«Δηλώνω σε όλους τους τόνους ότι το αίτημα των γονιών μου να συναντήσουν τον Σαμαρά είναι κάτι που με βρίσκει κάθετα αντίθετο. Κατανοώ την αγωνία τους αφού κινδυνεύουν να χάσουν το παιδί τους. Όμως ο Σαμαράς έχει πλήρη γνώση των γεγονότων και δεν χρειάζεται κανένα πυροσβεστικό ραντεβού για να ενημερωθεί για καταστάσεις που γνωρίζει και επικροτεί».

Από τις 10/11 ο συγκρατούμενός μας Νίκος Ρωμανός βρίσκεται σε απεργία πείνας για να κερδίσει τις εκπαιδευτικές άδειες που δικαιούται. Έχοντας δώσει πανελλήνιες εξετάσεις μέσα από τη φυλακή ο Ρωμανός πέρασε σε σχολή του ΤΕΙ Αθηνών. Όμως το συμβούλιο της φυλακής κι ο εφέτης-ειδικός ανακριτής Νικόπουλος εκδικητικά δε χορηγούν τις άδειες αυτές, όπως εξάλλου εκδικητικά το κράτος φέρεται στο σύνολο των κρατουμένων των ελληνικών φυλακών – ιδίως για θέματα που αφορούν άδειες κι αναστολές.

Προχωρούμε από σήμερα 6/12 -ημέρα που το 2008 στα χέρια του Ρωμανού δολοφονήθηκε από μπάτσο ο φίλος του Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος- και για τρεις μέρες σε μεσημεριανή άρνηση κλειδώματος ως μια ελάχιστη κίνηση αλληλεγγύης.

Την αλληλεγγύη μας σε όλον τον κόσμο που έξω από τις φυλακές μάχεται στο πλευρό του Ρωμανού

ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ, ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΟΥΡΖΟΥΚΟ

Κρατούμενοι από τις Α, Β, Γ, Δ και Ε πτέρυγες των φυλακών Κορυδαλλού

“Για τις δικές μας ανάσες ελευθερίας”

Ο σύντροφος Νίκος Ρωμανός βάζοντας οδόφραγμα το σώμα του διεκδικεί από τις 10/11 λίγες ανάσες ελευθερίας.

Δεν ξέρω πόσο εύκολα κατανοητό είναι για έναν οποιονδήποτε άνθρωπο που επιβιώνει με την ψευδαίσθηση πως είναι ελεύθερος, να αναλογιστεί πόσο πολύτιμες είναι αυτές οι ανάσες ελευθερίας για κάποιον που ζει αιχμάλωτος. Είτε αυτές οι ανάσες λέγονται εκπαιδευτικές άδειες είτε τακτικές.

Ως αιχμάλωτοι ζούμε μέσα σε καθεστώς εγκλεισμού που κύριο στόχο έχει να μας εξοντώσει πρώτα σαν ανθρώπους και αμέσως μετά ως αγωνιστές. Να μας μετατρέψει από ελεύθερα σκεπτόμενους, συνειδητά εξεγερμένους και αμετανόητους Αναρχικούς σε αμίλητες, συνεργάσιμες και ηττημένες σκιές.

Δεν θα γίνουμε ποτέ κρατούμενοι του συστήματος! Όσο παραμένουμε αιχμάλωτοι, θα κρατάμε ζωντανές μνήμες ακροβατώντας στο λεπτό και τεντωμένο σκοινί που οδηγεί στην λευτεριά.

Δεν θα αφήσουμε τη λήθη να μας σκεπάσει με τον παγωμένο μανδύα της. Δεν θα χαρίσουμε στον εχθρό ούτε ένα λεπτό ελεύθερης ανάσας που παίρνουμε από τις ολιγόωρες ή ολιγοήμερες άδειες. Θα διεκδικήσουμε αυτές τις ανάσες μέχρι τέλους. Μέχρι την τελευταία μας ανάσα.

Πολεμάμε το κράτος συθέμελα και εχθρευόμαστε τους σάπιους θεσμούς του, γι’ αυτό έχουμε χρέος να το πολεμήσουμε μέχρι εσχάτων. Ακόμη και με τα ίδια του τα όπλα.

Από τις 5/12 έχω ξεκινήσει 7ημερη απεργία πείνας ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης και ενώνω την φωνή μου με την φωνή του Νίκου. Ενώνω την ανάσα μου με την δική του ανάσα.

Σύντροφε, μας χωρίζουν αρκετά χιλιόμετρα, αδιαπέραστοι όγκοι από μπετό και σίδερο, αμέτρητοι πάνοπλοι φρουροί, μα οι ιδέες μας είναι αλεξίσφαιρες και έχουν την ικανότητα να ταξιδεύουν με αστραπιαία ταχύτητα για να ανταμώσουν και να σχηματίσουν ασπίδα άρνησης στον παραλογισμό του κράτους.

Η ψυχή μου είναι δίπλα σου! Ορθώνω πίσω από τα κάγκελα την γροθιά μου και σου στέλνω αγωνιστικούς χαιρετισμούς.

Κάνοντας στην άκρη συναισθηματισμούς και φτύνοντας κατάμουτρα τα κόμματα και τους εκπροσώπους τους που πατάνε πάνω στα γεγονότα για να χτίσουν πολιτικές καριέρες. Χρησιμοποιώ τα δικά σου λόγια για τους “αγωνιστές των σαλονιών” και ζητώ ανοιχτά στους επαγγελματίες ανθρωπιστές να πάρουν τις ευαισθησίες τους και να τις κάνουν θηλιά στον λαιμό τους.

ΣΥΝΤΡΟΦΕ ΓΕΡΑ!

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΝΙΚΗ!

Καραντουμάν Ηλίας
Φυλακές Κέρκυρας
6 Δεκέμβρη..
“χρόνια πολλά να πείτε στον Αλέξη”

Ο ΑΛΕΞΗΣ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ

Από τις 5.12.14 ο κρατούμενος Ηλίας Καραντουμάν βρίσκεται σε επταήμερη συμβολική απεργία πείνας και οι κρατούμενοι Σπύρος Στρατούλης, Σωτήρης Γεωργακόπουλος, Αντώνης Σταμπούλος προχωράνε σε αποχή συσσιτίου.

Από τις 6.12.14 σε αποχή συσσιτίου προχωράνε και οι: Δημήτρης Δημητρίου, Δημήτρης Σαββίδης, Γιώργος Μωυσιάδης, Αντμίρ Μπετσάνι, Ράμι Συριανός, Ιωακείμ Κουρκούλης, Τάσος Θεοφίλου.

Πλήρης η ανακοίνωση του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων:

*

Στις 10.11 ο αναρχικός σύντροφος Νίκος Ρωμανός ξεκίνησε απεργία πείνας απαιτώντας να του δοθούν οι εκπαιδευτικές άδειες που δικαιούται. Στις 17.11 ο σύντροφος Γ. Μιχαηλίδης ξεκινάει και αυτός απεργία πείνας, και την 1.12 ακολουθούν οι σύντροφοι Πολίτης και Μπουρζούκος ως έμπρακτη ένδειξη αλληλεγγύης. Στη δέκατη ημέρα απεργία πείνας του Νίκου μετά από ερώτηση στη Βουλή ο υπουργός Δικαιοσύνης Χ. Αθανασίου απάντησε ότι δεν είναι υπεύθυνος για τη χορήγηση των εκπαιδευτικών αδειών νίπτοντας τας χείρας του. Πριν 12 μέρες το συμβούλιο των φυλακών Κορυδαλλού έριξε το μπαλάκι στο Υπουργείο. Είναι χαρακτηριστικό των ανθρώπων που βρίσκονται σε κομβικές θέσεις εξουσίας στις δύσκολες στιγμές να φορτώνουν αλλού την ευθύνη. Έτσι το συμβούλιο των φυλακών πέταξε την καυτή πατάτα στον υπουργό και αυτός με τη σειρά του την επέστρεψε. Τελικά αποφάσισαν ότι αρμόδιο είναι το δικαστικό συμβούλιο Πειραιά, το οποίο υιοθετώντας την πρόταση του ειδικού εισαγγελέα Νικόπουλου Ευτύχη απέρριψε στις 2.12 την απαίτησή μας για τις εκπαιδευτικές άδειες του συντρόφου.

Δικαστικό συμβούλιο, Συμβούλιο φυλακών, υπουργός κτλ είναι όλοι τους υπεύθυνοι καθώς και όλοι όσοι βρίσκονται στο μετερίζι τους. Είτε είναι υπηρέτες είτε είναι αφεντικά. Ωστόσο οι πρώτοι υπεύθυνοι, οι πρώτοι που πρέπει να δεχτούν τις συνέπειες για τυχόν βλάβες στην υγεία των απεργών είναι ο ειδικός ανακριτής Νικόπουλος Ευτύχης, η εισαγγελέας των φυλακών Μαρτσιώτη Βικτωρία που έδωσε την εντολή για το βασανιστήριο της αναγκαστικής σίτισης στην οποία οι γιατροί σωστά δεν υπάκουσαν, καθώς και όσοι εξ αρχής αρνήθηκαν να παραχωρήσουν τις άδειες. Δηλαδή η διευθύντρια των φυλακών Κορυδαλλού Κουτσομιχάλη Χαραλαμπία, ο εισαγγελέας Ποιμενίδης Νικόλαος και η κοινωνική λειτουργός.

Ειδικά η διευθύντρια Κουτσομιχάλη Χαραλαμπία έχει βεβαρημένο παρελθόν. Στις 31.12.01 στις φυλακές Κορυδαλλού βρέθηκαν νεκρές οι φυλακισμένες Μαρία Μιχαήλ 20 ετών, η Αλέκα Βούλγαρη 24 ετών, η Δήμητρα Χατζηδημητρίου 27 ετών. Η τιμωρία της διευθύντριας ήταν να τεθεί σε τρίμηνη διαθεσιμότητα και τελικά να αθωωθεί στη δίκη. Επτά χρόνια αργότερα, στις 18.3.09, η ίδια ως διευθύντρια παρήγγειλε τη μεταγωγή της φυλακισμένης αγωνίστριας Κατερίνας Γκουλιώνη από τη φυλακή της Θήβας σε φυλακές στην Κρήτη. Η Κατερίνα βρέθηκε νεκρή δεμένη πισθάγκωνα. Έχασε τη ζωή της υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες κατά τη διάρκεια της μεταγωγής. Η υπεύθυνη Κουτσομιχάλη Χ. δεν υπέστη καμία κύρωση.

Το ζήτημα υποχρεούται να προστατεύει τους υπηρέτες του. Οι αντίθετες περιπτώσεις όπου κάποιος μπάτσος, βουλευτής, δικαστής κτλ διώκεται δεν αποτελούν παρά τις εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Το άτυπο ακαταδίωκτο δεν αποτελεί μεταφυσικό φαινόμενο αλλά λογικό επόμενο καθώς οι εγκληματίες κρατικοί λειτουργοί είναι απαραίτητα πιόνια στην εύρυθμη λειτουργία του ταξικού συστήματος εκμετάλλευσης. Μεταφυσική αντίληψη είναι αυτή που έχουν οι κάθε λογής εξ αριστερών συστημικοί φιλάνθρωποι που πέφτουν από τα σύννεφα με την ατιμωρησία των κρατικών λακέδων, καθώς φαντασιώνονται καπιταλισμούς με ανθρώπινο πρόσωπο και δημοκρατίες. Όσοι καλλιεργούν τέτοιες αυταπάτες ανήκουν στο απέναντι στρατόπεδο και δεν μπορούν να έχουν καμία θέση δίπλα σε όσους παλεύουν για μία επαναστατική ανατροπή.

Είναι γνωστό ότι οι κρατούμενοι από μόνοι μας δεν έχουμε πολλούς τρόπους να πιέσουμε αποτελεσματικά τους κρατικούς μηχανισμούς. Στην πραγματικότητα είναι μετρημένοι στα δύο δάχτυλα. Εξέγερση και απεργία πείνας. Το πρώτο μέσο αν και λίαν αποτελεσματικό απαιτεί μία σημαντική δυναμική εντός των φυλακών και το δεύτερο είναι το έσχατο μέσο αγώνα που θέτει σε σοβαρούς κινδύνους όποιον το ασκεί. Εκατοντάδες αγωνιστές έχουν πεθάνει σε απεργίες πείνας με τελευταίους τους Τούρκους μαχητές που πέσανε ηρωικά στον αγώνα ενάντια στις φυλακές Τύπου F, τις οποίες τώρα επιβάλλει το καθεστώς στην Ελλάδα. Αν τα κράτη υπολογίζουν την απεργία πείνας το χρωστάμε στους αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους ανοίγοντας το δρόμο στον υπ’ αριθμό ένα εχθρό κάθε καθεστώτος, δηλαδή τη λαϊκή βάση. Με αφορμή ή αιτία την απεργία πείνας συσπειρώνεται μία ευρύτερη κοινωνική δυναμική η οποία μεταφράζεται κατ’ αρχήν σε πολιτικό κόστος για την κάθε κυβέρνηση. Η έκβαση ενός τέτοιου αγώνα που θα συνεπάγεται το θάνατο ή τις μόνιμες βλάβες στην υγεία των αγωνιστών θα πυροδοτήσει αντιδράσεις τέτοιες που αφενός θα πλήξουν τους άμεσα υπεύθυνους και αφετέρου θα συσπειρώσει το συντριπτικό μέρος της κοινωνικής δυναμικής που αγκάλιασε αυτόν τον αγώνα, γύρω από τις αντιδράσεις αυτές. Αυτό συνεπάγεται αναταράξεις στην επίπλαστη κοινωνική ειρήνη, που στις μέρες μας εν μέσω της γενικότερης λαϊκής δυσαρέσκειας, μπορούν να πάρουν απρόβλεπτες διαστάσεις.

Όσον αφορά το δικό μας στρατόπεδο η ολοένα και μεγαλύτερη όξυνση των αντανακλαστικών των συντρόφων που βρίσκονται εκτός φυλακής μπορεί να φέρει όλο και πιο θετικά αποτελέσματα στην έκβαση των αγώνων εντός των τειχών. Το μέλλον των μαχών που δίνουμε από εδώ μέσα βρίσκεται σε μεγάλο βαθμό στα χέρια όσων συντρόφων είναι ελεύθεροι. Η απεργία πείνας εφ’ όσον έχει επικοινωνηθεί εκ των προτέρων συντονίζοντας τον αγώνα των μέσα και των έξω, απαιτεί άμεσες πολύμορφες δράσεις εξ αρχής, χωρίς να αναμένεται ο εκάστοτε απεργός να φτάσει σε επικίνδυνα για την υγεία του στάδια. Όσο περισσότερα ρίσκα για τους συντρόφους έξω, τόσο λιγότερα για τους απεργούς.

Οι μηχανισμοί συνεχίζουν προς το παρόν τη γνωστή τακτική τους να φτάνουν στα άκρα τις αντοχές των απεργών. Η απόφαση του Συμβουλίου Πειραιά ήταν αναμενόμενη και δεν μας πτοεί. Η απόφαση αυτή καταγράφεται στη συλλογική μνήμη πλάι στις υπόλοιπες πράξεις πολέμου της κυριαρχίας εναντίον μας. Οι λογαριασμοί αργά ή γρήγορα πληρώνονται.

Δύναμη στον αναρχικό Ν. Ρωμανό, δύναμη σε όλους τους απεργούς πείνας.

Η τελική έκβαση του αγώνα είναι στα χέρια μας.

ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΟΠΛΙΣΜΕΝΗ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.

Από τις 5.12.14 ο κρατούμενος Ηλίας Καραντουμάν βρίσκεται σε επταήμερη συμβολική απεργία πείνας και οι κρατούμενοι Σπύρος Στρατούλης, Σωτήρης Γεωργακόπουλος, Αντώνης Σταμπούλος προχωράνε σε αποχή συσσιτίου. Από τις 6.12.14 σε αποχή συσσιτίου προχωράνε και οι: Δημήτρης Δημητρίου, Δημήτρης Σαββίδης, Γιώργος Μωυσιάδης, Αντμίρ Μπετσάνι, Ράμι Συριανός, Ιωακείμ Κουρκούλης, Τάσος Θεοφίλου.

Αυτά ως πρώτα βήματα με σκοπό την περαιτέρω κλιμάκωση του αγώνα και μέσα από τις φυλακές με όλα τα μέσα να είναι στο τραπέζι διαθέσιμα.

Δίκτυο Αγωνιστών Κρατουμένων

Υ.Γ. Χαιρετίζουμε τις εκτός των τειχών πολύμορφες δράσεις. Καταλήψεις, πορείες, επιθέσεις ανοίγουν τον δρόμο. Σύντροφοι γερά.

ΟΤΑΝ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΟΥ ΚΤΗΝΟΥΣ ΔΕΝ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΟΥΤΕ ΠΙΣΩ ΑΠ’ ΤΟ ΚΛΕΙΣΤΟ ΤΟΥ ΣΤΟΜΑ, ΤΟΤΕ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!

Στις 3 Δεκεμβρίου ανακοινώθηκε η απορριπτική απάντηση του δικαστικού συμβουλίου Πειραιά στο αίτημα του Νίκου για εκπαιδευτικές άδειες. Φυσικά δεν είναι κάτι που δεν το περιμέναμε, δεν είναι κάτι που μας ξαφνιάζει, αντιθέτως είμαστε από καιρό έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε -και αντιμετωπίζουμε- την βαρβαρότητα αυτού του μηχανισμού. Η αναμενόμενη απόρριψη όμως, συνδυάστηκε με έναν πολιτικό τακτικισμό απ’ την πλευρά της κυβέρνησης που στόχο έχει προφανώς την διάσπαση του κινήματος αλληλεγγύης που έχει συσπειρωθεί γύρω απ’ το ζήτημα του Νίκου. Μετά από ένα διάστημα που οι φορείς εξουσίας πετούσαν το μπαλάκι της ευθύνης ο ένας στον άλλο, η κυβέρνηση, δια στόματος Χ.Αθανασίου, επιχειρεί -σε μια προσπάθεια ανάδειξης του δημοκρατικού προσωπείου του κράτους- να απεμπλακεί, δημιουργώντας ένα νομικό πλαίσιο (καταστρατηγώντας το ήδη υπάρχον) κατά το οποίο έμμεσα καταργούνται οι εκπαιδευτικές άδειες. Προτείνει λοιπόν στα πλαίσια μιας δήθεν ευαισθητοποίησης ως “λύση” στις εκπαιδευτικές άδειες την τηλεδιάσκεψη. Όμως τι σημαίνει πραγματικά η τηλεδιάσκεψη και τι “δρόμους” ανοίγει στην εξουσία η νομιμοποίηση ενός τέτοιου θεσμού;

Οι εκπαιδευτικές άδειες λοιπόν, όπως και ότι θεωρείται “δεδομένο” δικαίωμα μέσα στις φυλακές, είναι ένα ευεργέτημα για τους κρατούμενους το οποίο έχει κατακτηθεί με αγώνες και αίμα απ’ την πλευρά των φυλακισμένων. Και η εκπαιδευτική άδεια σημαίνει ότι ο κρατούμενος δικαιούται να πάρει άδεια για να πάει στο πανεπιστήμιο, τίποτε λιγότερο, οτιδήποτε άλλο καταργεί το σκέλος της άδειας οπότε και τον ίδιο το θεσμό. Η τηλεδιάσκεψη λοιπόν, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση την εκπαιδευτική άδεια, ακριβώς το αντίθετο. Σημαίνει την κατάργησή της, ένα μεγάλο βήμα πίσω στις διεκδικήσεις και τα αναχώματα που έχουν κατακτηθεί μέσα στις φυλακές και παράλληλα ένα άνοιγμα νέων δρόμων για το κράτος με στόχο τον διαρκώς αυξανόμενο περιορισμό. Από καιρό το κράτος έχει ρίξει στο τραπέζι την τηλεδιάσκεψη (έμμεσα βέβαια) ακολουθώντας τα βήματα του Ιταλικού κράτους όπου πλέον εκεί σύντροφοι δικάζονται με τηλεδιάσκεψη απ’ τα κελιά τους. Μπορούμε λοιπόν να φανταστούμε τις βλέψεις της κυρίαρχης τάξης κι αυτές δεν είναι άλλες απ’ την εδραίωση και την εντατικοποίηση ενός καθεστώτος εξαίρεσης, την απομόνωση και την εξόντωση των πολιτικών της αντιπάλων. Κάτι που βέβαια δεν θα αργήσει να επεκταθεί και να “ακουμπήσει” όλα αυτά τα τμήματα της κοινωνίας που μάχονται, αντιστέκονται και διεκδικούν το μέλλον τους.

Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους ο αγώνας του Νίκου έχει γίνει αγώνας δικός μας, αγώνας όλων όσων βρίσκονται στο στρατόπεδο των καταπιεσμένων. Γι’ αυτό ακριβώς η ύπαρξη και μόνο αυτού του αγώνα είναι μια νίκη απεγκλωβισμένη από την τελική έκβαση του αιτήματος, είναι μια ουσιαστική παρακαταθήκη αγώνα που εντυπώνεται στο συλλογικό θυμικό.

Μια μετωπική σύγκρουση ανάμεσα σε δυο κόσμους, ανάμεσα στους αγωνιστές και στο κράτος. Το παράδειγμα του Νίκου τρομάζει τους εξουσιαστές, η θέληση του και η αγωνιστικότητα του έχει συσπειρώνει ένα κίνημα αλληλεγγύης που πλέον (με την μαζικότητα του), έχει μια διαπραγματευτική δύναμη που συνεχώς αυξάνεται και αυτό θέλουν να το χτυπήσουν.

Γιατί ο αγώνας που δίνεται από τους συντρόφους έξω από τα τείχη, είναι αυτός που μας γεμίζει πείσμα και δύναμη. Η πορεία της Τρίτης (2-3/12) και η νύχτα που την ακολούθησε είναι ένα ξεκάθαρο μήνυμα, είναι η ζωντανή απόδειξη ότι η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Η πολύμορφη, δυναμική και διαρκής αλληλεγγύη που όλες αυτές τις μέρες έχει εκφραστεί, κρατάει ζωντανό τον αγώνα και φέρνει την νίκη όλο και πιο κοντά, μια νίκη τόσο για τον Νίκο όσο και για το σύνολο του ριζοσπαστικού, ανατρεπτικού χώρου. Καθένας και καθεμία που εκφράζει την αλληλεγγύη του/της συμβάλλει ουσιαστικά ενδυναμώνοντας την φωνή του Νίκου αλλά και όλων εμάς που αγωνιζόμαστε απ’ την μέσα πλευρά του τοίχου.

Γιατί αν ένα χρόνιο πρόβλημα του αναρχικού χώρου ήταν και είναι το να βρεθεί ένας τρόπος να επιτευχθεί η ενότητα μέσα από ένα κοινό σκοπό, η διάχυση των προταγμάτων μας και η ισχυροποίηση της πολιτικής μας δύναμης, η πρωτοβουλία του Νίκου έδειξε τον δρόμο.

Όμως, για να αντιληφθούμε λίγο καλύτερα την τοξικότητα της δικαιοσύνης -για άλλη μια φορά-, όπως επίσης το εάν και κατά πόσο εκδικείται τελικά η δημοκρατία τους, αρκεί να δούμε τα φυσικά πρόσωπα που εμπλέκονται στην όλη υπόθεση. Απ’ τη μια λοιπόν, το πιο πιστό σκυλί του συστήματος σε κομβική θέση εξουσίας, ο ειδικός εφέτης ανακριτής, Ευτύχης Νικόπουλος. Ακολουθεί κι αυτός τα βήματα του προκατόχου του, Κ.Μπαλτά, ο οποίος το 1995 είχε κρατήσει μια άκρως επιθετική στάση απέναντι στην απεργία πείνας του αναρχικού Χ.Μαρίνου, αφήνοντάς τον σχεδόν να πεθάνει (με 69 μέρες απεργία πείνας). Φυσικά ανταμείφθηκε για την πολύχρονη “προσφορά” του στους μηχανισμούς καταστολής με μια θέση στο πλευρό του Αθανασίου ως σύμβουλος στο Υπουργείο Δικαιοσύνης. Ένα απάνθρωπο κτήνος σε νευραλγικά πόστα εξουσίας, μια πορεία που στοχεύει να έχει (ως άλλο θρασύδειλο πλασματάκι) και ο Ε. Νικόπουλος.

Εκτός απ’ αυτόν όμως υπάρχει και ο εισαγγελέας του Πειραιά που έκανε αρνητική πρόταση για την άδεια του Νίκου, ο Παναγιώτης Καψιμάλης. Είναι ο ίδιος εισαγγελέας που άφησε τον Λαυρεντιάδη να βγει απ’ τη φυλακή με περιοριστικούς όρους για λόγους υγείας, έναν άνθρωπο που κατηγορείται ως ηθικός αυτουργός σε απόπειρα ανθρωποκτονίας και για την υπόθεση με τα επισφαλή δάνεια ύψους 701 εκατομμυρίων ευρώ. Φυσικά το ζήτημα για την δικαιοσύνη ήταν και παραμένει ταξικό. Έτσι απ’ τη μια χτυπάει και εκδικείται τους ταξικούς εχθρούς του συστήματος, ενώ απ’ την άλλη φροντίζει να καλύπτει τα εγκλήματα των ανθρώπων που ανήκουν στην πολιτική και οικονομική ελίτ αυτού του τόπου.

Φυσικά ο άνθρωπος που έχει το μεγαλύτερο μερίδιο πολιτικής είναι ο δημοκρατικά καμουφλαρισμένος φασίστας Χ.Αθανασίου, ο εμπνευστής των φυλακών “τύπου Γ”, την επιτομή του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Ακολουθώντας λοιπόν κατά γράμμα την πολιτική εξόντωσης και κατασυκοφάντησης κάθε μορφής αγώνα και αγωνιστών, φτάνει στο σημείο να κάνει δημόσια δήλωση και να πει ότι “ο Νίκος είναι καλά στην υγεία του και ότι δέχεται υγρή τροφή”. Ένα καταφανέστατο ψέμα που δείχνει την “αξιοπιστία” του υπουργού και στόχο έχει την ηθική εξόντωση του Νίκου και τη διάσπαση του κινήματος αλληλεγγύης που έχει ξεσπάσει με αφορμή τον αγώνα του.

Ο φόβος όμως της κυβέρνησης δεν κρύβεται πίσω απ’ τις δηλώσεις του κ.Αθανασίου και γι’ αυτό τον λόγο προσπαθούν με κάθε τρόπο να εξασφαλίσουν την πολιτική σταθερότητα, βγάζοντας από την ατζέντα τους στην επιφάνεια μέχρι και το βασανιστήριο της υποχρεωτικής σίτισης. Πρώτα με την εντολή της εισαγγελέως φυλακής Βικτωρίας Μαρσιώνη προς τους γιατρούς του “Γ.Γεννηματά”, ενώ παράλληλα οι διοικητές του Τζάνειου και του Γ.Γεννηματά πιέζουν τους διευθυντές των κλινικών όπου νοσηλεύονται ο Νίκος και ο Γιάννης να ακολουθήσουν την εντολή της εισαγγελέως και τέλος με το “ελεύθερο” του νομικού συμβούλου της 2ης Δ.Υ.Π.Ε., Συμαντίδη, ο οποίος προφορικά ενημέρωσε τους γιατρούς στο Τζάνειο πως θα είναι καλυμμένοι νομικά σε περίπτωση υποχρεωτικής σίτισης. Ανάβοντας έτσι το πράσινο φως, έστω και ανεπίσημα, για την εφαρμογή αυτού του βασανιστηρίου. Αυτή είναι η δημοκρατία τους, η άγρια καταστολή και τα ύπουλα παιγνίδια στο όνομα ενός δήθεν ανθρωπισμού. Οι εντολές τους για εξόντωση των αγωνιστών και φυσικά για την απόλυτη σιωπή από την πλευρά των θεραπόντων ιατρών για την κατάσταση του Γιάννη και του Νίκου. Ναι λοιπόν, δείξατε για άλλη μια φορά το πραγματικό σας πρόσωπο και έτσι συνεχίζετε να δίνετε νόημα στον αγώνα μας.

Απαντώντας στα “κοράκια” και τους θρασύδειλους δημοσιογράφους, που με την ασφάλεια της απόστασης απ την δίνη των γεγονότων, ρίχνουν λάσπη βαυκαλιζόμενοι τις δημοκρατικές τους ευαισθησίες, τους λέμε, ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ! και όχι, δεν απαντάμε γιατί μας αγγίζουν οι ευτελείς υποταγμένοι, τα πειθήνια παπαγαλάκια που ακολουθούν τις εντολές της συγκαλυμμένης χούντας που κυριαρχεί στις μέρες μας.

Απαντάμε γιατί η οργή μας εγκλωβίζεται στους τέσσερις τοίχους της φυλακής και στη προκειμένη περίπτωση, βρίσκει διέξοδο μόνο στο χαρτί.

Τέλος, Νίκο και Γιάννη, από την πρώτη στιγμή που πέσαμε στα χέρια του κράτους, στο τμήμα της Βέροιας, της Κοζάνης, στη ΓΑΔΑ και σε όλη την πορεία μας στη φυλακή, από τότε, έχουμε αποδείξει πρώτα σε εμάς τους ίδιους και κατ’ επέκταση σε όλους τους ανθρώπους έξω από τα τείχη που επιμένουν να αγωνίζονται, πως μαζί, ενωμένοι, δίνοντας δύναμη ο ένας στον άλλον δε θα είμαστε ποτέ ηττημένοι.

Καμιά αστυνομία, κανένας δικαστικός μηχανισμός καμία φυλακή δε μπορεί να μας εξοντώσει, γιατί κανένας τους δεν μπορεί να σβήσει το χαμόγελο από τα χείλη μας.

Από τον Κορυδαλλό λοιπόν, στέλνουμε όλη την σκέψη μας και τη δύναμή μας στο Τζάνειο και στο Γ.Γεννηματά, στους δυο συντρόφους μας που περιτριγυρισμένοι από μπάτσους σε ένα δύσκολο περιβάλλον, συνεχίζουν ανυποχώρητοι τον αγώνα.

Και σε όλους εκεί έξω, που κόντρα στις προσταγές των καιρών μας, αγωνίζονται και εκφράζουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους με κάθε μέσο, λέμε ΔΥΝΑΜΗ! Κάθε παρέμβαση, κάθε πορεία, κάθε κατάληψη κρατικού ή δημόσιου κτηρίου, μας θυμίζει ότι δεν είμαστε μόνοι μας και ότι έχουμε ήδη κερδίσει την ομορφιά της εξέγερσης και του αγώνα.

Η ΦΛΟΓΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΨΕΙ, Ο ΤΡΟΠΟΣ ΔΟΘΗΚΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ.

ΑΣ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΖΩΝΤΑΝΗ, ΑΣ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΑΨΕΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΣΑΠΙΟ ΚΟΣΜΟ.

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ, ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ!

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ

Υ.Γ. Οποιοσδήποτε τολμήσει να απλώσει χέρι στο Νίκο και στο Γιάννη με στόχο την αναγκαστική σίτιση, ας γνωρίζει εκ των προτέρων ότι γράφει για πάντα το όνομά του στη μακρυά λίστα των εχθρών της ελευθερίας και αυτό συνεπάγεται την στοχοποίησή του.

Ανδρέας-Δημήτρης Μπουρζούκος, Δημήτρης Πολίτης

Δύο από τις τρεις γυναίκες κρατούμενες στην πειθαρχική φυλακή της Νεάπολης Λασιθίου, η Α.Μ. και η Ε.Κ., πραγματοποιούν αποχή συσσιτίου σε ένδειξη αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό, ενώνοντας τη φωνή τους με το ευρύ κίνημα αλληλεγγύης που αναπτύσσεται σε όλη την Ελλάδα, απαιτώντας να ικανοποιηθεί άμεσα το δίκαιο αίτημα του απεργού πείνας πολιτικού κρατούμενου.