Σχετικά με τη δίκη που έχω στις 5 Μάρτη μετά από τις μηνύσεις των αντισυστημικών.

Λίγες μέρες πριν από τις εκλογές στις 17 Ιούνη 2012, 15μελής ομάδα νεοναζί της χ.α είχε τη φαεινή ιδέα να προσπαθήσει να κάνει διανομή του εμετικού προεκλογικού υλικού της χωρίς σκεφτεί το αντιφασιστικό παρελθόν και παρόν της πόλης. Η συνέχεια είναι γνωστή γενικώς και ιδιαίτερα στον κόσμο του κινήματος και του μαχητικού αντιφασισμού. Άλλωστε σε αυτό το κείμενο δεν θα αναφερθώ στο συμβάν αλλά στο πόσο ενοχλεί το κράτος και το παρακράτος να τους χαλάς την σούπα και να κρατάς μια αξιοπρεπή στάση ενάντιά τους.

Στις 5 Μάρτη δικάζομαι για την συμπλοκή που έγινε ανάμεσα σε οπλισμένους νεοναζί και χεράτους αντιφασίστες. Δικάζομαι μόνο εγώ γιατί τυχαία με αναγνώρισαν ανάμεσα σε συμπλοκή 30 ατόμων. Ξέρουμε ότι οι μηνύσεις είναι στοχευμένες γιατί εγώ και οι σύντροφοί μου έχουμε μαχητική αντιφασιστική δράση και τόσα χρόνια δεν έχουμε αφήσει καμία σπιθαμή της πόλης μας στους νεοναζί.

Η στοχοποίηση που δέχομαι εγώ, ο αδερφός μου και σύντροφοί μου έχει παρελθόν και παρόν. Αυτό μεταφράζεται σε πληθώρα δικαστηρίων που υπάρχουν στην πόλη μας. Με το πιο αστείο παράδειγμα ότι οι περισσότερες μηνύσεις που έχουν γίνει στην πόλη από φασίστες γίνονται μετά από υπόδειξη φωτογραφιών από την ασφάλεια. Δεν το κρύβουν άλλωστε, το γράφουν οι δικογραφίες.

Ο κόσμος του αγώνα δεν εκφοβίζεται από τέτοιες γελοιότητες όμως. Η στάση μας με τα χρόνια γίνεται δυνατότερη όπως και οι συντροφικοί μας δεσμοί.

Επίσης να υπενθυμίσω ότι όποιος στοχοποιεί συντρόφους από τις τάξεις του μαχητικού αντιφασισμού εκτός ότι προσβάλει την κουλτούρα μας, στοχοποιεί και τον ίδιο του τον εαυτό.

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
ΜΑΧΗΤΙΚΟΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΜΟΣ
Συγκέντρωση 5 Μάρτη δικαστήρια Βέροιας
Βραχνής Βαγγέλης

14/2, ‘Επίσκεψη’ της ΥΕΔΔΕ (ΣΔΟΕ) στο Στέκι στο Βιολογικό, Θεσσαλονίκη

Το Σάββατο 14 Φλεβάρη, κατά τη διάρκεια στησίματος αυτοοργανωμένης συναυλίας στο στέκι στο Βιολογικό, εμφανίζονται 4 άτομα από την ΥΕΔΔΕ (Υπηρεσίας Ερευνών και Διασφάλισης Δημοσίων Εσόδων, τμήμα του ΣΔΟΕ) με εισαγγελική εντολή και την πρόφαση ελέγχου για αισχροκέρδεια και παράνομη αγοραπωλησία αλκοόλ. Σε ένα κλίμα ελέγχου εμπορικού μαγαζιού ζητούν να μιλήσουν με τον υπεύθυνο του χώρου, καθώς και τις αποδείξεις για την κάβα, το μεροκάματο των ‘υπαλλήλων’ και των ‘μουσικών’. Από την πλευρά μας, τους ξεκαθαρίζουμε πως ο χώρος είναι κατειλημμένος και ότι λειτουργεί αυτοοργανωμένα και αντιεμπορευματικά. Νομίζοντας ότι τους κοροϊδεύουμε, αφού τέτοιες έννοιες δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιό τους, φεύγουν απειλώντας πως θα υπάρξει συνέχεια. Ας κάνουμε σαφές, για μια ακόμη φορά, πως τα τελευταία 27 χρόνια το στέκι λειτουργεί αυτοοργανωμένα και αντιιεραρχικά, χωρίς υπεύθυνους και αρχηγούς, αλλά με διαχειριστική συνέλευση. Είναι πολιτικός χώρος στον οποίο δραστηριοποιούνται διάφορες κοινωνικές-πολιτικές ομάδες, αυτοοργανωμένες μουσικές ομάδες και φοιτητικά σχήματα. Οι εκδηλώσεις του στεκιού έχουν αντιεμπορευματικό χαρακτήρα, με κανένα προσωπικό κέρδος και κατά κύριο λόγο αφορούν την ενίσχυση του αντιεξουσιαστικού κινήματος και των δομών του. Αντιλαμβανόμαστε την εμφάνιση της ΥΕΔΔΕ ως άλλον έναν τρόπο ελέγχου και καταστολής της ύπαρξης τέτοιων δομών και ως τέτοιον τον αντιμετωπίζουμε. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που η ΥΕΔΔΕ εισβάλλει σε χώρους του πανεπιστημίου με αντίστοιχες προφάσεις. Είναι τουλάχιστον γελοίο και υποκριτικό το να αντιμετωπίζεται μια κατάληψη με όρους νομιμότητας, πόσο μάλλον το να ψάχνει κανείς για φοροδιαφυγή σε στέκια και καταλήψεις, όταν τα σκάνδαλα, οι εργολαβίες, οι μίζες και οι ‘πιάτσες ναρκωτικών’ συνυπάρχουν ανενόχλητα εντός και εκτός του χώρου του πανεπιστημίου. Εμείς συνεχίζουμε τη δράση μας, χωρίς να μας φοβίζουν οι απειλές τους.

Στο επόμενο ‘ραντεβού’, πάλι ‘χυλόπιτα’ θα φάνε!

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΔΙΑΛΛΑΓΗ ΜΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΚΑΙ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Στέκι στο Βιολογικό

(…) Πάνω από 1 εκατομμύριο άνθρωποι είναι χωρίς δουλειά. Από αυτούς, επίδομα λαμβάνει ένα πολύ μικρό ποσοστό(περίπου 10%) και για μικρό χρονικό διάστημα(το πολύ 12 μήνες, αν πληρούν όλες τις προϋποθέσεις), ενώ ακόμα πιο ζοφερή είναι η κατάσταση για τους μακροχρόνια ανέργους οι οποίοι είναι πλέον περισσότεροι από τους μισούς με ελάχιστους από αυτούς να επιδοτούνται και μάλιστα με πολύ μικρότερο ποσό. Την ίδια στιγμή υπάρχουν εργαζόμενοι που δεν αναγνωρίζονται καν ως τέτοιοι από την πλευρά του κράτους και οι οποίοι όταν μένουν χωρίς δουλειά δεν μπορούν ούτε να γραφτούν στα μητρώα του ΟΑΕΔ, αν δεν διεκπεραιώσουν πρώτα μια σειρά πολλών γραφειοκρατικών διαδικασιών. Χαρακτηριστική περίπτωση όσοι δουλεύουν με δελτίο παροχής υπηρεσιών(μπλοκάκηδες).

Η διαχείριση από την πλευρά του κράτους του ζητήματος της ανεργίας, όχι μόνο λύσεις δεν προσφέρει, αλλά αντίθετα συγκαλύπτει το πρόβλημα και ουσιαστικά το διογκώνει και το διαιωνίζει. Τόσο η επισφαλής και μαύρη εργασία, όσο και τα προγράμματα του ΟΑΕΔ κοινωφελούς ή επιδοτούμενης εργασίας(ΚΟΧ-voucher), αποτελούν ευκαιριακές λύσεις που αφορούν μικρό ποσοστό ανέργων και για μικρό χρονικό διάστημα. Επιπλέον, από αυτά τα προγράμματα ωφελούνται πάνω απ” όλα τα αφεντικά αφού έχουν ουσιαστικά αμισθί εργατικό προσωπικό και μπορούν να απολύουν τους μόνιμους υπαλλήλους ή, στην περίπτωση του δημοσίου, να τους θέτουν σε διαθεσιμότητα. Μέσα από όλη αυτή την κατάσταση λοιπόν, προκύπτει σήμερα, πιο έντονα από ποτέ, η ανάγκη για την αναζήτηση μιας συνολικής λύσης για όλους τους ανέργους, που θα έχει διάρκεια και θα καλύπτει τις ανάγκες μας για να ζούμε αξιοπρεπώς. (…)

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΕΠΙΔΟΜΑΤΟΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ
epidoma_anergias@espiv.net

περισσότερα : swbanergwn.espivblogs.net/2015/02/11

Η εθνική ενότητα με αίμα είναι βαμμένη, στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι

Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον, ούτε έπεσε από τον ουρανό. Υπήρχε και υπάρχει… Υπηρετεί αλλά και υπηρετείται από το καπιταλιστικό σύστημα, ανάλογα με την “κατάσταση” που επικρατεί, γιατί οι ρίζες του φασισμού στην κοινωνία είναι βαθιές.

Ο φασισμός γεννιέται, αναπτύσσεται και καλλιεργείται μέσα από τα οικογενειακά και κοινωνικά στερεότυπα, τα σχολεία, μέσω των ΜΜΕ που στηρίζουν την κρατική καταστολή, τρομοκρατούν και διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα.

Βέβαια, εκεί που δε φτάνει η καταστολή στο μυαλό, φτάνει η καταστολή στο ψαχνό…

Όσοι επιλέγουν το δρόμο της αντίστασης έρχονται αντιμέτωποι με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η λυσσαλέα επίθεση του κράτους σε καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, στους εργαζόμενους, στους φοιτητικούς αγώνες, σε αντιφασιστικές πορείες και γενικότερα, ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή διαμαρτυρίας και σε όποιον αντιστέκεται. Το πιο άγριο πρόσωπο της κρατικής καταστολής βιώνει ο πιο “εύκολος” γι’ αυτούς στόχος, οι μετανάστες/πρόσφυγες, στον Έβρο, το Αιγαίο και στα απαράδεκτα “νέου τύπου” στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι κρατούμενοι, με τη δημιουργία μιας φυλακής μέσα στη φυλακή, τις φυλακές Τύπου Γ, που προορίζονται για τους “απείθαρχους” και τους πολιτικούς κρατούμενους.

Και όπου δε φτάνει το κράτος, φτάνει το παρακράτος…

Και όπου παρακράτος, βλέπε Χρυσή Αυγή, Πατριωτική Κίνηση Πολιτών Καβάλας και πολλές άλλες νεοφασιστικές συμμορίες. Αντιφασισμός λοιπόν δε σημαίνει μόνο αντιναζισμός.

Δήθεν “επιτροπές πολιτών”, “ακομμάτιστοι σύλλογοι” ή “αγανακτισμένοι κάτοικοι” εκτελούν το συστημικό τους ρόλο ως μία ακόμη μορφή κατασταλτικού μηχανισμού, στηρίζοντας και στηριζόμενοι από το κεφάλαιο και εκμεταλλευόμενοι την αστική δημοκρατία. Είναι όλοι αυτοί που θα κάνουν τη βρόμικη δουλειά για το κράτος χωρίς να είναι κρατικοί υπάλληλοι, αυτοί που θα αντιταχθούν σε μια επερχόμενη εξέγερση λόγω οικονομικής κρίσης. Εκμεταλλεύονται τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση των εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών, πουλώντας το παραμύθι περί έθνους και φυλής.

Ένα τέτοιο μόρφωμα το οποίο παρουσιάστηκε ως σύλλογος είναι η Πατριωτική Κίνηση Πολιτών Καβάλας. Αρχικά επιδόθηκαν σε μια σειρά “αγαθοεργιών”, τύπου καθαρισμός παραλιών και αγαλμάτων, πολύ σύντομα όμως έδειξαν το πραγματικό τους προσωπείο:
– Σφαγή χοίρου στην Παλιά Μουσική, διατηρητέο κτίριο το οποίο ήταν παλιό τζαμί
– Ξυλοδαρμός μαθητών
– Εκδίωξη Ρομά από κεντρική πλατεία
– Επιθέσεις σε αυτοοργανωμένους χώρους και καταλήψεις
– Εμπρησμός οικίας μεταναστών
– Εκφοβισμός – τραμπουκισμός μεταναστών σε φανάρια
– Κοινές δράσεις με ΧΑ, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την περιφρούρηση του εκλογικού περιπτέρου της ΧΑ
– Κάψιμο εργασιακού χώρου στοχοποιημένου αντιφασίστα
– Ψευδείς φωτογραφικές μηνύσεις ενάντια σε αντιφασίστες

Φυσικά, όλα αυτά δε θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν χωρίς την αγαστή συνεργασία της Πατριωτικής Κίνησης με τους μπάτσους, τα τοπικά Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης και με δημοτικές παρατάξεις, οι οποίοι με τη στήριξή τους δίνουν το ελεύθερο στην Πατριωτική Κίνηση να δρα.

Η περίπτωση των Ιμίων ή πώς το κράτος-παρακράτος εκμεταλλεύεται τρεις θανάτους:

Το 1996, το ελληνικό κράτος εκμεταλλευόμενο τις συνθήκες στο εσωτερικό του (φθηνή εργασία, έλλειψη αντίστασης) αποφασίζει να επαναφέρει την επεκτατική του ατζέντα, θέτοντας ως στόχο την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, μέσω του εποικισμού βραχονησίδων. Ο επεκτατισμός αυτός δε βασιζόταν σε λόγους εθνικής υπερηφάνειας, αλλά στηριζόταν στη γεωπολιτική αξία του Αιγαίου.

Το Αιγαίο, τόσο για το ελληνικό όσο και για το τουρκικό κεφάλαιο, αποτελεί ένα φυσικό πέρασμα προς τη Μέση Ανατολή, το οποίο δίνει τη δυνατότητα σε όποιον το ελέγχει να επιτηρεί τους εμπορικούς δρόμους μεταφοράς του πετρελαίου και άλλων κρίσιμων πρώτων υλών και να καρπώνεται τεράστια κέρδη. Φυσικά τα κέρδη αυτά δεν θα τα καρπωνόταν ο ελληνικός λαός, αλλά θα έμπαιναν στις τσέπες ντόπιων και ξένων επιχειρηματιών, μέσω των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ).

Αυτό που έλειπε ήταν μια αφορμή που θα επιβεβαίωνε το κατασκευασμένο παραμύθι περί τουρκικής επιθετικότητας και ελληνικής άμυνας και αυτή δόθηκε πολύ βολικά με το συμβάν των Ιμίων. Άρα, διόλου τυχαία, φτάνουμε στην κρίση των Ιμίων του 1996, με απολογισμό Έλληνες και Τούρκους νεκρούς στρατιώτες. Η συνέχεια περιελάμβανε ένα παιχνίδι τακτικισμών και κυριαρχίας που είχε ήδη προσχεδιαστεί, χωρίς εμάς και όχι για εμάς.

Όμως, τα Ίμια αξιοποιήθηκαν από το επίσημο κράτος και για έναν ακόμα λόγο… Για να στηθεί το φαγοπότι των εξοπλισμών. Μετά τα Ίμια, το ελληνικό κράτος, εκμεταλλευόμενο το “άλλοθι” του πολεμικού κινδύνου, θα ξεσπαθώσει με μια ανεξέλεγκτη επένδυση σε προγράμματα στρατιωτικών εξοπλισμών. Πρόκειται για τις “καλές εποχές”, που η μπίζνα του εθνικισμού φτάνει να ταΐσει και με το παραπάνω πολιτικούς, επιχειρηματίες, στρατιωτικούς και δημοσιογράφους.

Όλοι αυτοί θα συνεχίζουν να εκμεταλλεύονται το συμβάν των Ιμίων και για τα επόμενα χρόνια για να εδραιώσουν τη νεοφιλελεύθερη πολιτική τους στο εσωτερικό της χώρας. Είναι σαν να σου κουνάν επιδεικτικά το δάχτυλο λέγοντάς σου: “Μην αντιδράς για τις μίζες, μη μιλάς για τις τερατώδεις αγορές εξοπλισμών που σημαίνουν περικοπές σε υγεία και παιδεία, γιατί εκεί έξω είναι ο κακός ο Τούρκος και αν δε σε προστατέψω θα γίνει πόλεμος, θα χάσεις την εθνική κυριαρχία σου, κλπ κλπ”. Επομένως, προτάσσοντας συμβάντα όπως τα Ίμια προσπαθούν να διασφαλίσουν και την άτυπη εσωτερική ανοχή στο κράτος του νεο-ολοκληρωτισμού που στήνουν και στο έργο αυτό χρειάζεται και το ανεπίσημο παρακράτος (βλέπε Πατριωτική Κίνηση).

Στα πλαίσια αυτά, το φασιστικό παρακράτος είναι το μόνο που εκμεταλλεύεται την κρίση των Ιμίων στήνοντας γιορτές μίσους. Από το 2011 και μετά οι φασίστες της Πατριωτικής Κίνησης διοργανώνουν κάθε χρόνο πανελλαδικό κάλεσμα με αφορμή την επέτειο των Ιμίων, με τη συμμετοχή άλλων φασιστών και ακροδεξιών από Λάρισα, Δράμα, Θεσσαλονίκη, Κομοτηνή και Αλεξανδρούπολη. Αυτό το κάλεσμα μίσους στην πόλη μας είναι η δεύτερη πανελλαδική φασιστοσυγκέντρωση μετά από αυτήν της Χρυσής Αυγής, η οποία ήδη από το 1997 διοργανώνει στην Αθήνα συγκεντρώσεις με αφορμή την επέτειο των Ιμίων.

Οι μάσκες έχουν πέσει προ πολλού. Ο φασισμός, όπως και να αυτοαποκαλείται, έχει ένα πρόσωπο.

Ως αντιφασίστες/στριες μαχόμαστε όλα αυτά τα χρόνια ενάντια στο φασισμό απ’ όπου κι αν προέρχεται γιατί προτάσσουμε έναν κόσμο ισότητας, αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης.

Δε θέλουμε άλλους νοσταλγούς της χούντας και του ναζισμού, δε θέλουμε άλλους νεκρούς απ’ τα εθνικοκυριαρχικά τους παιχνίδια, δε θέλουμε άλλους πολέμους, δε θέλουμε σύνορα να ματώνουν της γειτονιάς το χάρτη.

Και ήρθε η ώρα η κοινωνία της Καβάλας να πάρει μια ξεκάθαρη θέση, απομονώνοντας τα κατάλοιπα της επταετίας και στέλνοντάς τα πίσω στις τρύπες τους.

Στις γειτονιές και τους δρόμους, στις πλατείες και τα γήπεδα, στα σχολεία και τις δουλειές, στα μυαλά και τις σχέσεις, να τσακίσουμε το φασισμό ΠΑΝΤΟΥ!

Αυτόνομο Στέκι Καβάλας – Κατάληψη Βύρωνος 3 – Αντιφασίστες/ριες