“Με αφορμή το διεθνές κάλεσμα”

Αν προσπαθούσα να δώσω μια εικόνα για τις σημερινές συνθήκες κράτησης στα ελληνικά κολαστήρια, όσο αντικειμενικός και αν ήμουν, θα σας φαινόμουν τουλάχιστον υπερβολικός! Ωστόσο, με αφορμή το διεθνές κάλεσμα της εβδομάδας δράσεων (23-30/08) για τους αναρχικούς αιχμάλωτους, νιώθω την ανάγκη να κάνω μια προσέγγιση βασιζόμενος σε συγκεκριμένα γεγονότα. Μέσα στα δέκα χρόνια αιχμάλωτος και με την αγωνιστική μου δράση σε 17 διαφορετικές φυλακές, έχω μια ολοκληρωμένη εικόνα για τον τρόπο που λειτουργεί το σωφρονιστικό σύστημα.

Μετά τις πρόσφατες αντιδράσεις απέναντι στο νομοσχέδιο με κορύφωση την πανελλαδική απεργία πεινάς, έσκασε σαν βόμβα στην ελληνική κοινωνία το ερώτημα αν η περιφρούρηση στις φυλακές είναι επαρκή ή όχι. Εγώ θα θέσω ένα άλλο ερώτημα: Η πολιτεία έχει τα εφόδια να δημιουργήσει ασφαλή περιβάλλον για τον πολίτη ή όλα τα μέτρα περιορίζονται σε φυλακές υψίστης ασφαλείας την ίδια στιγμή που οι πραγματικοί εχθροί της ελευθερίας βρίσκονται στον βολικό καναπέ τους απολαμβάνοντας προνόμια και κρατώντας θέσεις κλειδιά. Θέσεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κράτους, όπως τα ΜΜΕ, και αποσκοπούν στον αποπροσανατολισμό και στην τρομοκράτηση δημιουργώντας ανύπαρκτους εχθρούς. Η κοινωνία δεν κινδυνεύει από κανέναν Ξηρό, κανέναν Σακκά, κανέναν Παλαιοκώστα… ο πραγματικά επικίνδυνος δραπέτης βρίσκεται στο σαλόνι και μιλάει μέσα από τα δελτία ειδήσεων. Μιλάει καλυμμένος με τον μανδύα της δημοκρατίας σπέρνοντας φόβο και πανικό απομακρύνοντας τον κόσμο από την αναζήτηση της αλήθειας. Αποσιωπώντας, για παράδειγμα, την μεγαλύτερη απεργία πείνας και φιμώνοντας την φωνή κάθε φυλακισμένου αγωνιστή.

Το ίδιο ακριβώς συνέβη και όταν ήρθαν στο φως οι γνωστές φωτογραφίες του τριτοκοσμικού νοσοκομείου φυλακών Κορυδαλλού. Ο κόσμος στην αρχή σοκαρίστηκε από τις αδικαιολόγητες συνθήκες διαβίωσης καρκινοπαθών, οροθετικών, καρδιοπαθών, ακρωτηριασμένων και ηλικιωμένων κρατουμένων. το θέμα συζητήθηκε στην Βουλή, τα κομματόσκυλα άρπαξαν την ευκαιρία να επιρρίψουν ευθύνες στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση, αποφεύγοντας να αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες. Επισκέφθηκαν τον Άγιο Παύλο υποσχόμενοι μεγάλες αλλαγές! Αυτές οι αλλαγές, φυσικά, δεν ήρθαν ποτέ. Το μόνο που ήρθε ήταν λίγα κιλά λαδομπογιάς που έβαψαν πρόχειρα τα ίχνη της αδιαφορίας.

Οι φυλακές είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

Ο κόσμος ξέχασε. Αφού η τηλεόραση δεν ασχολιόταν πια με το πρόβλημα, θα πει πως το πρόβλημα αυτομάτως λύθηκε. Οι τηλεθεατές έχοντας μνήμη χρυσόψαρου, ξέχασαν και συνέχισαν να ζουν στη γυάλα τους κάνοντας κύκλους γύρω από τον εαυτό τους. Ένας από τους μεγαλύτερους κατασταλτικούς μηχανισμούς στην κοινωνία, λοιπόν, είναι τα ΜΜΕ, που δουλεύουν αδιάκοπα για τα συμφέροντα του αφέντη κράτους.

Μέσα στην φυλακή το σπουδαιότερο γρανάζι που γυρνά ασταμάτητα και τροφοδοτεί το σιδερένιο τέρας, είναι τα ναρκωτικά. Τα ναρκωτικά λοιπόν είναι ένα κερδοφόρο μέσον βρόμικου χρήματος έχοντας έναν και μοναδικό στόχο. Την απόλυτη αποχαύνωση των φυλακισμένων, το ξεπούλημα των ιδανικών, την ολοκληρωτική παραίτηση από την διεκδίκηση των αυτονόητων και φυσικά την πλήρη άρνηση για κάθε εξεγερσιακή τάση που σκοπό θα είχε να ανατρέψει ή να αναδιαμορφώσει το υπάρχον.

Έτσι δημιουργούνται μέσα στις φυλακές μεμονωμένες ομάδες εμπόρων ναρκωτικών. Ομάδες που ξεκινούν βρόμικες συνεργασίες με την υπηρεσία, άλλες φορές για να εξασφαλίσουν την ανοχή της, άλλες για να της προμηθεύουν πρόθυμους ρουφιάνους. Ένας εξαρτημένος, προσκυνημένος θα πω γιατί δεν αναγνωρίζω ως πάθος κάτι που εχθρεύεται την ίδια την ζωή, γίνεται εύκολα πιόνι των σωφρονιστικών υπαλλήλων γιατί μη έχοντας ψυχική διαύγεια, μπορεί εύκολα να πιστέψει σε υποσχέσεις για μείωση ποινής ή για ευνοϊκότερες συνθήκες κράτησης.

Κι έτσι φτάνω στο σημείο να καταλήξω πως για έναν αξιοπρεπή φυλακισμένο που δεν επιδιώκει μια εύκολη ή ευχάριστη ποινή πατώντας επί πτωμάτων για να εξασφαλίσει την δική του επιβίωση, αλλά αγωνίζεται για την αξιοπρέπεια και την ελευθερία, ο μεγαλύτερος εχθρός που έχει να αντιμετωπίσει είναι οι ίδιοι οι συγκρατούμενοι του. Γιατί αυτοί οι συγκρατούμενοι είναι το μακρύ χέρι της υπηρεσίας και κατ’ επέκταση του ίδιου του κράτους. Ένα μακρύ χέρι που θα εκτελέσει με βρόμικο και μαφιόζικο τρόπο τις εντολές για φίμωμα κάθε εξεγερμένου.

Κλείνοντας την επιστολή μου θα ήθελα να στείλω δυο μηνύματα με δυο κεντρικούς αποδέκτες εντός και εκτός των τειχών. Εντός θα ήθελα να χαιρετίσω όλους τους αγωνιστές συντρόφους αναρχικούς και να ζητήσω να συμμετέχουν με κάθε δυνατό μέσον στον καθημερινό αγώνα ενάντια στους εμπόρους ναρκωτικών και στους ρουφιάνους τους. Όταν παλεύεις για μια ελεύθερη και αναρχική κοινωνία αρνείσαι να κάνεις τα στραβά μάτια σε ομάδες που δρουν κάτω από ιεραρχικές δομές και κινούνται ύπουλα, άνανδρα και πισώπλατα μαχαιρώνοντας, μεταφορικά ή κυριολεκτικά πολλές φορές, κάθε ασυμβίβαστο ανεξάρτητο και αυτόνομο φυλακισμένο. Σύντροφοι, να αποκεφαλίσουμε κάθε άρχοντα, να αποδυναμώσουμε κάθε φατρία. κάθε ρουφιάνος να μείνει μόνος χωρίς προστασία για να αναλογιστεί πως στη φυλακή δεν επιβιώνει ο πιο δυνατός αλλά ο πιο έντιμος. Στους συντρόφους εκτός των τειχών υψώνω την γροθιά μου πίσω από τα κάγκελα. Ξέρω πως μια μέρα οι δρόμοι μας θα ενωθούν και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για το αυτονόητο και το γκρέμισμα κάθε φυλακής!

ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΙ.

Καραντουμάν Ηλίας
Δ.Α.Κ.
28/8/2014 Κέρκυρα.