Στις 9 το πρωί, σήμερα (31/5), πραγματοποιήθηκε νέα εισβολή σε σπίτι στα ανατολικά στη Θεσσαλονίκη με πρόσχημα το ξυλοδαρμό φασίστα περίπου πριν 1 μήνα. Οι μπάτσοι ήρθαν, είδαν και απήλθαν άπραγοι.

Είναι προφανές, όπως έδειξαν και οι τρεις προχθεσινές εισβολές, πως η υπόθεση της επίθεσης στον χρυσαυγίτη χρησιμοποιήθηκε απλώς ως μια αφορμή στην προσπάθεια του κράτους να δείξει τα δόντια του. Είναι γελασμένο όμως.

Η διαρκής αναρχική δράση, ο πολύμορφος αναρχικός αγώνας, θα περάσει πάνω από τα συντρίμμια του κρατικού συμπλέγματος και θα ισοπεδώσει την καταστολή.

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

Ονομάζομαι Ρίτσιος Χάρης και είμαι ολικός αρνητής στράτευσης από τον Μάιο του 2004, εκείνη την εποχή που πήρα την συγκεκριμένη πολιτική απόφαση, να αρνηθώ την στρατιωτική θητεία ήταν για μένα μια συνειδητή πράξη αντίστασης στους ντόπιους κρατιστές. Ήταν η περίοδος που πλησίαζε η ολυμπιάδα της εκμετάλλευσης και της μίζας, που μας είχαν πρήξει με τις τυμπανοκρουσίες περί «εθνικής υπερηφάνειας», ένδοξου «ολυμπιακού πνεύματος» και «σύγχρονου εθελοντισμού», ενώ σε διεθνές επίπεδο η «αντιτρομοκρατική» σταυροφορία βρισκόταν σε έξαρση, με το ελληνικό κράτος να συστρατεύεται με την πολεμική μηχανή του Μπους, συμμετέχοντας ως βοηθός στον πόλεμο του Ιράκ και ως εκστρατευτικό σώμα που επέβαλε με τους συμμάχους, την ωμή κατοχή του Αφγανιστάν.

Δύο χρόνια αργότερα το 2006 το στρατολογικό γραφείο Αθηνών μου άσκησε ποινική δίωξη για ανυποταξία σε καιρό ειρήνης, ενώ τον Αύγουστο του 2011 με ξανακαλέσανε για κατάταξη, όπου για μια ακόμα φορά τους έστειλα επιστολή για τους λόγους που αρνούμαι την στρατιωτική θητεία και τους επέστρεψα τα χαρτιά κατάταξης. Έγιναν και παρεμβάσεις αλληλεγγύης με μικροφωνική και δημοσιοποίηση της επιστολής, στα Τρίκαλα και στην Καρδίτσα.

Τέλη Νοεμβρίου του 2013 έμαθα ότι έχει εκδοθεί ένταλμα σύλληψης από τις 7 Μαρτίου του 2013, και αποφάσισα να παρουσιαστώ στο στρατοδικείο Αθηνών ώστε να αποφύγω την σύλληψη μου στην οικία μου. Έτσι στις 9 Δεκεμβρίου του 2013, παρουσιάστηκα με την δικηγόρο μου στο στρατοδικείο Αθηνών όπου συνελήφθηκα με την αυτόβουλη προσέλευσή μου και πέντε ώρες αργότερα ήμουνα ελεύθερος με τριήμερη αναβολή για την εκδίκαση της υπόθεσής μου, στις 12 Δεκεμβρίου του 2013, όπου πήρα επ’ αόριστον αναβολή μέχρι να οριστεί η νέα ημερομηνία.

Στις 22 Ιανουαρίου 2014 αρνήθηκα για τρίτη φορά να παρουσιαστώ στις ένοπλες δυνάμεις και στις 23 Ιανουαρίου κηρύχτηκα εκ νέου ανυπότακτος.

Ένα μήνα αργότερα στις 27 Φεβρουαρίου και μόλις 5 ημέρες από τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης στον ολικό αρνητή στράτευσης Μιχάλη Τόλη σε Τρίκαλα και Καρδίτσα, συνελήφθηκα εκ νέου για ανυποταξία, αυτή τη φορά σε μπλόκο της όπκε και οδηγήθηκα στην ασφάλεια Τρικάλων. Εκεί παρέμεινα κρατούμενος για μια νύχτα ακριβώς για το ίδιο ένταλμα για το οποίο είχα συλληφθεί από τις στρατιωτικές αρχές 2,5 μήνες νωρίτερα!! Όσο και να επέμενα ότι η σύλληψη μου είναι άκυρη γιατί το θέμα ήταν τακτοποιημένο, η ασφάλεια Τρικάλων ετοίμαζε την μεταγωγή μου για να με παραδώσουν στην στρατονομία Αθηνών. Εντύπωση έκανε η υπηρεσιακή στρατιωτική εισαγγελέας που είχε βάρδια εκείνη την νύχτα, η οποία είχε υφάκι καχυποψίας και μίσους, και επέμενε ότι τα στρατοδικεία δεν δίνουν επ’ αόριστον αναβολές! Ότι είναι ύποπτα αυτά που λέω και δεν στέκουν, διατάζοντας να κρατηθώ μέχρι η πρωινή βάρδια της εισαγγελίας του Ρουφ να ανοίξει το αρχείο, ώστε να δει αν οι ισχυρισμοί μου είναι αληθινοί!

Την επομένη με οδήγησαν στον διοικητή ασφαλείας που μου ζήταγε συγνώμη για την άδικη κράτησή μου, αφού δεν είχαν ενημερωθεί από τις στρατιωτικές αρχές για την ακύρωση του εντάλματος σύλληψης, και οδηγήθηκα σε παρακείμενο γραφείο ώστε να ετοιμαστεί το αποφυλακιστήριό μου. Σε αυτό το γραφείο με ζήτησε να μου μιλήσει ο εισαγγελέας του Ρουφ ζητώντας και αυτός από την μεριά του, συγνώμη αλλά τονίζοντας ότι είχε ενημερώσει την Γ.Α.Δ.Α. από τις 11 Δεκεμβρίου και εκείνοι δεν ενημέρωσαν την ασφάλεια Τρικάλων. Επ’ ευκαιρίας με ενημέρωσε για την ημερομηνία του στρατοδικείου μου που είχε οριστεί για τις 25 Ιούνη.

Δύο εβδομάδες αργότερα, στις 14 Μαρτίου έγινε το στρατοδικείο του Μιχάλη Τόλη όπου καταδικάστηκε σε 8 μήνες φυλακή με ένα χρόνο αναστολή και ταυτόχρονα διαβάστηκε στην Δ.Ο.Υ. Ιωαννίνων εκ νέου χρηματικό πρόστιμο 6000,00, για την καινούρια του ανυποταξία τον Ιούλη του 2013. Το βράδυ της 9 Απριλίου γίνεται νέα σύλληψη του ολικού αρνητή στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη, όπου την επομένη οδηγείται κρατούμενος στο στρατοδικείο Αθηνών, την ίδια μέρα στις 10 Απριλίου μου επιβλήθηκε από την στρατολογία Αθηνών πρόστιμο 6000,00, στις 15 Απριλίου συλλαμβάνεται ο ολικός αρνητής στράτευσης Κώστας Γιάνναρος στην Αθήνα και την επομένη οδηγείται και αυτός κρατούμενος στο στρατοδικείο Αθηνών, ενώ στις 18 Απριλίου επιβλήθηκε πρόστιμο 6000,00 στον ολικό αρνητή στράτευσης Κ. Σ. από το Αγρίνιο.

Είναι ολοφάνερο ότι το κράτος εκτάκτου ανάγκης, με τους χακί υπηρέτες του ενέτεινε την νομική και οικονομική καταστολή των ολικών αρνητών στράτευσης, μόλις τρείς εβδομάδες μετά την δίκη της 14 Μαρτίου, εφαρμόζοντας εκδικητικούς σχεδιασμούς είτε ενεργοποιώντας εντάλματα σύλληψης με την αυτόφωρη διαδικασία είτε επιβάλλοντας χρηματικά πρόστιμα. Συγκεκριμένα ο Χατζηβασιλειάδης, ο Γιάνναρος και εγώ ήμασταν παρόντες με δεκάδες άλλους αλληλέγγυους και αρνητές στράτευσης στο στρατοδικείο του συντρόφου μας Μιχάλη Τόλη.

Σ’ ό,τι αφορά την υπόθεσή μου, η στρατοκρατία επισήμως, την Δευτέρα 31 Μαρτίου απέστειλε κλητήριο θέσπισμα του εισαγγελέα του στρατοδικείου Αθηνών Αργυρίου Οικονόμου, στην οικία μου (μέσω δικαστικού κλητήρα) και με καλεί να παρουσιαστώ στις 25 Ιούνη στο ακροατήριο του τριμελούς στρατοδικείου Αθηνών στις 9 η ώρα το πρωί. Ο συγκεκριμένος στρατοκράτης στη συγκεκριμένη φυλλάδα με χαρακτηρίζει ως στρατιωτικό(!!!!!), που αρνήθηκα να προσέλθω για να καταταγώ στις ένοπλες δυνάμεις και συγκεκριμένα στο 9ο ΣΠ ως στρατεύσιμος την 25-05-2004 κι έτσι έγινα ανυπόταχτος σε ειρηνική περίοδο.

Θέλω να θυμίσω στον συγκεκριμένο κύριο, ότι στις 255\2004, είχα στείλει συστημένη επιστολή στον τότε υπουργό άμυνας και πολιτικό του προϊστάμενο, το γνωστό καθίκι και πρώην στρατόκαυλο(-αξιωματικό ιπτάμενο της πολεμικής αεροπορίας) Σπήλιο Σπηλιωτόπουλο, όπου ξεκαθαρίζω την θέση μου ως αναρχικός για τους λόγους που αρνούμαι να υποταχτώ στον δολοφονικό τους μηχανισμό. Άρα δεν θεωρώ τον εαυτό μου ανυπόταχτο διότι ακριβώς ενημέρωσα ότι δεν πρόκειται να πάω, επίσης δεν θεωρώ τον εαυτό μου εγκληματία όπως με χαρακτηρίζει το ένταλμα σύλληψης που έκδωσε η αντιεισαγγελέας Ουζουνίδου Χρυσή στις 7/05/2013, διότι ακριβώς ουδέποτε πέρασα κάποιο στρατόπεδο και φόρεσα τα αιματοβαμμένα τους χακί, και ούτε ορκίστηκα στο εγκληματικό τους κράτος πίστη και υποταγή!

Παρ’ όλα αυτά, εφόσον θέλουν τόσο πολύ να παραβρεθώ στις άθλιες αίθουσες του στρατοδικείου για να με «δικάσουν», δέχομαι την πρόσκλησή τους ώστε να μιλήσω όχι για τα δικά μου εγκλήματα, αλλά για τα δικά τους τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο εξωτερικό.

Όσο αφορά το χρηματικό πρόστιμο των 6000 ευρώ που μου επιβλήθηκε στις 10 Απρίλη του 2014 για την ανυποταξία της 23 /01/2014, από τον λοχαγό Ιωάννη Αργυρό και την αντισυνταγματάρχη Ευαγγελία Αθανασίου, θέλω να τους πω ότι πλανούνται πλάνην οικτρά αν νομίζουν ότι θα τρέξω να το πληρώσω, αν νομίζουν ότι θα φοβηθώ την Δ.Ο.Υ. ή αν νομίζουν ότι θα νομιμοποιήσω την υπουργική απόφαση του 2011 των Βενιζέλου και Παπακωνσταντίνου για την συγκεκριμένη χρηματική ποινή, μιας και στην δικιά μου περίπτωση ισχύει το «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος».

Οι εξουσιαστές, οι μπάτσοι, οι δικαστές και οι στρατοδίκες έχουν επιδοθεί σε ένα ανελέητο χτύπημα της κοινωνίας και όλων των αγωνιζόμενων ανθρώπων που τους εναντιώνονται. Τα στρατοδικεία ενάντια στους ολικούς αρνητές στράτευσης αποτελούν κομμάτι της κρατικής καταστολής αλλά ταυτόχρονα είναι ένα επιπλέον πεδίο μάχης και αντίστασης, όπου η ανθρώπινη αξιοπρέπεια βγαίνει αλώβητη από το όποιο αποτέλεσμα των ποινών. Σας καλώ όλους λοιπόν, στις 25/06/2014 στο στρατοδικείο του Ρουφ στην Αθήνα, για να δείξουμε στους στρατοκράτες ότι η ολική άρνηση στράτευσης δεν είναι μια μεμονωμένη επιλογή που αφορά τον καθένα μας ατομικά, αλλά είναι κομμάτι της κοινωνικής αντίστασης ενάντια στην κρατική βαρβαρότητα.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΠΟΥ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΟΚΡΑΤΙΑ

Πραγματοποιήθηκε εισβολή σε σπίτι στην άνω πόλη στη Θεσσαλονίκη από ασφαλίτες με παρουσία δικαστικού, με αφορμή “ξυλοδαρμό χρυσαυγίτη” πριν κάποιο καιρό και στην προσπάθεια εξιχνίασης της υπόθεσης όπως δήλωσαν οι μπάτσοι…

Συνυπολογίζοντας ότι στο σπίτι είναι η δεύτερη φορά που εισβάλει η ασφάλεια με πρώτη πριν κάποιους μήνες και με την τότε αφορμή να είναι “ότι ψάχναν τον ξηρό(;;;;),, μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως η ασφάλεια ψάχνει απλώς γελοίες αφορμές, μιας και στις δύο περιπτώσεις δεν υπήρχαν κατηγορίες, στοιχεία ή έστω ενδείξεις, για να εισβάλει με τσαμπουκά στα σπίτια αναρχικών φεύγοντας άπραγη.

Και σήμερα η γειτονιά στάθηκε στο ύψος της και δε μάσησε από την καταστολή, δείχνοντας άμεσο ενδιαφέρον.

Οι μπάτσοι, δουλικοί υπηρέτες ενός συστήματος που καταρρέει και σε συνεργασία με τους φασίστες παίζουν το τελευταίο τους χαρτί, προσπαθώντας να επιβραδύνουν το αναπόφευκτο της κοινωνικής επανάστασης.

Η μέρα μας όμως, η μέρα των κολασμένων αυτού του κόσμου, δε θα αργήσει.

ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ, ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ…

* * *

Μπάτσοι μπήκαν και σε άλλα σπίτια στη Θεσ/νίκη (με την ίδια αιτιολογία).

Μήνυμα του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη για τη νέα κλήση κατάταξης στις 28/5:

Όταν το κράτος σημαδεύει τους επαναστατημένους, οι επαναστατημένοι στρέφουμε το βλέμμα μας στο βλέμμα των καταπιεσμένων και των συντρόφων μας και λέμε: Αντεπίθεση!

Όταν τασσόμαστε από κοινού ενάντια στους μηχανισμούς της τυραννίας, της εκμετάλλευσης, της αλλοτρίωσης, δεν μετράμε τα χτυπήματα, τις διώξεις, τις ποινές, τις φυλακές, αλλά εκείνους που δεν συναντήσαμε ακόμα στον δρόμο.

Στις 20 του Μάη έλαβα ένα νέο “σημείωμα κατάταξης” για τις 28 του μήνα. Μόλις ένα μήνα πριν, στις 10 του Απρίλη κρατήθηκα αιχμάλωτος για μια νύχτα στο αστυνομικό τμήμα Αμπελοκήπων μετά από μπατσο-έλεγχο μπροστά στα κατειλημμένα Προσφυγικά της λεωφόρου Αλεξάνδρας, που έχουν στοχοποιηθεί από το κράτος, τα ΜΜΕ και τους φασίστες για να ξεπουληθούν σε επίδοξους κερδοσκόπους. Οι στρατοκράτες είχαν εκδώσει ένταλμα σύλληψης μου για δεύτερη ανυποταξία. Η δίκη εκκρεμεί. Εν τω μεταξύ, το αλληλέγγυο κίνημα πληρώνει ήδη την ποινή για την πρώτη ανυποταξία και έχω χρεωθεί το πρώτο πρόστιμο των 6000 ευρώ, το οποίο αρνούμαι να πληρώσω, όπως και το χαράτσι του δικαστικού μηχανισμού, τα “δικαστικά έξοδα”. Ενόσω θα τρέχουν τα δικαστήρια της δεύτερης δίωξης, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα γίνει νέα δίωξη.

Εδώ και μερικά χρόνια τα στρατο-κατασταλτικά επιτελεία εφαρμόζουν αναβαθμισμένες μεθόδους για την εκβίαση των αρνητών στράτευσης. Εκδίδουν αλλεπάλληλες κλήσεις στράτευσης και διώξεις. Όταν το ’74 το αστικό καθεστώς για να εξωραϊστεί δίκασε μερικούς χουντικούς, η δικτατορία κρίθηκε σαν μεμονωμένη πράξη. Η ανυποταξία διώκεται κι επιβάλλονται νέες ποινές κάθε φορά που ένας αρνητής ξανακαλείται να υπηρετήσει. Επιπλέον, με κάθε νέα δίωξη επιβάλλεται κι ένα οικονομικό πρόστιμο, που αποσκοπεί στην οικονομική εξόντωση των ανυπότακτων και του αλληλέγγυου κινήματος. Η πρόσφατη περίπτωση του Ολικού Αρνητή Μιχάλη Τόλη στον οποίον επιβλήθηκε δεύτερο πρόστιμο 6000 ευρώ την ίδια μέρα που δικαζόταν για προηγούμενη δίωξη είναι κραυγαλέο παράδειγμα της εκβιαστικής πολιτικής των στρατοκρατών. Και πλέον οι διωκόμενοι συλλαμβάνονται με διαδικασίες αυτόφωρου κι έτσι περνάνε από τα μπουντρούμια της μπατσαρίας και μεταφέρονται στα δικαστήρια σιδεροδέσμιοι. Είναι πολύ προβλέψιμο ότι μια ωραία μέρα οι φαιοπράσινοι γραφιάδες θα βγάλουν μια διαταγή και μια ωραία νύχτα θα κρατηθώ πάλι σ’ ένα κελί.

Γιατί όλα αυτά; Θα μπορούσα να πάρω τρελόχαρτο. Ή να καταταγώ για ένα τριμηνάκι, αφού στην ηλικία μου το μεγαλύτερο μέρος της θητείας είναι εξαγοράσιμο και το κόστος είναι σίγουρα χαμηλότερο από τα πρόστιμα και τις ποινές, που θα παραγραφόντουσαν αμέσως αν έσπαγα την ανυποταξία μου. Το ίδιο το κράτος μας ανοίγει παράθυρα για να την σκαπουλάρουμε. Ν’ αφήσουμε τους μιλιταριστές να κάνουν την βρομοδουλειά τους ανενόχλητοι κι εμείς να συνεχίσουμε τον αγώνα εκ του ασφαλούς.

Σε καιρούς άγριας επέλασης της εξουσίας το σκαπουλάρισμα γίνεται οδηγός αφομοίωσης στον εγκαθιστάμενο ολοκληρωτισμό. Πώς θα την σκαπουλάρουμε από την κρίση; Πώς θα γλιτώσω από την απειλή της ανεργίας; Πώς θα κρατήσω τις καβάτζες μου όταν πέφτει ο διπλανός μου; Πώς θα την βγάλω αλώβητος όταν τρώνε τους γύρω μου; Και γιατί μέσα στην αναμπουμπούλα να μην είμαι εγώ αυτός που θ’ αρπάξει τις ευκαιρίες, θα τα τσεπώσει, θα δουλεύουν άλλοι γι’ αυτόν και θα κάθεται ν’ απολαμβάνει τις αποδόσεις της καπατσοσύνης του;

Η φυγοπονία έχει πιο συμφέροντες τρόπους από την άρνηση στράτευσης για ν’ αποφύγει την θητεία. Κι αντικειμενικά ούτε μια τοποθέτηση ενάντια στον στρατό από θέση αρχών ξεκομμένων από την καθημερινή πάλη, μια κριτική στον μιλιταρισμό με αφηρημένα ιδεολογικά κίνητρα θα μπορούσε να βρει νόημα στην ανάληψη του κόστους της Ολικής Άρνησης. Η Ολική Άρνηση Στράτευσης δεν πηγάζει από την προσωπική εκκεντρικότητα, ούτε στεριώνει σε πολιτικούς σχολαστικισμούς. Αντιθέτως, υπάρχει κάτι που ανατρέπει το τρομοκρατικό πλαίσιο της στράτευσης και της αποφυγής της, κάτι που αντιστρέφει τις πάντα συμβιβαστικές ατομικές λογιστικές και προσδίδει στην Ολική Άρνηση έναν χαρακτήρα βαθυά κοινωνικό κι εξεγερσιακά προταγματικό: Έχουμε επίγνωση της στρατοκρατικής δομής όλου του κεφαλαιο-κρατικού συστήματος, όπως το βιώνουμε καθημερινά στον αγώνα για την ζωή και την ελευθερία. Άρα, δεν αναγνωρίζουμε καμιά υπαναχώρηση ως συμφέρουσα για την ισχύ των καταπιεσμένων κι ακόμα περισσότερο ως πρόσφορη για τον κοινό αγώνα. Κι έχουμε επίγνωση του κυρίαρχου κατακερματισμού που μεσολαβείται από τα ατομικά προγράμματα, από την α-κοινωνική βουβαμάρα, από την γλώσσα της αγοραίας οικονομίας που διαβρώνει τον κοινωνικό βίο. Η προσωπική επιλογή της Ολικής Άρνησης εκφράζει την ταξική συστράτευση των καταπιεσμένων, αναμεταδίδει ενδυναμωμένο το μήνυμα της αλληλεγγύης ενάντια στην εξουσία, ορθώνει μια συλλογική οριογραμμή, ένα βάραθρο μπροστά στ’ άρματα και τα τερτίπια των κρατικών μηχανισμών.

Το ταξικό αντιμιλιταριστικό κίνημα επί έναν αιώνα κατήγγελλε ότι στους πολέμους των αφεντικών σφαγιάζονται οι προλετάριοι. Όσο ακόμα η στρατιωτική ισχύς των εθνικών κρατών εξαρτιόταν από την καθολική στράτευση, το σύνθημα “να πολεμήσουν τ’ αφεντικά για τα συμφέροντά τους” αντικατόπτριζε μ’ έναν τόνο σαρκασμού το διαρκές επαναστατικό πρόταγμα της άρνησης υπηρεσίας στα καπιταλιστικά σφαγεία.

Σήμερα όμως, απέναντι στην σταδιακή μετατροπή του στρατού σε επαγγελματικό μηχανισμό και στην κυριαρχία των παραστρατιωτικών σχηματισμών και των ιδιωτικών πολεμικών εταιρειών στις σύγχρονες συρράξεις παγκοσμίως, απαιτείται μια συνθετότερη αντίληψη από την προλεταριακή-κοινωνική πλευρά. Στις νέες συνθήκες κύριος παράγοντας σταθερότητας της πολεμικής μηχανής γίνεται σε κάθε περίπτωση η μισθωτή εξάρτηση. Ο τεχνοκρατισμός και η εξειδίκευση ήταν ανέκαθεν χαρακτηριστικά της μιλιταριστικής οργάνωσης και σε κάθε εποχή υπερτονίζονταν στην κρατική προπαγάνδα για να μεγεθύνουν το μυστικιστικό δέος της εξουσίας. Ωστόσο, το σημαντικό στις τρέχουσες εξελίξεις δεν είναι η τεχνολογική ικανότητα των καθεστώτων να μακελεύουν τις κοινωνίες, όσο η κατασκευή μιλιταριστικών μορφωμάτων που είναι ταξικά προσδεδεμένα στα συμφέροντα του κεφαλαίου και γι’ αυτό ικανά να επιδεικνύουν την μέγιστη απανθρωπιά, αν και ανίκανα για τον ελάχιστο ηρωισμό. Οι κάθε λογής μισθοφόροι δίνουν στ’ αφεντικά την δυνατότητα να διεξάγουν άγριους πολέμους εναντίον μας χωρίς την δική μας συμμετοχή.

Αν τον προηγούμενο αιώνα χρειαζόταν η αναισθησία των υπηκόων ενός κράτους για να συμμετέχουν σε ολοκαυτώματα, σήμερα αρκεί η αναίσθητη αδιαφορία για να δουλεύει ακατάπαυστα το διακρατικό σφαγείο. Η σχέση κυριαρχίας δεν βρίσκεται ειδικά στον δορυφόρο που καθοδηγεί τον πύραυλο πάνω από την Παλαιστίνη ή τους μισθοφόρους ισλαμιστές στην Συρία, αλλά στο αντικοινωνικό υπόστρωμα του αστικού πολιτισμού.

Άρα, σήμερα απαιτείται ο αγώνας ενάντια στον στρατό να είναι ενεργητικός, να συνδεθεί με το σύνολο του ταξικού-κοινωνικού κινήματος, να δώσει μαχητική ώθηση στα ανοιχτά μέτωπα πάλης. Να δυναμώσουμε την προλεταριακή-κοινωνική αντίσταση και την συνοργάνωσή της, ν’ απλωθεί ο εξεγερσιακός-αντικρατικός αντιμιλιταρισμός για να σπάσουν στους δρόμους τα μισθοφορικά τείχη.

Η θέση των Ολικών Αρνητών είναι στην πρώτη γραμμή της διεθνιστικής αλληλεγγύης, στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στο συνοριακό καθεστώς και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στην πρώτη γραμμή της αντιφασιστικής πάλης, στην πρώτη γραμμή της συλλογικής αντίστασης στην οικονομική τρομοκρατία, που στηρίζεται στα όπλα και τις φυλακές του κράτους, στην πρώτη γραμμή των εργατικών κινητοποιήσεων, που χτυπιούνται με αστυνομικο-στρατιωτικούς μηχανισμούς κι επιστρατεύσεις. Στην ταξική στράτευση δεν χωράνε ελιτισμοί. Από μια τέτοια θέση μάχης η Ολική Άρνηση Στράτευσης αποτελεί παράδειγμα αφοπλισμού της κρατικής τρομοκρατίας και παράδειγμα ρήξης με την εξατομίκευση.

Καθώς ως Ολικός Αρνητής και αναρχικός γίνομαι στόχος εντεινόμενων διώξεων για να χτυπηθούν οι αγώνες στους οποίους αναγνωρίζω την κοινότητά μου, αισθάνομαι το καθήκον να δηλώσω δημόσια ότι σε ενδεχόμενη νέα αιχμαλωσία μου με αφορμή την τρίτη δίωξη για ανυποταξία, θα κάνω ό,τι μπορώ για να χαλάσω την ησυχία των μισθοφόρων της στρατιωτικής δικαιοσύνης και της μπατσαρίας. Έχουμε συλλογικό καθήκον να καταδείξουμε πως τα χάρτινα στρατιωτάκια λυγάνε.

Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης – 27/5/2014