Τα ξημερώματα τις Κυριακής 20/7 επιτεθήκαμε με μολότοφ στα μπάσταρδα των ματ στην Χ.Τρικούπη στα γραφεία του πασοκ ως μια ελάχιστη πράξη αλληλεγγύης στον ένοπλο αντάρτη Ν.Μαζιώτη…
ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΝΟΠΛΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ !
ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΝΙΚΟ ΜΑΖΙΩΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΚΗΡΥΓΜΕΝΗ ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ
Το πρωί του Σαββάτου, 19 Ιουλίου 2014, ένας ανακριτής επισκέφτηκε το δωμάτιο στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός όπου ο Νίκος Μαζιώτης νοσηλευόταν από τις 16 Ιουλίου, μετά την ένοπλη συμπλοκή με μπάτσους στο Μοναστηράκι, που επέφερε τον τραυματισμό και την αιχμαλωσία του. Όταν ο κρατούμενος αναρχικός ρωτήθηκε ποιο είναι το όνομά του, εκείνος δεν απάντησε τίποτα. Όταν ρωτήθηκε ποιο είναι το επάγγελμά του, εκείνος απάντησε: «Επαναστάτης». Αρνήθηκε να πει οτιδήποτε άλλο. Ο σύντροφος πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο παρουσία των δικηγόρων του. Το ίδιο απόγευμα μεταφέρθηκε σε δικαστήρια της Αθήνας όπου εκτελέστηκαν τα εντάλματα εις βάρος του. Κατόπιν οδηγήθηκε στο “νοσοκομείο” των φυλακών Κορυδαλλού.
Αλληλεγγύη στα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα, Κώστα Γουρνά, Νίκο Μαζιώτη και Πόλα Ρούπα.
Τιμή για πάντα στον Λάμπρο Φούντα, που έδωσε τη ζωή του στον αγώνα.
Στις 14/7 ταξίδεψα από την Αθήνα προς τη Θεσσαλονίκη, με σκοπό να παραμείνω εκεί μέχρι τις 16/7, οπότε και θα επέστρεφα στην Αθήνα, καθώς προσωπικά δε μου έχει επιβληθεί ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την Αττική.
Εκεί φιλοξενήθηκα από ένα ζευγάρι συντρόφων. Ο σύντροφος Θάνος Χατζηαγγέλου, ο οποίος είναι ο ένας εκ των οποίων με φιλοξένησε σπίτι του για ένα βράδυ, είχε ένταλμα σύλληψης για άρνηση στράτευσης, κάτι για το οποίο με είχε ενημερώσει.
Το επόμενο μεσημέρι, συγκεκριμένα στις δύο, βγαίνοντας από το σπίτι τους, μας ορμάνε 20 κουκουλοφόροι της αντιτρομοκρατικής, αφού πρώτα έχουν κλείσει με αμάξια τα γύρω στενά, στήνοντας τη γνωστή επιχείρηση υπερπαραγωγής, για να πραγματοποιηθεί η σύλληψή μας.
Στη διάρκεια της έρευνας που ακολούθησε στο σπίτι κατασχέθηκαν laptop, Η/Υ και προσωπικά αντικείμενα τόσο των συντρόφων, όσο και τα δικά μου.
Κατά τη σύλληψη χτυπάνε τον σύντροφο Χατζηαγγέλου, μας περνάνε χειροπέδες και μας μεταφέρουν σε υπόγειο κρατητήριο για 5 ώρες, κατά τις οποίες μας έχουν συνέχεια με τις χειροπέδες, με τη διαρκή παρουσία των μπάτσων της αντιτρομοκρατικής μέσα στο κρατητήριο, και την πλήρη δική μου άγνοια για το λόγο για τον οποίο έχω συλληφθεί.
Τελικά στις εφτά το απόγευμα ενημερώνομαι ότι κατηγορούμαι για παραβίαση του όρου που αφορά τη διαμονή.
Οδηγηθήκαμε στα κρατητήρια, όπου εκεί ήταν γύρω στους 80 κρατούμενους, κάποιοι από τους οποίους βρίσκονταν εκεί μέχρι και 6 μήνες. Το φαγητό και το νερό τους το πλήρωναν οι ίδιοι, δεν υπήρχαν τηλεοράσεις ή ραδιόφωνα, παρόλο που τα κρατητήρια έχουν μετατραπεί σε κανονική φυλακή, αφού κρατούνταν εκεί επί μήνες, έχοντας στερηθεί όλο αυτό το διάστημα μέχρι και τον προαυλισμό.
Όσο αφορά την κατηγορία που μου αποδόθηκε, είναι η ίδια ακριβώς δίωξη που είχαν “στήσει” για τον σύντροφο Κώστα Σακκά, ο οποίος, επειδή ένα βράδυ διανυκτέρευσε στο σπίτι φίλης του, κατηγορήθηκε ψευδώς ότι παραβίασε τον όρο που αφορά τη διαμονή.
Στη συνέχεια βέβαια αθωώθηκε καθώς ο όρος της διαμονής αφορά τη δήλωση σταθερής και μόνιμης κατοικίας και όχι την απαγόρευση διανυκτέρευσης σε άλλο σπίτι.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο τώρα που το δικαστήριο το δικό μου και των συντρόφων μου, Μητρούσια, Καραγιαννίδη, Σακκά, φτάνει στο τέλος του, να προσπαθούν να δημιουργήσουν εναντίον μου τέτοιο κλίμα, προσθέτοντας κατηγορίες και δικαστήρια.
Το πιο ξεκάθαρο απ’ όλα είναι η προσπάθεια επίδειξης δύναμης από τη μεριά του κράτους, όπως και η συνεχώς εντεινόμενη καταστολή εναντίον των αγωνιστών, κομμάτι της οποίας είναι και η δημιουργία των φυλακών υψίστης ασφαλείας.
Το πρωί της Τετάρτης 16/7 οδηγηθήκαμε στο δικαστήριο με ακόμη μια κατηγορία, αυτήν της απείθειας, καθώς αρνηθήκαμε να δώσουμε αποτυπώματα. Εκείνη την ώρα στην αίθουσα του δικαστηρίου παρευρίσκονταν αλληλέγγυοι σύντροφοι, οι οποίοι είχαν καλέσει σε συγκέντρωση.
Το δικαστήριό μας στη Θεσσαλονίκη πήρε αναβολή για τις 28 Ιουλίου.
Τη στιγμή που ήμασταν στο δικαστήριο και μας έδιναν την αναβολή ενημερώθηκα για τη συμπλοκή του συντρόφου Ν. Μαζιώτη με τους μπάτσους, καθώς για τον τραυματισμό και τη σύλληψή του. Στέκομαι αλληλέγγυα στον σύντροφο Ν. Μαζιώτη που πάλεψε για τη ζωή και την ελευθερία του.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΝΟΠΛΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ Ν. ΜΑΖΙΩΤΗ ΚΑΙ ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ, ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ. ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ!
Στέλλα Αντωνίου
18/7/2014
Εισβολή από την αντιτρομοκρατική σε σπίτι όπου διαμένει ζευγάρι συντρόφων στα Εξάρχεια, στην οδό Δερβενίων, το πρωί της 17ης Ιουλίου. Οι μπάτσοι αρνήθηκαν την παρουσία δικηγόρου στην έρευνα. Προσαγωγή στη ΓΑΔΑ πέντε αλληλέγγυων συντρόφων που έσπευσαν στο σημείο (οι αλληλέγγυοι αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από λίγες ώρες).
Δεν μας τρομάζουν, δεν μας σταματούν.
Προς το υπουργείο δικαιοσύνης
Προς την εισαγγελέα Ηρακλείου μέσω διευθυντή κ.κ. Αλικαρνασσού
Από σήμερα Κυριακή 13 Ιουλίου 2014 ο συγκρατούμενος μας Μητσόπουλος Μαρίνος αποφάσισε να ράψει το στόμα του και να αρνηθεί οποιαδήποτε μορφή σίτισης, διαμαρτυρόμενος γιατί εδώ και ένα χρόνο του στερούν το δικαίωμα της υφ’ όρον απόλυσης.
Στο δίκαιο αγώνα που δίνει όλοι οι κρατούμενοι της φυλακής Αλικαρνασσού στεκόμαστε αλληλέγγυοι, τον στηρίζουμε και δεν θα μείνουμε ακόμη μια φορά στο ίδιο έργο θεατές. Θα συμμετέχουμε και εμείς ενεργά για να δικαιωθεί ο συγκρατούμενος μας. Το δικαίωμα της υφ’ όρον απόλυσης αφορά όλους μας καθώς ολοένα και περισσότεροι κρατούμενοι τον τελευταίο καιρό γινόμαστε μάρτυρες μιας κατάστασης που δεν έχει καμία νομική αιτιολόγηση. Κόβονται οι αιτήσεις αναστολής με δικαιολογία κατ’ επίφαση ή πρόσωπο (κάνει το καλό παιδί, άμα βγει έξω θα τελέσει νέο αδίκημα).
Πραγματικά αναρωτιόμαστε, πώς γίνεται με ελαφρά την καρδία ένας εισαγγελέας που δεν συνάντησε ποτέ και δεν μίλησε ποτέ με έναν κρατούμενο να κρίνει αν δικαιούται να πάρει αναστολή. Η φράση «σύμφωνα με τον ατομικό του φάκελο» δεν έχει ουσιαστική υπόσταση. Ένας κρατούμενος που βρίσκεται στη φυλακή από πολύ μικρή ηλικία είναι πολύ λογικό να έχει στο φάκελο του πειθαρχικά, αυτό δεν σημαίνει πως τα τελευταία χρόνια που δεν έχει πειθαρχικά προσποιείται. Οι κρατούμενοι έχουν ψυχή και λόγο. Ο παραλογισμός ενός συστήματος μας αναγκάζει να εξηγούμε σ’ αυτό το υπόμνημα τα απολύτως αυτονόητα.
Τελειώνοντας θέτουμε την εισαγγελέα Ηρακλείου προ των ευθυνών της, ο συγκρατούμενός μας Μητσόπουλος Μαρίνος θα συνεχίσει τον αγώνα του μέχρι να δικαιωθεί.
Εν έτει 2014 διαπραγματευόμαστε και αγωνιζόμαστε για δικαιώματα που εδώ και 20 χρόνια θεωρούνται δεδομένα.
Κρατούμενοι από φυλακές Αλικαρνασσού
Το τρομοδικείο του Κορυδαλλού έκρινε ενόχους τους αναρχικούς Γρηγόρη Σαραφούδη και Γιάννη Ναξάκη, και επέβαλε τις εξής ποινές και στους δυο:
– 10 χρόνια για ληστεία με καλυμμένα τα χαρακτηριστικά (όχι στο πλαίσιο του 187Α)
– 6 χρόνια για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση (δηλ. καταδικάστηκαν για ένταξη στη ΣΠΦ)
– 5 χρόνια για διακεκριμένη περίπτωση κλοπής αυτοκινήτου (όχι στο πλαίσιο του 187Α)
– 2 χρόνια για απλή οπλοκατοχή.
Μετά τη συγχώνευση: συνολική ποινή κάθειρξης 16 χρόνων στον καθέναν.
Στις 16 Ιουλίου, μετά από ένοπλη συμπλοκή με μπάτσους στο Μοναστηράκι, τραυματίστηκε βαριά και συνελήφθη ο σύντροφος Νίκος Μαζιώτης, που βρισκόταν στην παρανομία απ’ το καλοκαίρι του 2012. Νοσηλεύεται φρουρούμενος στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Σύμφωνα με τον Σπύρο Φυτράκη, το δικηγόρο του αναρχικού αιχμαλώτου, η ζωή του βρίσκεται εκτός κινδύνου.
Το ίδιο βράδυ καλέστηκε έκτακτη συνέλευση στο Πολυτεχνείο, και στη συνέχεια δεκάδες σύντροφοι και συντρόφισσες πήγαν έξω απ’ τον Ευαγγελισμό, όπου πραγματοποίησαν παρέμβαση αλληλεγγύης στον αναρχικό αγωνιστή Νίκο Μαζιώτη, ο οποίος από σήμερα το μεσημέρι βρίσκεται τραυματισμένος, όμηρος στα χέρια του κράτους. Νωρίτερα αναρτήθηκε επίσης από συντρόφους πανό για τον Νίκο Μαζιώτη στην πύλη της Πατησίων στο Πολυτεχνείο.
Επόμενη συνέλευση: Πέμπτη 17/7, στις 7.30μ.μ., Πολυτεχνείο, Αθήνα.
Πίσω, ρουφιάνοι! Εμπρός, σύντροφοι!
ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ’ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ
Το μεσημέρι της 15ης Ιουλίου 2014 προσήχθησαν η Στέλλα Αντωνίου και ο Θάνος Χατζηαγγέλου καθώς έφευγαν από σπίτι συντρόφισσας, και οδηγήθηκαν στη ΓΑΔΘ. Παράλληλα, διεξήχθη έρευνα από κλιμάκιο της αντιτρομοκρατικής στο σπίτι παρουσία της συντρόφισσας, από το οποίο κατασχέθηκαν προσωπικά αντικείμενα και των τριών. Στη συνέχεια προσήχθη και η ίδια, και αφέθηκε ελεύθερη αργά το βράδυ. Οι προσαγωγές των δύο άλλων συντρόφων μετατράπηκαν σε συλλήψεις.
Η αναρχική Στέλλα Αντωνίου κατηγορείται για παραβίαση περιοριστικών όρων, και το επόμενο πρωί επρόκειτο να περάσει αυτόφωρο στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης. Τελικά στις 16/7 αφέθηκε ελεύθερη, και η εν λόγω δίκη αναβλήθηκε για τις 28 Ιούλη.
Ο σύντροφος Θάνος Χατζηαγγέλου συνελήφθη για ανυποταξία, καθώς εκκρεμούσε σχετικό ένταλμα σύλληψης από την προηγούμενη Τετάρτη, αφού ο ίδιος έχει κάνει δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης το 2012. Στις 16/7 επρόκειτο να μεταχθεί από τη ΓΑΔΘ στην Αθήνα, στο στρατοδικείο του Ρουφ στην Πέτρου Ράλλη, για τη διαδικασία του αυτοφώρου. Ο στρατιωτικός εισαγγελέας Αθηνών αποφάσισε να αφεθεί ελεύθερος και αναμένεται να οριστεί το στρατοδικείο. Το ίδιο πρωί πέρασε επίσης αυτόφωρο στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης με την κατηγορία της απείθειας (αρνήθηκε να δώσει δαχτυλικά αποτυπώματα κατά τη σύλληψή του μαζί με τη συντρόφισσα Στέλλα Αντωνίου) και πήρε και αυτός αναβολή για τη Δευτέρα 28 Ιούλη.
Με αυτή μας την πράξη συμβάλλουμε στον αστερισμό των αγώνων εντός κι εκτός των τειχών που αναπτύχθηκαν ενάντια στο νέο νομοσχέδιο για τις φυλακές. Αποκορύφωμα των κινητοποιήσεων υπήρξε η απεργία πείνας με τη συμμετοχή πάνω από 4.500 φυλακισμένων σε όλες τις φυλακές του ελλαδικού χώρου. Μία από τις μεγαλύτερες αριθμητικά απεργίες στα παγκόσμια δεδομένα, που κράτησε μια βδομάδα παρά τις δυσκολίες οργάνωσης εντός συνθηκών φυλάκισης.
Στα αιτήματα των απεργών συμπεριλαμβάνονται τόσο η απόσυρση του νομοσχεδίου όσο και αιτήματα σχετικά με τις άθλιες συνθήκες κράτησης. Συνθήκες που έχουν αναδειχτεί στο πρόσφατο παρελθόν με εξεγέρσεις και αγώνες όπως αυτοί των τοξικοεξαρτημένων και των κρατουμένων με σοβαρά και χρόνια προβλήματα υγείας για την ανύπαρκτη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των νοσοκομείων των φυλακών.
Η φυλακή δεν είναι απλά μια συνθήκη εκεί έξω, κάπου πιο μακριά, που κάποιοι/κάποιες έκαναν τη στραβή επιλογή ή είχαν την ατυχία να καταλήξουν μέσα. Η φυλακή είναι το αόρατο πλέγμα που συνέχει αυτό που μπορούμε να ονομάσουμε κοινωνία όπως τη ζούμε, είναι ο διαρκής τρόπος ελέγχου και καναλιζαρίσματος των πιο φτωχών και καταπιεσμένων κοινωνικών ομάδων. Μην ξεχνάμε ότι οι φυλακές είναι φίσκα με μεταναστευτικούς πληθυσμούς, γεγονός που επίσης ανέδειξαν οι απεργοί με τα αιτήματά τους. Παράλληλα η φυλακή είναι μια μόνιμη επιλογή των κρατικών αρχών για την καταστολή των ριζοσπαστικών αγώνων όταν αυτοί γίνονται απειλητικοί. Με άλλα λόγια η καπιταλιστική ομαλότητα στην οποία ζούμε δεν θα υπήρχε χωρίς τον εγκλεισμό κάποιου μέρους του πληθυσμού. Πόσο μάλλον σήμερα που οι ανέσεις εν πολλοίς τελειώνουν και η κατάληξη της φυλακής γίνεται διανοήσιμη και στις γραμμές των μέχρι πρότινoς πιο εύρωστων τάξεων. Η “έκτακτη συνθήκη της κρίσης” απογυμνώνεται. Δεν μπορεί να είναι πιο εξόφθαλμο μετά και απ’ αυτό το νομοσχέδιο, που ψήφισαν οι από πάνω, για την αναδιάταξη των φυλακών. Δίχως άλλο έχουν βαλθεί- και λογικό άλλωστε από τη μεριά τους- να διατηρήσουν τον κόσμο τους και τα προνόμιά τους ανέπαφα. Οργανώνουν τις νέες συνθήκες πειθάρχησης τόσο μέσα απ’ τον διαχωρισμό των από κάτω, όσο και με το ενοποιημένο σύστημα ελέγχου τους.
Το νέο νομοσχέδιο θεσμίζει επιτέλους μια τάξη στις φυλακές.
Μια φυλακή τύπου Α για όσους/όσες τολμήσουν να διαπράξουν οικονομικά εγκλήματα ή εγκλήματα κατά της ιδιοκτησίας. Για ένα δηλαδή ολοένα διευρυνόμενο τμήμα της κοινωνίας, που για να διατηρήσει την υλική του επιβίωση δεν θα έχει άλλη επιλογή παρά την οικονομική παρανομία. Με λίγα λόγια πρόκειται για ένα ακόμα βήμα στην ποινικοποίηση της φτώχειας. Γιατί, να μην ξεχνάμε, το νομοσχέδιο δίνει παράλληλα τη δυνατότητα σε μεγαλοεπιχειρηματίες και λοιπούς του είδους τους, που έχουν τα φράγκα, αποπληρώνοντας πριν καν αρχίσει η δίκη, να μην περάσουν ούτε μια μέρα στη φυλακή.
Μια άλλη φυλακή, αυτή του τύπου Β, προβλέπεται για το πλήθος των τυπικών “εγκληματιών” -οι γνωστοί και ως ποινικοί- που έχουν απαντήσει με βία στις συνθήκες ζωής τους, κινούμενοι εκτός της νομιμόφρονης κανονικότητας. Φυσικά δε θα μιλήσουμε για το αν υπάρχουν καθάρματα ανάμεσά τους. Αυτό το περιπτωσιολογικό επιχείρημα δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να συγκαλύπτει τη λειτουργία της τιμωρίας και του εγκλεισμού, που είναι αυτή η ίδια που παράγει και αναπαράγει τα κολάσιμα υποκείμενά της.
Τέλος, η τρίτη φυλακή τύπου Γ -αυτή που όλοι περιμέναμε- προορισμένη γι’ αυτούς που το κράτος θεωρεί ως μέγιστη απειλή και τους επιφυλάσσει τον εγκλεισμό σε διαρκή απομόνωση το λιγότερο για 4 συνεχόμενα έτη. Οι τσιμεντένιοι αυτοί τάφοι, από τη μία θα είναι ο προορισμός για όσους κρατούμενους τολμούν ν’ αντιστέκονται εντός της φυλακής τύπου Β καθώς και για εκείνους που τους βαραίνει η ισόβια καταδίκη. Από την άλλη σ’ αυτούς τους τάφους θα χώνονται απευθείας όσοι κατηγορούνται για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, η επιτομή της αντιτρομοκρατικής εκστρατείας-υστερίας του κράτους. Επιπλέον το νέο νομοσχέδιο χρησιμοποιεί κάθε μέσο για να διαιρέσει τους φυλακισμένους, να τους μεταστρέψει σε εχθρό του ίδιου τους του εαυτού, θεσμοθετώντας ρητά πια τη ρουφιανιά, παρέχοντας ανταμοιβές έως και αυτήν της αποφυλάκισης σε όσους δίνουν χρήσιμες πληροφορίες για τους συγκρατούμενούς τους. Με λίγα λόγια το νέο νομοσχέδιο, χωρίς κανένα σωφρονιστικό ή άλλο πρόσχημα, έρχεται να εξοντώσει ανθρώπους που αγωνίζονται ενάντια στη σύγχρονη καπιταλιστική βαρβαρότητα, στοχεύοντας έτσι στην αδρανοποίηση του ανταγωνιστικού κινήματος.
Με τις πράξεις μας αυτές, σαμποτάζ και φθοράς, δίνουμε την υπόσχεση στους εαυτούς μας και φυσικά στους κυρίαρχους ότι δεν πρόκειται να ξεχάσουμε καμία συντρόφισσα, κανέναν σύντροφο μέσα σ’ αυτά τα μπουντρούμια. Δεν πρόκειται ν’ αφήσουμε ήσυχο κανέναν που συμβάλλει στην ύπαρξη τους.
Οργανωνόμαστε και επιτηθόμαστε σε στόχους που κερδοφορούν από τη σύνδεσή τους με το πλέγμα των φυλακών. Καταφέρουμε ένα συμβολικό και υλικό χτύπημα αποσυναρμολογώντας μέρος της αλυσίδας των συμφερόντων, της υλικοτεχνικής συμβολής, της “αθώας” επιχειρηματικής δραστηριότητας, που συνθέτουν την αναγκαία συνθήκη ύπαρξης της φυλακής.
Τα ξημερώματα της Τρίτης, λοιπόν, 8 Ιουλίου, σπάσαμε τα Bazaar, που τροφοδοτούν το κατάστημα του Κορυδαλλού:
στο Κουκάκι στην οδό Βεΐκου
στην Κυψέλη στην Κερκύρας
στο Μαρούσι στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου
και στο Βύρωνα.
Επίσης σπάστηκε κατάστημα πώλησης συστημάτων ελέγχου κι επιτήρησης, της εταιρείας Nivacom, στα Ιλίσια, στην οδό Ούλοφ Πάλμε.
Αλληλεγγύη στον αγώνα των κρατουμένων. Στηρίζουμε ηθικά, υλικά, πολιτικά.
Ο αγώνας συνεχίζεται. Ο αγώνας τώρα ξεκινά. Καμία εφαρμογή του νομοσχεδίου.
Καμία φυλακή υψίστης ασφαλείας ποτέ και πουθενά.
Μέχρι και το γκρέμισμα της τελευταίας φυλακής και του τελευταίου στρατοπέδου συγκέντρωσης.
Δίκτυο αντιεξουσιαστών/στριών
Χθες 11/7 ήταν η πρώτη δημόσια εκδήλωση των φασιστών στα νέα τους γραφεία με ομιλητές τον Παναγιώταρο, Μπαμπαρούση και άλλους. Το κάλεσμα της εκδήλωσής τους έγινε την ίδια μέρα το μεσημέρι και άμεσα καλέστηκε αντισυγκέντρωση στον σταθμό του ΗΣΑΠ από αντιφασίστες/αντιφασίστριες για τις 18:30. Λίγο πριν τις 18:30, 30-35 σύντροφοι/ισσες κινήθηκαν προς τα γραφεία τους στην Λ.Κηφισίας, όπου ήρθαν αντιμέτωποι με διμοιρίες των ΜΑΤ. Οι φασίστες που ήταν εκεί ταμπουρώθηκαν στην είσοδο του κτηρίου και άνοιξαν έναν πυροσβεστήρα. Φύγανε προς το κτήριο αρκετές πέτρες την ώρα που τα ΜΑΤ πέταγαν λίγες κρότου λάμψης. Έπειτα οι σύντροφοι/ισσες έφυγαν συντεταγμένα προς τον σταθμό του ΗΣΑΠ με τις διμοιρίες να ακολουθούν τρέχοντας. Αργότερα στον σταθμό του ΗΣΑΠ πραγματοποιήθηκε κανονικά η συγκέντρωση των αντιφασιστών για περίπου 2 ώρες.
Υ.Γ Το Μαρούσι είναι μια αφιλόξενη γειτονιά για τους φασίστες, και θα τους το αποδεικνύουμε κάθε φορά που βρίσκουμε ευκαιρία
…και τα καλύτερα έπονται…
ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΜΑΡΟΥΣΙ, ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ