Μια υπόθεση ποινικοποίησης της αλληλεγγύης
Στις 5 Ιούλη του 2007 πραγματοποιήθηκε μια κατάληψη στον ραδιοφωνικό σταθμό «Σπορ fm», ως δράση αλληλεγγύης και αντιπληρoφόρησης για τους τότε φυλακισμένους Γιάννη Δημητράκη, Νίκο Κουνταρδά, Βασίλη Στεργίου, Μάριο Τσουραπά, Χρυσόστομο Κοντορεβυθάκη και Σ.Δ., και ιδιαίτερα εν όψη της δίκης του Γιάννη που ξεκινούσε την επόμενη μέρα.
Μετά την ολοκλήρωση της δράσης, δυνάμεις καταστολής (ασφαλίτες, ζητάδες, ΜΑΤ, κλπ.) επιτέθηκαν σε κόσμο μπροστά απ’τον σταθμό του ηλεκτρικού τραίνου της Καλλιθέας, σημείο απομακρυσμένο από τον ραδιοφωνικό σταθμό. Περικύκλωσαν και τελικά προσήγαγαν διάφορους ανθρώπους, οι οποίοι οδηγήθηκαν κατευθείαν στην Γ.Α.Δ.Α., αντί του τμήματος της Καλλιθέας το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά στο σημείο της προσαγωγής.
Ο τότε διευθυντής του σταθμού, προς απογοήτευση των αρχών, κατέθεσε ότι «…απώθησαν τον φύλακα χωρίς βία… ως εκπρόσωπος του σταθμού δεν επιθυμώ την υποβολή έγκλησης. Κατά τον χρόνο της παραμονής τους στο κτήριο δεν δημιούργησαν άλλου είδους προβλήματα, ούτε βιαιοπράγησαν κατά προσώπων και πραγμάτων. Δεν επιθυμώ την ποινική δίωξη.» Οπότε και δεν μπορούσαν να υποβληθούν οι σχετικές διώξεις περί διατάραξης κλπ.
Έπειτα εξετάστηκε το ενδεχόμενο εφαρμογής ενός ξεχασμένου χουντικού νόμου για την προτροπή άλλων σε παράνομη πράξη. Με βάση όμως το περιεχόμενο του ηχητικού υλικού, ούτε αυτό δεν τους έκατσε, οπότε και αναγκάστηκαν τελικά να τους αφήσουν ελεύθερους, χωρίς κατηγορίες.
Μόνο που σε μια δημοκρατία, το «ελεύθεροι» βρίσκεται πάντα εντός εισαγωγικών.
Κάποια στιγμή αργότερα, με αφορμή το γεγονός ότι κάποιοι από τους τότε προσαχθέντες διώκονταν πλέον από το κράτος για άλλες υποθέσεις, ξεσκονίστηκαν τα αρχεία και δημιουργήθηκε άλλη μια. Ασκήθηκε λοιπόν αυτεπάγγελτη δίωξη για «παράνομη βία» από την αντιεισαγγελέα Μαρία Αυγήτα. Η ημερομηνία έκδοσης ήταν 29-12-09, δηλαδή δυόμιση χρόνια αργότερα, και καλούσε 15 ανθρώπους σε δίκη στο μονομελές πλημ/δικείο στις 15 Απριλίου 2010, για μια υπόθεση ανύπαρκτη…
Η εξ αναβολής εκδίκαση της υπόθεσης άρχισε τελικά στις 14 Νοέμβρη 2014 και διεκόπη για τις 24 Νοέμβρη, στις 11.30 στο κτήριο 13, αίθουσα 2, Ευελπίδων. Λόγω «κινδύνου παραγραφής» καθ’ότι πλησιάζει η πάροδος της οχταετίας, η υπόθεση πρόκειται να εκδικαστεί.
Ακολουθεί ένα απόσπασμα από το κείμενο που ακούστηκε στην εν λόγω δράση, το οποίο μετά από απομαγνητοφώνηση της αστυνομίας αποτελεί μέρος της δικογραφίας:
«Το πάθος για τη λευτεριά, είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά…
Σήμερα καταλαμβάνουμε αυτόν τον εμπορικό σταθμό, σε ένδειξη αλληλεγγύης στους φυλακισμένους συντρόφους μας και για να δώσουμε αδιαμεσολάβητα το μήνυμα, ότι όσο εντείνεται η καταστολή, θα οξύνεται και ο κοινωνικός ταξικός πόλεμος. Λευτεριά στους …
Το πρόσωπο της καταστολής έχει σκληρύνει. Οι μάσκες της δημοκρατίας αρχίζουν να πέφτουν, φανερώνοντας τον ολοκληρωτισμό της. Το κράτος εξαπολύει συστηματική επίθεση ενάντια σε κάθε κοινωνικό κομμάτι που αντιστέκεται και βοηθούμενο από τον ιδεολογικό πόλεμο που έχουν κηρύξει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, διαστρεβλώνει την ουσία και ποινικοποιεί αντιστεκόμενους χώρους, με πρώτο τον αναρχικό – αντιεξουσιαστικό.
Σε αυτά τα πλαίσια συχνά γίνονται αναφορές στους βίαιους κουκουλοφόρους αναρχικούς που σπάνε, καίνε, λεηλατούνε, ενώ πολύ έντεχνα αποκρύπτεται η ολοκληρωτική ωμή βία που ασκείται από το κράτος και το κεφάλαιο σε όλους τους καταπιεζόμενους, σε κάθε επίπεδο της ζωής τους. Δεκαοχτάμηνες προφυλακίσεις αγωνιστών, συχνά χωρίς βάσιμα αποδεικτικά στοιχεία. Οι δολοφονίες και οι βασανισμοί στα κρατητήρια. Η αθλιότητα και η αυθαιρεσία που επικρατεί στα Ελληνικά σωφρονιστικά κολαστήρια. Η Αστυνομοκρατία στο κέντρο της Αθήνας και η τρομοκρατία που εξαπολύουν οι δυνάμεις καταστολής στην περιοχή των Εξαρχείων. Οι βίαιες εκκένωσης καταληψιών, από την Αντιτρομοκρατική και τα ΜΑΤ. Οι ξυλοδαρμοί και οι συλλήψεις διαδηλωτών, που συνοδεύονται απ’ τη ρίψη τόνων χημικών, αποτελούν κάποιες απ’ τις εκφάνσεις του σχεδίου που θέλουν να επιβάλουν οι εξουσιαστές. Αυτό της απόλυτης υποταγής και παραίτησης των πολλών και της σκληρής, παραδειγματικής τιμωρίας των ανυπότακτων. Ενός σχεδίου που με πρόσχημα την ασφάλεια, βρίσκει εύφορο έδαφος σε συντηρητικά κοινωνικά αντανακλαστικά διαχέοντας τον τρόμο, ενώ παράλληλα δημιουργεί και συντηρεί τις διάφορες ομάδες μυστικών ή φανερών, κρατικών ή παρακρατικών μπάτσων που χρησιμοποιούν τις ίδιες μεθόδους και πρακτικές, που υποτίθεται ότι καλούνται να πατάξουν.
Όμως η τρομοκρατία του κράτους, δε σταματάει εδώ. Το δικαστικό σωφρονιστικό σύστημα, προσπαθεί να εξοντώσει κάθε άνθρωπο που έχει την ατυχία να πέσει στα γρανάζια του, με σκόπιμες κακοδικίες, εξοντωτικές προφυλακίσεις και ποινές, τη χρήση ψυχοφαρμάκων στο μεγαλύτερο αριθμό κρατουμένων, τις δυσμενείς μεταγωγές σε φυλακές μακριά απ’ τους συγγενείς και σε φυλακές με άθλιες συνθήκες κράτησης, όπου τα ναρκωτικά, η ρουφιανιά, τα βασανιστήρια από τους δεσμοφύλακες και οι κρατικές δολοφονίες, αποτελούν καθημερινότητα. Ακόμα όμως και μέσα στο σκοτάδι του εγκλεισμού, η φλόγα του πάθους για την ελευθερία, παραμένει άσβεστη. Αυτό μας βροντοφώναξαν πρώτα μέσα από τα κελιά, και έπειτα από τις ταράτσες, οι κρατούμενοι του Μαλανδρίνου, του Κορυδαλλού, και των υπολοίπων φυλακών κατά τη διάρκεια των τελευταίων εξεγέρσεων, τον Απρίλιο αυτού του χρόνου.
Μα είναι τούτες οι φωνές οι διαπεραστικές, που γκρεμίζουν τους τοίχους κάθε φυλακής σας, που σπάνε τα χοντρά σας κάγκελα σαν άχυρα, που σκορπούν με μίας τα μίζερα μυαλά των δεσμοφυλάκων σας. Τούτες οι φωνές, δε παύουν ποτέ. Μα εμείς δε διανοηθήκαμε ποτέ να αφήσουμε τους συντρόφους στα χέρια της εξουσίας σας. Δε διανοηθήκαμε ποτέ να μείνουμε αμέτοχοι σε τούτο τον πόλεμο. Και είναι και τούτο που δε ξέρετε. Θα πολεμήσουμε για τους συντρόφους μας όπως θα παλεύαμε για την ζωή μας την ίδια. Λευτεριά στους αιχμαλώτους του κοινωνικού πολέμου – Γιάννη Δημητράκη, Νίκο Κουνταρδά, Βασίλη Στεργίου, Μάριο Τσουραπά, Χρυσόστομο Κοντορεβυθάκη και τη φοιτήτρια της ΑΣΟΕE, Σ. Δ. Αλληλεγγύη σε όλους τους διωκόμενους αγωνιστές.»
Κάποιοι/ες που διώκονται για την υπόθεση του «Σπορ FM»
(Η δίκη διεκόπη για τις 7/1/15, κτήριο 2, αίθουσα 4, Ευελπίδων. Λόγω «κινδύνου παραγραφής» καθ’ ότι πλησιάζει η πάροδος της οχταετίας, η υπόθεση πρόκειται να εκδικαστεί.)