Το παρακάτω κείμενο, το οποίο έχει να κάνει με την τοποθέτησή μου επί των κατηγοριών καθώς και της προσωπικής μου ανάγνωσης της πραγματικότητας θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση απολογία γιατί δεν έχω να απολογηθώ για τίποτα μέσα σε ένα δικαστήριο.

Αρνούμαι όλα τα σκέλη του κατηγορητηρίου, τόσο για την συμμετοχή και ένταξή μου στη ΣΠΦ όσο και για τη ληστεία της ΑΤΕ στον Πυργετό. Δεν έχω συμμετάσχει ποτέ στη ΣΠΦ και το έχω δηλώσει από την πρώτη στιγμή. Βέβαια η ΔΑΕΕΒ σε συνεργασία πάντα με τις δικαστικές αρχές έχουν προσαρμόσει τη συγκεκριμένη κατηγορία σε πληθώρα αναρχικών που έχουν συλληφθεί τα τελευταία χρόνια θέλοντας από τη μία τη διόγκωση των κατηγοριών με βάση το ιδιώνυμο 187α και από την άλλη την μεθοδευμένη ομογενοποίηση της πολυτασικότητας των αναρχικών κάτω από την ομπρέλα του πολιτικού λόγου και των πράξεων της συγκεκριμένης οργάνωσης. Προσωπικά δεν θα αναλύσω τις πολιτικές διαφωνίες μου με τη ΣΠΦ γιατί θεωρώ επίσης ότι δεν έχουν θέση σε ένα δικαστήριο.

Οσο για το DNA το οποίο εμφανίζεται ως η μόνη ένδειξη εναντίον μου στη ληστεία Πυργετού, το μόνο που έχω να πω είναι ότι οι δημοκρατικές σας διαδικασίες δεν μου επιτρέπουν κανένα επανέλεγχο του δείγματος, ιεροποιώντας την πραγματογνωμοσύνη των εγκληματολογικών εργαστηρίων, δίνοντάς τους τον τίτλο του αλάνθαστου. Να συμπληρώσω ότι το κατά την γνώμη μου επιστημονικοφανές DNΑ, ακόμη και όταν μιλάμε για υπαρκτό εύρημα, δεν επιβεβαιώνει καμία φυσική παρουσία και επίσης είναι γνωστό ότι μπορεί πολύ εύκολα να μεταφερθεί και να υποκλαπεί.

Σε αυτό το σημείο θα περάσω στην προσωπική μου ανάγνωση της πραγματικότητας που βιώνουμε σε ένα ευρύτερο πλαίσιο. Αυτό που θεωρώ σίγουρο είναι ότι η τελευταία δεκαετία και ιδιαίτερα η περίοδος από το 2008 και μετά χαρακτηρίζεται από έντονες αλλαγές στο πολιτικό-οικονομικό σκηνικό που ως μόνο στόχο έχουν την διατήρηση του εγκλήματος το οποίο ονομάζεται διεθνοποιημένος καπιταλισμός. Για να γίνει αυτό, χρησιμοποιώντας πάντα την περιβόητη οικονομική κρίση σαν δικαιολογία, στήθηκε ένα διεθνές γεωπολιτικό παιχνίδι συμφερόντων στις πλάτες του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας που με μαθηματική ακρίβεια τον οδηγεί σε περαιτέρω εκμετάλλευσή της σε όλα τα επίπεδα. Πιο συγκεκριμένα ο κρατικός μηχανισμός αφήνει στην άκρη το δημοκρατικό προσωπείο του και σαν έμπειρο ολοκληρωτικό καθεστώς, για να διατηρήσει την εξουσία του, εκτελεί εντεταλμένη υπηρεσία διεθνών εγκληματικών οργανισμών (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ) και εξαπολύει ολομέτωπη επίθεση σε όλους τους τομείς-εργασία, υγεία, παιδεία, φορολογία, ενώ προχωράει άμεσα στην καταστρατήγηση δικαιωμάτων τα οποία έχουν κερδηθεί με αιματηρούς αγώνες στο παρελθόν. Σε συνεργασία με το νομικό του οπλοστάσιο συνεχίζει τον μεταπολιτευτικό υπερδανεισμό από τους ίδιους εγκληματικούς οργανισμούς, αφενός για να καλύψει τις ληστρικές επιδρομές των εκάστοτε κυβερνήσεων και αφετέρου να ανακεφαλαιοποιήσει, με δυσθεώρητα νούμερα και διαδικασίες για τον μέσο άνθρωπο, το εγχώριο τραπεζικό σύστημα και έτσι να προστατεύσει τον πιο βασικό πυλώνα του καπιταλισμού. Το συνολικό βάρος αυτού του υπερδανεισμού καθώς και της αναχρηματοδότησης αυτών των κοινών τοκογλύφων δεν πέφτει μόνο στο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας αλλά και στις επόμενες γενιές της. Ετσι, σαν συνέπεια των παραπάνω, ο κοινωνικός αναβρασμός παίρνει την θέση της υποτυπώδους κοινωνικής συνοχής του παρελθόντος και σε αυτό το σημείο καθοριστικό λόγο καλούνται να παίξουν ακόμα μια φορά οι δυνάμεις καταστολής σε συνεργασία πάντα με την δικαστική εξουσία έτοιμες να συντρίψουν οποιοδήποτε εμπόδιο ή μορφή αντίστασης συναντήσουν με όλα τα μέσα που έχουν στην διάθεσή τους είτε έχουν να κάνουν με άμεση είτε με έμμεση βία.

Συνοψίζοντας λοιπόν βιώνουμε την εντατικοποίηση ενός κοινωνικού-ταξικού πολέμου που από την μία έχουμε ένα κρατικό μηχανισμό βουτηγμένο στη διαφθορά με συμμάχους την νομοθετική εξουσία και φυσικά το μεγαλύτερο μέρος των ΜΜΕ, να προσπαθούν με οποιοδήποτε κόστος και θυσία να διατηρήσουν την οικονομία και φυσικά τα συμφέροντα της ντόπιας και υπερεθνικής ελίτ, επιβάλλοντας την δουλοποίηση της εργασίας, την εξαθλίωση της ανθρώπινης υπόστασης και την διαιώνιση της καταπίεσης στον βωμό του κέρδους, ενώ το αστυνομικό-δικαστικό σύμπλεγμα δηλώνει παρών, υιοθετώντας το δόγμα της μηδενικής ανοχής, έτοιμο να παρέχει την απαραίτητη προστασία στους προϊσταμένους του, όπως έκανε πάντα άλλωστε, και να καταστείλει κάθε διεργασία που απειλεί τα σχέδιά τους. Από την άλλη έχουμε εκείνες τις κοινωνικές διεργασίες ανάμεσα σε ανθρώπους που αμφισβητούνε την παντοδυναμία της κρατικής μηχανής, αρνούμενοι να δεχτούν το μέλλον που τους επιβάλλει και έτσι αντιδρούν και αντιστέκονται σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο διαμορφώνοντας στο παρόν τους αδιαμεσολάβητους ριζοσπαστικούς αγώνες, οδεύοντας στη χειραφέτησή τους από την κυριαρχία και την εκμετάλλευση.

Κατά τη γνώμη μου, το πιο ζωντανό κομμάτι αντίστασης απέναντι σε αυτόν τον ολοκληρωτισμό και το ζοφερό μέλλον που προστάζει είναι ο α/α χώρος. Λειτουργώντας μόνο με οριζόντιες δομές και αψηφώντας την αστική νομιμότητα, χωρίς κανενός είδους ιεραρχίας, καταφέρνει να συνθέσει διαφορετικές αντιλήψεις, πρακτικές και προσωπικές επιλογές στηρίζοντας με συνέπεια τον πολιτικό λόγο αδιαχώριστα από την πράξη, συμμετέχοντας ενεργά εν τέλει με ένα πολύμορφο αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας σε μια εν κινήσει επαναστατική διαδικασία. Ετσι και εγώ, έχοντας απορρίψει τον κυρίαρχο αξιακό κώδικα που επιτάσσει τον ανθρωποφάγο ανταγωνισμό, τον φιλοτομαρισμό, τον ρατσισμό και τον φυλετισμό, εχθρεύομαι κάθε θεσμό που αναπαράγει εξουσία και είτε έχει πολιτικές είτε οικονομικές προεκτάσεις στόχο έχει τη χειραγώγηση, την εργαλειακή χρήση και τον περιορισμό της ελευθερίας του ανθρώπου σε καθορισμένα πλαίσια, δικαιώνοντας την καταδυνάστευση του ανθρώπου και της φύσης από τον άνθρωπο.

Κάθε άρνηση του αστικού κράτους, των διαδικασιών, των στερεοτύπων και των σάπιων ιδανικών που προσπάθησε να μου εμφυσήσει σηματοδότησε το αυτοξεπέρασμά μου, την ατσάλωση της συνείδησής μου και τον βηματισμό μου στο μονοπάτι της αναρχίας και της εξέγερσης. Βήμα, βήμα, λοιπόν, λέξεις όπως η αξιοπρέπεια, η αλληλεγγύη, η ισότητα, η συντροφικότητα και η ελευθερία παύουν να είναι λέξεις, παίρνουν σάρκα και οστά μέσα μου, διαποτίζοντας το εσωτερικό μου και τις σχέσεις μου με τους γύρω μου, κάνοντάς με να μην περιμένω για το αύριο αλλά να κρίνω, να πράττω και να ζω σήμερα. Ετσι σήμερα με μια φλόγα στην καρδιά και το βλέμμα μου καρφωμένο στον ουρανό νιώθω πιο σίγουρος από ποτέ για ό,τι έχω επιλέξει να είμαι στη ζωή μου και σας δηλώνω ότι είμαι αμετανόητα αναρχικός εναντίον αυτών που εσείς εκπροσωπείτε και προστατεύετε. Τελειώνοντας να πω ότι προσωπική μου επιλογή ήταν να είμαι παρών στην διαδικασία αυτού του τρομοδικίου και προσωπική μου επιλογή είναι να μην μπω σε κανένα διάλογο και να μη δεχτώ καμία ερώτηση.