Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ

Σε περιόδους κρίσης, οι κρατικοί μηχανισμοί αναδιαρθρώνονται και ανασυγκροτούνται με τους ευνοϊκότερους για αυτούς όρου. Αυτό σημαίνει ότι αν δεν συναντήσουν τις απαραίτητες αντιστάσεις θα αφαιμάξουν οικονομικά τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, θα αυστηροποιήσουν τις μεθόδους επιβολής τους, (ξεκινώντας φυσικά από την εργασία) και θα οξύνουν την καταστολή στα αγωνιζόμενα κοινωνικά κομμάτια.

Σε αυτό το κατασταλτικό σχεδιασμό άλλωστε εντάσσεται η εντατικοποίηση του κοινωνικού ελέγχου και η αύξηση της καταστολής απέναντι σε κάθε κοινωνικό αγώνα κάτι που προφανώς δεν αφήνει απ’ έξω τον αναρχικό χώρο, ο οποίος μετράει δεκάδες διώξεις και φυλακίσεις, κινήσεις ανάλογες με το φόβο του συστήματος απέναντι στη δράση μας και στα προτάγματά μας.

Πρόσφατα λοιπόν χορτάσαμε μιντιακή τρομολαγνεία μετά από τις συλλήψεις του Ν. Μαζιώτη αλλά και του Α. Σταμπούλου αλλά και τις εκδικητικές φυλακίσεις τους μακριά από τις «βάσεις» τους, τις διώξεις του Π. Γεωργιάδη και της Σ. Αντωνίου με την κατ’ επίφαση παραβίαση των περιοριστικών τους όρων και τον βασανισμό της συντρόφισσας. Όλοι τους απέδειξαν με το καλύτερο τρόπο πώς στέκεται ένας επαναστάτης στα δύσκολα.

Από τη στιγμή που η καταστολή δε στοχεύει μόνο στη φυσική εξόντωση συγκεκριμένων αγωνιστών αλλά στο να εσωτερικευθεί ο φόβος από τους υπόλοιπους ένα πρώτο ζητούμενο είναι να ξαναβρούμε τη δύναμη που μας δίνει η επιθετική δράση.

Όσο το κράτος δε δέχεται απαντήσεις για αυτά που κάνει τόσο θα αποθρασύνεται. Όσο εμείς δε περνάμε στην αντεπίθεση, τόσο θα συνεχίσουμε να συνηθίζουμε στην ήττα.

ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ

Είναι το παράδειγμα των συντρόφων στο Μεσολόγγι που πρέπει να ακολουθήσουμε. Όχι μόνο ξεπέρασαν το φόβο (που στην προκειμένη ήθελε όποιον κρεμάει αναρχικό πανό να ξυλοκοπείται από ασφαλίτες) αλλά τον αντέστρεψαν πολιορκώντας 2 φορές το Α.Τ., ανακαινίζοντας όλα τα μπατσικά. Είναι το παράδειγμα των μικρών και μεγάλων επιθέσεων που σπαν το μούδιασμα που διακατέχει τον α/α χώρο τα τελευταία χρόνια. Το παράδειγμα των αμετανόητων αναρχικών φυλακισμένων που συνεχίζουν τον αγώνα και μέσα απ’ τα τείχη των φυλακών.

Είναι όλες οι μικρές και μεγάλες αρνήσεις των από τα κάτω, που πρέπει να ενωθούν, να ωριμάσουν, να κάνουν ρεαλιστικό και οικειοποιήσιμο το επαναστατικό πρόταγμα για ένα κόσμο ισότητας, ελευθερίας, αλληλεγγύης.

Οι πράξεις στο προσκήνιο

Την Κυριακή 2-11 τοποθετήσαμε εμπρηστικούς μηχανισμούς στα σπίτια ενός μπάτσου στη Τούμπα Θεσσαλονίκης και μιας σωφρονιστικής υπαλλήλου στις Συκιές. Αφήσαμε τους μηχανισμούς στις πυλωτές σε “κενά σημεία” για να μην κινδυνέψει κάποιος περαστικός ή ένοικος.

Αφιερώνουμε αυτές τις επιθέσεις στους αναρχικούς Γ. Καραγιαννίδη, Α. Μητρούσια, Κ. Σακκά (μείνε ελεύθερος σύντροφε), Σ. Αντωνίου που περιμένουν την απόφαση του δικαστηρίου με την πρόταση του εισαγγελέα να είναι ήδη επιβαρυντική.

Επίσης στέλνουμε σινιάλο στον Ν. Μαζιώτη που κρατείται στα Διαβατά, και θυμίζουμε στο προσωπικό της φυλακής πως όπως βρήκαμε την κυρία Ρούντου μπορούμε να βρούμε οποιονδήποτε συνεχίσει τη σαδιστική αυτή δουλειά και πόσο μάλλον όταν βασανίζουν απομονώνουν επαναστάτες.

Άμεση απελευθέρωση του αναρχικού Γ.Σ. για τα γεγονότα του Μεσολογγίου
Αλληλεγγύη σε όλους τους αιχμάλωτους αναρχικούς και επαναστάτες
Αγώνας για την κοινωνική επανάσταση

αναρχικοί για την επαναστατική προοπτική