτινά της κάνοντας τους αποκλεισμένους αυτού του κόσμου εικόνα ενός παράλληλου σύμπαντος, προσποιηθήκαμε τα μαστουρωμένα απ΄ την κατανάλωση εμπορευμάτων ζόμπι και ρίξαμε αμπούλες βρώμας σε μεμονωμένα πολυκαταστήματα εμπορικών δρόμων της Αθήνας και του Πειραιά καθώς και σε εμπορικά κέντρα όλων των προαστίων που στεγάζουν πολυεθνικές εταιρείες ηλεκτρονικών ειδών, ειδών ένδυσης, καθώς και ομορφιάς. Εταιρείες που τα προϊόντα τους παράγονται σε χώρες του Τρίτου Κόσμου με αμοιβές στους εργάτες-σκλάβους που πολλές φορές δεν αγγίζουν καν το ένα δολλάριο ημερησίως, συνοδευόμενες από εξευτελιστικές συνθήκες «εργασίας» και καταλήγουν σε αυτές του Πρώτου να διατίθενται με αρκετά μηδενικά στο τέλος της τιμής τους.

Βεβαίως, γνωρίζουμε πολύ καλά πως όποια μορφή σαμποτάζ και αν εφαρμόσουμε, όσες πέτρες και μολότοφ κι αν εκσφενδονίσουμε και οτιδήποτε επιθετικό πράξουμε ενάντια στον κόσμο των εμπορευμάτων, του θεάματος και των υπηρετών τους, λίγα πράγματα θα έχουμε καταφέρει αν πρώτα δεν ξεριζώσουμε από μέσα μας κι έπειτα στην καθημερινότητα με τους γύρω μας τις εξουσιαστικές σχέσεις που αυτή η κοινωνία προτάσσει και μας δηλητηριάζει. Τον πολιτισμό, δηλαδή, της υποταγής, της απάθειας και των εκμεταλλευτικών σχέσεων ανθρώπου από άνθρωπο. Οφείλουμε, επίσης, να μελετάμε την εποχή μας και σφυρηλατώντας συντροφικές σχέσεις αλληλεγγύης, να επιτιθόμαστε στον κόσμο της εξουσίας, γνωρίζοντας πως…
ΟΣΟ ΠΙΟ ΑΛΗΘΙΝΟΙ, ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΖΩΝΤΑΝΟΙ
ΟΣΟ ΠΙΟ ΖΩΝΤΑΝΟΙ, ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ

μακρινοί απόγονοι του Ντεμπόρ/ 4ο συμμετοχικό συμβούλιο σιτουασιονιστών/ αρνητές της κοινωνίας ΑΕ

Τα ξημερώματα τις 1ης δεκέμβρη σπάσαμε τα γραφεία του σύριζα στην περιοχή της ελευσίνας βάζοντας ένα μικρό λιθαράκι στην έναρξη του μαύρου δεκέμβρη ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των φυλακισμένων συντρόφων για έναν εξεγερσιακό μαχητικό δεκέμβρη ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο.

Με τη σειρά μας λέμε σε κάθε σύντροφο/ισσα να ενεργοποιηθεί να οργανωθεί να επιτεθεί και να διαδώσει τον μαύρο δεκέμβρη σε κάθε πόλη και σε κάθε γειτονιά σε αθήνα και επαρχία.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ

O Μαρινόπουλος καυχιέται ότι είναι μια 100% ελληνική εταιρία, ο μεγαλύτερος εργοδότης στη χώρα (πάνω από 10.00 υπαλλήλους) που εξαγοράζει συνεχώς άλλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ σε Ελλάδα και Βαλκάνια (Ο.Κ., Carrefour, dia κα). Τα κέρδη του εν λόγω επιχειρηματία με σταθερή αύξηση ως το 2014 πήγαιναν εξολοκλήρου στη τσέπη του.

Τώρα όμως θέλει να μοιραστεί τη «χασούρα» με τους εργαζόμενους. Μέσα σε ένα καθεστώς τρομοκρατίας, (ενδεικτικό το ότι ελέγχει σωματικά τους εργαζόμενους με σεκιούριτι μήπως και πήραν προϊόντα) και επιβεβλημένου από τα μνημόνια εργασιακού μεσαίωνα, αυτός απαιτεί διαρκώς κι άλλα. Επιβάλλει καθεστώς ατομικών συμβάσεων, απολύει με εθελούσιες εξόδους, εκμεταλλεύεται την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, κλείνει καταστήματα για να «εξυγιάνει» την επιχείρηση.

Οι εργαζόμενοι, σάρκα από τη σάρκα της τάξης μας, προκήρυξαν απεργία για την 1η Δεκέμβρη σε όλα τα καταστήματα Carrefour. Πρέπει να σταθούμε πλάι στον αγώνα τους, πρέπει να κάνουμε τον Μαρινόπουλο να καταλάβει πως οι άνθρωποι που εκμεταλλεύεται δεν είναι μόνοι τους.

Την Κυριακή 29/11 σαν μια ελάχιστη κίνηση αλληλεγγύης, επισκεφτήκαμε υποκαταστήματα Carrefour στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, αχρηστεύσαμε τις κλειδαριές (καθυστερώντας το άνοιγμα της Δευτέρας και δίνοντας την ευκαιρία για έναν καφέ στους εργαζόμενους) και γράψαμε στένσιλ για να τους δώσουμε κουράγιο:
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
ΟΙ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΙ ΠΛΟΥΤΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ
ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΝ 1η ΔΕΚΕΜΒΡΗ

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ CARREFOUR

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ 5 ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

αναρχικοί/αναρχικές

Το βράδυ της 17ης Νοέμβρη επιτεθήκαμε με πέτρες και μπογιές στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στη Μυτιλήνη, ταυτόχρονα βανδαλίσαμε τις τράπεζες Eurobank, Alpha Bank, Πειραιώς και Εθνική.

Η δεύτερη επίθεση στα γραφεία την επόμενη μέρα πραγματοποιήθηκε ως απάντηση, κόντρα στην αποσιώπηση των γεγονότων της προηγούμενης βραδιάς.

Οι λόγοι της επίθεσης ήταν προφανείς. Το ΣΥΡΙΖΑ ως κυβερνών κόμμα με τις ανάλογες πρακτικές σε ζητήματα μεταναστευτικής, οικονομικής και κατασταλτικής πολιτικής, καθώς και οι τράπεζες ως κεντρικό γρανάζι του καπιταλισμού θα αποτελούν ΠΑΝΤΑ στόχοι μας.

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΥΝΟΡΑ!

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!

Στις 12/11 συμμετείχαμε στην γενική απεργία με ξεκάθαρο στόχο την σύγκρουση. Σύγκρουση της οποίας το πλαίσιο δεν ήταν η ανάκτηση των εργατικών δικαιωμάτων μας, ή ο όποιος εξανθρωπισμός του συστήματος. Στόχος της ήταν η ανάδειξη της εξεγερτικής πρακτικής, με προοπτική την όξυνση και την διάρκεια, απέναντι σε κάθε εξουσιαστικό θεσμό ή σχέση.

Για να πετύχουμε την αναβάθμιση της επίθεσής μας και την διάχυση του λόγου μας, επιδιώκουμε τον περαιτέρω συντονισμό μεταξύ των εξεγερμένων. Ένας συντονισμός, με οργανωτικούς όρους, απαραίτητος για την πραγμάτωση των επιθυμιών και των προταγμάτων μας.

Όσο για κάποια κομμάτια του “χώρου” που συνειδητά και πολιτικά επέλεξαν να κρατήσουν χωροταξική απόσταση, αποτελούν την αποτύπωση των συντηρητικών αντανακλαστικών της κοινωνίας, στην οποία επιδιώκουν εμμονικά να παρουσιάζουν καθαρό πρόσωπο.

Απ’ την άλλη μεριά, αυτό δε σημαίνει ότι συμπλέουμε με όσους φετιχοποιούν τη βία και δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη για τις πράξεις τους.

Αυτό το κείμενο γράφεται με σκοπό οι δράσεις που έγιναν να μην απονοηματοδοτηθούν, ούτε και να κεφαλαιοποιηθούν από πολιτικές δυνάμεις που ανάγουν τις δράσεις των εξεγερμένων στα πολιτικά προγράμματά τους. Δυνάμεις που έχουν σταθεί αντιδραστικά απέναντι σε επιθετικές ενέργειες είτε που δεν ελέγχουν, είτε που δεν εμπεριέχουν τα συγκεκριμένα κοινωνικο-ταξικά τους προτάγματα.

Κλείνοντας θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι το κείμενο αυτό εκφράζει μόνο κάποιες ατομικότητες που συγκρούστηκαν και όχι το σύνολο των δρώντων.

Καλούμε κι εμείς σε έναν Μαύρο Δεκέμβρη, για τον συντονισμό και την οργάνωση της εξεγερτικής, πολύμορφης αναρχίας.

Όσο ορφανός είναι ο λόγος χωρίς την πράξη, τόσο ορφανή είναι η πράξη χωρίς τον λόγο.

Μία ομάδα δρόμου

Ανακοίνωση Μεταναστών και Προσφύγων της Κατάληψης στο Πρώην Εργατικό Κέντρο

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το ΚΚΕ υποστήριζε και υποστηρίζει το καθεστώς Ασάντ, ούτε τυχαίο ότι όποτε κάναμε πορεία στην Αθήνα κατά του στρατιωτικοφασιστικού καθεστώτος της Συρίας μας κατηγόρησαν ως προβοκάτορες της Μοσάντ και της CIA. Ούτε τυχαίο ήταν ότι η εμφάνιση των τραμπούκων του λεγόμενου εργατικού κέντρου μάς θύμισε στους περισσότερους τις οικογένειες των Σαμπίχα του Ασάντ.

Το γεγονός ότι με δόλιο τρόπο μάς ζήτησαν κάποιοι του εργατικού κέντρου, ισχυριζόμενοι ότι θέλουν να μοιράσουν τσάι, οι ίδιοι που μάζεψαν την τελευταία σταγόνα αλατιού και το μικρό γκαζάκι όταν πήραν τα πράγματά τους από το κτήριο του εργατικού κέντρου λέγοντας ότι δεν σας βγάζουμε έξω και θα σας βοηθήσουμε. Κακώς πιστέψαμε το λόγο που δώσανε και μας πρόδωσαν τόσο σύντομα.

Από την άλλη πήραν την τελευταία σταγόνα αλατιού δειλά και δειλά και σχεδιασμένα με τραμπούκικο και φασιστικό τρόπο φώναζαν ότι «τώρα τέλειωσαν όλα. εμείς σαν εργατικό κέντρο θα διαχειριστούμε το χώρο. με τους μετανάστες μέσα χωρίς την ομάδα των προσφύγων και μεταναστών που οργάνωσε την κατάληψη». δηλαδή σύμφωνα με τα κοινωνικά φρονήματα του καθενός και της καθεμίας.

Και όπως πάντα δεν επιτρέπεται ο μετανάστης και ο πρόσφυγας να αυτοοργανωθεί. κάθε αγώνας που δεν τον ελέγχουν είναι ανεπιθύμητος και θα κάνουν ό,τι περνάει από τα χέρια τους να τον καπελώσουν ή να τον σταματήσουν. Είχαμε τη βία και την απάνθρωπη συμπεριφορά της αστυνομίας. Είχαμε τις δολοφονίες των χρυσαυγιτών. Σήμερα έχουμε τον τραμπουκισμό του ΚΚΕ που προσπαθεί με πολύ φασιστικό και εξευτελιστικό τρόπο να προσπαθεί να μας επιβάλει τη γραμμή ή να μας εμποδίσει τον αγώνα που ξεκινήσαμε τις προηγούμενες 5 μέρες για διεκδίκηση του δικαιώματος στην αξιοπρέπεια και ενάντια στην εκμετάλλευση.

Σήμερα έχουμε τους κκεέδες να θέλουν να μας εξουσιάζουν και να καπελώσουν αυτή την πρωτόγνωρη προσπάθεια αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση και την αδικία. να μην σέβονται το δικαίωμα των προσφύγων και των μεταναστών στην αυτοοργάνωση βγάζοντας αλλεργία σε κάθε αγώνα που δεν τον ελέγχουν.

Με τραμπουκισμούς και άγριες φωνές την ώρα που κοιμόντουσαν οικογένειες και τα παιδιά τους έδειξαν την αλληλεγγύη τους με αποτέλεσμα να πανικοβάλλονται άνθρωποι που έφυγαν από τις χώρες τους ξεφεύγοντας από τον πόλεμο. έκλεισαν τους διαδρόμους με καδρόνια εμποδίζοντας τις οικογένειες να φύγουν από το κτήριο με τον πιο φασιστικό τρόπο που μας θυμίζει μόνο το φασισμό των Σαμπίχα του Ασάντ. Με αποτέλεσμα όταν κατάφεραν οι τελευταίες οικογένειες να βγούνε από μέσα, να παρατήσουν όλα τους τα πράγματα και να τρέχουν τρομαγμένοι σε διάφορες κατευθύνσεις και να μας παίρνουν τηλέφωνο ότι έχασαν κάποια μέλη της οικογένειάς τους.

Μία προσπάθεια τέτοια που εμποδίζει τον αγώνα μας, εμποδίζει να δεχτούμε την έμπρακτη αλληλεγγύη από τους αλληλέγγυους-ες από διάφορους χώρους, συλλόγους, σωματεία.

Προχθές μας υποσχέθηκαν ότι θα είναι κοντά μας και θα δείξουν την αλληλεγγύη τους με τα τσάγια τους. τους πιστέψαμε και πιστέψαμε και τα τσάγια τους όπως ισχυρίστηκαν ότι τα μοίρασαν στο λιμάνι.

Δεν σκέφτηκαν να προσφέρουν το κτήριο τις μέρες που πλημμύρισε το καρά τεπέ και η μόρια, τις μέρες που πλημμύρισαν τα στενάκια της μυτιλήνης και το λιμάνι που ήταν γεμάτα με μετανάστες και πρόσφυγες που βρεχόντουσαν όλη τη νύχτα. σήμερα το θυμήθηκαν που καταφέραμε να μπούμε στο κτήριο που ήταν γεμάτο με σκουπίδια, παλιά γραφεία και σάπιους τοίχους. τώρα που το καθαρίσαμε και το οργανώσαμε τόσο ώστε να προσφέρει μία μέρα ασφάλειας. φαγητό και στέγη στις οικογένειες από ανθρώπους της ομάδας και του συλλόγου που δημιούργησαν σταθμούς ανθρώπινους και μία αγκαλιά από δικούς τους ανθρώπους, πρόσφυγες και μετανάστες σαν αυτούς. από αφγανιστάν, ιράν, ιράκ, συρία και αφρική.

Η κατάληψη ήταν μία απαλλαγή από τους λυσσασμένους λύκους των μαγαζιών, των ξενοδοχείων, των καντινών και των ταβερνών που τους επέτρεπαν να πιούν και να μην κατουράν, να φάν και στις τουαλέτες να μην παν.

Τέτοια αλληλεγγύη δεν τη θέλουμε. η αλληλεγγύη που θα μπορείς να μείνεις και να μην σκέφτεσαι και να μιλάς μας έδιωξε από τη Συρία και από το Ιράκ. την αλληλεγγύη του τραμπούκου που μας θυμίζει τους φασίστες δεν τη θέλουμε.

– θα διεκδικούμε την αυτοοργάνωση των αγώνων μας όσο και να σας φέρνει αλλεργία η ανεξαρτησία του στην πολιτική σας ηλιθιότητα.

– καταγγέλλουμε κάθε είδους τραμπουκισμό από όπου και αν προέρχεται, μπάτσοι, νεοναζί και σταλινικοί.

– καταγγέλλουμε τη βία που ασκήθηκε στα μέλη της ομάδας που οργάνωσε την κατάληψη, εμποδίζοντάς τους την είσοδο στο κτήριο για να ηρεμήσουν τις οικογένειες και τα γυναικόπαιδα για να μην τρομάζουν από τα ουρλιαχτά των τραμπούκων, λέγοντάς τους ότι δεν είναι κανονικοί μετανάστες.

Ζήτω η αλληλεγγύη

Κάτω ο φασισμός και το καπέλωμα και η χειραγώγηση των μεταναστών.

Ο αγώνας των προσφύγων δεν καπελώνεται, δεν πρόκειται να σταματήσει

Ομάδα Μεταναστών και Προσφύγων
από την Κατάληψη του πρώην Εργατικού Κέντρου

βίντεο με στιγμιότυπα από την εκκένωση της κατάληψης στο πρώην εργατικό κέντρο : youtube.com/watch?v=vgZby7kOB3Q

ένα από τα συνθήματα που φωνάχτηκαν : « ΚάππαΚάππαΕ το κόμμα σου, χαφιέ »

Σήμερα Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2015, η Κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου στο Μαρούσι Αττικής δέχτηκε επίθεση με ισχυρό εκρηκτικό μηχανισμό στην εξωτερική αυλόπορτα. Σημαντικές ζημιές σε γειτονικά κτήρια. Αυτή τη στιγμή ο χώρος είναι αποκλεισμένος από τους μπάτσους.

Αλληλέγγυοι/Αλληλέγγυες μαζευόμαστε Διονύσου & Χατζηαντωνίου, ώστε να είμαστε όλη την ημέρα στον χώρο.

Η φωτιά δεν μας καίει. Η φωτιά καίει μέσα μας.

Ζήτω η Αναρχία

κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου
πρόσβαση: 5 λεπτά από το σταθμό του ηλεκτρικού Μαρούσι
λεωφορειακή γραμμή Α8 (Στάση ΙΚΑ Αμαρουσίου)

Για το σκεπτικό της δράσης μας

Τα ξημερώματα της Κυριακής, 1/11 πραγματοποιήσαμε σαμποτάζ στο Σούπερ Μάρκετ «Α.Β Βασιλόπουλος» στην Ν. Φιλαδέλφεια, που εφαρμόζει το νόμο που αμφισβητεί και καταργεί την κυριακάτικη αργία, μια αργία που έχει κατακτηθεί με μεγάλους αγώνες των εργατών.

Στα χρόνια της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, τα αφεντικά και το κράτος επιτέθηκαν με πολλούς τρόπους, που όχι μόνο πλήττουν άμεσα τους εργάτες μέσω της μεγάλης μείωσης των εργατικών δικαιωμάτων και αύξησης του ξεζουμίσματος (μείωση μισθών, συντάξεων, κατάργηση συμβάσεων και Κυριακάτικης αργίας, αύξηση ωρών εργασίας κ.τ.λ.) αλλά, παράλληλα, έμμεσα, μέσα από την αύξηση του αυταρχισμού (αύξηση καταστολής, ελέγχου, φόρων κτλ ), προώθησης του ρατσισμού-εθνικής ενότητας (ιδεολογίες που ενισχύουν το φασισμό και τη διάσπαση των καταπιεσμένων).

Η πρωτοβουλία μας ήταν να βάλλουμε κόλλα με σύρμα στην κλειδαριά της πόρτας ώστε να μπλοκάρουμε την λειτουργία αυτής της επιχείρησης (με αυτήν την μέθοδο η πόρτα κολλά και για να ανοίξει χρειάζεται αρκετός χρόνος και δουλειά τεχνικού) και να συμβάλουμε έτσι στην δημιουργία πράξεων αντίστασης στους χώρους εργασίας. Δεν πιστεύουμε πως είμαστε κάποιοι πρωτοπόροι, super ήρωες που θα σώσουμε τους εκμεταλλευόμενους, μα αντίθετα, πιστεύουμε πως η απελευθέρωση τους είτε θα είναι έργο των ίδιων είτε δεν θα υπάρξει ποτέ.

Για το σαμποτάζ

Εντάσσουμε την κίνησή μας στη λογική του σαμποτάζ, μια λογική που θέλει να σπάσει το μοντέλο του υποταγμένου εργάτη που θεωρεί ευεργέτη του το αφεντικό και δουλεύει σκληρά για να το ικανοποιήσει. Περισσότερες ώρες εργασίας σημαίνουν μεγαλύτερη εκμετάλλευση και μεγαλύτερο κέρδος για τον εργοδότη. Άρα κάθε λεπτό που περνά χωρίς αυτή μόνο προς όφελος των εκμεταλλευόμενων μπορεί να είναι.

Η φαρέτρα του σαμποτάζ έχει πολλά και διαφορετικά «βέλη» (συνειδητή μείωση της δουλειάς, καταστροφή σε μηχανήματα, ψευδείς λόγοι για απουσία από τη δουλειά, συγκάλυψη εργατών που πραγματοποιούν τέτοιες ενέργειες κ.τ.λ.), «βέλη» που δεν χρειάζονται κάποια επιστημονική γνώση και ικανότητα αλλά εφευρετικότητα και φαντασία ώστε να τρυπήσουν λίγο λίγο την διαρκώς λαίμαργη κοιλιά του τέρατος της εκμετάλλευσης. «Βέλη» που η κοινή τους «εκτόξευση» προωθεί την αλληλεγγύη μεταξύ των εργατών.

Για τις απαλλοτριώσεις

Αντίστοιχη ενέργεια αντεπίθεσης θεωρούμε πως είναι η απαλλοτρίωση. Είναι σημαντικό να περιοριστεί στις μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Άλλωστε τα προϊόντα που απαλλοτριώνονται είναι αποτέλεσμα του κόπου των εργατών και όχι των καπιταλιστών που το μόνο που ξέρουν είναι να ζητούν όλο και πιο πολύ να δουλεύουμε για πάρτη τους.

Μια απαλλοτρίωση που μπορεί να γίνει, είτε σε ατομικό είτε, ακόμα καλύτερα, σε συλλογικό επίπεδο, θα βοηθήσει στην κάλυψη των αναγκών αυτών που την υλοποιούν, ή /και στην προσφορά τους σε ένδειξη ταξικής αλληλεγγύης σε κομμάτια των καταπιεσμένων που τα έχουν μεγαλύτερη ανάγκη, ή/και σε τμήματα που αγωνίζονται ενάντια στους κυρίαρχους ώστε να βοηθηθούν να ξεπεράσουν τις υλικές δυσκολίες που συναντά ένας μακροχρόνιος αγώνας (π. χ μια απεργία διαρκείας).

Για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση

Μέσα στο γενικό ξεπεσμό της κοινωνίας της εκμετάλλευσης είναι πλέον ξεκάθαρος ο εξευτελισμός που μας επιβάλει η μισθωτή εργασία. Ακόμα και κατά τη διάρκεια της επίπλαστης κοινωνικο-οικονομικής ευημερίας, προ-κρίσης, η εργασία δεν ήταν παρά ένας καθημερινός διαρκής εκβιασμός για την επιβίωσή μας. Ένα ισοπεδωτικό οκτάωρο καταναγκασμών και ταπεινώσεων. Ευχάριστο μονάχα για τα αφεντικά και τα καθάρματα που θέλουν να κάνουν καριέρα γλείφοντας τους «από πάνω» και ρουφιανεύοντας συναδέλφους.

Ζούμε στον κόσμο της οικονομίας. Η ανθρώπινη ύπαρξη μετριέται σε αριθμούς. Σημασία έχει μόνο πόσο μπορεί κανείς να παράξει και να καταναλώσει. Αρνούμαστε να ζούμε σε ένα σύστημα που διαχειρίζεται τις ζωές μας και, μέρα με τη μέρα, τις εξαθλιώνει.

Συζητάμε και δημιουργούμε πραγματικές σχέσεις και συλλογικές δομές με όσους βιώνουμε από κοινού το ζυγό της εκμετάλλευσης. Χωρίς αρχηγούς και καθοδηγητές, αποφασίζουμε πώς θα αντισταθούμε και θα πολεμήσουμε ενάντια σε προϊστάμενους, διευθυντές, πολυεθνικές, κρατικούς μηχανισμούς, το φασισμό, το ρατσισμό και κάθε ιδεολογία που θέλει να μας διχάσει. Πώς δηλαδή θα πολεμήσουμε το κεφάλαιο, το κράτος και κάθε εκμεταλλευτή των ζωών μας ανοίγοντας τον δρόμο για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση.

Αναρχικιές, αναρχικοί

Στις 23/10 χτυπήσαμε τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ (Νεαπόλεως & Χειμάρρας) και της ΑΝΕΛ (Χρυσοστόμου Σμύρνης) στο Βύρωνα, καθώς αρνούμαστε να συνθηκολογήσουμε με τη συγκυβέρνηση Αριστεράς και Ακροδεξιάς, η οποία ζητά “κατανόηση” για την εφαρμογή των νέων μέτρων και του μνημονίου.

Τα γνωστά ,πλέον, τεχνάσματα της συγκυβέρνησης, τα οποία άνοιξαν το δρόμο για την άνευ αντιδράσεων ψήφιση και την εφαρμογή των μέτρων, έριξαν σε λήθαργο τα κοινωνικά αντανακλαστικά. Ωστόσο, στις γειτονιές όπου η αντίσταση αναπνέει σε κάθε δρόμο και σοκάκι, όπου είναι διάχυτη η ανυπακοή και όπου ο φασισμός έχει τσακιστεί, ο δρόμος της συναίνεσης με τον κάθε εθελόδουλο του κράτους και του κεφαλαίου είναι κλειστός.

Εναντιωνόμαστε στη παρουσία κάθε είδους τοπικών πολιτικών γραφείων στις γειτονιές. Εξίσου ανεπιθύμητη είναι και οποιαδήποτε κυβερνητική παρουσία, ανεξάρτητα από τα εκάστοτε προσωπεία φιλανθρωπίας ή/και τοπικών θεσμών που αυτή μπορεί να φέρει.

ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ-ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ

Αναρχικοί / Αναρχικές