Στέκομαι εδώ μπροστά σας ως αναρχικός αιχμάλωτος και δηλωμένος εχθρός του καθεστώτος που υπηρετείτε, της αστικής δημοκρατίας και του καπιταλισμού. Σας δηλώνω εξαρχής πως δεν προτίθεμαι να παζαρέψω στο ελάχιστο τις αξίες και τις πολιτικές μου θέσεις. Δε μετανιώνω για την έως τώρα διαδρομή μου στον αναρχικό αγώνα, δε μετανιώνω που στηρίζω και στηρίζομαι από υπέροχους συντρόφους σε αυτή τη διαδρομή, δε μετανιώνω για τις επιλογές που με έφεραν στη φυλακή και θα στηρίξω μέχρι τέλους όλες τις μορφές που συνθέτουν το μωσαϊκό της αναρχικής δράσης.

Καταρχήν να ξεκαθαρίσω πως ο λόγος που βρίσκομαι εδώ απέναντί σας, κάτι που θα κάνω καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης αντικρούοντας το κακοστημένο και φουσκωμένο κατηγορητήριο της αντιτρομοκρατικής, προκύπτει από ένα συγκεκριμένο πολιτικό σκεπτικό. Παρότι σαν αναρχικός εχθρεύομαι το νομικό σύστημα στο σύνολό του – είτε μιλάμε για το σκληρό κατασταλτικό, είτε για το προοδευτικό “μοντέλο” – καθώς θεωρώ τους νόμους εύπλαστα εργαλεία τα οποία τα σύγχρονα κράτη χρησιμοποιούν για τη διατήρηση των πολυπόθητων ισορροπιών, εντούτοις θεωρώ σημαντικό σαν αναρχικοί να προσπαθούμε να βάζουμε τα δικά μας αναχώματα στην καταστολή, παρά να τη δεχόμαστε οσιομαρτυρικά. Επομένως το πρωτεύον δεν είναι η προσωπική νομική μου ελάφρυνση αλλά η δημιουργία παρακαταθηκών που βάζουν ένα φρένο στις όλο και εντεινόμενες διώξεις στον κόσμο του Αγώνα.

Το συγκεκριμένο δικαστήριο εντάσσεται στο σχέδιο της αντιτρομοκρατικής και των ειδικών εφετών ανακριτών να τεμαχίσουν την ίδια υπόθεση σε πολλά κομμάτια με σκοπό αφενός τη μη αποφυλάκιση μετά τη παρέλευση του 18μήνου που συνέβη στο σύντροφο Ανδρέα Μπουρζούκο και αφετέρου την εξασφάλιση μεγαλύτερων ποινών καθώς με τις ίδιες κατηγορίες δικαζόμαστε σε 2-3 διαφορετικά δικαστήρια. Εγώ συγκεκριμένα δικάζομαι στα πλαίσια του 187Α, για ένταξη και συμμετοχή στη Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς, πέρα από αυτό το δικαστήριο σε ένα ακόμα, παρόλο που για τη συγκεκριμένη κατηγορία έχω αθωωθεί από το δικαστήριο του Βελβεντού. Πέρα από αυτό το κράτος χρησιμοποιεί τη Συνομωσία στην περίπτωσή μας για να εγκλωβίσει τις αυτόνομες αγωνιστικές διαδρομές μας στα πλαίσια της συγκεκριμένης οργάνωσης, στην οποία έχω ξεκαθαρίσει από την αρχή της σύλληψής μου ότι δεν υπήρξα ποτέ μέλος.

Συγκεκριμένα για τις κατηγορίες τώρα δηλώνω πως αρνούμαι το σύνολο του κατηγορητηρίου. Από την ανάγνωση του φαίνεται πως η εμπλοκή μου στηρίζεται αποκλειστικά στην ύπαρξη μίγματος dna σε αδιάφορα αντικείμενα (όπως ξυραφάκι και πουκάμισο) στα σπίτια στο Χαλάνδρι και τα Τουρκοβούνια. Το dna τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί σε βασικό κατασταλτικό εργαλείο του κράτους απέναντι στον επαναστατικό χώρο και άλλα αγωνιζόμενα κομμάτια. Ο εύκολος τρόπος μεταφοράς του και η χωρίς κανένα περιορισμό χρησιμοποίησή του ως αποδεικτικό στοιχείο δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες για την αστυνομία ώστε να εξελίξει τη καταστολή της απέναντι στον εσωτερικό εχθρό. Η αθρόα (συνήθως με τη βία) λήψη γενετικού υλικού από αναρχικούς που συλλαμβάνονται για διάφορες δράσεις (από αντάρτικο πόλης μέχρι συμμετοχή σε πορείες) και από άλλα αγωνιζόμενα κομμάτια όπως οι κάτοικοι στις Σκουριές Χαλκιδικής, έχουν δημιουργήσει μια τεράστια τράπεζα dna με σκοπό το φακέλωμα του συνόλου των αγωνιζόμενων ενάντια στο καθεστώς.

Καθοριστικής σημασίας είναι η συμβολή της δικαστικής εξουσίας σε αυτό το τερατούργημα. Όχι μόνο με την έλλειψη έστω και υποτυπώδους νομοθετικού πλαισίου κάτι που δίνει τη δυνατότητα στην αστυνομία να αυθαιρετεί, αλλά και με εισαγγελική γνωμοδότηση δίνεται η δυνατότητα να λαμβάνεται ακόμα και δια της βίας γενετικό υλικό όταν συντρέχουν λόγοι επικινδυνότητας. Σε αυτό φυσικά έρχονται να προστεθούν οι πρόσφατες καταδίκες αναρχικών συντρόφων με μοναδικό ενοχοποιητικό στοιχείο το dna.

Σε συνάρτηση με τα παραπάνω στο συγκεκριμένο δικαστήριο έχουμε μια ακόμη πρωτοτυπία του αστυνομικού μηχανισμού. Κατηγορούμαι (όπως και οι υπόλοιποι σύντροφοι) για 4 εμπρηστικές επιθέσεις μόνο και μόνο επειδή βρέθηκε dna μου σε ένα ξυραφάκι στο σπίτι της Ελ Αλαμέιν, στο οποίο υπήρχε στικάκι με τις αναλήψεις ευθύνης για τις συγκεκριμένες ενέργειες. Αυτό το γελοίο και συνάμα εξωφρενικό γεγονός από μόνο του σε συνδυασμό με τη παντελή έλλειψη στοιχείων καθώς δεν υπάρχει η παραμικρή απόδειξη ότι έχω βρεθεί στο χώρο των εμπρησμών ή ότι έχω προμηθευτεί και κατασκευάσει κάποιον εμπρηστικό μηχανισμό, καταδεικνύει την ευκολία με την οποία η αντιτρομοκρατική στήνει τις δικογραφίες εναντίον αναρχικών.

Παράλληλα στο κατηγορητήριο υπάρχουν ένα σωρό κατηγορίες που επισύρουν αρκετά βαριές ποινές, ιδίως η διακεκριμένη κατοχή όπλων και εκρηκτικών, χωρίς να έχει βρεθεί τίποτε στα σπίτια που αναφέρονται στο βούλευμα. Ούτε μισό όπλο, ούτε μισό γραμμάριο εκρηκτικών.

Είναι φανερό λοιπόν πως σε αυτή την αίθουσα υπάρχουν 2 διαφορετικά και αντίπαλα “στρατόπεδα”. Από τη μια είστε εσείς και το δολοφονικό σύστημα που υπηρετείτε πιστά. Ανέκαθεν η δικαστική εξουσία ως προστάτης της εκτελεστικής επιτελούσε κομβικό ρόλο για την ομαλή λειτουργία της καπιταλιστικής μηχανής. Το ρόλο της διαχείρισης του πλεονάζοντος πληθυσμού και της καταστολή των επαναστατικών κινημάτων. Εσείς και η κάστα σας εφαρμόζεται όλα τα δικαστικά πραξικοπήματα στους επαναστάτες. Πολλαπλές υποδικίες, πολύχρονες καταδίκες χωρίς στοιχεία, θέσπιση σκληρού κατασταλτικού πλαισίου για τους πολιτικούς κρατούμενους. Ακόμα και ο χώρος που διεξάγεται το δικαστήριο, δηλαδή οι φυλακές Κορυδαλλού, εντάσσεται στο ειδικό καθεστώς εξαίρεσης που το σύστημα προορίζει για τους πολιτικούς εχθρούς του. Παράλληλα με αυτό φυλακίζοντας τους παραβατικούς και το πλεονάζον εργατικό δυναμικό συμβάλλεται στη διατήρηση της δολοφονικής μα τόσο απαραίτητης κοινωνικής ειρήνης.

Με αυτό το τρόπο οι φτωχοί που περισσεύουν από τα αφεντικά και στρέφονται στο έγκλημα φυλακίζονται, όχι για να σωφρονιστούν όπως υποκριτικά ισχυρίζεστε, αλλά για να μάθουν να πειθαρχούν στον ανώτερο ιεραρχικά και να διαμεσολαβούνται σε κάθε επίπεδο οι σχέσεις τους από την εξουσία. Ακριβώς γι αυτό είστε οι πιστότεροι υπηρέτες του κεφαλαίου, γιατί στις φυλακές σας οι επιταγές του γίνονται πράξη σχεδόν σε απόλυτο βαθμό.

Βγαίνοντας κάθε πρωί από το κελί μου αντικρίζω τους ανθρώπους που αναγκάζετε να περνούν ένα μικρό ή μεγάλο μέρος της ζωής τους θαμμένοι ζωντανοί από τόνους τσιμέντου και κάγκελων. Στη πλειοψηφία τους είναι ο πληθυσμός που σχηματικά περιέγραψα παραπάνω. Άνθρωποι ξεχασμένοι από όλους, τοξικοεξαρτημένοι, καταδικασμένοι να βιώνουν τη καπιταλιστική βαρβαρότητα στο πετσί τους. Σκεφτήκατε καθόλου πόσο άρρωστο και αλαζονικό είναι το “λειτούργημα” σας; Σκεφτήκατε πόσο άθλιο είναι να είστε ένα από τα βασικά γρανάζια στο υπάρχον εκμεταλλευτικό σύστημα, να αποφασίζετε δηλαδή σύμφωνα με τους νόμους του ποιούς ανθρώπους και με τι στοιχεία θα εξορίσετε στα μπουντρούμια της δημοκρατίας; Για όλα αυτά λοιπόν άξιος ο μισθός σας κύριοι δικαστές, μόνο που αν κοιτάξετε καλά τα χρήματα που λαμβάνετε θα προσέξετε τις κόκκινες κηλίδες πάνω τους. Είναι το αίμα όλων αυτών που κάποια στιγμή τους στερήσατε τον ουρανό χωρίς συρματοπλέγματα, τη θάλασσα, το δάσος, τους ανθρώπους που αγαπούν.

Από την άλλη εντάσσω τον εαυτό μου στον κόσμο της αναρχίας και του ευρύτερου επαναστατικού αγώνα. Σε αυτή τη μειοψηφία προς το παρόν που βαδίζει κόντρα στη σύγχρονη κοινωνία της εξατομίκευσης, του ωχαδελφισμού και της παραίτησης. Σε όσους δεν τρέφονται με αριστερές ψευδαισθήσεις, αλλά με πείσμα αγωνίζονται ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας. Σε όσους πιστεύουν στη δύναμη του ανθρώπου να οργανώσει τη ζωή του χωρίς εξουσία, διαμεσολάβιση, αστυνομία, φυλακές, δικαστήρια. Σε όσους καταργούν στη πράξη την αστική νομιμότητα και ρισκάρουν κρατώντας πάντα επίκαιρο το στοίχημα της επαναστατικής προοπτικής. Σε όσους συμβάλλουν με τις δυνάμεις τους στον Αγώνα για την ατομική και συλλογική απελευθέρωση.

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ
ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ

Χαρίσης Φοίβος
05/02/2015

Σ’ αυτό το δικαστήριο δικάζομαι επειδή είμαι αναρχικός, επειδή επέλεξα να αντισταθώ στην αλλοτρίωση και την εξαθλίωση που επιβάλλει ο καπιταλισμός, επειδή -κόντρα στη λογική του ακραίου φιλοτομαρισμού που καλλιεργεί το σύστημα- επέλεξα να συνδεθώ με συντρόφους στα πλαίσια του αγώνα. Το μόνο στοιχείο που έχετε εναντίον μου λοίπον σ’ αυτό το δικαστήριο είναι οι συντροφικές μου σχέσεις και αν ελπίζετε να το απαρνηθώ είστε γελασμένοι.

Το σύστημα που υπηρετείτε δεν διστάζει να πατήσει πάνω στα πτώματα των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου προκειμένου να αυξηθεί το κέρδος, σ’ αντίθεση με σας λοιπόν, δεν αντιλαμβανόμαστε τις ανθρώπινες σχέσεις υπό το πρίσμα μια “αναλογιστικής επιστήμης” υπολογίζοντας κέρδος και ζημία. Ως εκ τούτου, οι συντροφικοί δεσμοί που αναπτύσσουμε στο στρατόπεδο του αγώνα ατσαλώνονται μέσα απ τον ίδιο τον αγώνα. Στεκόμενοι πάντα λοιπόν στο πλευρό των συντρόφων μας, στηρίζουμε τις επιλογές και τα μέσα που χρησιμοποιεί ο καθένας στα πλαίσια του αναρχικού αγώνα. Δεν θα ακούσετε ποτέ δήλωση μετάνοιας από μας, ούτε θα αποκηρύξουμε τον αγώνα μας, γιατί κάθε δράση -συλλογική ή ατομική, νόμιμη ή παράνομη- για μας είναι ένα βήμα ακόμα προς την κοινωνική επανάσταση, προς την συνολική χειραφέτηση των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου.

Και δικαστήρια σαν αυτά έχουν συγκεκριμένο ρόλο στην τρομοκράτηση και τον παραδειγματισμό προς όσους αντιστέκονται, είναι η σιωπηλή επιβεβαίωση της βαρβαρότητας αυτού του συστήματος. Στην προκειμένη περίπτωση όμως οι διωκτικοί μηχανισμοί δεν μπήκαν καν στον κόπο να στήσουν “σωστά” το κατηγορητήριο. Έτσι χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο εμπλοκής μου στην όλη υπόθεση επιχειρείται η βαριά καταδίκη μου, άλλη μια δίωξη με καθαρά εργαλειακό χαρακτήρα – όπως τόσες άλλες που έχουν ασκηθεί τα τελευταία χρόνια – που πρωταρχικό στόχο είχε φυσικά την δεύτερη προφυλάκιση μου, μην τυχόν και βγω με τη λήξη του 18μηνου.

Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι αυτό το αξιοσημείωτο στην όλη υπόθεση, αλλά το πόσο εξόφθαλμα γίνεται αυτό. Πόσο έντονα φαίνεται η αγωνία των διωκτικών μηχανισμών να μας φορτώσουν όσο το δυνατόν περισσότερες δικογραφίες έτσι ώστε να εξασφαλίσουν την πολύχρονη προφυλάκισή μας, αλλά και τις πολλαπλές καταδίκες μας.

Έτσι κι εδώ μια υπόθεση έχει σπάσει σε δυο και τρεις δικογραφίες με αποτέλεσμα να κατηγορούμαστε δυο και τρεις φορές για την ίδια οργάνωση και παρόμοια αδικήματα. Κατηγορούμαστε λοιπόν για τέσσερις εμπρησμούς, διακεκριμένη οπλοκατοχή, και μια σειρά από άλλα κακουργήματα στα πλαίσια του 187α. Και παρ’ ότι για τους εμπρησμούς έχει αναλάβει την ευθύνη ο σύντροφος Νίκος Ρωμανός και όχι ως Σ.Π.Φ, οι ευφάνταστοι ανακριτές αποφάσισαν να τους εντάξουν στη δράση της οργάνωσης, κατηγορόντας μας ως μέλη της. Κι ενώ στα σπίτια που μπήκε η αντιτρομοκρατική μετά τη σύλληψή μας δεν βρέθηκε ούτε ίχνος όπλου κατηγορούμαστε για διακεκριμένη οπλοκατοχή. Ένα σαθρό κατηγορητήριο που στηρίζεται μόνο στα σενάρια και τις εικασίες της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας.

Όσο για το δεύτερο βούλευμα που αφορά το σπίτι στο Χαλάνδρι η κατάσταση είναι τουλάχιστον κωμική. Διώκομαι ξαφνικά το 2013 για αυτή την υπόθεση ενώ η ΕΛ.ΑΣ γνωρίζει απ το 2011 την ύπαρξη δαχτυλικού μου αποτυπώματος σε μπουκάλι μπύρας στο σπίτι του Χαλανδρίου. Ένα αποτύπωμα σε κινητό αντικείμενο που προφανώς αξιολογήθηκε ως ανεπαρκές για να μου ασκηθεί δίωξη. Όμως δυο χρόνια μετά, σε μια προσπάθεια να προφυλακίσουν ξανά τον σύντροφο Κώστα Σακκά, ξανάνοιξε η υπόθεση και βρήκαν την ευκαιρία να συμπεριλάβουν εμένα και τον Νίκο.

Άλλη μια δίκη παρωδία ξεκινάει λοιπόν και σήμερα, άλλο ένα θέατρο σκιών που για ακόμη μια φορά θα αρνηθούμε να πάρουμε μέρος, επιλέγοντας συνειδητά τη θέση που η αναρχική μας ταυτότητα προτάσσει. Τη θέση της αδιάλλακτης επίθεσης απέναντι σε κάθε θεσμό που καταδυναστεύει την ζωή μας.

Σίγουρα δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα με σας, ποτέ δεν συμβιβαστήκαμε με έναν κόσμο εξαθλίωσης και υποταγής. Ποτέ δεν χαμηλώσαμε το βλέμμα μας απέναντι στην εξουσία και την βαρβαρότητα που γεννάει και δεν θα το κάνουμε ούτε τώρα.

Έχουμε επιλέξει χρόνια τώρα το στρατόπεδο των αρνητών αυτού του συστήματος, των καταπιεσμένων, χωρίς αυτό να σημαίνει σε καμία περίπτωση βέβαια και την παραίτηση μας, την σιωπηλή αποδοχή της παντοδυναμίας του κράτους και του κεφαλαίου.

Επιλέγουμε την επίθεση με κάθε μέσο, επιλέγουμε να μιλήσουμε εκεί που οι άλλοι σιωπούν, να τολμήσουμε εκεί που οι άλλοι φοβούνται. Όχι δεν είμαστε ούτε τρελοί, ούτε ονειροπαρμένοι, απλά γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο μόνος δρόμος για την συνολική απελευθέρωση του ανθρώπου περνάει πάνω απ’ τα συντρίμμια ενός κόσμου εκμετάλλευσης και εξουσίας, πάνω απ’ την καταστροφή και το οριστικό ξεπέρασμα του καπιταλισμού.

Αυτή η σιγουριά μας είναι που σας τρομάζει και γι αυτό το λόγο προσπαθείτε με κάθε δυνατό μέσο να μας εξοντώσετε, φυσικά και πνευματικά.

Όμως απ’ αυτή τη σιγουριά για το δίκαιο του αγώνα μας αντλούμε και μεις δύναμη να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε αγνοώντας τις νομικές επιπτώσεις που επιφέρουν οι πράξεις μας.

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Ανδρέας-Δημήτρης Μπουρζούκος

Στις 4 τα ξημερώματα της Τρίτης, 3 Φλεβάρη 2015, πέθανε από ανακοπή καρδιάς ο 52χρονος κρατούμενος Αλκιβιάδης Μέξας στο κελί του, στη Δ2 πτέρυγα των φυλακών Δομοκού. Ο ίδιος ζητούσε από χτες στις 12 το μεσημέρι τη μεταφορά του στο νοσοκομείο, όμως η υπηρεσία αδιαφόρησε παντελώς, με αποτέλεσμα το θάνατο του κρατούμενου μετά από 16 ώρες. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Πριν από δύο μήνες, στην ίδια πτέρυγα, είχε σημειωθεί αντίστοιχο περιστατικό, με αποτέλεσμα το θάνατο –πάλι από ανακοπή καρδιάς– του κρατουμένου Μανώλη Γαλάνη, 58 χρονών. Αυτοί οι θάνατοι είναι κρατικές δολοφονίες και ευθύνη για αυτές φέρουν το υπουργείο Δικαιοσύνης, ο διευθυντής των φυλακών Θεόδωρος Κωσταράς, καθώς και ο εισαγγελέας της φυλακής Θεολογίτης. Στις φυλακές Δομοκού δεν υπάρχει γιατρός, και χρέη νοσοκόμου εκτελεί ένας σωφρονιστικός υπάλληλος για εκατοντάδες κρατούμενους. Οι κρατούμενοι συνέχισαν να πεθαίνουν αβοήθητοι, χωρίς στοιχειώδη ιατρική περίθαλψη, και ο Αθανασίου έφτιαξε στο Δομοκό τις δυο πρώτες πτέρυγες Γ τύπου, στις οποίες έχουν ήδη μεταφερθεί πολιτικοί κρατούμενοι και μερικοί ποινικοί.

Το σύνολο των κρατούμενων στην Ε1 πτέρυγα τύπου Γ των φυλακών Δομοκού (σ’ αυτήν κρατούνται και οι πολιτικοί κρατούμενοι Δ. Κουφοντίνας, Ν. Μαζιώτης, Κ. Γουρνάς, Γ. Ναξάκης) δήλωσαν ότι θα αρνηθούν να μπουν στα κελιά το μεσημέρι, αποφασίζοντας επίσης να προβούν σε αποχή συσσιτίου, ως μια πρώτη κίνηση διαμαρτυρίας με αίτημα τη δημόσια δέσμευση του υπουργείου Δικαιοσύνης, και προσωπικά του υπουργού, για την ύπαρξη 24ωρης υγειονομικής περίθαλψης των κρατούμενων στις φυλακές Δομοκού με εξειδικευμένο προσωπικό και γιατρούς.

Ταυτόχρονη κινητοποίηση έγινε στις ανδρικές φυλακές Κορυδαλλού, όπου το σύνολο των κρατουμένων προχώρησε σε στάση.

Παρακάτω οι σχετικές δηλώσεις/ενημερώσεις των φυλακισμένων, που ανέστειλαν την κινητοποίηση ύστερα από έγγραφη δέσμευση του υπουργού ότι θα διατάξει προκαταρκτική εξέταση για τη διακρίβωση των αιτίων θανάτου του κρατουμένου Αλκιβιάδη Μέξα και ότι θα προσλάβει δυο γιατρούς στη φυλακή Δομοκού.

*

Δήλωση των κρατουμένων της πτέρυγας Ε1 των ειδικών φυλακών τύπου Γ, αυτής της φυλακής μέσα στη φυλακή, του Δομοκού
(στάλθηκε με τη μορφή υπομνήματος στο υπουργείο)

Εμείς οι κρατούμενοι, που ζούμε και πεθαίνουμε σαν ζώα σε αυτές τις φυλακές – αποθήκες ανθρώπων, καταγγέλλουμε αυτούς που δημιούργησαν αυτές τις φυλακές, με πρώτο υπεύθυνο τον πρώην υπουργό Αθανασίου. Αυτοί οι κύριοι ξόδεψαν τεράστια ποσά, ιδιαίτερα για την ηλεκτρονική επιτήρηση και την εξωτερική φρούρηση από ειδικές υπερεξοπλισμένες αστυνομικές δυνάμεις, όμως αδιαφόρησαν εγκληματικά για τη ζωή και την υγεία μας. Έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια τους ίδιους τους νόμους τους, τους σωφρονιστικούς κώδικες και τους εσωτερικούς κανονισμούς, που προβλέπουν ότι εξασφαλίζεται στους κρατουμένους ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη.

Έτσι, στις φυλακές του Δομοκού δεν υπάρχει γιατρός, δεν υπάρχουν νοσηλευτές, δεν υπάρχει καν κοινωνική υπηρεσία. Μπορεί, λοιπόν, στην ελληνική νομοθεσία να μην υπάρχει η ποινή του θανάτου, αλλά στις ελληνικές φυλακές αυτή η ποινή επιβάλλεται στην πράξη.

Σήμερα τα ξημερώματα, στις 4 η ώρα, χάθηκε άλλος ένας συγκρατούμενος, ο Μέξας Αλκιβιάδης, 52 χρόνων, στη Δ2 πτέρυγα. Από τις 12 το μεσημέρι ζητούσε γιατρό, το γιατρό που ποτέ δεν είχαμε σ’ αυτή τη φυλακή.

Γι’ αυτόν τον θάνατο, που μπορούσε ν’ αποφευχθεί, υπεύθυνους θεωρούμε, πέρα από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου, τον διευθυντή Κωσταρά Θ. και τον εισαγγελέα Θεολογίτη, για τη μη έγκαιρη μεταφορά του στο νοσοκομείο. Ο θάνατος αυτός έρχεται να προστεθεί σ’ ένα μακρύ κατάλογο νεκρών κρατουμένων, με πρόσφατο πριν από δύο μήνες τον Γαλάνη Μανώλη, πάλι από την πτέρυγα Δ2.

Καλούμε τον υπουργό Δικαιοσύνης Νίκο Παρασκευόπουλο να δεσμευτεί δημόσια ότι θα υπάρξει 24ωρη ιατρική κάλυψη της φυλακής. Τον καλούμε, ακόμη, να επισκεφτεί ο ίδιος τις φυλακές για να διαπιστώσει τις τραγικές και εγκληματικές ελλείψεις τους.

Μέχρι τότε, δηλώνουμε ότι αρνούμαστε να μπούμε στα κελιά και να πάρουμε το συσσίτιο της φυλακής.

Όλοι οι κρατούμενοι της πτέρυγας Ε1

Βαρελάς Βασίλειος
Γουρνάς Κώστας
Ελτσιμπάχ Μοχάμεντ
Κουφοντίνας Δημήτρης
Μαζιώτης Νίκος
Μακαδασίδης Αλέξανδρος
Μελέτης Αλέξανδρος
Μελέτης Κωνσταντίνος
Μερκούρι Ραμαντάν
Ναξάκης Γιάννης
Σοφιανίδης Γεώργιος

*

Άρνηση μεσημεριανού κλειδώματος στις φυλακές Κορυδαλλού

Σήμερα 3/2/2015, εμείς οι κρατούμενοι της φυλακής Κορυδαλλού, αρνούμαστε να μπούμε στα κελιά μας για το μεσημεριανό κλείσιμο, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την προκλητική αδιαφορία της διεύθυνσης φυλακής Δομοκού, που οδήγησε στο θάνατο έναν συγκρατούμενό μας

ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ ΦΥΛΑΚΩΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ
ΑΚΤΙΝΕΣ: Α,Β,Γ,Δ,Ε,ΣΤ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

*

Νέα ανακοίνωση των κρατουμένων στην Ε1 πτέρυγα Γ τύπου των φυλακών Δομοκού
(αναστολή των κινητοποιήσεών τους)

Ο υπουργός Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλος έστειλε ως απάντηση στο σημερινό κείμενό μας και στην κινητοποίηση των κρατουμένων σε πολλές φυλακές της χώρας ένα έγγραφο με το οποίο δεσμεύεται απέναντί μας:

α) Να προχωρήσει σε κατεπείγουσα προκαταρκτική εξέταση για τους υπεύθυνους για το θάνατο του συγκρατούμενου Μέξα Αλκιβιάδη.

β) Να προχωρήσει ταχύτατα στην πρόσληψη δύο γιατρών στις φυλακές Δομοκού.

Παρότι δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη σε τέτοιου είδους προκαταρκτικές εξετάσεις, που συνήθως βγάζουν λάδι τους υπεύθυνους κρατικούς υπαλλήλους, ωστόσο, μπροστά στη δέσμευση του υπουργού για την άμεση πρόσληψη δύο γιατρών, σε συνεννόηση και με τις άλλες πτέρυγες της φυλακής αναστέλλουμε προσωρινά τις κινητοποιήσεις μας και δεσμευόμαστε ότι θα συνεχίσουμε σταθερά τον αγώνα για την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ και για όλα τα δίκαια αιτήματα των φυλακισμένων.

Όλοι οι κρατούμενοι της πτέρυγας Ε1

Βαρελάς Βασίλειος
Γουρνάς Κώστας
Ελτσιμπάχ Μοχάμεντ
Κουφοντίνας Δημήτρης
Μαζιώτης Νίκος
Μακαδασίδης Αλέξανδρος
Μελέτης Αλέξανδρος
Μελέτης Κωνσταντίνος
Μερκούρι Ραμαντάν
Ναξάκης Γιάννης
Σοφιανίδης Γεώργιος