Τους τελευταίους μήνες εξαπολύθηκε μία καλά σχεδιασμένη προπαγάνδα από την κυβέρνηση, τα υπουργεία προπο και δικαιοσύνης και τον μιντιακό συρφετό σε βάρος όλων των φυλακισμένων, σε μία προσπάθεια να παρουσιάσουν το θεσμό των αδειών εξόδου τους ως τον κύριο υπεύθυνο για όλα τα δεινά της ελληνικής κοινωνίας. Οι υπεύθυνοι, βέβαια, δε στάθηκαν σε αυτό αλλά και καθόρισαν τις μετέπειτα εξελίξεις στο τσιφλίκι τους που αρέσκονται να αποκαλούν «σωφρονιστικό σύστημα».
Έτσι, πλέον οδηγηθήκαμε σε μία de facto αναστολή των αδειών των κρατουμένων σε συνολικό επίπεδο. Ενώ κάθε αίτημα πρέπει να εξετάζεται από το Συμβούλιο Φυλακής, υποτίθεται, χωριστά και σύμφωνα με τον ατομικό φάκελο του καθενός και την ακρόασή του, η απάντηση αποπνέει πάντοτε την ίδια δυσοσμία της πολιτικής εντολής…
Οι συνθήκες στις οποίες προσπαθούν να επιβιώσουν οι κρατούμενοι ολοένα και χειροτερεύουν –σε ευθυγράμμιση με το δόγμα της πλήρους καταστολής και μηδενικής ανοχής– και το υπουργείο εφορμάται από αυτό για να φτάσει εκεί που σκόπευε εξαρχής. Στη στέρηση κάθε δικαιώματος, στις φυλακές υψίστης ασφαλείας, στην κατάργηση των αδειών εξόδου, των επισκεπτηρίων, της επικοινωνίας με τον έξω κόσμο…
Σ’ αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η δική μου περίπτωση, αλλά και όχι μόνο.
Στις 24-1-2014 και στις 29-5-2014 βρέθηκα αντιμέτωπος με την πανομοιότυπη απάντηση του Συμβουλίου Φυλακής Λάρισας. Απάντηση που ισούται με απόρριψη του αιτήματός μου να λάβω άδεια εξόδου μου από τη φυλακή. Μετά την απαλλαγή μου με βούλευμα από κατηγορία που μου φορτώσανε για κακούργημα, ζήτησα να λάβω την 11η άδεια εξόδου μου –και μετά από έναν ολόκληρο χρόνο στέρησης αυτής– όπως και δικαιούμουν και όπως οι αρμόδιοι με διαβεβαίωναν πως θα συμβεί, εφόσον θα ξεπερνιόταν το παραπάνω εμπόδιο.
Αν και το Συμβούλιο της Φυλακής προτιμά να εμφανίζεται «διχασμένο» και να παρουσιάζει πως ο Διευθυντής και η κοινωνική Λειτουργός θέλουν να μου δώσουν άδεια και ο Εισαγγελέας μειοψηφεί και προσφεύγει στο Δικαστικό Συμβούλιο, αυτό το δίπολο πλειοψηφία-μειοψηφία δεν εξυπηρετεί τίποτε άλλο παρά τη διατήρηση της εύθραυστης ισορροπίας που θέλει να διατηρήσει η φυλακή… Από τη μία ο καλός και από την άλλη ο κακός και στη μέση η πρεμούρα τους και οι καημός τους να φροντίζουν δήθεν για το καλό μου.
Στις φυλακές βλέπεις πιο συχνά ίσως, από οπουδήποτε αλλού, πως ενώ τα πρόσωπα δεν αλλάζουν, η στάση τους προσαρμόζεται τόσο δουλικά στις επιταγές της άνωθεν πολιτικής εντολής σε σημείο που αναρωτιέσαι εάν πάσχουν από γεροντική άνοια. Τους ίδιους υπάλληλους που μας τσακίζανε στο ξύλο το ’92 τώρα να επικαλούνται ανθρωπισμό και τούμπαλιν, εισαγγελείς που μας δίνανε άδειες να κάνουνε τώρα πως δε μας θυμούνται. Ή να προτιμούν να υιοθετούν φανταστικά σενάρια της κρατικής ασφάλειας…
Δεν πρέπει να παραλείψω, βέβαια, πως ενάντιά μου με την παραπάνω απάντησή τους κατευθύνεται και η προσπάθεια να συκοφαντήσουν εμένα και την απεργία πείνας που έκανα για 60 ημέρες από τον Νοέμβριο του 2013 έως τον Ιανουάριο του 2014 με σκοπό να απαλλαγώ από το κακούργημα της ένταξης σε εγκληματική οργάνωση και να πάρω πίσω τις άδειες που στερήθηκα άδικα. Η εγκληματική οργάνωση κατέρρευσε με το ανωτέρω βούλευμα για όλους τους κατηγορούμενους και αυτό είναι αποτέλεσμα της συλλογικής μας αντίστασης και είναι η δική μας νίκη. Η άδεια όμως παραμένει για αυτούς ένα αγκάθι και για αυτό συνεχίζουν να μου τη στερούν σε μία απέλπιδα από την πλευρά τους προσπάθεια να μου αποδείξουν τη δήθεν ματαιότητα του αγώνα μου και να απονοηματοδοτήσουν τις διεκδικήσεις όσων παλέψαμε από κοινού. Δεν μπορώ παρά να καταλήξω στο συμπέρασμα πως η εκδικητική μεταχείρισή μου από τις Αρχές δεν τελείωσε ακόμη. Και από τη δική μου μεριά, ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΠΟΤΕ.
ΑΣ ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΑΣΚΗΣΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ. Μιας πολιτικής που θέλει να εμβαθύνει την εξουσία τους επάνω στις ζωές μας.
ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΔΕΙΕΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣ.
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ, ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ!
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΜΠΑΜΠΗ ΤΣΙΛΙΑΝΙΔΗ
Υ.Γ. Η προσπάθεια για νηφάλιο απολογισμό μετά το τέλος της απεργίας πείνας είναι δύσκολη όσο εξακολουθούν να εξελίσσονται τα γεγονότα και εκκρεμεί το θέμα των αδειών μου. Θα επανέλθω.
Σπύρος Στρατούλης, κρατούμενος της φυλακής Λάρισας