Αν η αστυνομία υπάρχει για να μας προστατεύει, από αυτούς ποιος θα μας προστατέψει…;

Στα πλαίσια του εκφασισμού της κοινωνίας, τον τελευταίο χρόνο έχουν σημειωθεί πολλά περιστατικά αστυνομικής βίας και καταστολής και κατά των μαθητών. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η καταδίκη 3 καταληψιών μαθητών στη Λαμία και η εισβολή μπάτσων σε σχολείο στην Καισαριανή, που σαν να μην έφτανε αυτό πυροβόλησαν στον αέρα. Η κρατική καταστολή δεν περιορίζεται σε αυτές τις δύο επιθέσεις, αλλά αυτές αποτελούν ένα μικρό μόνο κομμάτι της επιστράτευσης των κατασταλτικών δυνάμεων ενάντια σε οποιαδήποτε αγωνιστική κίνηση. Μια ιδέα της κρατικής καταστολής πήραμε και εμείς στην πορεία της 17ης Νοέμβρη.

Την ημέρα εκείνη, πραγματοποιήθηκε πανεργατική πορεία για την εξέγερση του Πολυτεχνείου και στα Χανιά, με πολύ μεγάλη συμμετοχή, στην οποία πήραμε μέρος και εμείς ως μαθητές. Η πορεία πέρασε από τα γραφεία των νεοναζί που περιφρουρούνταν τόσο από φασίστες όσο και από δυνάμεις των ΜΑΤ. Ωστόσο δεν προκλήθηκαν τότε επεισόδια. Στο τέλος όμως της πορείας, στην πλατεία Αγοράς, δημιουργήθηκαν εντάσεις μεταξύ μιας μικρής ομάδας μαθητών και ΜΑΤ. Αξίζει να σημειωθεί ότι κάποιοι από αυτούς που προκάλεσαν αυτές τις εντάσεις, πέρασαν δίπλα από μια διμοιρία και για τον οποιονδήποτε λόγο δεν τους άγγιξαν. Τα μικροεπεισόδια αποτέλεσαν εφαλτήριο για ένα συντονισμένο ανθρωποκυνηγητό από ματατζίδες, ασφαλίτες και φασίστες που χτυπούσαν και προσήγαγαν κόσμο, στην πλειοψηφία του, άσχετο με τα επεισόδια. Ανάμεσά τους αρκετοί μαθητές. Στα δυτικά σκαλιά της Αγοράς πραγματοποιήθηκε μια ανεξέλεγκτη επίθεση κατά των διαδηλωτών που είχαν αποκλειστεί σε εκείνο το χώρο. Ξύλο, προσαγωγές και επίδειξη ισχύος σε ανήλικα ήταν ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκαν οι «ταραξίες». Οι μπάτσοι είχαν εκτροχιαστεί και ως σωστοί άνθρωποι των σπηλαίων με τα ρόπαλά τους βάραγαν στο ψαχνό χωρίς κανένα έλεος. Μετά από λίγη ώρα, αφού έγινε κατανοητή η «ανδρεία» τους, ακολούθησαν οι προσαγωγές 13 διαδηλωτών. Οι απειλές, οι τραμπουκισμοί και το ξύλο δεν σταμάτησαν στην πλατεία, αλλά εξακολούθησαν και κατά την μεταφορά των προσαχθέντων στο Αστυνομικό Μέγαρο, και όσο εκείνοι βρίσκονταν στην Ασφάλεια. Μόλις τους έβγαλαν από το βανάκι και τους έσυραν με βία στα σκαλιά, τους έκλεισαν σε ένα δωμάτιο με τα φώτα κλειστά. Τότε ασφαλίτες ξεκίνησαν να ασκούν ψυχολογική και σωματική βία, όπως μόνο αυτοί τόσο καλά γνωρίζουν, με τους φακούς στραμμένους στα πρόσωπά τους, με βρισιές και σφαλιάρες. Έπειτα από κάποια ώρα κράτησης των «τρομοκρατών», πραγματοποιήθηκε σωματικός έλεγχος, μέχρι και ο εξευτελισμός με ξεγύμνωμα μιας μαθήτριας. Η κατάσταση αυτή βελτιώθηκε μόνο μετά την άφιξη των γονέων και των δικηγόρων. Παράλληλα κινητοποιήθηκαν πολλοί φορείς και συλλογικότητες της πόλης, που έφτασαν έξω από το Αστυνομικό Μέγαρο για να δείξουν την αλληλεγγύη τους προς τους προσαχθέντες, οι οποίοι αφέθηκαν ελεύθεροι έπειτα από 3 ώρες κράτησης.

Είναι φανερό, λοιπόν, ότι στόχος των μπάτσων δεν ήταν να προσάψουν κατηγορίες αλλά μόνο να τραμπουκίσουν και να σπάσουν το ηθικό των «μικρών τρομοκρατών», γιατί κατ’ αυτούς την επανάσταση πρέπει να την πνίγεις απ’ την κούνια!

Συντονιστικό Μαθητών Χανίων

Πραγματοποιήθηκε πορεία στην Κομοτηνή με αφετηρία την παλιά Νομική. Στη κεφαλή της πορείας βρίσκονταν οι φοιτητικοί σύλλογοι (ΣΥΡΙΖΑ), ακολούθησε η ΑΚ και στο τέλος το Αναρχικό Στέκι Utopia A.D. Συνολικά αριθμούσε περίπου 250 άτομα.

Η πορεία πέρασε από κεντρικούς δρόμους, διέσχισε την κεντρική πλατεία της πόλης και στη συνέχεια διασπάστηκε, με τους “φοιτητικούς συλλόγους” να κατευθύνονται προς το μπατσομέγαρο, και την ΑΚ με το Αναρχικό Στέκι Utopia A.D. να ενώνονται και να κατευθύνονται προς τις φυλακές. Με το που ξεκίνησε κατέβηκαν οι κάμερες μιας τράπεζας και κατά την διάρκεια της πορείας κατέβηκαν 2 ελληνικές σημαίες όπου και κάηκαν. Στις φυλακές παραμείναμε περίπου 30′ με πολύ δυνατό παλμό, περίπου 85 άτομα. Η παρουσία της αστυνομίας παραέγινε αισθητή (πάντα από απόσταση) κατά την επιστροφή της πορείας, με μία διμοιρία και 6 μηχανές δίας να ακολουθούν. Σε κάποια φάση η κεφαλή της πορείας κυνήγησε 2 μπάτσους για μερικά μέτρα όπου και προκλήθηκε ψιλό-ένταση με τους δίας από πίσω.

Η πορεία έληξε στο Αdelante με τους μπάτσους να μην αποχωρούν για αρκετή ώρα (απόσταση 20-25μ), έτσι ο κόσμος παρέμεινε στους δρόμους μέχρι την οριστική αποχώρηση των μπάτσων.

ΥΓ. Κατά την διάρκεια της πορείας πετάχτηκαν πολλά τρικάκια και μοιράστηκαν 2 κείμενα. Το ένα είναι η έναρξη απεργίας του Νίκου Ρωμανού και το άλλο για τις φυλακές Γ τύπου.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΙΚΗ

Το βράδυ της Πέμπτης (20/11) μια ομάδα συντρόφων από Λευκωσία τοποθετήσαμε πανό σε κεντρικό σημείο της πόλης (Πλατεία Φανερωμένης) ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στους αιχμάλωτους του ελληνικού κράτους, απεργούς πείνας Ν. Ρωμανό, Η. Κωστάρη και Γ. Μιχαηλίδη.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΚΕΛΙΑ/ΚΛΟΥΒΙΑ

Ξημερωματα τεταρτης (19/11) επισκεφθηκαμε τα γραφεια της τοπικης οργανωσης νεας δημοκρατιας στους αμπελοκηπους -μεταξυ γαδα και ατ. αμπελοκηπων- ωστε να “ακουστει” σε ολη την περιοχη οτι ειμαστε αλληλεγγυοι με τους απεργους πεινας νικο ρωμανο και ηρακλη κωσταρη στο αιτημα τους για τις εκπαιδευτικες αδειες που δικαιουνται και δεν τους χορηγει το δικαστικο συμβουλιο της φυλακης κορυδαλλου και ενας δικαστικος υπαλληλισκος που ακουει στο ονομα νικοπουλος.

την αλληλεγγυη μας και στον απεργο πεινας γιαννη μιχαηλιδη (οπου πραγματοποιει απεργεια πεινας σε ενδειξη αλληλεγγυης στους 2 απεργους πεινας) καθως και σε ολους τους αναρχικους πολιτικους αντιπαλους του καθεστωτος που βρισκονται φυλακισμενοι.

…και οπως λετε και εσεις… Δυναμη!

Πανό αλληλεγγύης αναρτήθηκε το Σάββατο 15/11 στη γέφυρα Κηφισού για τον Νίκο Ρωμανό, απεργό πείνας από 10/11 διεκδικώντας την χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών που δικαιούται.

ΟΤΑΝ ΘΑ ΠΕΣΕΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΜΠΑΤΣΟΣ

ΚΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΥΛΑΚΗ

ΤΟΤΕ ΙΣΩΣ ΝΑ ‘ΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ (Α)

(Εκδίκηση του τίποτα)

Η πορεία ξεκίνησε από την πλατεία δημαρχείου. Η συμμετοχή του κόσμου ήταν γύρω στα 150 άτομα. Τα οργανωμένα μπλοκ ήταν δύο, ένα το μαθητικό με αρκετά μεγάλη συμμετοχή και ένα το αναρχικό-αντιεξουσιαστικό που αριθμούσε 30-35 άτομα και προσκόλλησε πίσω από το μαθητικό μπλοκ που είχε ως συνέπεια αρκετοί μαθητές να ακολουθήσουν τη συνθηματολογία αυτού του μπλοκ. Μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα και πετάχτηκαν τρικάκια για τον Ν. Ρωμανό καθώς και για τις υψίστης.

Οι μπάτσοι για άλλη μια φορά κράτησαν απόσταση ασφαλείας από την πορεία καθώς όπως αμφότεροι γνωρίζουμε, δεν το έχουν στη συγκεκριμένη πόλη..Φυσικά δεν παραλείπουν να μας υπενθυμίζουν το πόσο ρουφιάνοι είναι και πόσο τους καίει το αντιεξουσιαστικό κίνημα της πόλης, με τις παράνομες και ανυπόστατες διώξεις σε συντρόφους καθώς και με θρασύδειλες συκοφαντίες σε εργασιακούς χώρους συντρόφων. Φυσικά το μόνο που καταφέρνουν είναι το αίσθημα της αλληλεγγύης να μεγαλώνει μεταξύ μας και προφανώς τίποτα από όλα αυτά δεν θα μείνει αναπάντητο.

Παρέμβαση-αποκλεισμός στο Γαλλικό Ινστιτούτο ως έκφραση αλληλεγγύης στους εξεγερμένους της Γαλλίας, αναφορικά στη δολοφονία του αγωνιστή Remi Fraisse.

Σήμερα, Σάββατο 15 Νοέμβρη 2014 πραγματοποιήθηκε αποκλεισμός του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών από είκοσι αλληλέγγυους συντρόφους και έγινε παρέμβαση μέσα στο προαύλιο και τις αίθουσες διδασκαλίας, με μοίρασμα κειμένων, κοινοποίηση από ντουντούκα, ρίψη φλάιερ και συνθήματα. Η παρέμβαση ξεκίνησε στις 11:40 το πρωί και ολοκληρώθηκε μια ώρα αργότερα.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η αντίδραση της διεύθυνσης του Ινστιτούτου που υπάγεται στην γαλλική πρεσβεία. Τα συγκεκριμένα στελέχη του γαλλικού κράτους κρύφτηκαν πίσω από κάποιο “πρωτόκολλο ασφάλειας”, αναθέτοντας στον σεκιουριτά της G4 να διαχειριστεί την εξαιρετική κατάσταση. Ο μισθοφόρος της πολυεθνικής ιδιωτικής μπατσαρίας απευθύνθηκε αμέσως στην ελληνική αστυνομία και στην συνέχεια, εκτελούσε τις εντολές της. Οι επίδοξοι χωροφύλακες του Ινστιτούτου πρώτα επιχείρησαν ανεπιτυχώς να κλείσουν τις πόρτες των κτηρίων για να αποκλείσουν τους αλληλέγγυους στο προαύλιο, ώστε να βρεθούμε απομονωμένοι σε ενδεχόμενη κατασταλτική επέμβαση. Μετά, ενεργοποίησαν τον συναγερμό, προκαλώντας πανικό σε μαθητές και γονείς. Ύστερα, συγκέντρωσαν και έκλεισαν τα παιδιά που προηγουμένως παρακολουθούσαν μαθήματα, μέσα σε μια αίθουσα. Εντωμεταξύ, κατέφτασαν δυνάμεις ΜΑΤ και ΔΕΛΤΑ και στάθηκαν στις δυο γωνίες του δρόμου.

Η τεχνοκρατική αντίδραση του μηχανισμού είχε πολλαπλές στοχεύσεις: Πρόκληση μιας τεχνητής ατμόσφαιρας τρομοκρατίας, απομόνωση των αλληλέγγυων από τους παρευρισκόμενους και στοχοποίησή τους για μια ενδεχόμενη αστυνομική επέμβαση, διαμόρφωση όρων τεχνοκρατικής πολεμικής αντιπαράθεσης, μετάθεση της πολιτικής ευθύνης για την στρατιωτική διαχείριση της κοινωνικής παρέμβασης σ’ έναν αυτοματισμό “ασφάλειας”, που εκπροσωπούταν από ένα μαντρόσκυλο της μεγαλύτερης εταιρείας εμπορίου καταστολής. Ωστόσο, αρκετοί παρευρισκόμενοι αντιτάχθηκαν στην τεχνητή κατάσταση τρομοκρατίας που επιχείρησε να επιβάλει η διεύθυνση του Ινστιτούτου.

Οι σύντροφοι ολοκλήρωσαν αποφασιστικά την παρέμβαση και αποχώρησαν ανάμεσα στις διμοιρίες φωνάζοντας: “Η αλληλεγγύη, το όπλο των λαών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών” και “ενάντια σε κράτος και λεηλασία, αγώνας για τη γη και την ελευθερία”.

Ο αγώνας ενάντια στην εκμετάλλευση της γης και στους ένοπλους μηχανισμούς του γαλλικού κράτους συνεχίζεται καθημερινά στη Γαλλία και σε άλλα μέρη.

Η συνέλευση αλληλεγγύης στους εξεγερμένους της Γαλλίας θα συναντηθεί πάλι την Τετάρτη 19/11 στις 4μμ στο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ).

πανο για το πολυτεχνειο αναρτηθηκε απο ομαδα συντροφων την παρασκευη 14 νοεμβρη εξω απο τον χωρο του παλιου ψυχιατρειου.

για μας το πολυτεχνειο δεν ειναι ενα πολιτικο μνημοσυνο, ειναι αλλη μια μερα αγωνα.

εναντια στην ηττοπαθεια, αγωνας διαρκειας εναντια σε κρατος και κεφαλαιο

στον δρομο για την απελευθερωση και την αναρχια

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ

Οι πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα τα τελευταία χρόνια τόσο στο παγκόσμιο όσο και στο Ελληνικό στερέωμα είναι λίγο πολύ γνωστές και έτσι επιλέγουμε να μην αναλωθούμε σε μια ακόμη διακήρυξη περί της βαρβαρότητας και της αδικίας που επιτελείται είτε στο όνομα της ανάπτυξης είτε με πρόσχημα την τάξη και την ασφάλεια.

Αναλογιζόμενοι τη σφοδρότητα με την οποία διαχύθηκε το κύμα ανασφάλειας και φόβου καθώς και την απουσία κοινωνικής ταυτότητας και συλλογικής κατεύθυνσης της κοινωνίας, μπορούμε να κατανοήσουμε (αλλά όχι να δικαιολογήσουμε) τη στροφή κομματιού της προς ακροδεξιά μορφώματα. Η νεοελληνική κουλτούρα του μάτσο, του σεξισμού, της ομοφοβίας, του ψευτοτσαμπουκά αλλά και της αποποίησης και ανάθεσης ευθυνών καλλιεργήθηκε συστηματικά τα τελευταία χρόνια, μετά τα πρώτα μεταναστευτικά κύματα του 90 από τα κανιβαλιστικά-ρατσιστικά ΜΜΕ με τον αννιταπανισμό, την εύπεπτη λαϊκιστική συνωμοσιολογική συνθηματολογία (του κάποτε αστείου αλλά τώρα αποδεκτού) Λιακοπουλέικου και της φάρας του (Πλεύρης, Γεωργιάδης), με κατάληξη μία γενικότερη σταδιακή φθίνουσα πορεία της πολιτιστικής κουλτούρας.

Όλη αυτή η νοοτροπία εκφράστηκε και κοινοβουλευτικά μέσω της Χρυσής Αυγής, μιας λούμπεν ψευτομαφιόζικης συμμοριούλας που ήταν μέχρι τότε στην αφάνεια. Οι κυβερνήσεις του Πασοκ καθώς και παλαιότερες της ΝΔ κράτησαν ζωντανή μια κατά τα άλλα τελειωμένη υπόθεση με σκοπό να την χρησιμοποιήσουν όταν δυσκολέψουν τα πράγματα. Την εποχή αυτή την διανύουμε σήμερα και ο κλήρος έλαχε στον Σαμαρά και την ακροδεξιά πλέμπα του να “παίξει” με την ανάδυση της Χ.Α ώστε η ίδια να αποτελέσει πόλο έλξης των πιο ακροδεξιών ριζοσπαστικών αντανακλαστικών της κοινωνίας. Ανέλαβε την ευθύνη μαζί με τους διάφορους μπαλτάκους, κατευθυνόμενα ΜΜΕ, και την χυδαία φυλλάδα του “Κομιστή” (Θέμος) να γιγαντώσει ένα μόρφωμα που σε σχέση με τις στριφτές μαχαιριές σε μετανάστες και ντόπιους, ομοφυλόφιλους και κόσμο του αγώνα σε πρακτικές μαστροπείας, εμπόριο ναρκωτικών και προστασίας σε νυχτερινά μαγαζιά, ο ίδιος και η πολιτική του ατζέντα να φαντάζει δημοκρατικότατη. Έτσι η Χ.Α ήρθε για να εξαφανίσει εκτός πλαισίων αστικής νομιμότητας τα μη “παραγωγικά” και αποκλείνοντα κομμάτια της κοινωνίας και να “νομιμοποιήσει” τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις “σκούπες” των μπάτσων ως καλύτερες λύσεις από το ματωμένο μαχαίρι του φασίστα. Το νεοναζιστικό αυτό κόμμα παρότι βρίσκεται εντός πλαισίου αστικής νομιμότητας κοινοβουλευτικά δεν “τιμωρεί το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα” αλλά αντίθετα προβαίνει σε χειροφιλήματα (Ντόρα Μπακογιάννη) και υπερψηφίζει τα νομοσχέδια των εφοπλιστών χρηματοδοτών τους.

Οπότε το να προσδίδονται στην Χ.Α αντισυστημικά χαρακτηριστικά, μόνο ως νοητικό άλμα μπορεί να χαρακτηριστεί.

Μολονότι, λοιπόν, σε πολλές περιοχές οι πρακτικές της ΧΑ έχουν καταλάβει τον “ζωτικό χώρο” που απαιτείται για να προβαίνουν με λιγότερες κυρώσεις σε δολοφονικές επιθέσεις, μπορούμε να δηλώσουμε με περηφάνια ότι αυτό δεν έχει επιτραπεί με την ίδια ένταση από την δημοκρατική κοινωνία της Λέσβου. Αυτό απορρέει από δυο κεντρικούς πυλώνες. Ο πρώτος αποτυπώνεται στην διευρυμένη κουλτούρα αλληλεγγύης του νησιού. Συγκεκριμένα οι αγώνες των ντόπιων και των μεταναστών το 2008 κατάφεραν να σταματήσει η λειτουργία του στρατοπέδου συγκέντρωσης μεταναστών στην Παγανή με μαζικές διαδηλώσεις (No Border) ενώ η κοινωνία πήρε ξεκάθαρα αντιρατσιστική θέση, η οποία κορυφώθηκε με τη δημιουργία και διαχείριση του μόνου από τα κάτω πραγματικού κέντρου πρώτης υποδοχής μεταναστών (ΠΙΚΠΑ) που αποτελεί παγκόσμια πρωτοπορία. Το γενικότερο κλίμα αλληλοβοήθειας ενισχύουν η διευρυμένη προσέλευση κόσμου στις αιμοδοσίες -όχι μόνο για Έλληνες όπως προτάσσουν κάποιοι- τα αυθόρμητα μοιράσματα φαγητού ντόπιων σε μετανάστες, η μεγάλη ανταπόκριση κόσμου στην προ λίγων ημερών έκκληση για κουβέρτες και ρούχα για τις ανάγκες των προσφύγων, η υπεράσπιση των απόρων συμπολιτών μας (ΔΕΗ) κ.α.

Όλες αυτές οι κινήσεις αν και σπασμωδικές φέρουν την κουλτούρα μίας κοινωνίας οργανωμένης σε κοινότητα, όπου τα προβλήματα και οι λύσεις τους διαχειρίζονται και διευθετούνται από την ίδια χωρίς μεσάζοντες και λοιπούς καλοθελητές.

Ο δεύτερος πυλώνας εκφράζεται με τη μορφή του αντιφασιστικού κινήματος που είναι σε συνεχή κίνηση και δράση, είναι αυτός που δεν επέτρεψε αλλά ούτε έχει σκοπό ποτέ να επιτρέψει την ύπαρξη των φασιστών στο νησί. Αυτό το αποδεικνύουν αφενός οι δύο μεγαλειώδεις πορείες που με την επιθετικότητα τους ξεκαθάρισαν πως τα γραφεία δε θα γίνουν ανεκτά και αφετέρου όλες οι κοινωνικοπολιτικές αντιφασιστικές-αντιρατσιστικές δράσεις που με τέτοια χαρακτηριστικά κατέλαβαν το δημόσιο χώρο.

Η κοινωνική νομιμοποίηση της Χρυσής Αυγής στη Μυτιλήνη έχει δεχθεί ισχυρότατα πλήγματα, ενώ η δημόσια παρουσία τους σχεδόν απαγορεύεται. Το μόνο που έμενε να διεκπεραιωθεί είναι το σημείο αναφοράς και στρατολόγησης (με σχετική αποτυχία) των νεοναζί.

Έτσι αποφασίσαμε τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής 9 Νοεμβρίου να καταστρέψουμε και τον υλικοτεχνικό εξοπλισμό των γραφείων της τοπικής οργάνωσης Λέσβου στην οδό Ικτίνου 2. Ενέργεια η οποία εντάσσεται σε μια προσπάθεια αφανισμού των φασιστικών συμβόλων απ το κέντρο της πόλης (με τη σφοδρή καταστροφή της ταμπέλας τους).

Τελειώνοντας θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε πως στον τόπο που ο Λεσβιακός λαός απέκρουσε με γυμνά χέρια την επέμβαση των Άγγλων, στον τόπο που έχει πλούσια επαναστατική ιστορία και που έχει θρηνήσει θύματα από τη χούντα των συνταγματαρχών (δολοφονία Μυρογιάννη) όσο αναπνέουμε δεν θα επιτρέψουμε ούτε σπιθαμή γης στους σύγχρονους εκφραστές των ταγμάτων εφόδου, των κουκουλοφόρων γερμανοτσολιάδων, των θιασωτών της χούντας και του Ντερτιλή.

Η Λέσβος ήταν, είναι και θα είναι γη αντιφασιστική.

Χαιρετίζουμε και στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε όλες τις δράσεις ανά την Ελλάδα που συμβάλλουν στον καθαρισμό των πόλεων απ το ναζιστικό δηλητήριο.

Υ.Γ: Αυτή η υπόθεση δεν θα τελειώσει αν δεν εξαφανιστείτε από το νησί.

Ευυπόληπτοι Πολίτες Λέσβου