59 ημέρες απεργία πείνας, 120 σφυγμοί το λεπτό, 20 κιλά απώλεια σωματικού βάρους, τρεις απεργοί πείνας επιπλέον σε ένδειξη αλληλεγγύης, μία δικογραφία, 2 μήνες εν αναμονή των ‘αρμόδιων δικαστικών λειτουργών’, δεκάδες δράσεις αλληλεγγύης, άπειρη κωλυσιεργία, μηδενική ανοχή και ένα πέπλο σιωπής να απλώνεται γύρω τους.

Νούμερα, και ανάμεσα στα νούμερα θαμμένος κάτω από τις σημαντικές ειδήσεις των νέων τάσεων της μόδας, της τελευταίας υπουργικής μίζας και των κουσκούς των σελέμπριτις, βρίσκεται ο αγώνας μέχρις εσχάτων ενός κρατούμενου που διεκδικεί τα ‘αυτονόητα’. Ο αγώνας του αγωνιστή κρατούμενου Σπύρου Στρατούλη που θέτοντας σε δοκιμασία την ίδια του τη ζωή διεκδικεί την απαλλαγή του από ένα γελοίο κατηγορητήριο. Γελοίο μεν, επαρκές δε για να του στερήσει τις άδειες εξόδου που μέχρι πρότινος λάμβανε κανονικά τα τελευταία δύο χρόνια, καθώς και τη δυνατότητα αποφυλάκισης υπό όρους παρατείνοντας έτσι το μακροχρόνιο εγκλεισμό του. Θαμμένες μαζί με τον προσωπικό του αγώνα και οι δεκάδες κινήσεις αλληλεγγύης σε ολόκληρη τη χώρα. Θαμμένες και οι δηλώσεις αλληλεγγύης ή οι αποχές συσσιτίου από το σύνολο σχεδόν όλων αυτών που βρίσκονται θαμμένοι με τη σειρά τους χρόνια τώρα στα κάτεργα των ελληνικών κολαστηρίων. Θαμμένη και η απεργία πείνας των κρατούμενων Ράμι Συριανού, Εργιόν Μουσταφά και Μιχάλη Ραμαδάνογλου που σε πείσμα των καιρών απέδειξαν ότι η αξιοπρέπεια δε διαπραγματεύεται και ότι η αλληλεγγύη δε φυλακίζεται, πραγματώνοντας την επιλογή τους να σταθούν συνειδητά συνοδοιπόροι στο δύσκολο αγώνα του Σπύρου μη ζητώντας τίποτα για τους εαυτούς τους παρά μόνο το μεγαλείο της συντροφικότητας.

Από τα μαγειρέματα των μπάτσων που ετοίμασαν την κουρελοδικογραφία και εφηύραν την εγκληματική οργάνωση ‘Στέκια Θεσσαλονίκης’ για την οποία κατηγορείται, μέχρι τη δικαστική κωλυσιεργία που εξαντλεί κάθε χρονικό περιθώριο για την έκδοση του βουλεύματος βάση του οποίου θα παραπέμφθει ή όχι σε δίκη για την συγκεκριμένη υπόθεση, οι κινήσεις της εξουσίας δεν έχουν άλλο σκοπό από το να κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα ενός ανθρώπου που για 22 χρόνια δεν έπαψε να παλεύει ενάντια στους γδάρτες των ονείρων και να στέκεται με αξιοπρέπεια και αλληλεγγύη δίπλα στους κολασμένους μέσα στα κελιά της δημοκρατίας. Να στέκεται τόσο απέναντι στο βούρδουλα του δεσμοφύλακα όσο και μακριά από την παραίτηση της πρέζας, τη βόλη της συνθηκολόγησης και της αδιαφορίας, την εξατομίκευση, τα τακίμια με την υπηρεσία και την αποδοχή των προνομίων του ‘παλιού’. Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν καθώς και για τις πολιτικές και κοινωνικές σχέσεις που μέσα στο πέρασμα του χρόνου ο Σπύρος έχει αναπτύξει με τον αναρχικό χώρο, βρίσκεται στο στόχαστρο του συμπλέγματος εξουσίας.

Έχουν ήδη περάσει 2 μήνες από την στιγμή που το αρμόδιο συμβούλιο παρέλαβε τον εν λόγο φάκελο και τυπικά θα όφειλε να απαντήσει ανεξάρτητα από το έκτακτο καθεστώς της απεργίας πείνας. Ωστόσο επιλέγει να παρατείνει την έκδοση της απόφασης επ’ αόριστο, επιβαρύνοντας την υγεία του απεργού και θέτοντας τη ζωή και τη σωματική του ακεραιότητα σε διαρκή κίνδυνο. Εισερχόμενος σήμερα στην 59η ημέρα απεργίας πείνας ο Σπύρος Στρατούλης αντιμετωπίζει ήδη πιθανές βλάβες σε ζωτικά όργανα, έντονη ζάλη και αδυναμία, ταχυκαρδία, απώλεια όρασης, τρόμο των άνω άκρων, αδυναμία συγκέντρωσης και διαταραχές μνήμης. Η σωματική και διανοητική του κατατονία ως απόρροια της αποχής από τη σίτιση είναι εξάλλου εμφανής εδώ και αρκετές μέρες γεγονός που έχει καταστήσει εξαιρετικά δύσκολη ακόμα και την επικοινωνία με το κίνημα αλληλεγγύης. Η αρνητική αντιμετώπιση από το ιατρικό προσωπικό κατά την πρώτη του εισαγωγή και σε συνδυασμό με την πολύχρονη κράτηση του σε καθεστώς εγκλεισμού, συντέλεσαν στην έντονη δυσπιστία και την επίμονη άρνηση του Στρατούλη για μεταφορά στο νοσοκομείο με αποτέλεσμα τις αλλεπάλληλες εισαγωγές στο νοσοκομείο και τις αντίστοιχες επιστροφές στη φυλακή. Τελικά παρά τις παροτρύνσεις τόσο του προσωπικού του γιατρού όσο και αυτού της φυλακής ο Σπύρος επέλεγε να παραμένει στη φυλακή με αποτέλεσμα να μη μεταφερθεί τελικά στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας παρά μόνο στις 6 Γενάρη όταν είχε φτάσει σε οριακή κατάσταση όντας στις 57 ημέρες απεργίας πείνας. Για ακόμη μια φορά όμως, ακόμα και σε αυτή τη συνθήκη, η σαδιστική συμπεριφορά των ένστολων φρουρών του, εξανάγκασε το Σπύρο να απαιτήσει τη μεταφορά του πίσω στη φυλακή, μόλις ανέκτησε λίγες από τις δυνάμεις του. Ο σύντροφος επέλεξε την επισφάλεια και τις ανάρμοστες για την κατάστασή της υγείας του συνθήκες του κελιού από το να παζαρέψει την αξιοπρέπεια του με τα καθίκια του Δένδια.

Σήμερα λοιπόν, 8 Γενάρη, προχωρήσαμε, σε ένδειξη αλληλεγγύης, στην κατάληψη του κτηρίου της Σχολής Θεάτρου επιδιώκοντας να δημιουργήσουμε ένα κέντρο αντιπληροφόρησης, συσπείρωσης και αγώνα στο κέντρο της πόλης. Καθώς οι ημέρες περνούν η ένταση αναπόφευκτα θα αυξάνεται.

Μέχρι τη νίκη της απεργίας πείνας -και μετά- θα είμαστε δίπλα στο σύντροφο Σπύρο Στρατούλη.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ
από τις κατηγορίες για συμμετοχή στην υποτιθέμενη εγκληματική οργάνωση ”Στέκια Θεσσαλονίκης”

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

συνέλευση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Σπύρο Στρατούλη – κατάληψη σχολής θεάτρου

Πανελλαδικό κάλεσμα αλληλεγγύης Πέμπτη 9 Γενάρη στον αγωνιστή Σπ. Στρατούλη, απεργό πείνας από 11/11