Για το σκεπτικό της δράσης μας

Τα ξημερώματα της Κυριακής, 1/11 πραγματοποιήσαμε σαμποτάζ στο Σούπερ Μάρκετ «Α.Β Βασιλόπουλος» στην Ν. Φιλαδέλφεια, που εφαρμόζει το νόμο που αμφισβητεί και καταργεί την κυριακάτικη αργία, μια αργία που έχει κατακτηθεί με μεγάλους αγώνες των εργατών.

Στα χρόνια της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, τα αφεντικά και το κράτος επιτέθηκαν με πολλούς τρόπους, που όχι μόνο πλήττουν άμεσα τους εργάτες μέσω της μεγάλης μείωσης των εργατικών δικαιωμάτων και αύξησης του ξεζουμίσματος (μείωση μισθών, συντάξεων, κατάργηση συμβάσεων και Κυριακάτικης αργίας, αύξηση ωρών εργασίας κ.τ.λ.) αλλά, παράλληλα, έμμεσα, μέσα από την αύξηση του αυταρχισμού (αύξηση καταστολής, ελέγχου, φόρων κτλ ), προώθησης του ρατσισμού-εθνικής ενότητας (ιδεολογίες που ενισχύουν το φασισμό και τη διάσπαση των καταπιεσμένων).

Η πρωτοβουλία μας ήταν να βάλλουμε κόλλα με σύρμα στην κλειδαριά της πόρτας ώστε να μπλοκάρουμε την λειτουργία αυτής της επιχείρησης (με αυτήν την μέθοδο η πόρτα κολλά και για να ανοίξει χρειάζεται αρκετός χρόνος και δουλειά τεχνικού) και να συμβάλουμε έτσι στην δημιουργία πράξεων αντίστασης στους χώρους εργασίας. Δεν πιστεύουμε πως είμαστε κάποιοι πρωτοπόροι, super ήρωες που θα σώσουμε τους εκμεταλλευόμενους, μα αντίθετα, πιστεύουμε πως η απελευθέρωση τους είτε θα είναι έργο των ίδιων είτε δεν θα υπάρξει ποτέ.

Για το σαμποτάζ

Εντάσσουμε την κίνησή μας στη λογική του σαμποτάζ, μια λογική που θέλει να σπάσει το μοντέλο του υποταγμένου εργάτη που θεωρεί ευεργέτη του το αφεντικό και δουλεύει σκληρά για να το ικανοποιήσει. Περισσότερες ώρες εργασίας σημαίνουν μεγαλύτερη εκμετάλλευση και μεγαλύτερο κέρδος για τον εργοδότη. Άρα κάθε λεπτό που περνά χωρίς αυτή μόνο προς όφελος των εκμεταλλευόμενων μπορεί να είναι.

Η φαρέτρα του σαμποτάζ έχει πολλά και διαφορετικά «βέλη» (συνειδητή μείωση της δουλειάς, καταστροφή σε μηχανήματα, ψευδείς λόγοι για απουσία από τη δουλειά, συγκάλυψη εργατών που πραγματοποιούν τέτοιες ενέργειες κ.τ.λ.), «βέλη» που δεν χρειάζονται κάποια επιστημονική γνώση και ικανότητα αλλά εφευρετικότητα και φαντασία ώστε να τρυπήσουν λίγο λίγο την διαρκώς λαίμαργη κοιλιά του τέρατος της εκμετάλλευσης. «Βέλη» που η κοινή τους «εκτόξευση» προωθεί την αλληλεγγύη μεταξύ των εργατών.

Για τις απαλλοτριώσεις

Αντίστοιχη ενέργεια αντεπίθεσης θεωρούμε πως είναι η απαλλοτρίωση. Είναι σημαντικό να περιοριστεί στις μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Άλλωστε τα προϊόντα που απαλλοτριώνονται είναι αποτέλεσμα του κόπου των εργατών και όχι των καπιταλιστών που το μόνο που ξέρουν είναι να ζητούν όλο και πιο πολύ να δουλεύουμε για πάρτη τους.

Μια απαλλοτρίωση που μπορεί να γίνει, είτε σε ατομικό είτε, ακόμα καλύτερα, σε συλλογικό επίπεδο, θα βοηθήσει στην κάλυψη των αναγκών αυτών που την υλοποιούν, ή /και στην προσφορά τους σε ένδειξη ταξικής αλληλεγγύης σε κομμάτια των καταπιεσμένων που τα έχουν μεγαλύτερη ανάγκη, ή/και σε τμήματα που αγωνίζονται ενάντια στους κυρίαρχους ώστε να βοηθηθούν να ξεπεράσουν τις υλικές δυσκολίες που συναντά ένας μακροχρόνιος αγώνας (π. χ μια απεργία διαρκείας).

Για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση

Μέσα στο γενικό ξεπεσμό της κοινωνίας της εκμετάλλευσης είναι πλέον ξεκάθαρος ο εξευτελισμός που μας επιβάλει η μισθωτή εργασία. Ακόμα και κατά τη διάρκεια της επίπλαστης κοινωνικο-οικονομικής ευημερίας, προ-κρίσης, η εργασία δεν ήταν παρά ένας καθημερινός διαρκής εκβιασμός για την επιβίωσή μας. Ένα ισοπεδωτικό οκτάωρο καταναγκασμών και ταπεινώσεων. Ευχάριστο μονάχα για τα αφεντικά και τα καθάρματα που θέλουν να κάνουν καριέρα γλείφοντας τους «από πάνω» και ρουφιανεύοντας συναδέλφους.

Ζούμε στον κόσμο της οικονομίας. Η ανθρώπινη ύπαρξη μετριέται σε αριθμούς. Σημασία έχει μόνο πόσο μπορεί κανείς να παράξει και να καταναλώσει. Αρνούμαστε να ζούμε σε ένα σύστημα που διαχειρίζεται τις ζωές μας και, μέρα με τη μέρα, τις εξαθλιώνει.

Συζητάμε και δημιουργούμε πραγματικές σχέσεις και συλλογικές δομές με όσους βιώνουμε από κοινού το ζυγό της εκμετάλλευσης. Χωρίς αρχηγούς και καθοδηγητές, αποφασίζουμε πώς θα αντισταθούμε και θα πολεμήσουμε ενάντια σε προϊστάμενους, διευθυντές, πολυεθνικές, κρατικούς μηχανισμούς, το φασισμό, το ρατσισμό και κάθε ιδεολογία που θέλει να μας διχάσει. Πώς δηλαδή θα πολεμήσουμε το κεφάλαιο, το κράτος και κάθε εκμεταλλευτή των ζωών μας ανοίγοντας τον δρόμο για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση.

Αναρχικιές, αναρχικοί