Στις 12/11 συμμετείχαμε στην γενική απεργία με ξεκάθαρο στόχο την σύγκρουση. Σύγκρουση της οποίας το πλαίσιο δεν ήταν η ανάκτηση των εργατικών δικαιωμάτων μας, ή ο όποιος εξανθρωπισμός του συστήματος. Στόχος της ήταν η ανάδειξη της εξεγερτικής πρακτικής, με προοπτική την όξυνση και την διάρκεια, απέναντι σε κάθε εξουσιαστικό θεσμό ή σχέση.

Για να πετύχουμε την αναβάθμιση της επίθεσής μας και την διάχυση του λόγου μας, επιδιώκουμε τον περαιτέρω συντονισμό μεταξύ των εξεγερμένων. Ένας συντονισμός, με οργανωτικούς όρους, απαραίτητος για την πραγμάτωση των επιθυμιών και των προταγμάτων μας.

Όσο για κάποια κομμάτια του “χώρου” που συνειδητά και πολιτικά επέλεξαν να κρατήσουν χωροταξική απόσταση, αποτελούν την αποτύπωση των συντηρητικών αντανακλαστικών της κοινωνίας, στην οποία επιδιώκουν εμμονικά να παρουσιάζουν καθαρό πρόσωπο.

Απ’ την άλλη μεριά, αυτό δε σημαίνει ότι συμπλέουμε με όσους φετιχοποιούν τη βία και δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη για τις πράξεις τους.

Αυτό το κείμενο γράφεται με σκοπό οι δράσεις που έγιναν να μην απονοηματοδοτηθούν, ούτε και να κεφαλαιοποιηθούν από πολιτικές δυνάμεις που ανάγουν τις δράσεις των εξεγερμένων στα πολιτικά προγράμματά τους. Δυνάμεις που έχουν σταθεί αντιδραστικά απέναντι σε επιθετικές ενέργειες είτε που δεν ελέγχουν, είτε που δεν εμπεριέχουν τα συγκεκριμένα κοινωνικο-ταξικά τους προτάγματα.

Κλείνοντας θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι το κείμενο αυτό εκφράζει μόνο κάποιες ατομικότητες που συγκρούστηκαν και όχι το σύνολο των δρώντων.

Καλούμε κι εμείς σε έναν Μαύρο Δεκέμβρη, για τον συντονισμό και την οργάνωση της εξεγερτικής, πολύμορφης αναρχίας.

Όσο ορφανός είναι ο λόγος χωρίς την πράξη, τόσο ορφανή είναι η πράξη χωρίς τον λόγο.

Μία ομάδα δρόμου