Από τις 5.12.14 ο κρατούμενος Ηλίας Καραντουμάν βρίσκεται σε επταήμερη συμβολική απεργία πείνας και οι κρατούμενοι Σπύρος Στρατούλης, Σωτήρης Γεωργακόπουλος, Αντώνης Σταμπούλος προχωράνε σε αποχή συσσιτίου.

Από τις 6.12.14 σε αποχή συσσιτίου προχωράνε και οι: Δημήτρης Δημητρίου, Δημήτρης Σαββίδης, Γιώργος Μωυσιάδης, Αντμίρ Μπετσάνι, Ράμι Συριανός, Ιωακείμ Κουρκούλης, Τάσος Θεοφίλου.

Πλήρης η ανακοίνωση του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων:

*

Στις 10.11 ο αναρχικός σύντροφος Νίκος Ρωμανός ξεκίνησε απεργία πείνας απαιτώντας να του δοθούν οι εκπαιδευτικές άδειες που δικαιούται. Στις 17.11 ο σύντροφος Γ. Μιχαηλίδης ξεκινάει και αυτός απεργία πείνας, και την 1.12 ακολουθούν οι σύντροφοι Πολίτης και Μπουρζούκος ως έμπρακτη ένδειξη αλληλεγγύης. Στη δέκατη ημέρα απεργία πείνας του Νίκου μετά από ερώτηση στη Βουλή ο υπουργός Δικαιοσύνης Χ. Αθανασίου απάντησε ότι δεν είναι υπεύθυνος για τη χορήγηση των εκπαιδευτικών αδειών νίπτοντας τας χείρας του. Πριν 12 μέρες το συμβούλιο των φυλακών Κορυδαλλού έριξε το μπαλάκι στο Υπουργείο. Είναι χαρακτηριστικό των ανθρώπων που βρίσκονται σε κομβικές θέσεις εξουσίας στις δύσκολες στιγμές να φορτώνουν αλλού την ευθύνη. Έτσι το συμβούλιο των φυλακών πέταξε την καυτή πατάτα στον υπουργό και αυτός με τη σειρά του την επέστρεψε. Τελικά αποφάσισαν ότι αρμόδιο είναι το δικαστικό συμβούλιο Πειραιά, το οποίο υιοθετώντας την πρόταση του ειδικού εισαγγελέα Νικόπουλου Ευτύχη απέρριψε στις 2.12 την απαίτησή μας για τις εκπαιδευτικές άδειες του συντρόφου.

Δικαστικό συμβούλιο, Συμβούλιο φυλακών, υπουργός κτλ είναι όλοι τους υπεύθυνοι καθώς και όλοι όσοι βρίσκονται στο μετερίζι τους. Είτε είναι υπηρέτες είτε είναι αφεντικά. Ωστόσο οι πρώτοι υπεύθυνοι, οι πρώτοι που πρέπει να δεχτούν τις συνέπειες για τυχόν βλάβες στην υγεία των απεργών είναι ο ειδικός ανακριτής Νικόπουλος Ευτύχης, η εισαγγελέας των φυλακών Μαρτσιώτη Βικτωρία που έδωσε την εντολή για το βασανιστήριο της αναγκαστικής σίτισης στην οποία οι γιατροί σωστά δεν υπάκουσαν, καθώς και όσοι εξ αρχής αρνήθηκαν να παραχωρήσουν τις άδειες. Δηλαδή η διευθύντρια των φυλακών Κορυδαλλού Κουτσομιχάλη Χαραλαμπία, ο εισαγγελέας Ποιμενίδης Νικόλαος και η κοινωνική λειτουργός.

Ειδικά η διευθύντρια Κουτσομιχάλη Χαραλαμπία έχει βεβαρημένο παρελθόν. Στις 31.12.01 στις φυλακές Κορυδαλλού βρέθηκαν νεκρές οι φυλακισμένες Μαρία Μιχαήλ 20 ετών, η Αλέκα Βούλγαρη 24 ετών, η Δήμητρα Χατζηδημητρίου 27 ετών. Η τιμωρία της διευθύντριας ήταν να τεθεί σε τρίμηνη διαθεσιμότητα και τελικά να αθωωθεί στη δίκη. Επτά χρόνια αργότερα, στις 18.3.09, η ίδια ως διευθύντρια παρήγγειλε τη μεταγωγή της φυλακισμένης αγωνίστριας Κατερίνας Γκουλιώνη από τη φυλακή της Θήβας σε φυλακές στην Κρήτη. Η Κατερίνα βρέθηκε νεκρή δεμένη πισθάγκωνα. Έχασε τη ζωή της υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες κατά τη διάρκεια της μεταγωγής. Η υπεύθυνη Κουτσομιχάλη Χ. δεν υπέστη καμία κύρωση.

Το ζήτημα υποχρεούται να προστατεύει τους υπηρέτες του. Οι αντίθετες περιπτώσεις όπου κάποιος μπάτσος, βουλευτής, δικαστής κτλ διώκεται δεν αποτελούν παρά τις εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Το άτυπο ακαταδίωκτο δεν αποτελεί μεταφυσικό φαινόμενο αλλά λογικό επόμενο καθώς οι εγκληματίες κρατικοί λειτουργοί είναι απαραίτητα πιόνια στην εύρυθμη λειτουργία του ταξικού συστήματος εκμετάλλευσης. Μεταφυσική αντίληψη είναι αυτή που έχουν οι κάθε λογής εξ αριστερών συστημικοί φιλάνθρωποι που πέφτουν από τα σύννεφα με την ατιμωρησία των κρατικών λακέδων, καθώς φαντασιώνονται καπιταλισμούς με ανθρώπινο πρόσωπο και δημοκρατίες. Όσοι καλλιεργούν τέτοιες αυταπάτες ανήκουν στο απέναντι στρατόπεδο και δεν μπορούν να έχουν καμία θέση δίπλα σε όσους παλεύουν για μία επαναστατική ανατροπή.

Είναι γνωστό ότι οι κρατούμενοι από μόνοι μας δεν έχουμε πολλούς τρόπους να πιέσουμε αποτελεσματικά τους κρατικούς μηχανισμούς. Στην πραγματικότητα είναι μετρημένοι στα δύο δάχτυλα. Εξέγερση και απεργία πείνας. Το πρώτο μέσο αν και λίαν αποτελεσματικό απαιτεί μία σημαντική δυναμική εντός των φυλακών και το δεύτερο είναι το έσχατο μέσο αγώνα που θέτει σε σοβαρούς κινδύνους όποιον το ασκεί. Εκατοντάδες αγωνιστές έχουν πεθάνει σε απεργίες πείνας με τελευταίους τους Τούρκους μαχητές που πέσανε ηρωικά στον αγώνα ενάντια στις φυλακές Τύπου F, τις οποίες τώρα επιβάλλει το καθεστώς στην Ελλάδα. Αν τα κράτη υπολογίζουν την απεργία πείνας το χρωστάμε στους αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους ανοίγοντας το δρόμο στον υπ’ αριθμό ένα εχθρό κάθε καθεστώτος, δηλαδή τη λαϊκή βάση. Με αφορμή ή αιτία την απεργία πείνας συσπειρώνεται μία ευρύτερη κοινωνική δυναμική η οποία μεταφράζεται κατ’ αρχήν σε πολιτικό κόστος για την κάθε κυβέρνηση. Η έκβαση ενός τέτοιου αγώνα που θα συνεπάγεται το θάνατο ή τις μόνιμες βλάβες στην υγεία των αγωνιστών θα πυροδοτήσει αντιδράσεις τέτοιες που αφενός θα πλήξουν τους άμεσα υπεύθυνους και αφετέρου θα συσπειρώσει το συντριπτικό μέρος της κοινωνικής δυναμικής που αγκάλιασε αυτόν τον αγώνα, γύρω από τις αντιδράσεις αυτές. Αυτό συνεπάγεται αναταράξεις στην επίπλαστη κοινωνική ειρήνη, που στις μέρες μας εν μέσω της γενικότερης λαϊκής δυσαρέσκειας, μπορούν να πάρουν απρόβλεπτες διαστάσεις.

Όσον αφορά το δικό μας στρατόπεδο η ολοένα και μεγαλύτερη όξυνση των αντανακλαστικών των συντρόφων που βρίσκονται εκτός φυλακής μπορεί να φέρει όλο και πιο θετικά αποτελέσματα στην έκβαση των αγώνων εντός των τειχών. Το μέλλον των μαχών που δίνουμε από εδώ μέσα βρίσκεται σε μεγάλο βαθμό στα χέρια όσων συντρόφων είναι ελεύθεροι. Η απεργία πείνας εφ’ όσον έχει επικοινωνηθεί εκ των προτέρων συντονίζοντας τον αγώνα των μέσα και των έξω, απαιτεί άμεσες πολύμορφες δράσεις εξ αρχής, χωρίς να αναμένεται ο εκάστοτε απεργός να φτάσει σε επικίνδυνα για την υγεία του στάδια. Όσο περισσότερα ρίσκα για τους συντρόφους έξω, τόσο λιγότερα για τους απεργούς.

Οι μηχανισμοί συνεχίζουν προς το παρόν τη γνωστή τακτική τους να φτάνουν στα άκρα τις αντοχές των απεργών. Η απόφαση του Συμβουλίου Πειραιά ήταν αναμενόμενη και δεν μας πτοεί. Η απόφαση αυτή καταγράφεται στη συλλογική μνήμη πλάι στις υπόλοιπες πράξεις πολέμου της κυριαρχίας εναντίον μας. Οι λογαριασμοί αργά ή γρήγορα πληρώνονται.

Δύναμη στον αναρχικό Ν. Ρωμανό, δύναμη σε όλους τους απεργούς πείνας.

Η τελική έκβαση του αγώνα είναι στα χέρια μας.

ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΟΠΛΙΣΜΕΝΗ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.

Από τις 5.12.14 ο κρατούμενος Ηλίας Καραντουμάν βρίσκεται σε επταήμερη συμβολική απεργία πείνας και οι κρατούμενοι Σπύρος Στρατούλης, Σωτήρης Γεωργακόπουλος, Αντώνης Σταμπούλος προχωράνε σε αποχή συσσιτίου. Από τις 6.12.14 σε αποχή συσσιτίου προχωράνε και οι: Δημήτρης Δημητρίου, Δημήτρης Σαββίδης, Γιώργος Μωυσιάδης, Αντμίρ Μπετσάνι, Ράμι Συριανός, Ιωακείμ Κουρκούλης, Τάσος Θεοφίλου.

Αυτά ως πρώτα βήματα με σκοπό την περαιτέρω κλιμάκωση του αγώνα και μέσα από τις φυλακές με όλα τα μέσα να είναι στο τραπέζι διαθέσιμα.

Δίκτυο Αγωνιστών Κρατουμένων

Υ.Γ. Χαιρετίζουμε τις εκτός των τειχών πολύμορφες δράσεις. Καταλήψεις, πορείες, επιθέσεις ανοίγουν τον δρόμο. Σύντροφοι γερά.