Το παρόν μπροσουράκι αποτελεί μέρος εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη τον Μάιο του 2014 με αφορμή την εξαγγελία ίδρυσης φυλακών υψίστης ασφαλείας. Τα κείμενα δεν αποτυπώνουν παγιωμένες αντιλήψεις καθώς είναι προϊόν μιας σειράς συζητήσεων ανάμεσα σε συντρόφους/συντρόφισσες με διαφορετικές διαδρομές μέσα σε έναν κοινό αγώνα.

Την Παρασκευή 13/6/2014 έχει οριστεί να εκδικαστεί (για πρώτη φορά και σε Α’ βαθμό) στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων η υπόθεση της σύλληψής μου στη διαδήλωση του Βύρωνα στις 27/2/2010.* Οι υπόλοιποι δέκα συλληφθέντες της ίδιας διαδήλωσης, με κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα αλλά καθόλου αδιάφορες, περιμένουν κι αυτοί τη δίκη τους μετά από αρκετές αναβολές.

Οι σχετικές κατηγορίες είναι α) έκρηξη από την οποία θα μπορούσε να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο, β) κατοχή εκρηκτικής βόμβας, γ) απόπειρα βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης κατά συρροή, δ) διατάραξη κοινής ειρήνης από υπαίτιο που είχε καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του (κουκουλονόμος), ε) επικίνδυνη σωματική βλάβη κατά συρροή και στ) αντίσταση. Μοναδικοί μάρτυρες κατηγορίας οι δύο μπάτσοι που έχουν αναλάβει τη σύλληψη και (ατύπως) οι εισαγγελείς, οι ανακριτές και τα συμβούλια από τα οποία πέρασε η δικογραφία και με σοφία κατέληξαν πως «προκύπτουν βάσιμες ενδείξεις ότι…».

Το ενδιαφέρον της δικαστικής διαδρομής της υπόθεσης έχει πλέον ξεπεραστεί από την απλοχεριά με την οποία μοιράζονται κατηγορίες, ποινές και καθείρξεις την τελευταία πενταετία. Παρ’ όλα αυτά, αξίζει ίσως να σημειωθούν δύο πράγματα. Πρώτον, η συμπληρωματική δίωξη που ασκήθηκε εναντίον μου από την εισαγγελία το Σεπτέμβρη του 2010, η οποία ουσιαστικά αναβάθμιζε την κατηγορία περί εμπρησμού σε κατοχή εκρηκτικών και έκρηξη. Η παραπάνω αναβάθμιση προσφέρθηκε ως δώρο με νόημα μετά από συνυπολογισμό νέων στοιχείων: την παραγγελία του ανακριτή της υπόθεσης να εξεταστεί το κατά πόσον προέκυπταν στοιχεία που μπορούσαν να θεμελιώσουν την κατηγορία της σωματικής βλάβης εις βάρος μου από αστυνομικούς! Δεύτερον, η απόφαση του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών που εξέτασε την έφεσή μου στο βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών να ορίσει ως αρμόδιο για την εκδίκαση της υπόθεσης το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων έναντι του Μικτού Ορκωτού, ελέω κουκουλονόμου. Ως γνωστόν, αρμόδια για την εκδίκαση των κακουργημάτων και των πολιτικών εγκλημάτων είναι τυπικά τα Μικτά Ορκωτά στα οποία συναποφασίζει ο λεγόμενος «φυσικός» ή «λαϊκός» δικαστής. Τα αδικήματα, όμως, με επιβάρυνση του κουκουλονόμου έχουν περιέλθει σε εκείνη την κατηγορία εγκλημάτων για τα οποία οι ένορκοι (που κατά τα άλλα αποφασίζουν για ανθρωποκτονίες, βιασμούς κ.ά.) θεωρούνται ανίκανοι να… πάρουν σωστή απόφαση και ως εκ τούτου υπάγονται, όπως κι ένας αυξανόμενος αριθμός αδικημάτων, στη δικαιοδοσία των Εφετείων.

Η διαδήλωση στο Βύρωνα για την εκτέλεση του 25χρονου NicolaToddi από αστυνομικούς ως παράπλευρη απώλεια κατά τη διάρκεια αστυνομικής επιχείρησης έχει μάλλον ξεχαστεί. Κι από όσους τη θυμούνται το μεγαλύτερο μέρος είναι για τη σαρωτική επίθεση που υπέστη από τις κατασταλτικές δυνάμεις κατά τη λήξη της, την πρώτη (και… ευοίωνη) εμφάνιση του μηχανοκίνητου σώματος (ΔΕΛΤΑ) απ’ ό,τι πιο σάπιο έχει ξεράσει αυτός ο τόπος τα τελευταία χρόνια, το μεγάλο αριθμό προσαγωγών και συλλήψεων και εκείνη τη μολότοφ που κανείς δεν είδε να πέφτει, αλλά οι μπάτσοι κατάφεραν… να αποφύγουν με κατάλληλους ελιγμούς.

Λιγότεροι ήταν αυτοί που συνέλαβαν το ειδικό βάρος εκείνης της διαδήλωσης τη συγκεκριμένη περίοδο και το τι προμήνυε ο ειδικός «χειρισμός» της. Το τελευταίο έγινε γρήγορα σαφές, κατά την επόμενη διετία, από την αντιμετώπιση που είχε ο διευρυνόμενος «εσωτερικός εχθρός» με πολυάριθμες προφυλακίσεις διαδηλωτών (και όχι μόνο) και το σωματικό σακάτεμα πολλών άλλων, προς γνώση και συμμόρφωση των ιδίων και προς ικανοποίηση εκείνου του μεταδεκεμβριανού μπλοκ που απαιτούσε ησυχία, τάξη και ασφάλεια και προσεχώς θα διεκδικούσε όλο και περισσότερο χώρο.

Η εκτέλεση του περαστικού NicolaToddiδεν ήταν καθόλου μια ακόμα δολοφονία στο μακρύ κατάλογο των γνωστών και άγνωστων νεκρών μας από την Ελληνική Αστυνομία. Ή τουλάχιστον δεν ήταν μόνο αυτό. Η επιλογή να λάβει χώρα ένα χολιγουντιανό πιστολίδι μέσα σε μια πυκνοκατοικημένη γειτονιά, οι αρχικοί πανηγυρισμοί για τον νεκρό, το μιντιακό ξέπλυμα του συμβάντος και ακόμα περισσότερο το ψύχραιμο συμμάζεμα της υπόθεσης που κατέληγε στο ότι η επιχείρηση ήταν εν τέλει «επιτυχημένη» και ο νεκρός μια παράπλευρη απώλεια ήταν ένα σαφές μήνυμα. Ένα σαφές μήνυμα πως η ζωή έκτοτε θα λογαριάζεται και θα είναι φτηνότερη και πως οι πόλεις (και όχι πια μόνο τα σύνορα) θα πρέπει να είναι έτοιμες να σπαρθούν με ακόμα περισσότερες παράπλευρες απώλειες στον πόλεμο ενάντια στο έγκλημα και την ανομία, ενάντια στην κρίση, ενάντια στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην οποία θα βυθιζόταν σίγουρα και σταθερά η χώρα.

Η διάλυση της διαδήλωσης και η αντιμετώπιση των συλληφθέντων καμία σχέση δεν είχε με φθορές σε τράπεζες και τη σπασμένη βιτρίνα των τοπικών γραφείων του ΠΑΣΟΚ –το μαρτυρούσαν και οι προσαγωγές αφισοκολλητών τις προηγούμενες μέρες. Ήταν υπολογισμένη εντολή για αποφασιστική δράση εναντίον όσων εκδήλωσαν την πρόθεσή τους να δράσουν και να μιλήσουν (τότε και στο μέλλον) ενάντια στην κυρίαρχη αφήγηση του γεγονότος, εναντίον όσων προειδοποιούσαν ότι προμηνύονται περισσότεροι νεκροί από την τάξη των περισσευούμενων που διαρκώς διευρύνεται. Γι’ αυτό θα φρόντιζαν και οι δώδεκα χιλιάδες νέοι και πιο βαριά οπλισμένοι μπάτσοι (σε «θέση μάχης», όπως διευκρινίστηκε από τον τότε υπουργό) που ανακοινώθηκαν λίγες μέρες αργότερα και οποίοι θα συμπληρώνονταν με ακόμα περισσότερους τα επόμενα χρόνια.

Πόσο καλά είχαν διαβάσει το μάθημά τους εκείνοι οι ματάδες, πόσο σαφή γνώση των άνωθεν σχεδιασμών είχαν εκείνα τα μικρά δακτυλάκια του κρατικού κατασταλτικού βραχίονα, όταν με εκείνη την ασυνήθιστη προσφώνηση και την πιο τετριμμένη συνέχεια φώναζαν στους συλληφθέντες «αντιφασίστες, από δω και πέρα θα τρώτε πούτσα»; Πόσο πιο ρητή αναγνώριση να περιμένει κανείς για το ότι η διαδήλωση του Βύρωνα λογιζόταν ως και ήταν πράξη πολέμου ενάντια στον επελαύνοντα ολοκληρωτισμό και την εποχή των στρατοπέδων;

Μενέλαος Λ.

* Η υπόθεση έχει μεγάλο αριθμό στο πινάκιο που σημαίνει ότι – κατά πάσα πιθανότητα – είτε θα αναβληθεί είτε θα διακοπεί για την επόμενη συνεδρίαση της ίδιας έδρας.

* * *

Η δίκη αναβλήθηκε για δύο βδομάδες αργότερα (27/6/2014):
Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων (Λουκάρεως), αίθουσα Δ80Ε, 2ος όροφος.

Ξημερώματα Τρίτης 03/06/14 άγνωστοι προσπάθησαν, ρίχνοντας 4 σφαίρες στην πρόσοψη του Κ*ΒΟΞ, να καλλιεργήσουν την αυταπάτη ότι μπορούν να εκβιάσουν τους κατοίκους, τις πολιτικές συλλογικότητες και τους εργαζόμενους των Εξαρχείων. Στόχος τους ενδεχομένως ήταν να μας τρομοκρατήσουν, εξασφαλίζοντας με αυτό τον τρόπο τη σιωπή όλων μας μπροστά στο φαινόμενο του κοινωνικού κανιβαλισμού, που ενορχηστρώνεται από τις μαφίες με την αγαστή συμπαράσταση και την εκούσια αδιαφορία του κράτους και των κατασταλτικών μηχανισμών του.

Θα θέλαμε λοιπόν να πληροφορήσουμε κάθε ενδιαφερόμενο ότι απέτυχαν οικτρά και ότι το κίνημα αντίστασης απέναντι στη στοχευμένη υποβάθμιση και πολιτική απονεύρωση της περιοχής θα κλιμακωθεί και δε θα σταματήσει μέχρι να διώξουμε από τα Εξάρχεια τις μαφίες, τα ναρκωτικά και τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα που αυτές εξυπηρετούν.

Η ΑΔΥΕ συνεχίζει απρόσκοπτα τη λειτουργία της προσφέροντας ψυχολογική υποστήριξη και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στη γειτονιά, προωθώντας ταυτόχρονα το πρόταγμα της αυτοοργάνωσης για μια χειραφετημένη κοινωνία στην οποία η ζωή θα αξίζει πράγματι να βιωθεί. Μέχρι τότε, ο αγώνας είναι καθημερινός και ανυποχώρητος.

Δεν φοβόμαστε, δεν καταστελλόμαστε.

Καλούμε όλους τους κατοίκους να συμμετέχουν στη λαϊκή συνέλευση στην πλατεία των Εξαρχείων, κάθε Πέμπτη στις 20.00.

Αυτοοργανωμένη Δομή Υγείας Εξαρχείων