Monthly Archives: January 2014

[Κερατσίνι] Παρέμβαση σε δυο σούπερ μάρκετ Γαλαξίας

Το πρωί του Σαββάτου 18/1 πραγματοποιήθηκε στο Κερατσίνι εκτεταμένη παρέμβαση σχετικά με την εκδίωξη εργαζόμενης σε εταιρεία προώθησης προϊόντων, επειδή δεν ήταν ελληνίδα, από τον υπεύθυνο του υποκαταστήματος Χαϊδαρίου της αλυσίδας σούπερ μάρκετ ΓΑΛΑΞΙΑΣ, μέσα στον Δεκέμβρη, λίγο πριν τις γιορτές. Ως αποτέλεσμα η εργαζόμενη έχασε την δουλεία της στην εταιρεία που εργαζόταν. Η παρέμβαση οργανώθηκε από την Αυτόνομη Αντιφασιστική Συνέλευση Κερατσινίου με τη συμμετοχή δεκάδων ανθρώπων και περιελάμβανε παρέμβαση μέσα και έξω από 2 υποκαταστήματα του ΓΑΛΑΞΙΑ στην περιοχή και ένα μεγάλο δρομολόγιο με μοίρασμα κειμένων σε κεντρικούς δρόμους του Αγ. Μηνά, της Αμφιάλης, της λεωφόρου Σαλαμίνος (προέκταση της Π. Ράλλη) και των Ταμπουρίων. Ακολουθεί το κείμενο που μοιραζόταν, το οποίο εμπεριέχει και ενημερωτικό σκέλος σχετικά με το συμβάν που προκάλεσε την παρέμβασή μας.

H ελληνική βαρβαρότητα των Super Market ΓΑΛΑΞΙΑΣ

O εκφασισμός της κοινωνίας επιχειρείται σταθερά στην καθημερινότητα με πολλούς τρόπους, οι οποίοι δεν πρέπει ούτε να περάσουν απαρατήρητοι ούτε χωρίς απάντηση. Η περίπτωση των Super Market ΓΑΛΑΞΙΑΣ αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση. Σε προτρέπουν να ψωνίσεις εκεί, όχι μόνο για τα καλά και φθηνά προϊόντα, ως ένδειξη της πάλαι ποτέ καπιταλιστικής αφήγησης, ούτε καν γιατί είναι «ελληνική εταιρεία» που διαθέτει «ελληνικά προϊόντα» όπως οι διαφημιστικές καμπάνιες όλο και περισσότερων εταιρειών τα τελευταία χρόνια, αλλά γιατί δίνει δουλειά σε «ελληνικά χέρια». Η προτροπή αυτή, προκαλεί ανατριχίλα διότι ξυπνά μνήμες. Ενώ έμμεσα δίνει άλλοθι στο φασιστικό έργο οργανώσεων τύπου χρυσής αυγής και στα τάγματα εφόδου που δολοφονούν όσους δε μοιάζουν ή δε θεωρούνται «Έλληνες». Άλλωστε, τα ελληνικά χέρια του Ρουπακιά, διακεκριμένου στελέχους της χρυσής αυγής στην Νίκαια, ήταν αυτά που δολοφόνησαν στην Αμφιάλη τον Παύλο Φύσσα.

Η επίκληση στην ελληνικότητα, δηλαδή ο εθνοκεντρισμός δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια γραφική υπερφίαλη έκφραση, μετεξέλιξη του «επιμένων ελληνικά» που ακυρώνεται από τη γενική πολυεθνική και υπερεθνική πραγματικότητα στην καπιταλιστική οικονομία. Ο καπιταλισμός ισχύει και εκμεταλλεύεται το ίδιο αυτόχθονες, ιθαγενείς και μετανάστες. Θα ήταν πλεονασμός να ειπωθεί για άλλη μια φορά ότι τα αφεντικά στην προσπάθεια να διατηρήσουν την κερδοφορία τους θα βρουν και τους πιο αχρείους τρόπους για να το καταφέρουν. Η επίκληση στην ελληνικότητα των επιχειρήσεών τους αποτελεί τρανή απόδειξη της χυδαιότητάς τους. Το έθνος δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια φαντασιακή κατασκευή με στόχο την απόκρυψη της ταξικής διαίρεσης των κοινωνιών, τον ιδεολογικό χειρισμό των ανθρώπων και τον πλαστό διαχωρισμό τους σε ντόπιους και ξένους, λευκούς και έγχρωμους, καθαρούς και βρώμικους κοκ. Διαχωρισμοί που δίνουν έδαφος στην ανάπτυξη και εξάπλωση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας και μεταφέρουν τον πόλεμο στις γραμμές των «από κάτω», προς όφελος της εκμετάλλευσης και της εξουσίας.

Τρανή απόδειξη ότι εργαζόμενη σε εταιρία προώθησης προϊόντων, βρέθηκε να δουλεύει σε κατάστημα της παραπάνω αλυσίδας, προωθώντας καλλυντικά. Η καταγωγή της, ωστόσο, ξύπνησε τα «ελληνικά» αντανακλαστικά του υπεύθυνου του καταστήματος, ο οποίος μετά από ένα δίωρο της ανακοίνωσε ότι έπρεπε να αποχωρήσει γιατί είναι αλλοδαπή και πως το κατάστημα είναι ελληνικό και απευθύνεται σε Έλληνες! Βλέπετε, η ίδια δε δίστασε να δηλώσει ότι κατάγεται από την πρώην Σοβιετική Ένωση, αν και ζει και εργάζεται στη χώρα πάνω από 20 χρόνια και εδώ και πέντε χρόνια έχει πάρει την ελληνική ιθαγένεια. Αυτό αφήνει παγερά αδιάφορους τους υποστηρικτές της απάνθρωπης ιδεολογίας του αίματος. Η συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι απλά ένα μεμονωμένο περιστατικό από έναν θερμόαιμο πατριώτη υπεύθυνο καταστήματος αλλά συνολική εταιρική πολιτική η οποία κορυφώνεται με τη γιγαντιαία διαφήμιση της αλυσίδας Γαλαξίας, στο κεντρικό τους κατάστημα στον Κηφισό και δεν αφήνει κανένα περιθώριο εφησυχασμού: «ΕΠΙΛΕΓΩ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, ΔΙΝΩ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ». Πρόκειται για μια εθνικοσοσιαλιστικού τύπου και λογικής προ(σ)βολή, η οποία επιστρέφει τη μνήμη στη ναζιστική Γερμανία όπου υπήρχαν μαγαζιά μόνο για Αρίους (Juden werden hier nicht Bedient) ή στον αμερικανικό νότο που δεν επιτρέπονταν η είσοδος σε «έγχρωμους» (We serve whites Only) καθώς και στις φυλετικές πολιτικές του Απαρτχάιντ στην Ν.Αφρική.

Οι «πατριώτες φιλέλληνες» των Super Market ΓΑΛΑΞΙΑΣ, βέβαια, ξέχασαν να μας ενημερώσουν αν μείωσαν τις τιμές και την κερδοφορία τους σήμερα που η «χώρα περνάει εθνική κρίση». Ασφαλώς όχι. Η εκμετάλλευση και η κερδοφορία τους αυξήθηκε αναλογικά με τις μειώσεις μισθών των «ελλήνων» εργαζομένων τους, την εφαρμογή ελαστικών ωραρίων, εντατικότερων ρυθμών και εκ περιτροπής εργασίας. Θέλησαν, επίσης, να αποκρύψουν ότι στη συγκομιδή και τη συσκευασία των «ελληνικών» προϊόντων που διαθέτουν συνεχίζουν να εργάζονται στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων μετανάστες εργάτες και εργάτριες, σε καθεστώς «μαύρης» εργασίας, ανασφάλιστης, ακόμα πιο κακοπληρωμένης σε σχέση με το παρελθόν, με περισσότερη εργοδοτική τρομοκρατία και κρατική καταστολή (επιχειρήσεις-σκούπα του ΞΕΝΙΟΥ ΔΙΑ, 18μηνος διοικητικός εγκλεισμός σε στρατόπεδα συγκέντρωσης όσων δε διαθέτουν χαρτιά παραμονής, απελάσεις κ.α.).

Τα ντόπια αφεντικά μαζί με το κράτος, τα ΜΜΕ, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις τους, επιχειρούν τη συγκρότηση μιας νέας εθνικής αφήγησης μέσα στο περιβάλλον της καπιταλιστικής κρίσης. Προβάλλουν την ελληνικότητα των εταιρειών τους, των προϊόντων τους, τώρα και των εργαζομένων τους, πολλές φορές ψευδώς, με σκοπό να προσελκύσουν το αγοραστικό κοινό, μέσα από το ιδεολόγημα-απάτη ότι η κρίση θα ξεπεραστεί αν προτιμάμε και καταναλώνουμε εγχώρια προϊόντα. Η τραγική κατάσταση, όμως, που αντιμετωπίζουμε, η λεηλασία και η κοινωνική ερείπωση, δε σχετίζονται με την ελληνικότητα ή μη των επιχειρήσεων, των εργαζομένων και των προϊόντων τους αλλά με την ίδια την ουσία του καπιταλισμού. Ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, εγχώριες και υπερεθνικές δομές εξουσίας, από κοινού σχεδίασαν και εφάρμοσαν την ολομέτωπη ταξική επίθεση εναντίον μας για τη διατήρηση των προνομίων, του πλούτου και της κερδοφορίας τους. Τα ελληνικά αφεντικά μέσω των βιομηχανικών, εμπορικών, τραπεζιτικών και εφοπλιστικών συνδέσμων τους είναι αυτά που απαίτησαν από τις εγχώριες κυβερνήσεις και την τρόικα τις μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις και εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, την ελαστικοποίηση της εργασίας και τη χαμηλότερη φορολόγησή τους (που μεταφράζεται σε περισσότερη φορολογία για τους υπόλοιπους και περισσότερα χαράτσια για την εισαγωγή σε νοσοκομεία, την ιατρική επίσκεψη, τις εξετάσεις, τη συνταγογράφηση φαρμάκων κλπ).

Να μην επιτρέψουμε την αναβίωση του εθνικισμού, του ρατσισμού και του φασισμού στις γειτονίες, στα σχολεία και στους χώρους εργασίας. Να αρνηθούμε και να αποκαλύψουμε τη νέα εργοδοτική-κρατική-μιντιακή εθνική αφήγηση, που θέλει να μας αποπροσανατολίσει σχετικά με την ουσία του κοινωνικού προβλήματος και τους τρόπους επίλυσής του. Να σταθούμε ενωμένοι απέναντι στην επίθεση του καπιταλισμού, χωρίς εθνικούς, φυλετικούς ή άλλους πλαστούς διαχωρισμούς, στην κατεύθυνση της ελευθερίας, της ισότητας, της αλληλεγγύης.

Ο εθνικισμός και ο ρατσισμός δεν είναι ανεκτοί σε κανένα γαλαξία

Γενάρης 2014
Αυτόνομη Αντιφασιστική Συνέλευση Κερατσινίου

[Κέρκυρα] Αλληλεγγύη στον συλληφθέντα Κώστα Σακκά, που απειλείται με προφυλάκιση, και περνάει από ειδικό εφέτη ανακριτή την Τρίτη 21 Γενάρη

Αλληλεγγύη από Κέρκυρα

Στις 18/1 σπάσαμε ΑΤΜ της εμπορικής τράπεζας στην περιοχή Μεσογγή Κέρκυρας σε ένδειξη αλληλεγγύης στον Κώστα Σακκά και ενάντια σε όλες τις εκδικητικές πρακτικές του κράτους και κάθε εξουσιαστή.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ

ΥΓ1 Υγεία και δύναμη στο Σ. Στρατούλη

ΥΓ2 Καλή τύχη Χριστόδουλε

Αναρχικοί – ες

[Φυλακές Κορυδαλλού] Νέα δίκη στην ειδική αίθουσα των γυναικείων φυλακών, στις 3 Φεβρουαρίου 2014

Στις 3 Φεβρουαρίου ξεκινάει μια ακόμα δίκη στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού, η οποία εμπεριέχει διάφορες υποθέσεις.

Κάποιοι από εμάς κατηγορούμαστε για την υπόθεση των σπιτιών στο Βόλο και τη Καλλιθέα (Μιχαηλίδης, Ντάλιος, Ρωμανός), για τη συμπλοκή με τα γουρούνια στη Πεύκη (Μιχαηλίδης), ενώ κάποιοι για τις ληστείες της Αγροτικής στο Φιλώτα Φλώρινας (Σαραφούδης, Μιχαηλίδης, Πολίτης, Ντάλιος, Χαρίσης) και της Αγροτικής στο Πυργετό Λάρισας (Σαραφούδης).

Δε θα σχολιάσουμε τίποτα εδώ σχετικά με τις κατηγορίες που μας “βαραίνουν”. Ο καθένας από εμάς έχει κάνει τις δικές του επιλογές και χαράξει τη προσωπική του στρατηγική όσον αφορά τη διαχείρηση της δίκης τόσο σε νομικό, όσο και σε πολιτικό επίπεδο.

Το είχαμε γράψει κάποιοι από εμάς και για τη δίκη της υπόθεσης του Βελβεντού και το ξαναλέμε: Η ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ που μας ενώνει δε θα υπονομευτεί από τους διαχωρισμούς που προκύπτουν της νομικής και πολιτικής διαχείρισης της δίκης.

Με ή χωρίς δικηγόρους, ανάληψη ευθύνης ή μη ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ να κοιτάμε ΜΑΖΙ τον ουρανό πίσω από τα τείχη και να δίνουμε ΜΑΖΙ τον αγώνα κόντρα στη σαπίλα του εγκλεισμού.

ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ Σ’ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ

Μιχαηλίδης Γιάννης
Πολίτης Δημήτρης
Σαραφούδης Γρηγόρης
Ντάλιος Αργύρης
Χαρίσης Φοίβος
Ρωμανός Νίκος

[Λευκωσία] Πεθαίνοντας στα κολαστήρια του κυπριακού κράτους

«Αν μάθεις πως αυτοκτόνησα να ξέρεις πως σίγουρα ήταν φόνος»
Ουλρίκε Μάινχοφ

Στην Κύπρο υπάρχει μόνο μια φυλακή (Κεντρικές Φυλακές στη Λευκωσία) εκτός από μερικά κρατητήρια σε αστυνομικούς σταθμούς και κέντρα κράτησης μεταναστών. Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα υπερπληθυσμού (οι προδιαγραφές είναι για 350 άτομα, αλλά στα κτήρια τσουβαλιάζονται 700 κρατούμενοι) και συνεπώς προκύπτουν επιπρόσθετα προβλήματα συνωστισμού, εντάσεων κλπ. Οι φυλακές διέπονται από αποικιοκρατικής προέλευσης νόμους/κανονισμούς. Για παράδειγμα η απεργία πείνας θεωρείται πειθαρχικό αδίκημα και τιμωρείται και η διεύθυνση μπορεί να επιβάλει υποχρεωτική σίτιση που είναι βασανιστήριο. Γενικά η διεύθυνση έχει μεγάλες εξουσίες και μπορεί να κάνει ότι θέλει σαν κράτος εν κράτει. Να σημειώσουμε πως στην Κύπρο συγκριτικά με την Ελλάδα πέφτουν σχετικά μεγάλες ποινές για μικροαδικήματα (πχ κλοπές των 150 ευρώ, μικροοφειλές, χρήση/πώληση ουσιών), οι εφέσεις σπάνια ρίχνουν την ποινή και ο ανασταλτικός χαρακτήρας των ποινών είναι πιο ασυνήθιστος. Ακόμα δεν υπάρχει διαχωρισμός των ενηλίκων-ανηλίκων κρατουμένων.

Να πούμε και λίγα για τη σύσταση του πληθυσμού των κρατουμένων. Η πιο μεγάλη ομάδα (σχεδόν οι μισοί) είναι μετανάστες. Αυτοί χωρίζονται σε κοινοτικούς από ανατολική Ευρώπη/Βαλκάνια οι οποίοι είναι κυρίως για μικροπαραβάσεις ενώ λίγοι από αυτούς είναι δικτυωμένοι με μαφιόζικες συμμορίες. Οι υπόλοιποι μετανάστες είναι κυρίως για παράνομη είσοδο/παραμονή στη χώρα. Υπάρχει έντονος ρατσισμός και μεταξύ κρατουμένων και από τους ανθρωποφύλακες. Υπάρχουν λίγες δεκάδες άτομα που είναι ηγετικά στελέχη και μέλη συμμοριών/μαφίας ειδικά μέσα στους βαρυποινίτες. Οι υπόλοιποι ντόπιοι είναι μέσα για μικροκλοπές, αστικά χρέη και χρήση/πώληση ουσιών. Υπάρχει και γυναικεία πτέρυγα με περίπου 50 κρατούμενες.

Ο διευθυντής των Κεντρικών Φυλακών βρίσκεται σε διαθεσιμότητα και έχει υπόθεση που ακόμα εκδικάζεται για υπόθεση μαφιόζου βαρυποινίτη ο οποίος μπαινόβγαινε στις φυλακές. Ο βαρυποινίτης αυτός φέρεται να συνεργαζόταν (δίνοντας πληροφορίες) και με τον υποδιοικητή της Δίωξης Ναρκωτικών. Έτσι από το 2009 αναπληρωτής διευθυντής φυλακών μπήκε ο μπάτσος Γ.Τρυφωνίδης – παράνομα διότι είναι αξιωματικός της αστυνομίας. Ενώ και πριν υπήρχε πρόβλημα, η κατάσταση χειροτέρεψε υπό τον Γ.Τρυφωνίδη: εφάρμοσε σκληρή πολιτική προς κρατουμένους με μείωση των δικαιωμάτων τους (μείωση φαγητού, περιορισμός τηλεφώνων, επισκέψεων και επικοινωνίας με την οικογένεια, μείωση καθημερινού επιδόματος από 4 ευρώ σε 2.70, υποχρεωτικό κούρεμα στους κρατουμένους, αυθαίρετη αλλαγή νόμων, πχ από το 1/3 πήγε στα 2/3 έκτισης ποινής για να μεταφερθείς στις Ανοικτές φυλακές, απομόνωση, πειθαρχεία, ενώ τουρκοκύπριοι και μετανάστες κρατούμενοι αποκλείονται από άδειες για έξοδο ανοικτής φυλακής, ενώ εμποδίζονται οι επισκέψεις από συγγενικά τους πρόσωπα).

Αυτά οδήγησαν σε εξέγερση κρατουμένων πέρσι (με αποχή από συσσίτιο, άρνηση να μπουν στα κελιά και κάψιμο στρωμάτων). Μετά την τελευταία σειρά αυτοκτονιών και βιασμών ξέσπασε νέα εξέγερση κρατουμένων στις 12/01/2014. Κλήθηκε η ΜΜΑΔ (Μηχανοκίνητη Μονάδα Άμεσης Δράσης) με τον ΕΑΟ (Ειδικό Αντιτρομοκρατικό Ουλαμό) για να καταστείλει την εξέγερση. Ο ανθρωποφύλακας Τρυφωνίδης αντικαταστήθηκε από το πόστο του και αποφασίστηκε να παραμείνει στις φυλακές σε μόνιμη βάση ο ΕΑΟ (αντιτρομοκρατική) για την διατήρηση της «ασφάλειας».

Μετά από τον ντόρο που δημιουργήθηκε και την δημόσια τοποθέτηση πρώην κρατουμένων βγήκαν στη φόρα κάποια στοιχεία. Τα τελευταία χρόνια έγιναν εκατοντάδες απόπειρες αυτοκτονίας και αυτές είναι μόνο όσες καταγράφηκαν. Μάλιστα τους τελευταίους 7 μήνες πριν την εξέγερση είχε 5 αυτοκτονίες. Όσο αφορά τους βιασμούς υπάρχουν ενδείξεις κατ’ επανάληψη οργανωμένων μεταφορών νεαρών κρατουμένων σε συνεργασία με δεσμοφύλακες στην πτέρυγα βαρυποινιτών για να τους βιάσουν. Στις Κεντρικές Φυλακές υπάρχουν φράξιες μαφιόζων. Δεσμοφύλακες και αστυνομικοί τους βοηθούν να έχουν ευνοϊκή μεταχείριση και να μπορούν να συνεχίζουν/διευθύνουν τις εκτός φυλακής δραστηριότητες τους. Σε αντάλλαγμα οι μαφιόζοι τους λαδώνουν ή/και τους δίνουν πληροφορίες (ρουφιανέματα). Επίσης οι δεσμοφύλακες περνούν στις φυλακές κινητά τηλέφωνα, ναρκωτικά και αναβολικά.

Στην Κυπριακή κοινωνία, το γενικό κλίμα παθογένειας είναι αρνητικό για τους κρατούμενους, παρ’ όλες τις καταδίκες και το αρχικό δήθεν σοκάρισμα της κοινής γνώμης, συνεχίζουν την κανονικότητα βουτηγμένοι στην υποκρισία και την αθλιότητα τους, αποτέλεσμα μιας αποχαύνωσης που επικρατεί σε μια ευρύτερη κοινωνία φυλακή. Ένα άλλο κομμάτι της κυπριακής κοινωνίας στηρίζει την καταστολή των μπάτσων στους κρατούμενους, αλλά και την γενικότερη καταστολή, κάθε αντίσταση προς το υπάρχον, αφού τον μέσο κύπριο τον νοιάζει η ανάπτυξη, το κέρδος και ο καταναλωτισμός.

ΔΕΝ ΠΡΟΣΔΟΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΗΤΕΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥΣ

ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΚΕΛΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΕΣ ΣΤΑΧΤΗ

Αναρχικοί/ές Λευκωσία

[Φυλακές Λάρισας] Βγήκε η απόφαση για υπόθεση Σπύρου Στρατούλη

Βγήκε η επίσημη απόφαση για Σ.Στρατούλη. Το συμβούλιο απάλλαξε το Σ.Στρατούλη από την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης (κακούργημα) έτσι μπορεί να λαμβάνει τις άδειές του από τη φυλακή.

ΣΠΥΡΟ ΓΕΡΑ ΩΣ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ!

[Αθήνα] Ανάληψη ευθύνης για μπαράζ εμπρησμών

Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για το 3ήμερο μπαράζ εμπρησμών και καταστροφών στις 8,9,10 Γενάρη σε δομές κράτους και καπιταλισμού ως ένδειξη αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Σπύρο Στρατούλη. Επιτεθήκαμε στα εξής:

– 1 βαν των ΕΛΤΑ και 1 βαν του ΟΤΕ στην οδό Σιώτου στα Σεπόλια

– 1 ΑΤΜ της τράπεζας πειραιώς στην οδο Δωδεκανήσου στον Άλιμο

– 2 ΑΤΜ της εθνικής τράπεζας στην οδό Βυζαντίου στην Ν. Ιωνία

– 2 ΑΤΜ της εθνικής τράπεζας στην οδό Σούτσου και Ιερά οδό στο Αιγάλεω

– 3 προσόψεις τραπεζών (πειραιώς, ταχ. ταμιευτήρειο, κύπρου) καθώς και 2 ΑΤΜ στην οδο Εθνικής Αντιστάσεως στην Καισαριανή

– 1 μηχανή μπάτσου στην οδό Ασημ. Φωτήλα στην Νεάπολη Εξαρχείων

– 1 ΑΤΜ της τραπεζας πειραιώς στην οδό Αγ. Αλεξάνδρου στο Π. Φάληρο

– 1 ΑΤΜ στην οδό Γενηματά στην Ανω Γλυφάδα

Ενημερωθήκαμε εν το μεταξύ ότι ο σύντροφος Σ. Στρατούλης έληξε την απεργία πείνας που έκανε. Ευχόμαστε καλή τύχη στο σύντροφο και αναμένουμε την εξέλιξη της υπόθεσης του.

Αναρχικοί

[Φυλακές Κορυδαλλού] Κείμενο δέκα αναρχικών κρατουμένων από την Δ πτέρυγα

Με αφορμή κάποια ζητήματα που έχουν προκύψει σε σχέση με τα τελευταία γεγονότα στον Κορυδαλλό πιστεύουμε πως είναι απαραίτητο να γίνουν κάποιες επισημάνσεις. Αυτό που θεωρούμε κομβικό δεν είναι να αποδοκιμαστεί ή να απομονωθεί πολιτικά συγκεκριμένα η Σ.Π.Φ. (αναφερόμαστε στον πυρήνα φυλακισμένων καθότι οι πυρήνες υπογράφουν με το ίδιο όνομα στο εξωτερικό πιθανότατα δεν έχουν επίγνωση, ούτε και ευθύνη για τις πράξεις άλλων ανθρώπων) και ακόμα περισσότερο θεωρούμε πως αυτό δεν πρέπει να γίνει λόγω του θεωρητικού της προσανατολισμού. Είναι η χειρότερη μορφή πολιτικαντισμού να χρεώνεις ένα ολόκληρο αναρχικό ρεύμα συλλήβδην, για πράξεις και επιλογές που αφορούν ένα μέρος του. Είτε πρόκειται για αναρχικοσυνδικαλιστές είτε για αναρχομηδενιστές, η κριτική είναι ανεξάρτητη. Αυτό που πρέπει να απασχολήσει είναι οι εξουσιαστικές συμπεριφορές που υπάρχουν μέσα στον αναρχικό χώρο και που όχι λίγες φορές εκφράζονται μέσα από τη φυσική-λεκτική βία. Θεωρούμε τη βία αναπόσπαστο μέρος της ζωής και της πολιτικής δράσης όταν στρέφεται κατά κράτους, κεφαλαίου και εξουσίας, αλλά άγονη, επιζήμια και αυτοκαταστροφική όταν διαμεσολαβεί στις σχέσεις μεταξύ αναρχικών. Καθότι ο αντικειμενικός της στόχος είναι η επιβολή και επαναφέρει με το χειρότερο τρόπο την εξουσιαστική σχέση ανάμεσα σε ανθρώπους που υποτίθεται ότι την εχθρεύονται. Το μοναδικό της αποτέλεσμα είναι η περιχαράκωση, η καταστροφή της διαλεκτικής και εντέλει η ακύρωση στην πράξη του αναρχικού μας προτάγματος.

Φυσικά όμως δεν αποτελεί παρθενογένεση. Άλλωστε, η φυσική ροπή για εξουσία και επιβολή, ενυπάρχει στον καθένα μας, όπως αντίστοιχα το πάθος για ελευθερία και επιθυμία για ισότητα στις συντροφικές σχέσεις. Πολλές φορές προκύπτει αυθόρμητα από την έκφραση των αντιφατικών ενστίκτων μας και εκδηλώνεται με ή χωρίς προσχήματα ηθικά και πολιτικά, αλλά τις περισσότερες φορές με προφανή αιτία.

Δεν έχει νόημα να μιλήσουμε εδώ για τη βία που εκδηλώνεται για προσωπικούς λόγους στις διαπροσωπικές σχέσεις, θα αρκεστούμε να πούμε πως είναι ζήτημα συνείδησης και αξιακής συνέπειας η αποφυγή αυτών των εξουσιαστικών μεθόδων.

Θα μιλήσουμε για τη χρήση της βίας ως εργαλείο πολιτικής επιβολής, το οποίο, όταν δε στοχεύει τους εξουσιαστές και στρέφεται εναντίον αναρχικών, καταστρέφει κυριολεκτικά το νόημα του αναρχικού μας οράματος: είτε ασκείται σε μια πορεία για παράδειγμα, κατά συντρόφων που επιλέγουν μια στρατηγική σύγκρουσης με τους μπάτσους όταν κάποιοι άλλοι έχουν μια διαφορετική στρατηγική, είτε αφορά στην κριτική που κάποιος θεωρεί προσβλητική ή συκοφαντική. Στην πρώτη περίπτωση η μόνη δυνατή λύση είναι η σύνθεση των στρατηγικών και αν αυτό δεν είναι εφικτό λόγω κενού οργάνωσης και κοινότητας, λύση είναι η χάραξη διαφορετικών διαδρομών αγώνα. Στη δεύτερη περίπτωση οι αναλύσεις θα έπρεπε να περισσεύουν. Εφόσον είναι κοινός τόπος ότι ακόμα και αν υπάρχει μια πραγματικότητα, βιώνεται διαφορετικά από τον καθένα οι υποκειμενικές αλήθειες κάθε συντρόφου διαφέρουν. Οπότε, όταν κάποιος ασκεί κριτική το πιθανότερο είναι ο θιγόμενος να αισθανθεί ότι συκοφαντείται. Τα όρια μεταξύ κριτικής και συκοφαντίας είναι από λεπτά έως ανύπαρκτα. Η μόνη δυνατή αποκατάσταση της υποκειμενικής αλήθειας του θιγόμενου είναι η έκφρασή της μέσω του λόγου. Καμία βίαιη επιβολή δεν μπορεί να υποδείξει ποιός λέει αλήθεια, παρά μόνο ποιός έχει περισσότερη ισχύ (σωματική, οργανωσιακή ή ένοπλη).

Η ουσία όμως είναι πως η επίκληση ενός κώδικα τιμής που θίγεται και μίας εικόνας που τσαλακώνεται δεν μπορεί να έχει σχέση με τον εικονοκλαστικό χαρακτήρα της αναρχικής κριτικής που προωθεί την αέναη αμφισβήτηση και βεβηλώνει τα ιερά απελευθερώνοντας το ανθρώπινο πνεύμα από τις διανοητικές αγκυλώσεις.

Οπότε, να προσπαθείς να δώσεις τέλος στη εσωστρέφεια των αναρχικών με μια πράξη ωμής εξουσιαστική βίας μπορεί να έχει δύο ενδεχόμενα: 1ον την πυροδότηση μιας ακόμα βίαιης σύγκρουσης- σφαγής μεταξύ αναρχικών για την οποία θα χυθεί άφθονο αίμα, σάλιο και μελάνι, ή 2ον την υποταγή όλων στον παραπάνω συντηρητικό κώδικα ιπποτικής τιμής που συνεπάγεται τον ακρωτηριασμό της κριτικής μέσω του φόβου και τον συνακόλουθο ευνουχισμό της αναρχίας από το σημαντικότερο εργαλείο της αυτεξέλιξης.

Φυσικά και δεν έχουμε αυταπάτες ότι ο ξυλοδαρμός του συντρόφου μας Γ. Ναξάκη είχε στην πραγματικότητα σκοπό να θεραπεύσει τη <<σύφιλη της εσωστρέφειας>>. Διαβάζοντας πίσω από τις γραμμές όταν η Σ.Π.Φ. Γράφει πως δεν υπάρχει σωστό ή λάθος αλλά τα πάντα είναι υποκειμενικά κάλλιστα μπορούν να βαφτίσουν τη δική μας αλήθεια ψέμμα και άμεσα να μας στοχοποιήσει ως συκοφάντες. Γνωρίζοντας λοιπόν ότι η απειλή της δολοφονίας στοχοποιεί έμμεσα και εμάς θεωρούμε πως η δόλια ενέδρα στο σύντροφό μας, αποτέλεσε μία στιγμή ενός πολιτικοστρατιωτικού σχεδίου επιβολής της σιωπής γύρω από ζητήματα που αφορούν την εν λόγω οργάνωση. Πέραν του ότι ένας, μαφιόζικου χαρακτήρα, εκβιασμός καταστρατηγεί τις αναρχικές αξίες αποτελεί πλέον, όχι μόνο επίδειξη ακραίας εξουσιαστικής συμπεριφοράς αλλά και έκφραση ενός επικίνδυνου ολοκληρωτισμού και φετιχισμού της βίας που δυνητικά στρέφεται κατά πάντων και το σχέδιο αυτό ολοκληρώνεται με την απειλή εναντίον του συντρόφου ότι αν δεν ανακαλέσει θα έχει πρόβλημα σε όλες τις φυλακές και θα καταλήξει σε πτέρυγα απομόνωσης-προστασίας.

Και φυσικά ο ολοκληρωτισμός είναι απλά η αναμενόμενη εξέλιξη της χρήσης της βίας σα ρυθμιστή της επαναστατικής διαλεκτικής. Είναι γνωστό ότι από τους κόλπους του επαναστατικού κινήματος ξεπήδησαν, η τρομοκρατία της δημοκρατικής γκιλοτίνας, η αιματηρή λογοκρισία του σταλινισμού αλλά και ο ίδιος ο φασισμός. Μπορούμε λοιπόν να φανταστούμε όσο οξύμωρο και αν φαντάζει μια “αναρχική” εξουσία που απαιτεί την αποδοχή της αναρχικής της φύσης ως προϋπόθεση για να μη χαρακτηριστείς συκοφάντης του αναρχικού κόμματος και οδηγηθείς στην κρεμάλα. Ο χειρότερος εφιάλτης για το αναρχικό πρόταγμα και πραγματικός κίνδυνος όσο βρίσκουν χώρο και αναπτύσσονται σκεπτικά, σαν αυτό που εξέφρασε λόγω και έργω ο πυρήνας φυλακισμένων της Σ.Π.Φ.

Υπάρχουν βέβαια αρκετές προεκτάσεις που καθιστούν ανατριχιαστικό το εν λόγω γεγονός, όπως το ότι επιλέγεις να ρισκάρεις την πυροδότηση ενός κύκλου αίματος μεταξύ των θεωρούμενων ως αναρχικών στον Κορυδαλλό ( μέσα στο εχθρικό περιβάλλον της φυλακής) αφήνοντας το κράτος σε ρόλο διαιτητή να μοιράζει ισόβια σε λευκά κελιά και τα κοράκια των media να συκοφαντούν και να απονοηματοδοτούν τον αγώνα μας στα μη άμεσα σχετιζόμενα με τον αναρχικό χώρο υποκείμενα διάχυσης που μας βλέπουν σαν αδιαίρετο σύνολο στο οποίο οι πράξεις του ενός μας χρεώνουν όλους.

Το ότι πιστεύουμε πως στο εχθρικό περιβάλλον της φυλακής δεν υπάρχει χώρος για επιστροφή της εξουσιαστικής βίας ώς αντιβία, σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι θα δεχτούμε τη διέξοδο που στρατηγικά αφήνει το κείμενο της Σ.Π.Φ., αλλά σίγουρα θα σπάσουμε τη σιωπή που πάει να μας επιβληθεί μέσω απειλών όντας έτοιμοι να σηκώσουμε τις συνέπειες των λεγόμενών μας.

Μία άλλη εξοργιστική διάσταση του γεγονότος, είναι ότι οι ξυλοδάρτες προφασίζονται ως αφορμή τη συκοφαντία, μια πρακτική που έχουν εφαρμόσει πολλάκις τόσο εναντίον μας όσο και εναντίον πολλών αναρχικών εγχειρημάτων με τα οποία δε συμφωνούν, χρησιμοποιώντας μια γλώσσα όπου η σκληρή κριτική αναμειγνύεται με την εμπάθεια και την επιθετική έκφραση. Πόσο μάλλον όταν για να αντιπαρέλθουν της (ασαφούς και ως εκ τούτου παρεξηγήσιμης κατ’ εμάς) κριτικής του συντρόφου Ναξάκη (που στοχεύει και εμάς, όχι για να διαχωριστεί, αλλά για να εκφράσει τη διαφορετική του σκέψη) τον συκοφαντούν ακραία. Ο ανυπόστατος ισχυρισμός ότι ο σύντροφος κριτικάρει τη Σ.Π.Φ. για ευνοϊκότερη μεταχείριση στο δικαστήριο, σκοντάφτει στο γεγονός ότι έχει επιλέξει τη συνολική άρνηση νομικής υπεράσπισης. Ενώ παράλληλα οι κατηγορίες περί ωφελιμισμού και καβατζώματος διαψεύδονται από την μόνιμα συγκρουσιακή του στάση με την υπηρεσία. Η χρήση φυσικής βίας ως μέσο επιβολής απόψεων στο εσωτερικό του α/α χώρου είναι ακριβώς η συνέπεια της μετατροπής καφενειακών συζητήσεων και προσωπικών εχθροτήτων σε πολιτικά κείμενα, είτε λόγω διανοητικών αγκυλώσεων είτε λόγω ματαιοδοξίας. Η λεκτική βία που χρόνια τώρα ανέχεται και αναπαράγει ο αναρχικός χώρος ξεριζώνει βασικές αναρχικές αξίες όπως ο αλληλοσεβασμός και η συνεννόηση έστρωσε το δρόμο για την εφαρμογή τέτοιων πρακτικών.

Εν κατακλείδι, το ζητούμενο για εμάς δεν είναι να μνημονεύσουμε μία ακόμη μάυρη σελίδα στην ιστορία του αναρχικού αγώνα, δεν είναι να απομονώσουμε πολιτικά ρεύματα ή αναρχικές οργανώσεις, αλλά να διαγράψουμε μία για πάντα συμπεριφορές που εκφυλίζουν την ουσία του αγώνα μας. Και φυσικά ας μην υποδυόμαστε τις οσίες παρθένες, οι περισσότεροι έχουμε ανάμιξη σε περιστατικά ενδοαναρχικής βίας.

Η Σ.Π.Φ –πυρήνας φυλακισμένων μας προσέφερε ένα παράδειγμα προς αποφυγήν, που απλά αναδεικνύει ποια είναι η εξέλιξη της κουλτούρας της βίας. Ας το ξεπεράσουμε.

Δεν είναι επίσης ζητούμενο να εφαρμόσουμε ένα αναρχόμετρο και να κρίνουμε αν και κατά πόσο είναι αναρχικός ο κάθε κρατούμενος· αυτή η λογική οδηγεί στην εύκολη στοχοποίηση συντρόφων. Ζητούμενο είναι η ένταση της βίας (σπασμένο χέρι και πόδι) που εφαρμόστηκε και εφαρμόζεται ως μέσο πίεσης που στοχεύει στην ανάκληση του κειμένου, να προβληματίσει και να επαναφέρει τις αναρχικές αξίες της ευαισθησίας και της επιείκειας που μας οδήγησαν στον να αηδιάσουμε και να πολεμήσουμε το σύστημα εξουσίας.

Για να ξεριζωθεί μία για πάντα η βία ως εργαλείο πολιτικής ενδοαναρχικής επιβολής· και να στραφεί εναντίον κράτους και εξουσίας.

Γιατί η σύφιλη της εσωστρέφειας αντιμετωπίζεται μόνο με τη δράση ενάντια στον πραγματικό εχθρό και όχι με ματσό επιδείξεις πυγμής.

Γιατί την αντικειμενική αλήθεια κατέχουνε μόνο οι ιεροεξεταστές· οι εξεγερμένοι άνθρωποι πάντα θα την αμφισβητούν σηκώνοντας το βάρος των επιλογών τους.

Οι αναρχικοί

Γιάννης Μιχαηλίδης
Μπάμπης Τσιλιανίδης
Ανδρέας-Δημήτρης Μπουρζούκος
Δημήτρης Πολίτης
Τάσος Θεοφίλου
Αλέξανδρος Μητρούσιας
Γρηγόρης Σαραφούδης
Γιώργος Καραγιαννίδης
Αργύρης Ντάλιος
Φοίβος Χαρίσης

Υ.Γ.: Το κείμενο αυτό αποτελεί την τοποθέτηση μας όσον αφορά την ενέδρα που στήθηκε στον σύντροφο μας. Δεν επιλέξαμε να μιλήσουμε για τα θέματα που θίγει ο Γιάννης και για την στάση της Σ.Π.Φ μέσα στη φυλακή καθώς πολύ πριν συμβούν τα τελευταία γεγονότα και δημοσιευτούν τα τελευταία κείμενα, είχαμε αποφασίσει να μην το κάνουμε αφού θεωρούμε πως κάτι τέτοιο θα ήταν αντιπαραγωγικό και μη χρηστικό για την δεδομένη χρονική περίοδο. Ούτως η άλλως γνωρίζουμε πως το προσωπικό μας βίωμα πιο εύκολα παρερμηνεύεται παρά μεταφέρεται.

[Αθήνα] Μεταγωγή του Σάββα Ξηρού πίσω στις φυλακές Κορυδαλλού

Σήμερα γύρισαν τον Σάββα Ξηρό στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού.

Ο Σάββας Ξηρός και η σχετικότητα του χρόνου:

Όταν στις 19/12/2013 εκδικάστηκε στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά η νέα αίτηση του Σάββα Ξηρού για διακοπή έκτισης της ποινής του για σοβαρούς λόγους υγείας, οι 5 μήνες που είχε ως αίτημα παρά τη θετική πρόταση του εισαγγελέα, μετατράπηκαν από την έδρα σε 1μήνα. Και ως εκ θαύματος η νοσηλεία του στο νοσοκομείο της Λάρισας ολοκληρώθηκε σε 4 μέρες!!! Αυτό είναι νέο ρεκόρ στην περίπτωση του Σάββα Ξηρού, που ξεπέρασε και το προηγούμενο, αυτό του 2012 στο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης όπου η νοσηλεία του είχε κρατήσει μια ολόκληρη βδομάδα. Μετά το τρομοσόου της μεταφοράς του στην Λάρισα από δεκάδες μπάτσους όλων των ειδών και αποχρώσεων, μετά τις αναφορές από τα γνωστά παπαγαλάκια της αντιτρομοκρατικής και τα πάντα πρόθυμα ΜΜΕ για φόβους που είχαν να κάνουν στο τι θα κάνει ο αδερφός του Χριστόδουλος που είχε παραβιάσει την άδεια που είχε πάρει, μετά τις “διαρροές” για 150 μπάτσους που φυλάνε τον Σάββα σε 24ωρη βάση, επιτέλους σήμερα τον γύρισαν στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού, ώστε να συνεχιστεί χωρίς εμπόδια η προσπάθεια της φυσικής του εξόντωσης. Την επόμενη φορά που θα καταθέσει παρόμοιο αίτημα ο Σάββας Ξηρός, για να μην ταλαιπωρούνται μπάτσοι και δικαστές να τους θυμίσουμε ότι υπάρχει και η τηλεϊατρική.

Θα είμαστε πάντα στο πλευρό του Σάββα Ξηρού ώσπου να δοθεί ένα τέλος στις εκδικητικές μεθοδεύσεις του κράτους που τον έχει καταδικάσει σε αργό θάνατο.

Σάββα γερά ως την Λευτεριά