Όσο το χτυπάτε πιο πολύ το δυναμώνετε
Οι πολιτικές διώξεις στην πόλη μας είναι γεγονός πλέον. Άτομα από το ευρύτερο ακηδεμόνευτο αγωνιστικό κίνημα έχουν στοχοποιηθεί πολλές φορές από ψεύτικες μαρτυρίες τοπικών αρχών φτάνοντας στο σημείο, μέχρι σήμερα, να διώκονται τουλάχιστο τριανταπέντε από μας.
Η κατασταλτική μανία των τοπικών εξουσιών έφτασε στο σημείο να με κατηγορεί χωρίς το παραμικρό στοιχείο για διακεκριμένες περιπτώσεις φθοράς από κοινού. Δηλαδή ένα βίντεο όπου φαίνομαι απλά να περπατάω (κάποια δευτερόλεπτα μετά την καταστροφή της μιας λάμπας) είναι αρκετό για να με κατηγορήσει το τερατούργημα της δικαιοσύνης ότι έσπασα τέσσερις λάμπες μαζί με τις κολώνες τους και δύο κάμερες στην πλατεία Δημαρχείου.
Όσο για την πλήρη ονομασία για την κατηγορία που με βαραίνει (διακεκριμένη φθορά ξένης ιδιοκτησίας πράγματος που χρησιμοποιείται για κοινό όφελος από κοινού) δέχομαι ότι οι λάμπες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για κοινό όφελος, το ίδιο όμως δεν μπορεί να ισχύει για τις κάμερες που καταγράφουν όλη την πλατεία, άρα και τις προσωπικές στιγμές του κόσμου που περνάει ή αράζει εκεί.
Εν κατακλείδι έχουμε και λέμε, πρώτον ότι οι μπάτσοι βαφτίζουν το γυράδικο όπου δούλευα και με συνέλαβαν ως Σ.Πέτρουλα 1 (αυτό αναφέρει η δικογραφία ως τόπο σύλληψης), δηλαδή ότι συστεγάζεται(!) με το Α.Τ Βέροιας, το περπάτημα ως ενοχοποιητικό αποδεικτικό στοιχείο και τις κάμερες στους κοινόχρηστους χώρους, και συγκεκριμένα σε μια πλατεία, πράγμα που χρησιμοποιείται για κοινό όφελος…
Η αδιάκοπη παρουσία μου μαζί με συντρόφους σε πολιτικό επίπεδο εντός της πόλης έχει και το τίμημά της. Θέτει τις βάσεις για την αποδόμηση του τωρινού συστήματος και ενοχλεί όσους το υπερασπίζονται. Ο πόλεμος λοιπόν μαίνεται και όσοι έχουν διαλέξει το δικό τους επαναστατικό μονοπάτι, δημιουργώντας στέκια και καταλήψεις, αυτόνομα ραδιόφωνα, δομές υγείας και παιδείας μέσα σ’ αυτά, αυτοδιαχειριζόμενα studio και liveάδικα, μαχητικούς αντιφασιστικούς αγώνες, δράσεις αλληλεγγύης, επιθέσεις σε σύμβολα εξουσίας… είναι ολοφάνερο ότι θα έρθουν αντιμέτωποι με την αστυνομική και δικαστική καταστολή και με τα σωφρονιστικά κολαστήριά τους. Αυτό που μένει να κάνουμε είναι να οργανώσουμε περισσότερο τις απαντήσεις μας, προσωπικές και συλλογικές, απέναντι στην κρατική τρομοκρατία.
Αλληλεγγύη μεταξύ όσων αγωνίζονται.
(Το δικαστήριο του συντρόφου πήρε αναβολή για 28/5/2015.)