Την Πέμπτη, 28 Αυγούστου 2014, ο Γιώργος Καραγιαννίδης, ο Αλέξανδρος Μητρούσιας και η Στέλλα Αντωνίου διάβασαν πολιτικές τους δηλώσεις ενώπιον του ειδικού δικαστηρίου σχετικά με την «υπόθεση Νέας Σμύρνης» (βλ. αντιτρομοκρατική επιχείρηση και συλλήψεις 4ης Δεκέμβρη 2010). Επίσης, ο Γιώργος Καραγιαννίδης διάβασε δήλωση που απέστειλε ο Κώστας Σακκάς από την παρανομία προς το δικηγόρο Δημήτρη Κατσαρή.
Ενδεικτικά, εδώ η πολιτική δήλωση του αναρχικού Γ. Καραγιαννίδη.
Ο ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ…
Τον Ιούνη του ‘06 για πρώτη φορά ένστολοι από το Α.Τ της περιοχής μου επιχείρησαν να τρομοκρατήσουν συγγενικό μου πρόσωπο, αλλά και την γειτονιά με την παρουσία τους.
Το καουμποϊλήκι των μπάτσων για να μπει μία τζίφρα στο κουρελόχαρτο της κατάταξής μου δεν έγινε ποτέ αποδεκτό. Το εν λόγω χαρτί ανέφερε πώς έπρεπε εντός 5 ημερών να παρουσιαστώ στο πυροβολικό θήβας.
Επιβαρύνθηκα με πρόστιμο από το ρούφ για το λόγο ότι δεν παρουσιάστηκα στην διαδικασία του περιοδεύον. Όταν μου είχε σταλθεί το αντίστοιχο έγγραφο ενημερώθηκα πως αν δεν καταταγώ θα πρέπει κάθε μήνα να καταβάλω το ποσό των 80 ευρώ για 6 μήνες. Στην περίπτωση που αποφάσιζα να καταταγώ ήμουν υποχρεωμένος να εκτίσω 4 μήνες επιπλέον θητεία. Ο εκβιασμός δεν σταμάτησε εκεί αλλά επεκτάθηκε στο να μεταφερθεί το πρόστιμο στη Δ.Ο.Υ με σκοπό να πολλαπλασιαστεί το ποσό της χρηματικής ποινής. Δεν δέχτηκα ποτέ ώς τώρα καμία συνεννόηση με τους μισθοφόρους γραφειάδες του Ε.Σ. Δεν με τρομοκρατεί καμία απειλή από τους φύλακες που επιβάλουν την χούντα, αντιθέτως με δυναμώνει για την συνειδητή μου επιλογή να μην ενταχτώ σε κανέναν στρατό σας και να μην υποκύψω στους νόμους σας. Το εκδικητικό πρόστιμο των 6.000 ευρώ που μοιράζουν οι μισθοφόροι δολοφόνοι του Ε.Σ και οι πολλαπλές εξοντωτικές διώξεις που επιβάλουν οι στρατοκράτες τα τελευταία χρόνια στο αντιμιλιταριστικό κίνημα είναι μια ξεκάθαρη στόχευση των από πάνω να εκβιάσουνε όποιον επιλέγει να συγκρουστεί συνολικά με το κράτος και την βάρβαρη μηχανή του στρατού.
Μέχρι σήμερα ποτέ δεν σταμάτησε η προκλητική παρουσία από τα τσιράκια της Γ.Α.Δ.Α στο πατρικό μου. Στις 5/1/14 μετά από «τυχαία προσαγωγή» με συνοδεία της ομάδας δέλτα με μεταφέρουνε στον 6ο όροφο της Γ.Α.Δ.Α. Εκεί μου δηλώνουν την δήθεν άγνοια τους για την κατοικία μου, και έπειτα μετά την γνωστοποίηση των στοιχείων μου οι ερωτήσεις για το αν έχω πάει στρατό και για το ποια είναι η πολιτική μου ταυτότητα δείχνουν ξεκάθαρα την στοχοποίηση από το κράτος σε όποιον επιλέγει να αντιπαρατεθεί στο σύγχρονο καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό. Τέλος, με ενημέρωσαν πώς εκκρεμεί η υπόθεση σε σχέση με την κατάταξή μου στο στρατό.
Στίς 12/1/14 το ρούφ μου στέλνει ένα ακόμα κουρελόχαρτο με το οποίο καλούμαι ξανά να καταταγώ. Ποτέ δεν έδωσα το παρόν κατά το παρελθόν ούτε στα στρατολογικά γραφεία, ούτε και στο Α.Τ. της περιοχής όπου κατοικούσα όταν μου ζητήθηκε και δεν πρόκειται να το κάνω τώρα, αλλά ούτε και στο μέλλον. Ωστόσο, οι επαναλαμβανόμενες ανά 4 μήνες εξοργιστικές κλήσεις κατάταξης απέτυχαν να με συμμορφώσουν και να μετανιώσω για την επιλογή μου. Ήταν συνειδητή η πολιτική επιλογή να μην δεχτώ καμία συνεννόηση με τους δολοφόνους γραφειοκράτες όπως και έκανα το 2006 όταν διακόπηκε η αναβολή που είχα λόγω σπουδών.
Οι διαβαθμίσεις της φυλακής επιχειρούν να απομονώσουν κάθε βαλλόμενο κομμάτι που αντεπιτίθεται για να χειραφετηθεί από τον κανιβαλισμό. Η ιεράρχηση εντείνεται στα τείχη, με την επιτήρηση, τον έλεγχο των κρατουμένων και την αφομοίωση στους κανόνες μέσα και έξω από τα κολαστήρια αυτής της βάρβαρης καπιταλιστικής κοινωνίας. Ο κανιβαλισμός επίσης προωθείται και μέσα στη μηχανή του στρατού που ιεραρχεί τους δυνατούς πάνω από τους αδύναμους και τους υποτακτικούς απέναντι στους ανυπότακτους.
Δεν δέχομαι να καταταγώ σε κανένα κρεματόριο (αποθήκη)…
και να εκπαιδευτώ από κανέναν λοχαγό δολοφόνο.
Την εκπαίδευση την αναγνωρίζω ως μέσο αυτομόρφωσης με την διάχυση της γνώσης, με ισότητα και αξιοπρέπεια, χωρίς να εμπεριέχει καθόλου ιεραρχικές βαθμίδες και αξιολογήσεις για κανέναν. Αντιθέτως δεν αντιλαμβάνομαι όπως ανέφερα καμία υποχρέωση σε καμία μιλιταριστική μηχανή. Τα πολεμικά νταραβέρια και οι μίζες των αφεντικών ξένων και ντόπιων είναι το τσεκούρι που έρχεται να θερίσει πάνω από τα κεφάλια σας… ζητάει εκδίκηση ενάντια σε κάθε μαφιόζο εφοπλιστή, υπουργό άμυνας, δημόσιας τάξης και όλο το σινάφι σας που λυσσάει για χρήμα. Ο κρατικός μηχανισμός και οι δολοφόνοι μισθοφόροι του Ε.Σ. χύνουν αίμα στο όνομα της βάρβαρης οικονομικής εξόντωσης με σκοπό την ολοκληρωτική εξουδετέρωση της ταξικής πάλης.
Δεν είμαι εγώ αυτός που επέλεξε να δίνει εντολές στους δολοφόνους του Ε.Σ που βρίσκονται στα φρούρια (τείχη) αυτής της χώρας και εκτελούν εν ψυχρώ τα ταξικά μας αδέρφια, αλλά και παγκοσμίως. Και δεν επέλεξα να είμαι ένας απ’ αυτούς. Ας μην γελιέται λοιπόν ο Αβραμόπουλος ότι ανεχόμαστε τα κηδειόχαρτα που υπογράφονται για «το συμφέρον αυτής της χώρας» με πρόσχημα την ασφάλεια και την αντιτρομοκρατία. Το ίδιο ισχύει και για όποιον έχει αναλάβει αυτή τη θέση και συμμετείχε στο παρελθόν στην εκστρατεία που εκτελούν οι στρατοκράτες για τον αφανισμό κάθε ριζοσπαστικού αναχώματος των από τα κάτω.
Μήνυμα αλληλεγγύης σε κάθε αγωνιστή. Βάζοντας άλλον ένα φραγμό στους στρατοκράτες, παλεύουμε για την συλλογική ρήξη ενάντια στον μιλιταριστικό μηχανισμό. Για την ενότητα της εξέγερσης και της σύγκρουσης σε κάθε επίμαχο έδαφος αυτού του κόσμου…
Δηλώνω την ενίσχυση του αντιμιλιταριστικού μετώπου που συσπειρώνεται απο τα τέλη του ’80 ενάντια στην εκδικητική τακτική του ελληνικού κράτους. Βλέπουμε πόσο ανίσχυρες είναι οι προσπάθειες των στρατοκρατών να σπάσουν την ενότητα της ταξικής πάλης. Τα τελευταία 4 χρόνια πληθαίνουν όσοι συνειδητά αρνούνται να μην εγκλειστούν σε καμία αποθήκη του Ε.Σ.
Στις 15/7/14 ο σύντροφος ολικός αρνητής στράτευσης Θάνος Χατζηαγγέλλου συνελήφθη και κρατήθηκε σ’ένα κελί της ΓΑΔΘ. Τώρα εκκρεμεί δικαστήριο για την επιλογή του να μην καταταγεί.
Η σύλληψη του σύντροφου Χ.Ρίτσιου στις 27/2 στα τρίκαλα είναι άλλη μία εκδικητική επίθεση κράτους – κεφαλαίου. Εκδίδεται νέο ένταλμα δίωξης ανυποταξίας, ενώ ήδη είχε οριστεί δικάσιμος για την δεύτερη ανυποταξία του 2014. Στις 25/6/14 ο σύντροφος καταδικάστηκε για την ίδια κατηγορία δυο φορές.
Η ίδια εξοντωτική μεθόδευση και επιμονή και για τον σύντροφο Δ.Χατζηβασιλειάδη, που δέχτηκε νέα κλήση κατάταξης, ενώ εκκρεμεί δίκη για 2η ανυποταξία σε περίοδο που ήδη πληρώνει εξαγοράσιμη ποινή για την πρώτη καταδίκη. Όπως αναφέρει ο ίδιος και στο κείμενο που δημοσίευσε όταν τον προσήγαγαν τα μπατσόσκυλα τη νύχτα 9/4 από τη γειτονιά των Προσφυγικών στην Λ.Αλεξάνδρας:
“Η κράτηση ενός ανυπότακτου στις τσιμεντένιες τρύπες της αστυνομίας, η προσαγωγή στο στρατοδικείο και οι οικονομικοί εκβιασμοί αποτελούν μέρος της καθολικής επίθεσης κράτους και κεφαλαίου. Οι συνεχείς στρατιωτικές διώξεις αποτελούν ένα ισχνό μέσο καταστολής της αντίστασης στην αστική στρατοκρατία. Ένας ελάχιστος ανάμεσα στους άπειρους λόγους εξέγερσης μέσα στο κρατικό κάτεργο.”
Επέλεξα να δηλώσω δημόσια την ολική άρνησή μου, την οποία αντιλαμβάνομαι ως μέρος του κοινωνικό – ταξικού αγώνα, θεωρώντας πώς η μόνη υποχρέωση που έχω να εκπληρώσω απέναντι στην στρατοκρατία, είναι η ευθύνη που έχω ως αναρχικός, να είμαι εχθρός στην τροϊκανοναζιστική ενότητα με ευρώπη, ελλάδα και τουρκία, που διογκώνεται τα τελευταία χρόνια και εγκαθιστά θεμέλια, εξαθλίωσης, φτώχειας και απάτης.
Δεν μας τρομοκρατούν οι απολύσεις, οι μισθοί πείνας…
και η καταναγκαστική στράτευση στο εργασιακό κάτεργο.
Το σύνολο και η συλλογική οργάνωση της βάσης ενέχει την ενότητα, για την καθολική κατάργηση του στρατιωτικού μηχανισμού και του κεφαλαίου. Η εξαθλίωση και η ανέχεια χαράσσονται πάνω στα σώματά μας. Οι μαζικές κινητοποιήσεις, οι άγριες απεργίες στο κάτεργο της μισθωτής σκλαβιάς και η ταξική σύγκρουση με τις κατασταλτικές δυνάμεις είναι η εποικοδόμηση της αλληλεγγύης, ενάντια στους κυρίαρχους που επιβάλουν την εξατομίκευση και το παζάρεμα των ζωών μας.
Ποιό είναι το χέρι που επέλεξε συνειδητά να στοιβάζει καθημερινά σωρούς πνιγμένων στα νερά του αιγαίου; Το δικό μου πάντως όχι. Δεν επέλεξα εγώ να υπογράψω και να συνεργαστώ με κανέναν καραβανά δολοφόνο. Η ταξική μου θέση και η συνειδητή επιλογή μου αντεπιτίθενται στην διάκριση των φύλων. Η ίδια βαρβαρότητα που συνεχίζεται από την προϊστορία της εξουσίας, επιβάλλεται και τώρα από τα πάνω. Επίσης η διάταξη χρώματος και η διαφοροποίηση καταγωγής. Το ότι γεννήθηκα εδώ δεν σημαίνει τίποτα για μένα, το ίδιο και για τα ταξικά μου αδέρφια που είναι κομμάτι του αντιμιλιταριστικού αγώνα. Ποιο χέρι ήτανε αυτό που χάραξε σύνορα; Ποιοί έχτισαν φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης;
Η αναβαθμισμένη αγορά τεχνολογικού εξοπλισμού (όπλα, πυρομαχικά, φρεγάτες κλπ.) και οι μονάδες θανάτου σε μια περίοδο «κρίσης»…
Οι 6.000 αυτοκτονίες μέσα στους στρατώνες χειραγώγησης και οι πολλαπλές αναβολές και οι απαλλαγές από νεοσύλλεκτους τα τελευταία χρόνια δείχνουν πως το τερατούργημα της υποχρεωτικής στρατολόγησης καλά κρατεί! Για πόσο καιρό ακόμα τα καθάρματα που ελέγχουν τον ελλαδικό χώρο θα βρίσκουν ασυλία πίσω από την κρατική τρομοκρατία; Για πόσο καιρό ακόμα θα μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα τα τσογλάνια της κρατικής ασφάλειας που συνεργάζονται με πράκτορες από την τουρκία και την CIA σε απαγωγές τούρκων αγωνιστών; Για πόσο καιρό ακόμα ο κάθε γλείφτης του καθεστωτικού τύπου θα ποζάρει στην t.v μιλώντας για παράνομη μετανάστευση πάνω από τις εν ψυχρώ δολοφονίες γυναικόπαιδων σε φαρμακονήσι, λέρο, μυτιλήνη, χίο, κομοτηνή;
Αντιλαμβάνομαι τις τακτικές των καθαρμάτων του υπουργείου δημόσιας τάξης σε μια ενότητα με τους δολοφόνους μισθοφόρους του Ε.Σ. Απέναντι σε κάθε κοινωνικό – ταξικό αγώνα. Αναλαμβάνω λοιπόν την πολιτική ευθύνη και στέκομαι ενάντια στους κανόνες σας και τους θεσμούς.
Υπερασπίζομαι κάθε νέο ρίζωμα που μπολιάζει και θωρακίζει την κοινωνική και ταξική πάλη με την αλληλεγγύη, την ισότητα και την αξιοπρέπεια. Ολική άρνηση σε κάθε μορφή εξουσίας, που βασανίζει, φυλακίζει και δολοφονεί, εντός των τειχών(φρούρια), αλλά και εκτός. Εχθρεύομαι κάθε κατασταλτική μηχανή που χτίζει φυλακές, όπως τώρα που ψηφίστηκε το άρθρο για την πιο άθλια συνθήκη κράτησης και απομόνωσης στα λευκά κελιά τύπου Γ.
Δεν έχω σκοπό να υποταχτώ σε καμία σημαία, κράτος και πατρίδα. Είμαι κάθετα αντίθετος στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και στην υποδούλωση των ζωών μας. Αλληλεγγύη σε όποιον βρίσκεται έγκλειστος σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή φυλακές, απ’ όποιο μέρος της γης κι αν έρχεται.
Δεν με τρομοκρατούν ούτε οι ποινές φυλάκισης, ούτε τα υπέρογκα πρόστιμα, ούτε το ενδεχόμενο να βρεθώ αιχμάλωτος στα μπουντρούμια σας.
Δεν θα δεχτώ κανέναν εναλλακτικό τρόπο οικονομικής εξόντωσης.
Δεν θα αποδεχτώ καμία απειλή και έχω σκοπό να δημιουργήσω «σαματά» για όποια εκδικητική κίνηση και πρόκληση δεχτώ από τους στρατοκράτες.
Η μόνη έμπρακτη συνειδητή επιλογή που έχω είναι η ενίσχυση του αντιμιλιταριστικού κινήματος, προτάσσοντας την συνοργάνωση και την αλληλεγγύη, ενάντια σε κάθε μορφή καθεστωτικής βάρβαρης εξουσίας.
… ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΝ ΝΑ ΑΦΑΝΙΣΟΥΝ ΚΑΘΕ ΥΠΑΡΞΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ AΝΥΠΑΚΟΗΣ
26/8/14
Σίψας Φώτης
Στις 16 Ιουλίου ο σύντροφος Νίκος Μαζιώτης, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, πέφτει αιμόφυρτος από σφαίρα μπάτσου, ύστερα από λυσσαλέα καταδίωξη που εξαπέλυσαν τα ένοπλα σκυλιά του καθεστώτος. Ο σύντροφος δίνει τη μάχη του ενάντια στους μπάτσους που τον κυνηγούσαν. Ο κρατικός μηχανισμός σύσσωμος πανηγυρίζει για τη σύλληψη του “υπ’ αριθμόν 1 καταζητούμενου” στη χώρα. Το ίδιο και ο εγκληματίας και πραγματικός αρχιτρομοκράτης Σαμαράς, που με την κυβέρνησή του πήρε τα ηνία από τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις στην εκστρατεία της μεγαλύτερης κοινωνικής γενοκτονίας που έχει γίνει στη χώρα σε καιρό “ειρήνης”. Ο Σαμαράς χρησιμοποιεί τη σύλληψη του Μαζιώτη ως εργαλείο για την σταθεροποίηση της παραπαίουσας κυβέρνησής του, για την στήριξη ενός πολιτικού και οικονομικού καθεστώτος με σαθρά θεμέλια, που έχει εδώ και χρόνια απαξιωθεί στις κοινωνικές συνειδήσεις.
Η σύλληψη ενός επαναστάτη του πολιτικού βεληνεκούς του Νίκου Μαζιώτη είναι για το πολιτικό και οικονομικό καθεστώς, όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και διεθνώς, μια “σημαντική επιτυχία”, όπως εκφράστηκε από το αμερικάνικο κράτος. Και αυτό γιατί η σύλληψη του συντρόφου αναγνωρίζεται από τους εχθρούς μας ως ένα πλήγμα στον αγώνα για την καθεστωτική ανατροπή, ως ένα πλήγμα στον αγώνα για την απελευθέρωση από τον ζυγό του καπιταλισμού και του κράτους, ως ένα πλήγμα στον αγώνα για την κοινωνική Επανάσταση. Το μέγεθος της απειλής που αντιπροσωπεύει ο Μαζιώτης για το καθεστώς αντανακλούν οι υψηλοί τόνοι των εμετικών πανηγυρισμών της εγχώριας και ξένης πολιτικής εξουσίας. Γιατί ο σύντροφος και η οργάνωση στην οποία ανήκει, ο Επαναστατικός Αγώνας, συνδέεται άρρηκτα με την ίδια τη συστημική πολιτική αποσταθεροποίηση, με την υπονόμευση ενός σάπιου καθεστώτος. Συνδέεται με τον συνεπή πόλεμο ενάντια στην κυριαρχία και την σύγχρονη βαρβαρότητα. Συνδέεται με τον αγώνα για την ανατροπή του κράτους και του καπιταλισμού, συνδέεται με την ίδια την κοινωνική Επανάσταση. Ο σύντροφος Νίκος Μαζιώτης ήταν και παραμένει ταγμένος στην Επανάσταση. Γι’ αυτό αγωνίστηκε, γι’ αυτό αγωνίζεται, γι’ αυτό τον ανέδειξαν σε νούμερο ένα κίνδυνο για το καθεστώς. Και η πολιτική βαρύτητα της υπόθεσης αυτής οφείλει να είναι η κυριότερη παράμετρος για την αλληλεγγύη στον σύντροφο.
Αυτή τη στιγμή ο Μαζιώτης είναι αιχμάλωτος του κοινωνικού και ταξικού πολέμου. Δεν είναι δίκαιο να είναι αυτός στη φυλακή. Δίκαιο είναι να είναι ελεύθερος και να αγωνίζεται για την κοινωνική Επανάσταση. Δίκαιο θα ήταν να είναι αλυσοδέσμιοι στη θέση του και να δικάζονται στα λαϊκά δικαστήρια αυτοί που ευθύνονται για την κατάντια του ελληνικού λαού, αυτοί που ψήφισαν και εφαρμόζουν τα μνημόνια. Θα έπρεπε να είναι η οικονομική ελίτ, οι πλούσιοι που πίνουν το αίμα των προλετάριων, η πολιτική ελίτ και οι υπηρέτες της. Δίκαιο θα ήταν να είναι αλυσοδέσμιοι οι Σαμαράς, Βενιζέλος, Παπανδρέου, Παπαδήμος και οι εγκληματικές οργανώσεις τους, οι τροϊκανοί και οι ηγήτορες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα ντόπια και ξένα αφεντικά, που για τα οικονομικά τους συμφέροντα ρημάζεται ο τόπος και οι άνθρωποι που ζουν σε αυτόν. Αυτοί είναι οι πραγματικοί τρομοκράτες και ληστές. Αυτοί είναι οι στυγνοί εγκληματίες και δολοφόνοι.
Τους πανηγυρισμούς της σύλληψης συνόδευσαν οι αναμενόμενες επιθέσεις της κρατικής προπαγάνδας που αναπαρήγαγαν και σε μεγάλο βαθμό δημιούργησαν τα φερέφωνα της εξουσίας, τα ΜΜΕ. Επιθέσεις που επιχείρησαν να αμαυρώσουν τον επαναστατικό χαρακτήρα του συντρόφου και που ως σημαία χρησιμοποίησαν τη συμπλοκή στο Μοναστηράκι, στην οποία ο σύντροφος παρουσιάζεται ως “αδίστακτος πιστολέρο” που πυροβολεί αδιακρίτως ενώ οι μπάτσοι “πασχίζουν να τον ακινητοποιήσουν” χωρίς τη χρήση όπλων. Μόνο μια σφαίρα, υποτίθεται, έπεσε από τους μπάτσους και αυτή για να “ακινητοποιήσει” τον σύντροφο. Τι εμετικοί ψεύτες και πόσο υποκριτές είναι τόσο οι κρατικοί μηχανισμοί, όσο και οι οσφυοκάμπτες του καθεστώτος στα δελτία ειδήσεων! “Πυροβολούσε μέσα στον κόσμο”. Ποιος επέλεξε το σημείο της μάχης αυτής; Ποιος ξεκίνησε την καταδίωξη; Μήπως θα έπρεπε να πετάξει το όπλο και να παραδοθεί αμαχητί;
Οι μπάτσοι συνειδητά επέλεξαν να διεξάγουν μια ένοπλη σύγκρουση σε ένα μέρος γεμάτο κόσμο. Ο σύντροφος ήταν υποχρεωμένος να αμυνθεί. Και αφού εξαφάνισαν τάχιστα από τη δημοσιότητα τον έναν τουρίστα που δήλωσε ότι πυροβολήθηκε από μπάτσο, δήλωναν ξανά και ξανά μέσω των ΜΜΕ ότι μόνο μια σφαίρα έριξαν, ενώ ο σύντροφος οχτώ. Μα μόνο και μόνο με την υποψία ότι αυτός που κυνηγούσαν μπορεί να ήταν ο Μαζιώτης, θα έριχναν ακόμη και με αυτόματα προκειμένου να μην τους φύγει. Γιατί το διακύβευμα για αυτούς ήταν μεγάλης πολιτικής σημασίας και διόλου δεν τους ενδιέφερε αν η επιχείρηση γινόταν ανάμεσα σε δεκάδες κόσμου, ακόμα και αν σκοτωνόταν κάποιος. Εξάλλου στον σύντροφο θα το ρίχνανε. Ποιος θα μπορούσε να τους διαψεύσει;
Όσον αφορά τις γελοιότητες ότι τον είχαν εντοπίσει από τις προηγούμενες μέρες, αυτές ειπώθηκαν μέσα στα πλαίσια της κρατικής προπαγάνδας για να μην παραδεχτούν ότι πρόκειται απλώς για ένα τυχαίο συμβάν. Και αυτό φαίνεται και από τις αντιφατικές αναφορές τους. Τη μια δηλώνουν ότι τον αναγνώρισε ασφαλίτισσα λίγο πριν την συμπλοκή. Την άλλη ότι τον είχε αναγνωρίσει πρώην ασφαλίτης προηγούμενες μέρες σε κάποιο σταθμό του μετρό. Αν ήταν αλήθεια ότι τον είχαν εντοπίσει τις προηγούμενες μέρες, θα μας είχαν συλλάβει. Μια ρουφιάνα και μια ατυχία σήμαναν την αρχή της καταδίωξης. Αλλά δεν μπορούσαν, φυσικά, να παραδεχτούν ότι η καταδίωξη ξεκίνησε τυχαία. Όλη η προπαγάνδα περί εντοπισμού του έγινε για να δηλωθεί δημοσίως ότι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί και ειδικά η “αντιτρομοκρατική” παράγει έργο και ότι είναι αποτελεσματική. Μόνο που αυτό απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Όλο το προηγούμενο διάστημα ήμαστε συνεχώς ανάμεσά τους. Κινούμαστε παντού. Περνούσαμε δίπλα τους. Τους βλέπαμε και δεν μας έβλεπαν.
Αφού ο σύντροφός μου συλλαμβάνεται, εγώ γίνομαι η “νούμερο ένα καταζητούμενη”. Εγώ και το παιδί μου, για το οποίο οι αχυράνθρωποι του καθεστώτος στα ΜΜΕ με περίσσια χυδαιότητα “πληροφορούν” για πλήθος στοιχείων του και παράλληλα με μια εμετική υποκρισία επιβραβεύουν τους διωκτικούς μηχανισμούς για την “ευαισθησία” τους που δεν έβγαλαν στη δημοσιότητα φωτογραφία που διαθέτουν. Μόνο που τώρα με ό,τι στοιχείο έχουν στα χέρια τους οι μπάτσοι, θα οργώνουν τη χώρα αναζητώντας το. Κατά τ’ άλλα δεν είναι καταζητούμενο. Και όπως είχε δηλώσει παλιότερα με περίσσιο θράσος μια επαίσχυντη μπατσοδημοσιογράφος, μέσω του παιδιού ευελπιστούν να μας πιάσουν. Τώρα μέσω του παιδιού ευελπιστούν να πιάσουν εμένα.
Τον σύντροφό μου τον έχουν βαριά τραυματισμένο στα χέρια τους. Η εκδικητικότητά τους ήταν αναμενόμενη. Δεν τους φτάνει που έχουν τον Μαζιώτη με διαλυμένο χέρι από σφαίρα, με την κατάσταση της υγείας του να είναι σοβαρή, και ενώ έχει δημοσιοποιηθεί η ανάγκη για στενή ιατρική παρακολούθηση και για νέες χειρουργικές επεμβάσεις, τον υποχρέωσαν σε εκδικητική μεταγωγή σε μια φυλακή που είναι γνωστό ότι δεν διαθέτει γιατρούς ούτε για τις στοιχειώδεις ιατρικές ανάγκες των κρατουμένων. Και είναι βέβαιο ότι από αυτή τη μεταγωγή και μόνο η κατάστασή του έχει επιδεινωθεί. Γνωρίζω από πρώτο χέρι σε τι είδους μεταγωγές επιβάλουν τους ένοπλους αγωνιστές. Όταν με υποχρέωσαν έγκυο σε μεταγωγή, κατέληξα σε νοσοκομείο με αιμορραγία και υποχρεώθηκα να μείνω κλινήρης για να μην αποβάλω. Είναι προφανές ότι φοβούνται. Έχουν τον σύντροφο στα χέρια τους με διαλυμένο χέρι και εξακολουθούν να φοβούνται.
Όσον αφορά εμένα, σοβαρά, περιμένανε και περιμένουν να παραδοθώ; Δεν θα τους κάνω τη χάρη. Ας έρθουν να με πιάσουν. Στην πραγματικότητα οι διώκτες μου δεν το πιστεύουν. Γι’ αυτό και εισέβαλαν στο σπίτι της οικογένειάς μου, έκαναν έρευνα και ανέκριναν τη μητέρα μου και την αδελφή μου αναζητώντας ματαίως κάποιο στοιχείο. Οι δηλώσεις τους μέσω των ΜΜΕ ότι βρίσκομαι σε δύσκολη θέση και μπορεί να παραδοθώ, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ύστατη προσπάθεια πίεσης. Οι διώκτες μου με γνωρίζουν. Με γνώρισαν στις 10 του Απρίλη το 2010, όταν με είχαν έγκυο στα χέρια τους, προσπαθούσαν με γελοιότητες να με τρομοκρατήσουν, δεν τους έλεγα ούτε καν το όνομά μου και το μόνο που εισέπραξαν ήταν φτύσιμο. Γνωρίζουν την πολιτική μου στάση το διάστημα που ήμουν φυλακισμένη, γνωρίζουν την πολιτική στάση που κράτησα όλο το διάστημα της δίκης. Ήμουν, είμαι και θα είμαι μέλος του Επαναστατικού Αγώνα. Αν νομίζουν ότι θα με λυγίσουν, είναι πολύ γελασμένοι.
Η σύλληψη του συντρόφου μας ήταν ένα πλήγμα. Ο σύντροφός μας Λάμπρος Φούντας με το αίμα του έβαψε τα στενά στην Δάφνη, και ο Νίκος Μαζιώτης στο Μοναστηράκι. Ο Επαναστατικός Αγώνας έχει δώσει το αίμα του για την υπόθεση της κοινωνικής Επανάστασης. Όμως δεν θα πουν οι εχθροί μας την τελευταία λέξη.
Το πεδίο για τον Επαναστατικό Αγώνα είναι ανοιχτό. Το κοινωνικό πεδίο είναι το δικό μας πεδίο, όχι το δικό τους. Για τους εχθρούς μας είναι ένα πεδίο εχθρικό, άγριο και μόνο με τη βία μπορούν να το ελέγξουν. Κράτος και κεφάλαιο λεηλατούν, τρομοκρατούν, δολοφονούν καθημερινά, εξοντώνουν για τη σωτηρία του καθεστώτος. Κατακρεουργούν εκατομμύρια περιττούς για την αναπαραγωγή του καπιταλισμού ανθρώπους στο όνομα της “εκκαθάρισης του συστήματος από τη σαπίλα”. Και παράλληλα βομβαρδίζουν την κοινωνία με ηλίθιες ιστορίες “οικονομικής ανάκαμψης” και “διεξόδου της χώρας από το τούνελ της κρίσης”. Ιστορίες που κάνουν να γελούν, αλλά και να αγανακτούν οι φτωχοί, οι πεινασμένοι, οι κολασμένοι αυτής της χώρας.
Στις 16 Ιουλίου στο Μοναστηράκι έγινε μια μάχη. Μια μάχη άνιση, ανάμεσα σε έναν επαναστάτη και δεκάδες ένοπλα σκυλιά του κράτους. Μια μάχη τόσο άνιση όσο είναι αυτή την ιστορική περίοδο ο ίδιος ο αγώνας για την Επανάσταση. Ένας αγώνας ανάμεσα σε λίγους επαναστάτες και έναν πάνοπλο και πολυάριθμο μηχανισμό. Μόνο που αυτός ο αγώνας, ο επαναστατικός αγώνας, δεν είναι ζήτημα αριθμητικής. Είναι μια υπόθεση ψυχής. Είναι μια υπόθεση πίστης στο επαναστατικό δίκιο. Μια υπόθεση πίστης στην Επανάσταση. Να πολεμάς ενάντια σε ένα σύστημα δολοφονικό, εκ φύσεως εγκληματικό που αναπαράγεται μέσω της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, ακόμα και της φυσικής εξόντωσης ανθρώπων. Που αναπαράγεται με τη βία. Τη βία της οικονομικής πολιτικής, τη βία που ασκεί η οικονομική και πολιτική ελίτ για να κρατά ζωντανό το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, για να διαφυλάξει τα συμφέροντά της, για να συνεχίσει να δυναστεύει. Τα αποτελέσματα αυτής της βίας τα ζούμε όλοι μας τα τελευταία τέσσερα χρόνια που η χώρα βυθίστηκε στη δίνη της κρίσης, με τα εκατομμύρια των ανέργων και των περιστασιακά εργαζόμενων, με τους μισθούς πείνας, με τη μετατροπή της εργασίας σε δουλεμπόριο, με τις χειρότερες συνθήκες μισθωτής σκλαβιάς που έχουν ζήσει ποτέ οι άνθρωποι σε αυτή τη χώρα. Τα αποτελέσματα αυτής της βίας που δολοφονεί τα είδαμε και τα βλέπουμε στους πεινασμένους, τα υποσιτισμένα παιδιά, σε όσους λιμοκτονούν, αρρωσταίνουν, πεθαίνουν, στις διαρκώς αυξανόμενες αυτοκτονίες. Τα βλέπουμε στους κάδους των σκουπιδιών που άνθρωποι-ποντίκια με τσακισμένη αξιοπρέπεια βουτούν για ένα κομμάτι ψωμί. Αυτή η “καλυμμένη” βία του συστήματος εν μέσω συστημικής κρίσης έχει μετατραπεί σε όπλο μαζικής καταστροφής.
Είναι πέρα για πέρα δίκαιο να πολεμάς την αδικία. Να πολεμάς ένα σύστημα που με την ωμή βία των κατασταλτικών μηχανισμών φυλακίζει, ξυλοκοπά, δολοφονεί ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας για την εμπέδωση της τάξης, είτε πρόκειται για αντιστεκόμενους, απεργούς και διαδηλωτές είτε πρόκειται για εξαθλιωμένους μετανάστες. Που φτιάχνει μπουντρούμια “υψίστης ασφαλείας” με κύριο σκοπό να εξοντώσει πολιτικά, ηθικά, ψυχολογικά, ακόμα και σωματικά τους ένοπλους αγωνιστές, να τσακίσει τη βούληση για ένοπλο επαναστατικό αγώνα. Που το δικό του δίκαιο επιβάλλει τη νομιμοποίηση κάθε είδους κρατικής βίας (η υπόθεση με τους νεκρούς μετανάστες στο Φαρμακονήσι και τις ευθύνες των λιμενικών μπήκε στο αρχείο), αλλά και τη ρατσιστική βία ενάντια σε εξαθλιωμένους εργάτες (αθώωση των φραουλοπαραγωγών και των επιστατών για την δολοφονική επίθεση εναντίον μεταναστών εργατών γης στην Μανωλάδα). Και σε διεθνές επίπεδο, στο όνομα της εμπέδωσης της Νέας Παγκόσμιας Τάξης μέσω των πολέμων κατά της “τρομοκρατίας”, νομιμοποιείται η σφαγή ενός ολόκληρου λαού στην Παλαιστίνη.
Ο επαναστατικός αγώνας είναι ένα ζήτημα πίστης στην αναγκαιότητα να πολεμήσουμε τους δυνάστες. Να επιστραφεί στους πραγματικούς εγκληματίες, τους πραγματικούς τρομοκράτες και δολοφόνους που απαρτίζουν το σύστημα ένα ποσοστό της βίας που ασκούν. Γιατί μόνο με την ένοπλη επαναστατική δράση μπορούν να καταλάβουν ότι δεν θα μένουν για πάντα στο απυρόβλητο.
Κυρίως ο επαναστατικός αγώνας είναι ένα ζήτημα βαθιάς και ακλόνητης πίστης στο επαναστατικό δίκαιο, το δίκαιο της κατάργησης κάθε μορφής εκμετάλλευσης και καταπίεσης, της καταστροφής του κράτους και του καπιταλισμού. Το δίκαιο μιας κοινωνίας οικονομικής ισότητας, χωρίς πλούσιους και φτωχούς, χωρίς αφέντες και δούλους. Το δίκαιο μιας κοινωνίας πραγματικά ελεύθερων ανθρώπων.
Ο Επαναστατικός Αγώνας, μέσα στην περίοδο της δράσης του από το 2003 έως σήμερα, διεξάγει ένα δυναμικό ένοπλο αγώνα ενάντια στο σύνολο των μορφών βίας του καθεστώτος που προαναφέρονται. Υπουργεία, δικαστήρια, αστυνομικές δυνάμεις, τράπεζες, χρηματιστήριο, αμερικάνικη πρεσβεία, Τράπεζα της Ελλάδας ήταν οι στόχοι της οργάνωσης. Με συνέπεια έδωσε σημαντικές απαντήσεις στην κρατική βία, τη βία της οικονομικής και πολιτικής ελίτ, τη βία της καθεστωτικής δικαιοσύνης και έγραψε σημαντικές σελίδες στην επαναστατική ιστορία αυτού του τόπου, αλλά και διεθνώς.
Έδρασε και μίλησε για την οικονομική κρίση σε περιόδους που σιωπή απλωνόταν πάνω από την καθεστωτική απάτη της “αιώνιας σταθερότητας του συστήματος” και της “ακμαίας ελληνικής οικονομίας”. Αργότερα, με την έναρξη της κρίσης, διέψευσε όλες τις καθεστωτικές φωνές που μιλούσαν για την “οχυρωμένη και απρόσβλητη ελληνική οικονομία”, αλλά και τις ρηχές, διαποτισμένες από την καθεστωτική προπαγάνδα αντιλήψεις που αδυνατούσαν να συλλάβουν το μέγεθος της καταιγίδας που ερχόταν.
Μίλησε και έδρασε για την Επανάσταση και την επαναστατική κοινωνική οργάνωση σε περιόδους που αυτά τα ζητήματα είχαν θαφτεί κάτω από τη μούχλα της απατηλής κοινωνικής ευμάρειας. Κράτησε και κρατάει ζωντανή τη φλόγα της κοινωνικής Επανάστασης, τη φλόγα της ελευθερίας. Σημάδεψε, καθόρισε, ενέπνευσε πολλούς ανθρώπους, διαμόρφωσε και διαμορφώνει συνειδήσεις.
Για όλα τα παραπάνω ήταν, είναι και θα είναι μια σοβαρή πολιτική απειλή για το καθεστώς. Για όλα τα παραπάνω αγωνιζόταν, αγωνίζεται και θα αγωνίζεται ο Επαναστατικός Αγώνας. Για όλα τα παραπάνω θα συνεχίσω να αγωνίζομαι.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΝΙΚΟ ΜΑΖΙΩΤΗ
ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑ
ΖΗΤΩ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Πόλα Ρούπα
Προσπάθεια τρομοκράτησης εργαζομένων και σωματείου από αφεντικά και αστυνομία, ή αλλιώς «περάστε από την ΓΑΔΑ για εργατική σας υπόθεση»
Την Τετάρτη 18/06 το σωματείο μας προχώρησε σε μαζικό μοίρασμα κειμένου στην περιοχή της Ακρόπολης για να αναδείξει τις απαράδεκτες εργασιακές συνθήκες που επικρατούν στο μαγαζί ‘Athinai Bistrot’. Στο συγκεκριμένο μαγαζί, τα αφεντικά Πέτρος και Λευτέρης Παυλής έχουν προβεί σε 6 απολύσεις συναδέλφων μέσα σε ένα χρόνο. Επίσης, η εργοδοσία δεν συνηθίζει να δίνει δώρα, άδειες, επιδόματα, ολόκληρα ένσημα, ενώ οι συνάδελφοι δεν παίρνουν καν αντίγραφο των συμβάσεων που υπογράφουν. Δεν θα σταθούμε ιδιαίτερα στο γεγονός ότι κατά την διάρκεια του μοιράσματος του κειμένου κινητοποιήθηκε πλήθος αστυνομικών δυνάμεων, ούτε στις απειλές και βρισιές που εκτόξευε η εργοδοσία εναντίον του σωματείου. Τα πράγματα όμως έχουν και συνέχεια…
Την Πέμπτη 19/06 υπήρξε ένα πραγματικά περίεργο τηλεφώνημα από αστυνομικό από το Τμήμα Δίωξης Εκβιαστών της ΓΑΔΑ προς 2 απολυμένους συναδέλφους του ‘Athinai Bistrot’, που συμμετείχαν την προηγούμενη μέρα στην κινητοποίηση του σωματείου. Συγκεκριμένα, οι 2 συνάδελφοι καλούνταν να προσέλθουν, χωρίς να έχει κατατεθεί μήνυση εναντίον τους και χωρίς καν έγγραφη κλήση, για «εξωδικαστική διευθέτηση»(!!!) του εργατικού τους ζητήματος.
Επίσης, τους αναφέρθηκε σε αυτό το τηλεφώνημα ότι την προηγούμενη ημέρα είχαν πάει με τους «φίλους» τους στο μαγαζί και μοίραζαν κείμενα.
Από την μεριά των συναδέλφων, απαντήθηκε ότι αρμόδια υπηρεσία για επίλυση εργατικών υποθέσεων δεν είναι η ΓΑΔΑ και ότι δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να βαφτίζεται η συνδικαλιστική παρέμβαση του σωματείου ως «παρουσία φίλων». Οι συνάδελφοι ξεκαθάρισαν ότι δεν πρόκειται να προσέλθουν, αν δεν έχει προηγηθεί έγγραφη κλήση που να αναφέρει επίσημα για ποιο θέμα και για ποιο λόγο τους καλούν να παραστούν. Τελικά, η κλήση τους παραδόθηκε και ενημερώθηκαν ότι είχαν γίνει παράπονα από την εργοδοσία του ‘Αthinai Bistrot’ προς τον εισαγγελέα και αυτός διέταξε την άμεση διερεύνηση του ζητήματος από το Τμήμα Δίωξης Εκβιαστών της ΓΑΔΑ. Δηλαδή, ο εισαγγελέας αποφάσισε να κινητοποιήσει μια ολόκληρη διαδικασία-εξπρές για 2 συναδέλφους, μία μέρα μόλις μετά την συνδικαλιστική δράση του σωματείου, βάσει κάποιων παραπόνων, χωρίς καν να έχει κατατεθεί μήνυση εις βάρος τους. Εδώ να αναφέρουμε, ότι οι εισαγγελείς είθισται μέχρι τώρα, όταν πρόκειται για συνδικαλιστικά ζητήματα και εφόσον δεν υπάρχουν ούτε μηνύσεις, να μην διατάζουν τέτοιες διαδικασίες. Τέτοιες υποθέσεις έφταναν μέχρι τώρα, λόγω της σαθρότητας τους, το πολύ μέχρι το τοπικό αστυνομικό τμήμα και σίγουρα όχι στο Τμήμα Δίωξης Εκβιαστών της ΓΑΔΑ.
Οι 2 συνάδελφοι και το σωματείο βρεθήκαμε για το προγραμματισμένο ραντεβού της εργατικής διαφοράς την Δευτέρα 23/06 στην επιθεώρηση εργασίας. Τα αφεντικά επέλεξαν να μην παραστούν, παρ’ όλες τις διαβεβαιώσεις τους ότι το θέμα θα λυνόταν άμεσα στην επιθεώρηση και θα κατέβαλλαν τα νόμιμα δεδουλευμένα που χρωστούσαν στους συναδέλφους. Μέσω ενός πληρεξούσιου δικηγόρου τους ζήτησαν αναβολή της εργατικής διαφοράς, συνεχίζοντας τον εμπαιγμό απέναντι στους συναδέλφους και το σωματείο.
Την ίδια μέρα, την Δευτέρα 23/06, μετά την αναβολή της εργατικής διαφοράς στην επιθεώρηση εργασίας, ο ένας συνάδελφος μαζί με την δικηγόρο του, πήγαν στο Τμήμα Δίωξης Εκβιαστών της ΓΑΔΑ για να λάβουν γνώση του περιεχόμενου της έγγραφης κλήσης που τους παραδόθηκε. Εκεί τους υποδέχτηκε ο ίδιος ο διοικητής του Τμήματος και ακολούθησαν σουρεαλιστικοί διάλογοι εκ μέρους του. Στην αρχή, ενημέρωσε τηλεφωνικά για την παρουσία του συναδέλφου και της δικηγόρου του, το αφεντικό του ‘Athinai Bistrot’ και κάλεσε και αυτόν να παραστεί, για να «συζητήσουν όλοι μαζί». Η ενημέρωση στο τηλέφωνο έγινε σε πρώτο πρόσωπο, με διάχυτη την αίσθηση γνωριμίας και οικειότητας μεταξύ τους… Κατόπιν, κάλεσε τις δύο πλευρές «να συζητήσουν και να τα βρουν μεταξύ τους, για να λυθεί το ζήτημα», παίζοντας τον ρόλο του διαμεσολαβητή, υποκαθιστώντας την επιθεώρηση εργασίας, στην οποία την ίδια μέρα τα αφεντικά του ‘Athinai Bistrot’ αρνήθηκαν να παραστούν. Όλη αυτή η διαδικασία βέβαια δεν αναγνωρίστηκε από τον συνάδελφο και τη δικηγόρο του, οι οποίοι διεμήνυσαν ότι οι ίδιοι και το σωματείο θα συνεχίσουν μέχρι να δικαιωθούν.
Τέλος, ο διοικητής άρχισε να κάνει κάποιες «περίεργες» νύξεις, για «παράνομες κινητοποιήσεις και ποινικά αδικήματα», για παλιότερη υπόθεση συνδικαλιστικού αγώνα και διεκδίκησης από συνάδελφο και το σωματείο της Συνέλευσης Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου. Σε τι αναφερόταν όμως ο διοικητής και τι πραγματικά συνέβη σε αυτή την περίπτωση ; O συνάδελφος εργαζόμενος ως διανομέας φαγητού (delivery), διεκδίκησε τα εργασιακά του δικαιώματα και για αυτό τον λόγο απολύθηκε από συγκεκριμένο κατάστημα επισιτισμού. Δικαιώθηκε όμως δικαστικά, γιατί η απόλυση του από το δικαστήριο κρίθηκε καταχρηστική και του εκδικάστηκε χρηματικό ποσό και άμεση επαναπρόσληψη. Για αυτό τον λόγο έκτοτε, πήγαινε καθημερινά στη δουλειά για να δουλέψει την βάρδια του και να πληρωθεί το μεροκάματο του. Κάποια μέρα όμως στην αρχή της βάρδιας, τον περίμενε ένα στημένο σενάριο συνεργασίας του εργοδότη με το συγκεκριμένο Τμήμα Δίωξης Εκβιαστών της ΓΑΔΑ. Προσπάθησαν να τον παρουσιάσουν ότι εκβιάζει τον εργοδότη του, ενώ προηγουμένως το δικαστήριο τον είχε δικαιώσει και είχε διατάξει την επαναπρόσληψη, και τον οδήγησαν σε διαδικασία αυτοφώρου. Φυσικά, όλες αυτές οι προσπάθειες τρομοκράτησης προς τον συνάδελφο διανομέα και το σωματείο, από την εργοδοσία και τους αστυνομικούς του Τμήματος κατέρρευσαν, και ο ίδιος δικαιώθηκε και πάλι δικαστικά από αυτή την πλεκτάνη.
Εν ολίγοις, η θέση του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μια ξεκάθαρη προσπάθεια τρομοκράτησης από την εργοδοσία του ‘Αthinai Bistrot’, σε αγαστή πάντα σχέση και συνεργασία με το Τμήμα Δίωξης Εκβιαστών, προς τους συναδέλφους που αγωνίζονται για την αξιοπρέπεια και τα εργασιακά τους δικαιώματα. Θεωρούμε ότι τέτοιες υποθέσεις, τέτοιες υπόγειες σχέσεις και διασυνδέσεις πρέπει να αναδεικνύονται, να γίνονται γνωστές στο ταξικό/ανταγωνιστικό κίνημα και να αντιμετωπίζονται και συλλογικά. Εμείς από την μεριά μας σαν σωματείο, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν τρομοκρατούμαστε από τέτοιες άθλιες μεθοδεύσεις και θα σταθούμε δίπλα στους συναδέλφους μας. Οι εκφοβισμοί, η προσπάθεια παρουσίασης των αδιαμεσολάβητων ταξικών αγώνων ως κοινών «εκβιασμών», θα αντιμετωπιστεί από εμάς ως επίθεση εναντίον του ίδιου του σωματείου. Εδώ είμαστε, και θα επανέλθουμε ανά πάσα ώρα και στιγμή για το ζήτημα.
Γενικότερα, γνωρίζουμε ότι μεγάλη μερίδα των αφεντικών του επισιτισμού έχουν σχέσεις και «άκρες» με την αστυνομία, δεν είναι κρυφό, το διατυμπανίζουν άλλωστε. Οι γνωριμίες και οι φιλικές κουβέντες, τα κεράσματα και τα τραπεζώματα, οι εξυπηρετήσεις και οι δουλίτσες με τις προστασίες των μαγαζιών, όλα αυτά είναι καθημερινή συνήθεια στον κλάδο του επισιτισμού. Επίσης, σε μια περίοδο που η Επιθεώρηση εργασίας και το ΙΚΑ, στοχευμένα από το κράτος, κάνουν τα στραβά μάτια σε έναν κλάδο που κυριαρχεί η εργοδοτική ασυδοσία και όταν ενδέχεται να περιμένεις για χρόνια για να εκδικαστεί μια εργατική σου υπόθεση από τα δικαστήρια, οι ταξικοί αγώνες χαλάνε την πιάτσα… Το γνωρίζουμε αυτό, όπως και τα αφεντικά του επισιτισμού αρχίζουν να γνωρίζουν σιγά σιγά από παρεμβάσεις, διαμαρτυρίες, κινητοποιήσεις έξω από μαγαζιά του κλάδου. Ειδικά το τελευταίο διάστημα, με τις νίκες στους ‘Αφανείς’ στα Εξάρχεια, στο ‘Βοτανοπωλείο’ στα Πετράλωνα, στους πολύμηνους αγώνες στο ‘Σκέρτσο’ στο Μαρούσι, στο ‘Σαλαντίν’ στον Κεραμεικό, στο ‘Αthinai Bistrot’ και σε αρκετές άλλες ανοιχτές ακόμα υποθέσεις, τα αφεντικά αρχίζουν να ενοχλούνται… Συνάδελφοι και συναδέλφισσες που ενημερώνονται, οργανώνονται, διεκδικούν και κερδίζουν, μέσα από την συλλογικοποίηση στο σωματείο. Κι αυτό εντέλει είναι το σημαντικό, να σταθούμε συλλογικά απέναντι στα αφεντικά μας και να αλλάξουμε τους όρους επιβίωσής μας.
Εμείς δουλεύουμε τα μαγαζιά τους, να αλλάξουμε την πιάτσα, να διεκδικήσουμε τα πάντα!
Υ.Γ.: Στις 11/07, στο προγραμματισμένο δεύτερο ραντεβού στην Επιθεώρηση Εργασίας, τα αφεντικά του ‘Athinai Bistrot’, Πέτρος και Λευτέρης Παυλής, σεμνά και ταπεινά, ζητώντας επανειλημμένα πολλές φορές συγνώμη, υπέγραψαν και κατέβαλαν πάνω από 3.000 ευρώ σε έναν μόνο απολυμένο συνάδελφο μας., αναγνωρίζοντας το μεγαλύτερο μέρος των οφειλών τους απέναντι του. Δείχνοντας με το καλύτερο τρόπο, ότι οι αγώνες σίγουρα δεν είναι μάταιοι και ότι η αυθαιρεσία των αφεντικών μπορεί να σταματήσει όταν μας βρίσκουν απέναντί τους.
ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟ 2014: ΟΤΑΝ ΚΟΙΤΑΖΕΙΣ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ… ΧΑΝΕΙΣ ΤΟ ΔΑΣΟΣ!
Το βράδυ τoυ Σαββάτου στις 12 Ιουλίου, η Πρωτοβουλία Κατοίκων Καισαριανής είχε οργανώσει πάρτι στο Σκοπευτήριο, για την οικονομική στήριξη των δραστηριοτήτων της συλλογικότητάς μας, καθώς δεν έχει άλλους οικονομικούς πόρους. Εκεί βρεθήκαμε αντιμέτωποι με αστυνομικές δυνάμεις: χαμερπείς ασφαλήτες με παπάκια, προκλητικοί πολεμοχαρείς ράμπο ΔΕΛΤΑ είχαν αποκλείσει από νωρίς όλες τις εισόδους του και επικαλούμενοι ότι εκπροσωπούν τον «νόμο και την τάξη» στη γειτονιά μας, μάς απαγόρευαν την είσοδο στο χώρο που ζούμε, που κινούμαστε και αναπτύσσουμε τις κοινωνικές-πολιτικές μας δράσεις!
Αν και δεν ζήσαμε τις μέρες της κατοχής στο Σκοπευτήριο των Εκτελέσεων, όμως η ιστορία του, που διατηρεί ανεξίτηλη τη μνήμη από γενιά σε γενιά, μάς έφερε στο μυαλό και στην καρδιά εικόνες στρατού κατοχής…
Αφού αντιμετωπίσαμε το πρώτο μπλόκο από ασφαλήτες και όργανα της «τάξεως» που προκλητικά ζητούσαν τις ταυτότητές μας στην κεντρική είσοδο του Σκοπευτηρίου, βρεθήκαμε απέναντι σε τμήμα κατοχικού στρατού, που είχε στρατοπεδεύσει στην είσοδο της Αιολίας. Εκεί κάτοικοι της γειτονιάς μας, οι οποίοι χρησιμοποιούν το Σκοπευτήριο ως χώρο αναψυχής και συνάντησης, ήδη υπερασπίζονταν την ελευθερία του χώρου από τους επίδοξους εισβολείς, αλλά και την ελευθερία της αδιαμεσολάβητης και μη εμπορικής ψυχαγωγίας σε αυτήν τη γωνιά της γειτονιάς μας. Ενωθήκαμε μαζί τους και απαιτήσαμε να φύγουν. Οι ένστολοι ανακοίνωσαν ότι, μετά από καταγγελίες, η… ΓΑΔΑ έχει αναλάβει την «ασφάλεια» του χώρου. Ανακοίνωσαν επίσης ότι χωρίς την άδεια του δήμου διαπράττουμε ρευματοκλοπή, επικαλούμενοι την επιστολή του δημάρχου προς τον αστυνομικό διοικητή του ΑΤ Καισαριανής, με την οποία απαιτεί από την αστυνομία «την τήρηση της ευταξίας» στο Σκοπευτήριο. Η ανυποχώρητη στάση όλων όσοι βρεθήκαμε εκεί μπροστά στην απόπειρα τρομοκρατίας μας από τις αυτοαποκαλούμενες δυνάμεις «ασφάλειας και τάξης», τούς ανάγκασε να μας απαλλάξουν από την παρουσία τους και έτσι περάσουμε μια υπέροχη βραδιά μαζί με εκατοντάδες φίλους και φίλες, γείτονες και γειτόνισσες, συναγωνιστές και συναγωνίστριες, συντρόφους και συντρόφισσές μας.
Όμως όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες. Οι ορδές αφιονισμένων στρατιωτών δεν είναι τίποτα άλλο από τον στρατό ενός κράτους που δεν «λαμπρύνεται» με την ασφάλεια που παρέχει, αλλά με τη βαναυσότητα της καταστολής που εξαπολύει: άγριο ξύλο σε απεργούς, εργάτες και ανέργους, συλλήψεις και τραυματισμούς διαδηλωτών, δολοφονίες νεολαίων, συνεργασία με φασιστοειδή υποκείμενα και τρομοκρατία των αγωνιζόμενων ανθρώπων. Το γεγονός της επέμβασής τους, με πρόσχημα την ασφάλεια και την «ευταξία», σε δημόσιους χώρους των γειτονιών μας, δεν γεννά παρά την οργή μας και εντείνει την οργάνωση της υπεράσπισής τους, ώστε να παραμείνουν δημόσιοι και να υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση και χρήση για όλους.
Όσο για τον δήμαρχο Καισαριανής, τον πρώτο δήμαρχο στην ιστορία της πόλης που παρέδωσε στα χέρια του στρατού καταστολής το Σκοπευτήριο προς χάριν της «ευταξίας» (Ω καιροί! Ω ήθη!), τού θυμίζουμε ότι ο μόνος σφετεριστής που παραδίδει τον χώρο σε επίδοξους σκοπευτές της αστυνομίας ήταν μέχρι τώρα η Σκοπευτική Εταιρεία που όχι μόνο καταπατά τον δημόσιο αυτό χώρο της πόλης των αγωνιστών ανταρτών, αλλά και τον μολύνει με την παρουσία της. Σε ό,τι αφορά τη ρευματοκλοπή, την οποία επικαλείται στο έγγραφό του προς την αστυνομία, ας προσγειωθεί ο δήμαρχος στη σκληρή πραγματικότητα: ας βρει την κλοπή που γίνεται στο πενιχρό ή ανύπαρκτο εισόδημα του κόσμου, αποτυπωμένη στους λογαριασμούς της ΔΕΗ των χαρατσιών και των δημοτικών τελών που πληρώνουμε για τη χρήση των κοινόχρηστων χώρων της πόλης!
Επίσης, απειλητικά δημοσιεύματα δυο μέρες πριν την εκδήλωση της Πρωτοβουλίας Κατοίκων Καισαριανής αναρτήθηκαν στην ηλεκτρονική σελίδα «kessariani-vironas.gr και πέριξ», με στόχο την απαγόρευσή της. Επιχείρησαν να δημιουργήσουν κλίμα τρομοϋστερίας, ανοίγοντας τις πόρτες του δημόσιου χώρου στις δυνάμεις καταστολής, με ψεύδη και λάσπη περί ομάδας μαυροφορεμένων νεαρών, περί απλήρωτου ρεύματος, αλλά και δημόσια θρασύτατη δήλωση ότι ο συντάκτης του λιβελογραφήματος έχει «ενημερώσει την αστυνομία». Τους απαντάμε ότι στο Σκοπευτήριο χωράνε όλοι και όλες εκτός από τη σκοπευτική εταιρεία και τους φασίστες.
Οι δημόσιοι χώροι ανήκουν σε όλους και όλες μας χωρίς να είναι ιδιοκτησία κανενός ούτε καν του ίδιου του κράτους. Δεν μπορεί κανείς να μας απαγορεύσει την πρόσβαση και τη χρήση τους. Και ακριβώς επειδή ανήκουν σε όλους μας, τούς υπερασπιζόμαστε απέναντι σε κάθε καιροσκόπο ή κερδοσκόπο ο οποίος φιλοδοξεί να τους καταχραστεί ή να τους εμπορευματοποιήσει. Ο χώρος του Σκοπευτηρίου είναι δημόσιος χώρος και θα παραμείνει. Εκτός από φυσικός πνεύμονας της πόλης μας ως συνέχεια του Υμηττού, είναι και ο κατεξοχήν τόπος όπου η αντιφασιστική μνήμη μάχεται τη λήθη. Η επανοικειοποίησή του, με δραστηριότητες που αναπτύσσονται σε αυτόν, σημαίνει επανοικειοποίηση της ιστορίας του και του φυσικού του τοπίου. Σημαίνει ότι ο χώρος απελευθερώνεται, με δραστηριότητες που τον κρατάνε ζωντανό στο πέρασμα του χρόνου και διευρύνεται η υπεράσπισή του από επίδοξους καταχραστές του.
Στο Σκοπευτήριο χωράμε όλοι και όλες με τη διαφορετικότητά μας, με αλληλοσεβασμό ανάμεσά μας. Τα παιδιά που παίζουν, οι γέροντες και οι γερόντισσες, οι ντόπιοι και οι μετανάστες που γεμίζουν τα παγκάκια του τις μέρες με λιακάδα. Οι κάτοικοι της πόλης μας και όσοι έρχονται από αλλού για να απολαύσουν τη φύση, και στον τόπο της εκτέλεσης φορτίζουν τη μνήμη στην ασυνέχεια της ιστορίας. Από τις κοινωνικές εκδηλώσεις ψυχαγωγίας μέχρι τις πολιτικές δράσεις, από τις προβολές και τα θεατρικά μέχρι τις αντιφασιστικές συναυλίες και τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης, ο χώρος, λόγω της φυσικής του κατάστασης, απορροφά τις υψηλές συχνότητες θορύβων χωρίς να ενοχλεί τους περιοίκους. Αρκεί να γίνεται κατανοητό ότι η μουσική, που εκλαμβάνεται σαν θόρυβος, είναι μια διαφορετική από τα συνηθισμένα έκφραση αντίστασης, ανθρώπων απέναντι στον κοινωνικό ολοκληρωτισμό, όπως ήταν η πανκ συναυλία αλληλεγγύης στην κατάληψη της βίλας Αμαλία και η αντιφασιστική μουσική hip hop μουσικών συγκροτημάτων από τις γειτονιές μας, ή τα πάρτι αλληλεγγύης και πολιτικής στήριξης που γίνονται στο Σκοπευτήριο. Και αυτός ο πολιτισμός του αλληλοσεβασμού που εμπεριέχουν όλες αυτές οι εκδηλώσεις επιτρέπει σε όποιον ενοχλείται από την ένταση του ήχου να μπορεί να ζητήσει να χαμηλώσει η μουσική και αυτό γίνεται σεβαστό.
Η Πρωτοβουλία Κατοίκων Καισαριανής, 6 χρόνια τώρα, επιδιώκοντας την επανοικειοποίηση-απελευθέρωση και την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων, μαζί με κατοίκους των γειτονιών μας, έριξε τα συρματοπλέγματα του μητροπολίτη στο λόφο του Αι Γιάννη, αντιστάθηκε στη δήθεν ανάπλαση των χιλιάδων ευρώ της Παιδικής Χαράς στην οδό Τσάφου, έριξε τα συρματοπλέγματα της κατοχύρωσης ατομικής ιδιοκτησίας στο πάρκο Αλεξάνδρου, εναντιώθηκε στους αυτοκινητόδρομους που επιχειρήθηκε να περάσουν από την Πανεπιστημιούπολη, διαδήλωσε μαζί με τους καισαριανιώτες ενάντια στην καταπάτηση του Σκοπευτηρίου από τη Σκοπευτική, έκανε παρέμβαση στα μουσειακά μνημόσυνα του δήμου για τους εκτελεσμένους στην Καισαριανή κρατώντας ζωντανή την ιστορία του αντιφασιστικού αγώνα, απάντησε με μαζική πορεία στις γειτονιές της πόλης μας στη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα. Προσπαθήσαμε και προσπαθούμε να δώσουμε πνοή στο χώρο του Σκοπευτηρίου, με αυτοοργανωμένες πολιτικές και αντιεμπορευματικές, ελεύθερες για όλους, πολιτιστικές δράσεις. Σε όλους αυτούς τους αγώνες βρήκαμε απέναντί μας την εκάστοτε δημοτική αρχή.
Θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε, με συνέχεια και συνέπεια, χωρίς καμία εξάρτηση, με οποιοδήποτε τίμημα, την ελευθερία των δημόσιων χώρων. Δεν εξαργυρώνουμε τη δράση μας με άγρα ψήφων σε δημοτικές εκλογές. Πιστεύουμε ότι τη σαπίλα αυτού του κόσμου δεν τη διαχειριζόμαστε αλλά την ανατρέπουμε με τους αυτοοργανωμένους αγώνες και τις αντιστάσεις μας, μέρος των οποίων είναι και οι δράσεις μας στους δημόσιους χώρους. Γι’ αυτό και δεν αναθέτουμε τη ζωή μας σε κανέναν επίδοξο διαχειριστή της. Καλούμε όλους τους ανθρώπους γύρω μας να συμπορευτούμε στον αγώνα αυτό συνειδητοποιώντας ότι μόνο συλλογικά και αδιαμεσολάβητα θα έχουμε τη δύναμη να αντεπιτεθούμε στον πόλεμο που εξαπολύει ο κοινός μας εχθρός που απειλεί τη ζωή μας: ο καπιταλισμός.
Δεν θα χαριστούμε σε κανέναν, κοιτάζοντας μόνο το δάχτυλο που μάς δείχνει να χάσουμε το δάσος!
Ανοιχτή Συνέλευση κάθε Τετάρτη στις 20:30 στο Τετράγωνο
Τη Δευτέρα 21-7-2014, το μεσημέρι, αντιφασίστες βλέπουν ένα άτομο με μπλούζα ΧΑ σε internet kafe στο κέντρο του Αγρινίου. Ακολουθεί συμπλοκή και ξυλοδαρμός του φασίστα. Μετά από μήνυση κατά αγνώστων του χρυσαυγίτη προσάγεται ένας νεαρός αντιφασίστας με τη μέθοδο του συνήθης υπόπτου λόγω ότι είναι γνωστός από τη συμμετοχή του σε αντιφασιστικές κινητοποιήσεις.
Ο σύντροφος που δεν είχε καμία σχέση με το περιστατικό μιας και αρκετή ώρα πριν το γεγονός ήταν ήδη σε μαγαζί του κέντρου. Αφήνεται ύστερα από τα σχετικά μετά μισής ώρας περίπου χωρίς κατηγορίες.
Για μια ακόμα φορά βλέπουμε να εφαρμόζεται η λογική της συλλογικής ευθύνης με φρονηματικού τύπου κριτήρια. Έστω και αν ο σύντροφος αφέθηκε ελεύθερος το γεγονός καθεαυτό μαρτυρά τη μέθοδο που χειρίζονται την κοινωνική αντιβία τα σαΐνια της αστυνομίας και οι ύαινες της δικαιοσύνης. Στοχοποίηση και διώξεις στο σωρό από εκείνους που στέκονται με αξιοπρέπεια απέναντι στην εξουσία και την καταστολή.
ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ – ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ
Όλα, συνεχίζονται…
Γκιλοτίνα
Την Τρίτη 15 Ιούλη συλλαμβάνονται οι σύντροφοι Θάνος Χατζηαγγέλου και Στέλλα Αντωνίου καθώς βγαίνουν από το σπίτι συντρόφισσας όπου και διέμεναν. Με μια θεαματική επιχείρηση 20 κουκουλοφόροι της αντιτρομοκρατικής επιτίθενται στους συντρόφους και τους συλλαμβάνουν. Με συνοπτικές διαδικασίες οι σύντροφοι μεταφέρονται-με όρους απαγωγής-στα υπόγεια της Γ.Α.Δ.Θ. όπου και παραμένουν με χειροπέδες μέχρι αργά το βράδυ. Παράλληλα γίνεται έφοδος στο σπίτι της συντρόφισσας με την ίδια να προσάγεται και να αφήνεται το βράδυ της ίδιας μέρας. Από την έρευνα στο σπίτι κατάσχεται πλήθος προσωπικών αντικειμένων μεταξύ των οποίων υπολογιστές, σκληροί δίσκοι, φωτογραφικές μηχανές και άλλα.
Στη συντρόφισσα Στ. Αντωνίου ανακοινώθηκε ότι κατηγορείται για παραβίαση των περιοριστικών όρων παρότι δεν είχε απαγόρευση εξόδου από την Αττική ούτε υποχρεωτική διαμονή σε συγκεκριμένο σπίτι, ενώ στο σύντροφο Θ. Χατζηαγγέλου ανακοινώθηκε ότι εκκρεμεί ένταλμα σύλληψης από την εισαγγελία Αθηνών για ανυποταξία έπειτα από την πολιτική δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης που έχει πραγματοποιήσει. Παρόλα αυτά δημιουργείται και νέα δικογραφία για τον καθένα ξεχωριστά έπειτα από άρνηση λήψης αποτυπωμάτων και φωτογραφιών. Αργά το βράδυ οι σύντροφοι μεταφέρονται στα κρατητήρια όπου και δίνεται η εντολή να είναι κλειδωμένοι, χωρίς επαφή με τους υπόλοιπους κρατούμενους και σε κελιά “απομόνωσης”.
Την επόμενη μέρα το θέαμα της αντιτρομοκρατικής συνεχίζεται. Οι σύντροφοι μετάγονται στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης σε μια fast track διαδικασία με τη συνοδεία των κουκουλοφόρων και πλήθους αστυνομικών δυνάμεων που έχουν αποκλείσει και τους αλληλέγγυους συντρόφους που πραγματοποιούν συγκέντρωση. Στο σύντροφο Θ. Χατζηαγγέλου ανακοινώνεται από τον εισαγγελέα ότι αφήνεται ελεύθερος για την κατηγορία της ανυποταξίας (κατηγορία για την οποία θα οριστεί το στρατοδικείο) αλλά και οι δύο οδηγούνται κάτω από αυστηρά μέτρα στο αυτόφωρο για την κατηγορία της απείθειας, και την παραβίαση των περιοριστικών όρων για τη συντρόφισσα Στ. Αντωνίου. Και οι δύο σύντροφοι παίρνουν αναβολή για 28 Ιούλη και αφήνονται ελεύθεροι.
Τρομοκρατικών μεθοδεύσεων συνέχεια…
Δε μας ξενίζει καθόλου και αυτή η επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής. Ακόμα μια κατασταλτική επιχείρηση εκδηλώνεται από τους ένστολους τρομοκράτες χωρίς προσχήματα με μόνη αφορμή το δικαστήριο των συντρόφων Α. Μητρούσια, Γ. Καραγιαννίδη, Κ. Σακκά και Στ. Αντωνίου που φτάνει στο τέλος του. Όπως και με την περίπτωση του συντρόφου Κ. Σακκά που έχει συλληφθεί επανειλημμένα για παραβίαση των περιοριστικών όρων, υπόθεση για την οποία αθωώθηκε ακόμα και μετά από την φυγή του.
Και τα τρομοσίριαλ συνεχίζουν. Οι κονδυλοφόροι της εξουσίας μιλούν στα δελτία των 8 για τρομοκράτες, βαφτίζουν μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων τους κατηγορούμενους για υποθέσεις οπλοκατοχών, ληστειών και ένοπλης πάλης με μόνο στόχο να σπείρουν τον φόβο σε όσους, σε πείσμα των καιρών, συνεχίζουν με κάθε κόστος να αγωνίζονται.
Έτσι τα έκτατα τρομοδικεία έχουν τελειώσει στα δελτία των 8, πολλές φορές πριν καν ξεκινήσουν στις ειδικά διαμορφωμένες αίθουσες των φυλακών, με τους δημοσιογράφους σε ρόλο δικαστικών να τεκμηριώνουν τα σενάρια των μπάτσων, θάβοντας την αλήθεια των αγωνιστών.
Αλληλεγγύη και συντροφικότητα πρώτα και πάντα.
Για εμάς δεν έχουν καμία αξία τα δίπολα αθωότητας-ενοχής παρά μόνο να θέτουμε στους εαυτούς μας το ερώτημα ξανά και ξανά. Πάμε μέχρι το τέλος; Έτσι λοιπόν θυμίζουμε πως οι φυλακισμένοι και διωκόμενοι αγωνιστές είναι κομμάτι από εμάς και θα βρισκόμαστε δίπλα ο ένας στον άλλον μέχρι το τέλος. Γιατί πολλές φορές η αλληλεγγύη είναι ο ίδιος ο αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση. Είναι το μέσο που χαράζει στρατηγική και ανοίγει νέους δρόμους για οποιαδήποτε επαναστατική προοπτική. Ο αγώνας συνεχίζεται.
Όποιος ξεχνάει τους αιχμαλώτους του κοινωνικού πολέμου,
ξεχνάει τον ίδιο τον πόλεμο
Καμία υποχώρηση-καμία συνθηκολόγηση
Ούτε βήμα πίσω
Αλληλεγγύη στους συντρόφους Θάνο Χατζηαγγέλου και Στέλλα Αντωνίου
Κατάληψη Terra Incognita
Στις 14/7 ταξίδεψα από την Αθήνα προς τη Θεσσαλονίκη, με σκοπό να παραμείνω εκεί μέχρι τις 16/7, οπότε και θα επέστρεφα στην Αθήνα, καθώς προσωπικά δε μου έχει επιβληθεί ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την Αττική.
Εκεί φιλοξενήθηκα από ένα ζευγάρι συντρόφων. Ο σύντροφος Θάνος Χατζηαγγέλου, ο οποίος είναι ο ένας εκ των οποίων με φιλοξένησε σπίτι του για ένα βράδυ, είχε ένταλμα σύλληψης για άρνηση στράτευσης, κάτι για το οποίο με είχε ενημερώσει.
Το επόμενο μεσημέρι, συγκεκριμένα στις δύο, βγαίνοντας από το σπίτι τους, μας ορμάνε 20 κουκουλοφόροι της αντιτρομοκρατικής, αφού πρώτα έχουν κλείσει με αμάξια τα γύρω στενά, στήνοντας τη γνωστή επιχείρηση υπερπαραγωγής, για να πραγματοποιηθεί η σύλληψή μας.
Στη διάρκεια της έρευνας που ακολούθησε στο σπίτι κατασχέθηκαν laptop, Η/Υ και προσωπικά αντικείμενα τόσο των συντρόφων, όσο και τα δικά μου.
Κατά τη σύλληψη χτυπάνε τον σύντροφο Χατζηαγγέλου, μας περνάνε χειροπέδες και μας μεταφέρουν σε υπόγειο κρατητήριο για 5 ώρες, κατά τις οποίες μας έχουν συνέχεια με τις χειροπέδες, με τη διαρκή παρουσία των μπάτσων της αντιτρομοκρατικής μέσα στο κρατητήριο, και την πλήρη δική μου άγνοια για το λόγο για τον οποίο έχω συλληφθεί.
Τελικά στις εφτά το απόγευμα ενημερώνομαι ότι κατηγορούμαι για παραβίαση του όρου που αφορά τη διαμονή.
Οδηγηθήκαμε στα κρατητήρια, όπου εκεί ήταν γύρω στους 80 κρατούμενους, κάποιοι από τους οποίους βρίσκονταν εκεί μέχρι και 6 μήνες. Το φαγητό και το νερό τους το πλήρωναν οι ίδιοι, δεν υπήρχαν τηλεοράσεις ή ραδιόφωνα, παρόλο που τα κρατητήρια έχουν μετατραπεί σε κανονική φυλακή, αφού κρατούνταν εκεί επί μήνες, έχοντας στερηθεί όλο αυτό το διάστημα μέχρι και τον προαυλισμό.
Όσο αφορά την κατηγορία που μου αποδόθηκε, είναι η ίδια ακριβώς δίωξη που είχαν “στήσει” για τον σύντροφο Κώστα Σακκά, ο οποίος, επειδή ένα βράδυ διανυκτέρευσε στο σπίτι φίλης του, κατηγορήθηκε ψευδώς ότι παραβίασε τον όρο που αφορά τη διαμονή.
Στη συνέχεια βέβαια αθωώθηκε καθώς ο όρος της διαμονής αφορά τη δήλωση σταθερής και μόνιμης κατοικίας και όχι την απαγόρευση διανυκτέρευσης σε άλλο σπίτι.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο τώρα που το δικαστήριο το δικό μου και των συντρόφων μου, Μητρούσια, Καραγιαννίδη, Σακκά, φτάνει στο τέλος του, να προσπαθούν να δημιουργήσουν εναντίον μου τέτοιο κλίμα, προσθέτοντας κατηγορίες και δικαστήρια.
Το πιο ξεκάθαρο απ’ όλα είναι η προσπάθεια επίδειξης δύναμης από τη μεριά του κράτους, όπως και η συνεχώς εντεινόμενη καταστολή εναντίον των αγωνιστών, κομμάτι της οποίας είναι και η δημιουργία των φυλακών υψίστης ασφαλείας.
Το πρωί της Τετάρτης 16/7 οδηγηθήκαμε στο δικαστήριο με ακόμη μια κατηγορία, αυτήν της απείθειας, καθώς αρνηθήκαμε να δώσουμε αποτυπώματα. Εκείνη την ώρα στην αίθουσα του δικαστηρίου παρευρίσκονταν αλληλέγγυοι σύντροφοι, οι οποίοι είχαν καλέσει σε συγκέντρωση.
Το δικαστήριό μας στη Θεσσαλονίκη πήρε αναβολή για τις 28 Ιουλίου.
Τη στιγμή που ήμασταν στο δικαστήριο και μας έδιναν την αναβολή ενημερώθηκα για τη συμπλοκή του συντρόφου Ν. Μαζιώτη με τους μπάτσους, καθώς για τον τραυματισμό και τη σύλληψή του. Στέκομαι αλληλέγγυα στον σύντροφο Ν. Μαζιώτη που πάλεψε για τη ζωή και την ελευθερία του.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΝΟΠΛΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ Ν. ΜΑΖΙΩΤΗ ΚΑΙ ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ, ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ. ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ!
Στέλλα Αντωνίου
18/7/2014
Εισβολή από την αντιτρομοκρατική σε σπίτι όπου διαμένει ζευγάρι συντρόφων στα Εξάρχεια, στην οδό Δερβενίων, το πρωί της 17ης Ιουλίου. Οι μπάτσοι αρνήθηκαν την παρουσία δικηγόρου στην έρευνα. Προσαγωγή στη ΓΑΔΑ πέντε αλληλέγγυων συντρόφων που έσπευσαν στο σημείο (οι αλληλέγγυοι αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από λίγες ώρες).
Δεν μας τρομάζουν, δεν μας σταματούν.
Το μεσημέρι της 15ης Ιουλίου 2014 προσήχθησαν η Στέλλα Αντωνίου και ο Θάνος Χατζηαγγέλου καθώς έφευγαν από σπίτι συντρόφισσας, και οδηγήθηκαν στη ΓΑΔΘ. Παράλληλα, διεξήχθη έρευνα από κλιμάκιο της αντιτρομοκρατικής στο σπίτι παρουσία της συντρόφισσας, από το οποίο κατασχέθηκαν προσωπικά αντικείμενα και των τριών. Στη συνέχεια προσήχθη και η ίδια, και αφέθηκε ελεύθερη αργά το βράδυ. Οι προσαγωγές των δύο άλλων συντρόφων μετατράπηκαν σε συλλήψεις.
Η αναρχική Στέλλα Αντωνίου κατηγορείται για παραβίαση περιοριστικών όρων, και το επόμενο πρωί επρόκειτο να περάσει αυτόφωρο στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης. Τελικά στις 16/7 αφέθηκε ελεύθερη, και η εν λόγω δίκη αναβλήθηκε για τις 28 Ιούλη.
Ο σύντροφος Θάνος Χατζηαγγέλου συνελήφθη για ανυποταξία, καθώς εκκρεμούσε σχετικό ένταλμα σύλληψης από την προηγούμενη Τετάρτη, αφού ο ίδιος έχει κάνει δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης το 2012. Στις 16/7 επρόκειτο να μεταχθεί από τη ΓΑΔΘ στην Αθήνα, στο στρατοδικείο του Ρουφ στην Πέτρου Ράλλη, για τη διαδικασία του αυτοφώρου. Ο στρατιωτικός εισαγγελέας Αθηνών αποφάσισε να αφεθεί ελεύθερος και αναμένεται να οριστεί το στρατοδικείο. Το ίδιο πρωί πέρασε επίσης αυτόφωρο στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης με την κατηγορία της απείθειας (αρνήθηκε να δώσει δαχτυλικά αποτυπώματα κατά τη σύλληψή του μαζί με τη συντρόφισσα Στέλλα Αντωνίου) και πήρε και αυτός αναβολή για τη Δευτέρα 28 Ιούλη.