Στις 28 Νοεμβρίου, ξεκινάει στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού, άλλο ένα δικαστήριο για εμάς. Ένα δικαστήριο συνέχεια μιας κατασταλτικής πολιτικής που στοχεύει συνολικά τον αναρχικό χώρο. Άλλη μία προσπάθεια απονοηματοδότησης και καταστολής κάθε μορφής αντίστασης και αγώνα. Η τελευταία πενταετία χαρακτηρίζεται από μία εντατικοποίηση της ποινικής καταστολής (και όχι μόνο) με τις συνεχείς αναβαθμίσεις του αντιτρομοκρατικού νόμου και τη διεύρυνση του πεδίου εφαρμογής του. Μέσα σε όλα αυτά υπάρχει μία τεχνική αναβάθμιση των στοιχείων, με διακαή πόθο της δικαστικής εξουσίας και των εντολέων της, την εδραίωση του DNA ως αρκετό στοιχείο για την καταδίκη αγωνιστών (και ποινικών) ακόμα και αν εντοπίζεται σε μείγμα χωρίς να συνδυάζεται με κανένα άλλο στοιχείο.

Και φυσικά δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, θα ήμασταν τουλάχιστον αφελείς εάν περιμέναμε και εμείς “απόδοση δικαιοσύνης” ή “αντικειμενικότητα” από τα αστικά δικαστήρια. Όπως και αν κλειστούμε σε μία εσωστρεφή αυτοαναφορικότητα θεωρώντας πως η καταστολή έχει την μορφή μίας ιδιότυπης “προσωπικής” αντιπαράθεσής μας με το κράτος. Οφείλουμε να δούμε και να αναλύσουμε την καταστολή συνολικά, ως ανοιχτό πόλεμο της κυριαρχίας απέναντι στους πολιτικούς της εχθρούς και στους παρείσακτους του καπιταλιστικού συστήματος. Ως την εμφανέστατη ανησυχία του κεφαλαίου να διατηρήσει τη πολυπόθητη κοινωνική σταθερότητα, εμποτίζοντας το σύνολο της κοινωνίας με τις “αξίες” της ολικής παραίτησης και της αποχαύνωσης. Οι μεθοδεύσεις λοιπόν της καταστολής εναντίον μας είναι τμήμα μιας πολύπλευρης επίθεσης που έχει εξαπολύσει το κράτος. Μιας επίθεσης που ξεφεύγει από την απλή αναζήτηση της πειθάρχησης και της υποταγής και επεκτείνεται στην δημιουργία μιας ιδεατής ομαλότητας που συντηρείται από τις αντιθέσεις του συστήματος, με μοναδικό τοποτηρητή το κεφάλαιο και την κυρίαρχη τάξη. Φυσικά κυρίαρχη τάξη εννοούμε την πολιτική-οικονομική-επιστημονική-δικαστική ελίτ.

Σε αυτήν τη δική λοιπόν οι ευτελείς ανακριτές έχουν εξαντλήσει την αρρωστημένη φαντασία τους, στήνοντας ένα κατηγορητήριο βασιζόμενοι μόνο στα διαβιβαστικά της αντιτρομοκρατικής. Δύο διαφορετικά βουλεύματα, που αφορούν διαφορετικά άτομα, σε διαφορετικούς χρόνους, χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο για κανέναν από μας, παρά μόνο την ανάληψη ευθύνης του Νίκου για τους τέσσερις εμπρησμούς από τις ομάδες FAI-Φωτιές στον Ορίζοντα, FAI-IRF-Μονάδα Φωτιά στα Κάτεργα και Μαχόμενη Μειοψηφία. Το ένα βούλευμα λοιπόν αφορά πέντε εμπρησμούς, τέσσερις ληστείες και μία απόπειρα ληστείας. Για τους τέσσερις εμπρησμούς κατηγορούμαστε και οι έξι με μοναδικό στοιχείο για τους πέντε από μας τις συντροφικές μας σχέσεις, που ως αναρχικοί άλλωστε δεν τις αρνούμαστε. Η παρανοϊκή διάθεση όμως των ανακριτών στην προκειμένη περίπτωση έφερε σαν αποτέλεσμα οι τέσσερις εμπρησμοί, που την ευθύνη για αυτούς έχουν αναλάβει οι ομάδες: FAI-Φωτιές στον Ορίζοντα, FAI-IRF-Μονάδα Φωτιά στα Κάτεργα και Μαχόμενη Μειοψηφία-Κομάντο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, να αποδίδονται χωρίς κανένα σκεπτικό στη δράση της ΣΠΦ. Για τους ανακριτές λοιπόν είναι η ίδια οργάνωση (ΣΠΦ) εμφανιζόμενη όμως με διαφορετική ονομασία κάθε φορά(!). Εκτός από αυτούς τους τέσσερις εμπρησμούς ο σύντροφος Νίκος Ρωμανός κατηγορείται και για τον εμπρησμό αμαξοστάσιου της ΕΘΕΛ που έχει γίνει το 2009 και την ευθύνη είχε αναλάβει η ομάδα “Πύρινες Σκιές”. Μία ενέργεια που ο Νίκος αρνείται και έχει δηλώσει πως δεν έχει καμία σχέση. Τώρα όσον αφορά τις ληστείες, οι σύντροφοι Δημήτρης Πολίτης και Γιάννης Μιχαηλίδης κατηγορούνται για μία ληστεία Ε.Τ.Ε. και μία απόπειρα ληστείας Α.Τ.Ε. Ο σύντροφος Αργύρης Ντάλιος κατηγορείται για τρεις ληστείες σε ΕΛ.ΤΑ. και Α.Τ.Ε. Φυσικά “συνοδευτική” κατηγορία σε αυτό το βούλευμα είναι και η διακεκριμένη οπλοκατοχή. Άλλη μία λογική ακροβασία από τους ανακριτές οι οποίοι μας έδωσαν αυτήν τη κατηγορία για όπλα που δεν βρέθηκαν ποτέ(!) με μοναδικά ευρήματα στα σπίτια, κάποια φυσίγγια και σφαίρες από καλάζνικοφ. Εκτός από αυτό το βούλευμα λοιπόν που κατηγορούμαστε όλοι, υπάρχει και δεύτερο που αφορά τον Νίκο Ρωμανό, τον Ανδρέα-Δημήτρη Μπουρζούκο και τον Κώστα Σακκά. Η δικογραφία αυτή είναι οι τρεις βομβιστικές επιθέσεις της ΣΠΦ (Κατσέλη, Χηνοφώτης, Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης) που είχανε γίνει το 2009 και φυσικά το στοιχείο εμπλοκής για τους τρεις συντρόφους είναι αποτύπωμα στο σπίτι του Χαλανδρίου που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει δεξαμενή διώξεων. Πιο συγκεκριμένα οι Ρωμανός και Μπουρζούκος έχουν αποτύπωμα σε μπουκάλι μπύρας και ο Σακκάς σε σακούλα.

Πέρα όμως από τις κατηγορίες και το πόσο εξόφθαλμα έχουν στηθεί (που έχει μία σημασία) για εμάς το πιο σημαντικό που θέλουμε να τονίσουμε είναι ότι οι συντροφικοί δεσμοί που μας ενώνουν είναι πάνω απ’ όλα και δεν επηρεάζονται από τη στάση που θα επιλέξει να κρατήσει ο καθένας μας. Γνωρίζουμε ότι κανένας από μας δεν συνδιαλέγεται με το κράτος και δεν κάνει πίσω στη σύγκρουση με τη δικαστική εξουσία. Δεν υπάρχει για εμάς “σωστός” ή “λάθος” τρόπος να στέκεται κάποιος αναρχικός σε ένα δικαστήριο, όσο φυσικά παραμένει αναρχικός και δεν αποκηρύσσει τα προτάγματά του.

Η ενότητα για εμάς δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ομοιογένεια, αλλά πηγάζει από τις σχέσεις που καλλιεργούμε, από τα κοινά βιώματα που μοιραζόμαστε, από τον ίδιο δρόμο που επιλέξαμε όλοι να βαδίσουμε, ο καθένας από το δικό του μετερίζι, το δρόμο του αγώνα και της αναρχίας.

υ.γ. Αύριο που ξεκινάει το δικαστήριό μας, υπάρχει παράλληλα κάλεσμα στα δικαστήρια Πειραιά για αλληλεγγύη στον σύντροφο Νίκο Ρωμανό καθώς εκκρεμεί η απόφαση για την προσφυγή του ενάντια στην απορριπτική απόφαση για τις εκπαιδευτικές του άδειες. Καλούμε και εμείς με τη σειρά μας συγκέντρωση εκεί, καθώς στην προκειμένη περίπτωση έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία να πλαισιωθεί αυτή η κίνηση αλληλεγγύης απ’ ό,τι η έναρξη της νέας δίκης.

– Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ –

Ανδρέας-Δημήτρης Μπουρζούκος
Φοίβος Χαρίσης
Αργύρης Ντάλιος