“Για την Υπόθεση της Επανάστασης χρειαζόμαστε λιγότερο θυελλώδη ενθουσιασμό και περισσότερη υπομονετική, σκληρή κι επίμονη δουλειά μυρμηγκιού. Πρέπει να συμβιβαστούμε με αυτό και να μην απελπιζόμαστε, γιατί κάθε νέα ιδέα στη ζωή υλοποιείται με αργό τρόπο κι οι άνθρωποι κατακτούν πάντα μόνο ό,τι οι δεδομένες ιστορικές συνθήκες επιτρέπουν.”
Άντον Τάκσις, 1875
Φτώχεια, ανέχεια, μιζέρια. Μισθοί και συντάξεις πείνας παρέα με εργασιακούς εκβιασμούς κι απολύσεις. Συνεχιζόμενα φοροεισπρακτικά μέτρα παντός είδους που όλο κι αυξάνονται. Και δυστυχώς αυτοκτονίες λόγω της διάχυτης απελπισίας για το βίο που είναι αβίωτος. Αυτό είναι μονάχα ένα μέρος της καθημερινότητας των υποτελών στο Κεφάλαιο.
Πλούτος, χλιδή, καλοπέραση και “γκουρμέ” φαγητά. Φοροαπαλλαγές, διαγραφή χρεών, ένταση εργασίας για τους από τα κάτω. Άνοδος των κερδών, “βαριά χαρτιά” στο χρηματιστήριο, ακριβά σπορ αυτοκίνητα, διακοπές σε πολυτελή θέρετρα. Αυτά από την άλλη είναι επίσης ένα μόνο μέρος της καθημερινότητας των μπουρζουάδων και των συν’ αυτών.
Στις συνθήκες της βαθύτατης πολιτικο-οικονομικής κρίσης όσοι βρίσκονται κάτω από τη μπότα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, αν δε θέλουν να συνεχίζουν να υφίστανται τα παραπάνω δεινά θα πρέπει να κάνουν ένα βήμα μπροστά. Να μην επιλέξουν τη σιωπή και τη συναίνεση που προστάζει η σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά και μετά τις τελευταίες εξελίξεις που ακολούθησαν το δημοψήφισμα και το 3ο “αριστερό” μνημόνιο, που ήρθε για να μείνει. Να επιλέξουν την όξυνση των αντανακλαστικών τους, έχοντας δίπλα τους αγωνιστές, οι οποίοι θα ωθήσουν τις καταστάσεις προς την κατεύθυνση της ρήξης. Ρήξη για το πέρασμα από την αμφισβήτηση και την βουβή οργή που έχουν για το κοινοβούλιο και τους υπόλοιπους “δημοκρατικούς” θεσμούς στην επόμενη φάση. Στην οργάνωση των συμφερόντων τους και του μίσους για την άρχουσα Τάξη. Στην Επίθεση σε ό,τι αντιπροσωπεύει την εξουσία της, αναπαράγει τον τρόπο ζωής της, εξυμνεί τα προνόμιά της, σε ό,τι συμβολίζει την κυριαρχία της πάνω μας.
Πόλεμος Ταξικός λοιπόν, σε όσους είναι οι πραγματικά ωφελημένοι της κρίσης στην ελλάδα, δηλαδή οι ανώτερες Τάξεις κι οι πολιτικοί υπηρέτες τους.
Κάπως έτσι, αυτή τη φορά, ξημερώματα Δευτέρας 27 Ιούλη επιλέξαμε να επιτεθούμε στην αντιπροσωπεία υπερπολυτελών αυτοκινήτων της Porsche στην περιοχή της Γλυφάδας, επί της λεωφόρου Βουλιαγμένης. Πυρπολήσαμε το σύνολο των οχημάτων στον εξωτερικό περίβολο της αντιπροσωπείας, ενώ προς μεγάλη μας χαρά, λόγω των εκρήξεων από τα ντεπόζιτα των αυτοκινήτων, προκλήθησαν μεγάλες υλικές ζημιές και στο εσωτερικό του κτιρίου.
Η Γλυφάδα είναι μία περιοχή εξόχως μεγαλοαστική, μία περιοχή αποστειρωμένη, εκεί όπου η επιτήρηση των προνομίων της μπουρζουαζίας είναι συνώνυμο της ασφάλειας. Μια ζώνη κατοικίας, που προσφέρει “υψηλή” ποιότητα ζωής, όπου στα διασκεδαστήρια της κυκλοφορούν τα καθάρματα που μας εκμεταλλεύονται μοστράροντας τον πλούτο τους, ο οποίος είναι βέβαια το δικό μας αίμα, με κάθε τρόπο. Εκεί, όπου αποδεικνύεται μια παλιά αλήθεια πως “…ο πόθος του θησαυρισμού και της συσσώρευσης πλούτου είναι από τη φύση του απεριόριστος”.
Οφείλουμε να διευκρινίσουμε, ότι η επιλογή του στόχου δεν έγινε επειδή εστιάζουμε στο γεγονός πως είναι μια εταιρεία γερμανικών συμφερόντων. Έγινε λόγω της πολυτέλειας που αναβλύζει και λόγω της “ιδιαιτερότητας” της περιοχής στην οποία βρίσκεται. Γιατί αποτελεί ένα χαρακτηριστικό σύμβολο-τοτέμ της ένδειξης πλούτου κι ευμάρειας που απολαμβάνει η μπουρζουαζία. Κι ως γνωστόν, ο πλούτος, τα κέρδη, όπως κι οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα…
Ας θυμίσουμε στους μπουρζουάδες, με ό,τι θεωρείται κάθε φορά απαραίτητο, πως οι εκμεταλλευόμενοι δεν κλαίνε για τα δεινά τους, αλλά σηκώνουν το γάντι και δρουν. Κι ας μην ξεχάσουμε εμείς, πως η νίκη θα έρθει σε αυτούς που θα αντέξουν να πολεμήσουν περισσότερο. Οπότε, υπομονή, πείσμα κι οργάνωση των αρνήσεών μας για το ανέβασμα του ανήφορου που μας περιμένει.
ΧΑΛΑΖΙ ΣΤΑ ΓΥΑΛΙΝΑ ΛΑΒΑΡΑ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΩΝ
ΦΩΤΙΑ (ΚΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ) ΣΕ Ο,ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
ΤΑΞΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΑΞΗΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ