Σχετικά με την προσπάθεια καταστολής στο σταθμό

Τη Δευτέρα 28/4 (τη μέρα που άνοιγε το πανεπιστήμιο) διαπιστώσαμε ότι η εγκατάσταση της κεραίας του σταθμού είχε υποστεί δολιοφθορά. Μετά από ερώτηση στον αντιπρύτανη μας έγινε γνωστό πως η τεχνική υπηρεσία του πανεπιστημίου είχε καλεστεί να την κατεβάσει λόγω ενός χαρτιού καταγγελίας που έφτασε από την ΕΕΤΤ (επιτροπή τηλεπικοινωνιών και ταχυδρομείων) και το ΕΣΡ. Η κεραία καταστράφηκε ολοσχερώς (πάνω σ’ αυτό μας απάντησαν ένα απλό «θα τα βρούμε», ξέροντας και αυτοί και εμείς πως δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση για λόγους πρακτικούς από τη μεριά τους και ιδεολογικούς από τη μεριά μας). Η ενέργεια αυτή έγινε εντελώς αυθαίρετα μέσα στο διάστημα των διακοπών χωρίς καμία προειδοποίηση και ο πρύτανης έδωσε την κατασταλτική εντολή φοβούμενος τις αυθαίρετες προειδοποιήσεις που έδινε το χαρτί (το οποίο στάλθηκε απλά με ένα μέιλ).

Όντας ένα αυτοοργανωμένο ραδιόφωνο δεν αναγνωρίζουμε κανένα καθεστώς αδειοδότησης γιατί δρούμε αντιιεραρχικά, αντιεμπορικά και αδιαμεσολάβητα χωρίς χορηγούς, άδειες και ό,τι άλλο περιλαμβάνει το σύστημα της ελεγχόμενης επικοινωνίας που έτσι κι αλλιώς τόσα χρόνια λειτουργεί μέσω πελατειακών σχέσεων, λαδωμάτων και ρουσφετιών.

Φυσικά η επίκληση στην κατειλημμένη συχνότητα είναι η αφορμή για άλλη μια ενέργεια φίμωσης του αντικαθεστωτικού λόγου που παράγει ο 105fm και τα υπόλοιπα μέσα αντιπληροφόρησης ανά τον ελλαδικό χώρο. (Παρόμοιες καταστάσεις είχαν εξελιχτεί και σε άλλα μέσα όπως το Radio-Revolt, το Indymedia, ο 98fm και η Ράδιο-Κατάληψη.)

Κάναμε ξεκάθαρη τη θέση μας στους πανεπιστημιακούς. Ο 105fm δε κάνει βήμα πίσω και θα συνεχίσει να εκπέμπει στους μεγακύκλους της Μυτιλήνης για πολύ καιρό ακόμα ό,τι παιχνίδι κι αν σκαρφιστούν οι εθνικές επιτροπές και τα συμβούλια λογοκρισίας.

ΟΣΟ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΕΙΛΟΥΝ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΥΨΩΝΟΥΜΕ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΜΑΣ

Ευχαριστούμε τους συντρόφους από τα υπόλοιπα μέσα αντιπληροφόρησης για την έμπρακτη αλληλεγγύη στον αγώνα μας

105FM – ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ!

Το πρωί της 22/6/2012, 25 ασφαλίτες, με παρουσία εισαγγελέα, εισβάλλουν στο πατρικό μου σπίτι στο Ηράκλειο όπου φιλοξενούμαι εκείνο το διάστημα. Ύστερα από τις επίμονες ερωτήσεις μου, για την αιτία της αστυνομικής εισβολής, η μόνη απάντηση ήταν ότι είμαι ύποπτος για ξυλοδαρμό και ότι αυτοί απλά κάνουν τη δουλειά τους.

Στη συνέχεια η διαδικασία λίγο πολύ γνωστή… Μόλις τελειώνουν την έρευνα, με οδηγούν στη Γ.Α.Δ.Η. όπου και αναγνωρίζομαι από το «θύμα», χρυσαυγίτη της πόλης του Ηρακλείου, που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν με αναγνώριζε ως εμπλεκόμενο στη συμπλοκή παρότι τυγχάνει να του είμαι γνωστός λόγω της διαμονής μας στην ίδια γειτονιά. Μετά λοιπόν την υπόδειξη του ρουφιάνου «Σουμπερίτη» με οδηγούν σε ένα γραφείο και μου απαγγέλουν 6 κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα ( ηθική αυτουργία σε φθορά ξένης ιδιοκτησίας, εξύβριση, απειλή, οπλοφορία, οπλοχρησία, βαριές σωματικές βλάβες από κοινού με άγνωστους δράστες). Η κινητοποίηση ολόκληρου του κρατικού μηχανισμού για την σύλληψη μου ήταν άμεση. Παράλληλα με την κράτηση μου, τα παπαγαλάκια των τοπικών ΜΜΕ σε συνεργασία με τον τότε περιφερειάρχη της Χ.Α. και γνωστό για την δολοφονική δράση του, Σταύρο Καρεφυλάκη, εφαρμόζοντας την γκεμπελική προπαγάνδα, «ρίξε λάσπη, κάτι θα μείνει» μιλούν για στημένη ενέδρα θανάτου από αναρχικούς σε γιό υποψηφίας με την Χ.Α.

Δύο χρόνια μετά το στημένο περιστατικό, στις 6 Μαΐου 2014, εκδικάζεται η υπόθεση στο τριμελές πλημμελειοδικείο Ηρακλείου. Βέβαια σε αυτό το διάστημα που μεσολάβησε, παρόμοιες περιπτώσεις ρουφιανέματος αγωνιστών από χρυσαυγήτες, έχουμε αρκετές, από το Βόλο μέχρι την Καβάλα .Όταν τα καθάρματα της Χ.Α. συναντούσαν εμπόδια στη δράση τους, αμέσως στοχοποιούσαν άτομα που το μόνο ενοχοποιητικό στοιχείο είναι η αντιφασιστική τους δράση. Το βράδυ του γεγονότος περνούσα τυχαία από το σημείο της συμπλοκής, ακολουθώντας την καθημερινή μου διαδρομή για το πατρικό μου σπίτι. Οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι αρνούμαι κάθε κατηγορία που μου προσάπτουν και δηλώνω ότι η δίωξή μου είναι ξεκάθαρα πολιτική. Είμαι αναρχικός, υπερασπίζομαι την πολύμορφη αντιφασιστική δράση και αγωνίζομαι για την κοινωνική απελευθέρωση και την αταξική κοινωνία.

ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ
ΖΗΤΩ Ο ΜΑΧΗΤΙΚΟΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΜΟΣ

Β.Σ.

Σχετικά με την κατάληψη στεκιού στο νέο κτήριο των ΕΜΜΕ και το λοκ-άουτ

Τη Δευτέρα 28 Απριλίου έγινε κατάληψη της αίθουσας 111 του 1ου ορόφου του Γρυπαρείου Μεγάρου, προκειμένου να στεγαστεί εκ νέου το στέκι των ΕΜΜΕ μετά και από τη μετακόμιση της σχολής. Η πράξη μας αυτή αντιμετωπίστηκε από την προεδρία με αναστολή της λειτουργίας όλων των εκπαιδευτικών και διοικητικών υπηρεσιών του τμήματος “μέχρι την αποκατάσταση όλων των απαραίτητων συνθηκών της εύρυθμης λειτουργίας του”. Τα γεγονότα φυσικά ακολουθήθηκαν από την αναγκαία προσπάθεια υποβάθμισης του περιεχομένου τους: διοίκηση και παρατάξεις, σχεδόν στο σύνολό τους, έσπευσαν να μας χαρακτηρίσουν ως μια απολιτίκ παρέα αργόσχολων που αναζητά μια αίθουσα για να περνάει την ώρα της. Στην πραγματικότητα, όμως, είμαστε κάτι πολύ παραπάνω από αυτό. Είμαστε φοιτητές/-τριες (και ενίοτε και εργαζόμενοι/-ες), που επιλέγουμε, σε μια εποχή στην οποία κυριαρχεί ο φόβος, η εργασιακή και όχι μόνο τρομοκρατία και η καταστολή, να συλλογικοποιούμε τις ανάγκες μας και να οργανώνουμε τον αγώνα μας μέσα από οριζόντιες και αντιιεραρχικές διαδικασίες, μακριά από κόμματα και παρατάξεις, σπάζοντας λογικές ανάθεσης και αντιπροσώπευσης. Δεν περιμένουμε από κανέναν εκλεγμένο αντιπρόσωπο ή πεφωτισμένο ηγέτη να δώσει λύσεις στα προβλήματά μας και να ικανοποιήσει και τις επιθυμίες μας, καθώς δε θεωρούμε ότι υπάρχει κάποιος που να είναι καταλληλότερος γι’ αυτό από εμάς τους ίδιους. Στη βάση αυτή, τη στιγμή που το τμήμα των ΕΜΜΕ μετακομίζει σε ένα ολοκαίνουριο, αποστειρωμένο Πανοπτικό, στο οποίο έχει βρεθεί θέση για όλα πέρα από τους φοιτητές, διεκδικούμε μόνοι μας την ικανοποίηση των αναγκών μας. Ανάμεσα σε δεκάδες γραφεία καθηγητών και διαδρόμους που θυμίζουν φυλακή, επιθυμούμε να δημιουργήσουμε μια εστία παρέμβασης με λόγο και δράσεις, αλλά και ένα τόπο για συνάντηση και ζύμωση με τους συμφοιτητές μας. Οι επιθυμίες μας εξάλλου αυτές, στεγάζονταν επί 13 χρόνια στον κατειλημμένο χώρο του 2ου ορόφου της Καλαμιώτου.

Στην κατάληψη της αίθουσας που προορίζεται να καλύψει τις ανάγκες αυτές, η προεδρία απάντησε όπως ήταν αναμενόμενο με καταστολή, η οποία πήρε τη μορφή lock out. Η ολοκληρωτική αναστολή της λειτουργίας ενός πανεπιστημιακού τμήματος ως αντίδραση στην κατάληψη μίας και μόνο αίθουσας, αποτελεί αντίδραση πρωτοφανή. Μόνη λογική εξήγηση της κίνησης αυτής εκ μέρους του-κατά τα άλλα αριστερού-προέδρου, Γιώργου Πλειού, είναι η προσπάθεια δημιουργίας πόλωσης μεταξύ των φοιτητών. Έτσι, στοχοποιώντας μας στα μάτια των συμφοιτητών μας ως αγκάθι στην εύρυθμη λειτουργία της σχολής, επιδιώκει να μας απομονώσει και να δημιουργήσει κλίμα εναντίον μας, ευελπιστώντας ότι έτσι θα θέσει ένα τέλος στο εγχείρημά, υπό το βάρος των πιέσεων μερίδας των φοιτητών. Με την επιλογή αυτή ο Πλειός προσπαθεί να αποφύγει το πολιτικό κόστος της καταστολής ενός αυτοοργανωμένου εγχειρήματος, το οποίο θα κατέστρεφε την εικόνα που με τόσο κόπο χτίζει εμφανιζόμενος συστηματικά σε διάφορα πάνελ, τηλεοπτικά και μη. Δεν μας εκπλήσσει το γεγονός της καταστολής ενός κατειλημμένου πολιτικού χώρου. Άλλωστε η τακτική αυτή αποτελεί κεντρική πολιτική επιλογή του κράτους τον τελευταίο 1,5 χρόνο, με εκκενώσεις καταλήψεων (π.χ. Βίλα Αμαλίας, Σκαραμαγκά, κ.ά.) και επιθέσεις σε στέκια σχολών (π.χ. ΑΣΟΕΕ, ραδιοζώνες ανατρεπτικής έκφρασης). Αυτό που αξίζει, όμως, της προσοχής μας είναι η οικειοποίηση τέτοιων πρακτικών από “πολιτικές” περσόνες που θέλουν να ταυτίζονται με το προφίλ του προοδευτικού. Αξιοσημείωτο θεωρούμε επίσης το γεγονός, ότι μετά τη ζέση του προέδρου των ΕΜΜΕ να διασώσει το εξάμηνο με απεργοσπαστικές διαδικασίες (π.χ. άτυπες εξετάσεις μαθημάτων) κατά τη διάρκεια της απεργίας των διοικητικών-στην οποία κατά τα λοιπά παρουσιαζόταν ως αλληλέγγυος, υποστηρίζοντας μάλιστα πως έτσι προστάτευε τους διοικητικούς υπαλλήλους από το βάρος της απώλειας του εξαμήνου-η κατάληψη της αίθουσας 111 θεωρήθηκε επαρκής αιτία για lock out της σχολής επ’ αόριστον. Όλα αυτά στα πλαίσια ενός εξαμήνου το οποίο “χανόταν από μέρα σε μέρα”.

Τα πολιτικάντικα παιχνίδια που ο Πλειός στήνει τόσο στην πλάτη μας όσο και στην πλάτη του συνόλου των φοιτητών, δεν είναι επαρκή για να του προσφέρουν μια σχολή αποστειρωμένη από την οποία θα απουσιάζει κάθε φωνή αντίστασης και αγώνα. Δυστυχώς για αυτόν, όσο κι αν προσπαθεί να επιστρατεύσει τη λογική του κοινωνικού κανιβαλισμού, είμαστε πεπεισμένοι ότι δε θα καταφέρει να χειραγωγήσει το σύνολο των φοιτητών. Μας είναι αδιανόητη η ύπαρξη πανεπιστημίων από τα οποία θα απουσιάζει η από τα κάτω, χειραφετημένη από τα κόμματα παρέμβαση των φοιτητών, και δεν είμαστε διατεθειμένοι να προσφέρουμε αδιαμαρτύρητα μια τέτοια προοπτική. Στην κατεύθυνση αυτή δε σκοπεύουμε να παζαρέψουμε ζωτικό χώρο μέσα στο νέο ασφυκτικό κτήριο της Σοφοκλέους, καθώς ανάγκες όπως αυτή δεν μπορούν και δεν πρέπει να αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Το στέκι των ΕΜΜΕ έχει λειτουργήσει σε ένα βάθος χρόνου, ως κομμάτι του ευρύτερου ανατρεπτικού κινήματος. Έχει παρελθόν, έχει παρόν και σίγουρα θα έχει και μέλλον ενάντια σε οποιαδήποτε βλέψη καθηγητών, κομμάτων και προέδρων.

*Ο Πρόεδρος Γ. Πλειός είναι μέλος της “Επιτροπής διανοουμένων για αλλαγές σε Σύνταγμα, κράτος & θεσμούς” του ΣΥΡΙΖΑ.

Ενάντια σε κάθε είδους καταστολή
Τα στέκια και οι καταλήψεις θα μείνουν χώροι ζωντανοί

Σημερα το πρωι, Δευτερα 28 Απριλιου 2014, διαπιστωθηκε οτι ειχε κατεβει η κεραια του αυτοοργανωμενου σταθμου απο το λοφο του πανεπιστημιου καθως ανεβηκαμε νομιζοντας πως απλα ειχε προβλημα ενας υπολογιστης. Λιγο αργοτερα ενημερωθηκαμε απο τον αντιπρυτανη οτι η κεραια βρισκεται σε μια αποθηκη του πανεπιστημιου γιατι ηρθε χαρτι μεσω δικαστικου επιμελητη απο την ΕΕΤΤ (εθνικη επιτροπη τηλεπ/ων και ταχυδρομειων) με υπογραφη εισαγγελεα και καλουσε τον πρυτανη να την κατεβασει εντος μιας βδομαδας αλλιως θα επιβαλλονταν κυρωσεις με βαση τους νομους 4070/2012 και 3959/2011. Ο πρυτανης βεβαιως προχωρησε στην ενεργεια αυτη χωρις να ενημερωσει κανεναν απο μας για το οτιδηποτε. Να αναφερουμε οτι στην επιστολη ειχαν επισυναψει φωτογραφια με λεπτομερεστατη περιγραφη του εξοπλισμου μας.