Στις 14/7 ταξίδεψα από την Αθήνα προς τη Θεσσαλονίκη, με σκοπό να παραμείνω εκεί μέχρι τις 16/7, οπότε και θα επέστρεφα στην Αθήνα, καθώς προσωπικά δε μου έχει επιβληθεί ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την Αττική.
Εκεί φιλοξενήθηκα από ένα ζευγάρι συντρόφων. Ο σύντροφος Θάνος Χατζηαγγέλου, ο οποίος είναι ο ένας εκ των οποίων με φιλοξένησε σπίτι του για ένα βράδυ, είχε ένταλμα σύλληψης για άρνηση στράτευσης, κάτι για το οποίο με είχε ενημερώσει.
Το επόμενο μεσημέρι, συγκεκριμένα στις δύο, βγαίνοντας από το σπίτι τους, μας ορμάνε 20 κουκουλοφόροι της αντιτρομοκρατικής, αφού πρώτα έχουν κλείσει με αμάξια τα γύρω στενά, στήνοντας τη γνωστή επιχείρηση υπερπαραγωγής, για να πραγματοποιηθεί η σύλληψή μας.
Στη διάρκεια της έρευνας που ακολούθησε στο σπίτι κατασχέθηκαν laptop, Η/Υ και προσωπικά αντικείμενα τόσο των συντρόφων, όσο και τα δικά μου.
Κατά τη σύλληψη χτυπάνε τον σύντροφο Χατζηαγγέλου, μας περνάνε χειροπέδες και μας μεταφέρουν σε υπόγειο κρατητήριο για 5 ώρες, κατά τις οποίες μας έχουν συνέχεια με τις χειροπέδες, με τη διαρκή παρουσία των μπάτσων της αντιτρομοκρατικής μέσα στο κρατητήριο, και την πλήρη δική μου άγνοια για το λόγο για τον οποίο έχω συλληφθεί.
Τελικά στις εφτά το απόγευμα ενημερώνομαι ότι κατηγορούμαι για παραβίαση του όρου που αφορά τη διαμονή.
Οδηγηθήκαμε στα κρατητήρια, όπου εκεί ήταν γύρω στους 80 κρατούμενους, κάποιοι από τους οποίους βρίσκονταν εκεί μέχρι και 6 μήνες. Το φαγητό και το νερό τους το πλήρωναν οι ίδιοι, δεν υπήρχαν τηλεοράσεις ή ραδιόφωνα, παρόλο που τα κρατητήρια έχουν μετατραπεί σε κανονική φυλακή, αφού κρατούνταν εκεί επί μήνες, έχοντας στερηθεί όλο αυτό το διάστημα μέχρι και τον προαυλισμό.
Όσο αφορά την κατηγορία που μου αποδόθηκε, είναι η ίδια ακριβώς δίωξη που είχαν “στήσει” για τον σύντροφο Κώστα Σακκά, ο οποίος, επειδή ένα βράδυ διανυκτέρευσε στο σπίτι φίλης του, κατηγορήθηκε ψευδώς ότι παραβίασε τον όρο που αφορά τη διαμονή.
Στη συνέχεια βέβαια αθωώθηκε καθώς ο όρος της διαμονής αφορά τη δήλωση σταθερής και μόνιμης κατοικίας και όχι την απαγόρευση διανυκτέρευσης σε άλλο σπίτι.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο τώρα που το δικαστήριο το δικό μου και των συντρόφων μου, Μητρούσια, Καραγιαννίδη, Σακκά, φτάνει στο τέλος του, να προσπαθούν να δημιουργήσουν εναντίον μου τέτοιο κλίμα, προσθέτοντας κατηγορίες και δικαστήρια.
Το πιο ξεκάθαρο απ’ όλα είναι η προσπάθεια επίδειξης δύναμης από τη μεριά του κράτους, όπως και η συνεχώς εντεινόμενη καταστολή εναντίον των αγωνιστών, κομμάτι της οποίας είναι και η δημιουργία των φυλακών υψίστης ασφαλείας.
Το πρωί της Τετάρτης 16/7 οδηγηθήκαμε στο δικαστήριο με ακόμη μια κατηγορία, αυτήν της απείθειας, καθώς αρνηθήκαμε να δώσουμε αποτυπώματα. Εκείνη την ώρα στην αίθουσα του δικαστηρίου παρευρίσκονταν αλληλέγγυοι σύντροφοι, οι οποίοι είχαν καλέσει σε συγκέντρωση.
Το δικαστήριό μας στη Θεσσαλονίκη πήρε αναβολή για τις 28 Ιουλίου.
Τη στιγμή που ήμασταν στο δικαστήριο και μας έδιναν την αναβολή ενημερώθηκα για τη συμπλοκή του συντρόφου Ν. Μαζιώτη με τους μπάτσους, καθώς για τον τραυματισμό και τη σύλληψή του. Στέκομαι αλληλέγγυα στον σύντροφο Ν. Μαζιώτη που πάλεψε για τη ζωή και την ελευθερία του.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΝΟΠΛΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ Ν. ΜΑΖΙΩΤΗ ΚΑΙ ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ, ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ. ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ!
Στέλλα Αντωνίου
18/7/2014
