Η ιστορία έχει αποδείξει πως η θρησκεία πάντοτε αποτελούσε εργαλείο της εκάστοτε κυριαρχίας ώστε να προωθεί την καταπίεση μέσα από το φόβο. Ως ένα από τα κυρίαρχα σύμβολα εξουσίας έθετε και συνεχίζει να θέτει κάποιους ανώτερους στους οποίους είσαι υπόλογος (θεός, παπάδες, και λοιποί πολιτικοθρησκευτικοί παράγοντες).
Προωθούσε και εξακολουθεί να προωθεί την αντίληψη ότι τα πράγματα αλλάζουν με πίστη, προσευχή και υποταγή και όχι μέσω της ανάληψης δράσης από τους καταπιεσμένους. καθιστώντας τους έτσι ανίκανους να διαχειριστούν τις ζωές τους, οδηγώντας τους στην καλύτερη στην φιλανθρωπία και στην χειρότερη στην αδράνεια.
Η θρησκεία δεν είναι ένα αυθύπαρκτο εξουσιαστικό όργανο, αλλά δημιουργήθηκε μέσα από την ανάγκη της κυριαρχίας να διαμορφώσει μια ολόκληρη κουλτούρα, έναν κώδικα αξιών, μια ηθική που χτίζει πρότυπα συμπεριφοράς και προωθεί τον κοινωνικό έλεγχο, η οποία έχει βρει τον τρόπο να ενσωματωθεί μέσα στο σύγχρονο τρόπο ζωής και να διαχυθεί μέσα σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας (προσευχές σε σχολεία, βαφτίσια-γάμοι, μάθημα θρησκευτικών, θρησκευτικός όρκος κλπ)
Δημιουργήθηκε μέσα από την ανάγκη της κυριαρχίας να διασπάσει και να αποπροσανατολίσει τους καταπιεσμένους, προωθώντας ενότητα μεταξύ των ομόθρησκων και διχόνοια μεταξύ των αλλόθρησκων. Γι’ αυτό και ουκ ολίγες φορές, βλέπουμε θρησκόληπτους να καθορίζουν την καθημερινότητά τους με βάση τις εκάστοτε θρησκευτικές παραδόσεις. Βλέπουμε εξεγέρσεις, διαμάχες και επεκτατικούς πολέμους να λαμβάνουν χώρα για θρησκευτικούς λόγους.
Η σχέση του κατ’ εξοχήν φορέα της θρησκείας (εκκλησία) με τον κόσμο της εξουσίας αποτυπώνεται και στον οικονομικό τομέα. Πάνω της χτίστηκε μια ολόκληρη βιομηχανία κέρδους, με αλισβερίσια ανάμεσα σε εκκλησία απ’ τη μία και σε κράτος και εκπροσώπους της κυριαρχίας απ’ την άλλη, να δίνουν και να παίρνουν (Βατοπέδι κλπ).
Στο σήμερα, μπορεί η επιρροή της θρησκείας στο δυτικό κόσμο να έχει ασθενήσει, αλλά εξακολουθεί να είναι ένας συναισθηματικός/ηθικός εκβιασμός, μια επιχείρηση εκμετάλλευσης καταπιεσμένων (άμεσα σε συναισθηματικό επίπεδο και έμμεσα σε οικονομικό), ένας ακόμη διαχωρισμός, όπως η καταγωγή, το έθνος, το φύλο και η φυλή.
Γι’ αυτό και σε κάθε χρονική συγκυρία, εκκλησία και θρησκεία είναι και θα είναι ένας ακόμη στόχος, ως κομμάτι της εξουσίας.
Γι’ αυτό, τα ξημερώματα της Πέμπτης 19 Φεβρουαρίου βεβηλώσαμε 13 εκκλησάκια και αλλάξαμε την πρόσοψη σε 4 εκκλησίες της Θεσσαλονίκης με μπογιές και σπρέυ. Ταυτόχρονα, επιτεθήκαμε με μπογιές σε κατάστημα εκκλησιαστικών ειδών και στην είσοδο γραφείων της μητρόπολης Θεσσαλονίκης, σπάζοντας και τις κάμερες που την κοσμούσαν.
ΟΥΤΕ ΘΕΟΙ ΟΥΤΕ ΑΦΕΝΤΕΣ
