youtube.com/watch?v=xTICRE0EMs8
Αντιφασιστική περιπολία στον Άγιο Παντελεήμονα από το Αντιεξουσιαστικό Στέκι της γειτονιάς “Δίστομο” (Αλκιβιάδου 81 – Αγ. Παντελεήμονας, Αθήνα). Το στέκι είναι ανοιχτό κάθε Τρίτη και Πέμπτη 7-9 µµ. Ο χώρος αποτελεί ένα σημείο συνεύρεσης, επικοινωνίας και ζύμωσης, για την καθεμία και τον καθένα που θέλει να πάρει τη τύχη της γειτονιάς και της ζωής του στα χέρια του μακριά και ενάντια σε λογικές ανάθεσης, κόμματα και θεσμούς.
Την Παρασκευή 28/11 στη δικαστική αίθουσα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού ξεκινάει νέα δίκη για τους αναρχικούς συντρόφους Δημήτρη Πολίτη, Ανδρέα-Δημήτρη Μπουρζούκο, Γιάννη Μιχαηλίδη, Νίκο Ρωμανό, Φοίβο Χαρίση, Αργύρη Ντάλιο, Κώστα Σακκά (φυγόδικο αυτήν τη στιγμή) και ένα μέλος της ΣΠΦ, τον αναρχικό σύντροφο Γεράσιμο Τσάκαλο.
Στο δικαστήριο αυτό θα εξεταστούν δύο βουλεύματα. Το πρώτο βούλευμα αφορά πέντε εμπρησμούς που έχουν γίνει από τις ομάδες FAI Φωτιές στον Ορίζοντα, FAI-IRF Μονάδα Φωτιά στα Κάτεργα, Μαχόμενη Μειοψηφία και Πύρινες Σκιές, αλλά και τέσσερις ληστείες σε ΑΤΕ, ΕΛΤΑ, ΕΤΕ και μια απόπειρα ληστείας σε τράπεζα. Το δεύτερο βούλευμα αφορά τις τρεις βομβιστικές επιθέσεις της ΣΠΦ που έγιναν το 2009 (“υπόθεση Χαλανδρίου”).
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ.
Στα πλαίσια της κλιμάκωσης των δράσεων αλληλεγγύης προς τους απεργούς πείνας, αναρτήθηκε απ’ την κατάληψη Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης πανό στο Πολυτεχνείο και μοιράστηκε κείμενο για τους Νίκο Ρωμανό και Ηρακλή Κωστάρη.
Το περιεχόμενο του πανό: «Αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας Η. Κωστάρη από 28/10, Ν. Ρωμανό από 10/11. Άμεση χορήγηση των εκπαιδευτικών τους αδειών. Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά».
Το κείμενο που μοιράστηκε:
«Ασφυξία για μια ανάσα ελευθερίας»
Τη Δευτέρα 10/11 ξεκίνησε απεργία πείνας ο Νίκος Ρωμανός, ο οποίος έχει καταδικαστεί από το δικαστήριο σε 15 χρόνια φυλάκισης. Αντιστεκόμενος στη λογική του φόβου και της υποταγής που καλλιεργείται στα σύγχρονα κολαστήρια, έδωσε πανελλήνιες εξετάσεις την περασμένη άνοιξη και πέρασε σε μια σχολή στην Αθήνα. Εκείνη την περίοδο, θέλοντας να δείξει το «καλό» του πρόσωπο, το κράτος έστειλε τον υπουργό «Δικαιοσύνης» να δώσει βραβεία στους επιτυχόντες μέσα από τις φυλακές, κάτι που ο Ρωμανός αρνήθηκε. «Η Πολιτεία δεν κάνει διακρίσεις στα θέματα σπουδών» είχε δηλώσει τότε ο υπουργός. Τώρα, παρά τις επαναλαμβανόμενες προσπάθειες του Ρωμανού για τη χορήγηση της εκπαιδευτικής άδειας που δικαιούται με βάσει τους νόμους του κράτους, το αίτημά του καταλήγει στα αζήτητα. Αποφάσισε, λοιπόν, να διεκδικήσει το αίτημά του με οδόφραγμα το σώμα του.
Για τους ίδιους λόγους, απεργία πείνας έχει ξεκινήσει και ο Ηρακλής Κωστάρης από τις 29/10 –δυο βδομάδες πριν το Ρωμανό, του οποίου οι άδειες ξαφνικά του απαγορεύτηκαν. Για δέκα μήνες κατέθετε σειρά αιτήσεων για τακτικές και εκπαιδευτικές άδειες χωρίς καμία απάντηση, με κίνδυνο να μην μπορέσει να ολοκληρώσει τις σπουδές εξαιτίας του νόμου του υπουργείου Παιδείας που περιορίζει το χρόνο φοίτησης. Μάλιστα από τις 22/11 η κατάσταση της υγείας του έχει χειροτερέψει, και ο ίδιος κρατείται στο νοσοκομείο ευαγγελισμού υπό την επιτήρηση φρουράς μπάτσων αποκλεισμένος από συγγενικό κύκλο και αρνούμενος να του χορηγήσουν ορό.
Σε ένδειξη αλληλεγγύης 75 κρατούμενοι της Ε’ πτέρυγας του Κορυδαλλού απέχουν από τη σίτιση για δύο μέρες. Επιπλέον, ο Γιάννης Μιχαηλίδης ανακοίνωσε ότι θα συμμετέχει από τις 17/11 στην απεργία πείνας μέχρι τη δικαίωση των αιτημάτων.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το κράτος αναιρεί τους ίδιους του τους νόμους και δείχνει το εκδικητικό του πρόσωπο σε όσους αγωνίζονται. Συγκεκριμένα μετά σύλληψη του Ρωμανού ακολούθησαν βασανιστήρια και ξυλοδαρμοί σε αυτόν και τους 3 συγκατηγορούμενούς του παρά τις προσπάθειες συγκάλυψης τους από το κράτος αλλοιώνοντας τις φωτογραφίες που δημοσίευσαν στα ΜΜΕ. Στην περίπτωση του Κωστάρη για δυόμιση χρόνια έπαιρνε κανονικά τις άδειες που δικαιούται. Η διακοπή, όλως τυχαίως, συνέπεσε χρονικά με την τρομοϋστερία από τη μεριά του κράτους και των φερέφωνών του που ακολούθησε την απόδραση του Χ. Ξηρού. Πάνω σε αυτή την τρομοϋστερία βρήκε πάτημα το πρώτο να εφαρμόσει τις πιο σαδιστικές του μεθόδους στους αγωνιστές κρατούμενους.
Αυτού του τύπου οι μεθοδεύσεις (όπως η απαγόρευση αδειών του Σπ. Στρατούλη, η παράνομη μεταγωγή του Α. Σταμπούλου, κ.ά.) χρησιμοποιούνται ξανά και ξανά ώστε να κάμψουν το ηθικό και να περιορίσουν την πολιτική δραστηριοποίηση εντός των φυλακών. Συμπληρώνουν το ευρύτερο κλίμα που επικρατεί με τους τρομο-νόμους να αυξάνονται συνεχώς, με τη δημιουργία φυλακών τύπου Γ (ειδικές συνθήκες κράτησης), με την εντεινόμενη καταστολή από τους μπάτσους στο δρόμο. Το κράτος εμφανίζεται εγγυητής της ασφάλειας και της νομιμότητας και με πρόσχημα την ανάπτυξη και την έξοδο από την κρίση, καταστέλλει οτιδήποτε θεωρεί ότι το απειλεί.
Η απεργία πείνας των κρατουμένων ας γίνει αφορμή για ενεργοποίηση ενάντια σε κάθε μορφή φασισμού, ενάντια στην καταπίεση, οικονομική ή/και άλλη, που μας ασκείται καθημερινά. Εμείς από τη μεριά μας στεκόμαστε στην ίδια πλευρά του οδοφράγματος με το Ν. Ρωμανό και το Η. Κωστάρη στον αγώνα που ’χουν ξεκινήσει, τόσο οι ίδιοι, όσο και οι αλληλέγγυοι απεργοί πείνας. Να κλιμακώσουμε και να διασυνδέσουμε τις αντιστάσεις μας έξω από διαχωρισμούς των “εντός” και των “εκτός” των τειχών. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.
Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης
ΤΡΙΤΗ 2/12/14, 9.00, ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Λίγα λόγια για την υπόθεση…
Τα ξημερώματα της Δευτέρας 26 Νοέμβρη 2007 στη Θεσ/νίκη προσάγεται από ασφαλίτες ο αναρχικός Βαγγέλης Μποτζατζής ενώ βρισκόταν στο σπίτι της συντρόφου του. Οδηγείται στα κτήρια της ασφάλειας Θεσ/νίκης όπου κρατείται πολλές ώρες σε καθεστώς πλήρους απομόνωσης. Τις επόμενες μέρες τίθεται σε εφαρμογή μια επιχείρηση τρομοκράτησης του αναρχικού χώρου της Θεσ/νίκης, με προσαγωγές συντρόφων στη Γ.Α.Δ.Θ., εφόδους σε σπίτια για έρευνες, αποκλεισμός της ευρύτερης περιοχής της Άνω Πόλης με κλούβες των ματ και ασφαλίτες.
Την Τρίτη 27 Νοέμβρη ο Β. Μποτζατζής ενημερώνεται ότι κατηγορείται για 5 κακουργήματα και 3πλημμελήματα, ενώ ταυτόχρονα εκδίδονται εντάλματα σύλληψης για 3 ακόμη αναρχικούς συντρόφους. Ο Βαγγέλης αρνείται τις κατηγορίες και δηλώνει αναρχικός. Οι συντροφικές σχέσεις χαρακτηρίζονται «τρομοκρατική οργάνωση» και διώκονται με τον αντιτρομοκρατικό νόμο. Αυτή η «τρομοκρατική οργάνωση» που επινόησαν οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές κατηγορείται για εμπρηστικές επιθέσεις σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους, που χρονολογούνται από την άνοιξη του 2007.
Μέσα σε αυτό το κλίμα τρομοκράτησης, φόβου και απειλών, κυρίαρχη θέση συνεργάτη-ρουφιάνου αναλαμβάνουν οι εφημερίδες Μακεδονία, Έθνος και το κανάλι Mega δημοσιεύοντας φωτογραφίες των 3 συντρόφων, πρωτοφανές γεγονός για την περίοδο εκείνη. Οι «τρομοκράτες» κατασκευάζονται, η ρουφιανιά ενθαρρύνεται, οι μπάτσοι μιλάνε για μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες ενάντια στη «σύγχρονη τρομοκρατία».
Σε μια περίοδο που τις υποθέσεις αυτές διαχειρίζονταν η κρατική ασφάλεια, η επίδειξη αποτελεσμάτων αποτελούσε κάτι περισσότερο από κεντρική επιταγή. Άλλωστε, ο ρόλος της αστυνομίας σ’ αυτήν την πόλη γνωστός· χουντογλέντια, ζαρντινιέρες, «τρομοκράτες» με πράσινα σταράκια. Η παραγωγή έργου ως κεντρική γραμμή έρχεται να προστεθεί στις όποιες προσωπικές φιλοδοξίες του όποιου επιθεωρητή Clouseau.
Την ίδια στιγμή που ο αναρχικός χώρος είχε να επιδείξει πλούσια δράση, η εφαρμογή του τρομονόμου στην υπόθεση αυτή έρχεται να λειτουργήσει πιλοτικά, έναν χρόνο μόλις πριν την εξέγερση του Δεκέμβρη, προσπαθώντας να ανακόψει τη δυναμική που αναπτυσσόταν και να αφήσει μια κατασταλτική παρακαταθήκη σε σχέση με τις όποιες μελλοντικές αντιδράσεις. Το κύμα αλληλεγγύης, αδιαφορώντας για τις όποιες προσπάθειες εκφοβισμού και τρομοκράτησης, στήριξε ηθικά και πολιτικά τους συντρόφους, μέσα από έναν πολύμορφο αγώνα καταφέρνοντας να δημιουργήσει αναχώματα απέναντι στην καταστολή.
Επτά χρόνια μετά και ενώ έχουν μεσολαβήσει τόσα, από την εξέγερση του Δεκέμβρη, τις δυναμικές ενέργειες, τις μαζικές και συγκρουσιακές απεργίες, τις δεκάδες διώξεις – συλλήψεις – επικηρύξεις αγωνιστών, τα τρομοδικεία, την καταστολή ολόκληρων κοινοτήτων (Σκουριές), την εξαθλίωση, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις φυλακές υψίστης ασφαλείας, διεκδικούμε ακόμη το αυτονόητο, ή τίποτε λιγότερο από τα πάντα. Τις συντροφικές σχέσεις, την αλληλεγγύη, τις μαχητικές κοινότητες αγώνα, την αυτοοργάνωση, την αυτενέργεια. Τον αγώνα ενάντια σε κάθε μορφής εξουσία, μέχρι την ατομική και συλλογική απελευθέρωση.
Την Τρίτη 2 Δεκέμβρη θα εκδικαστεί σε Α’ Βαθμό η υπόθεση των 4 συντρόφων. Θα είμαστε όλοι εκεί.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
Αλληλέγγυοι/ες στην υπόθεση των Μποτζατζή – Νικολάου – Συριανού – Χάλαζα
Τη Δευτέρα 24 Νοέμβρη διαπιστώσαμε ότι για τρίτη φορά τους τελευταίους 8 μήνες είχε κατέβει η κεραία του σταθμού με εντολή των διοικητικών αρχών του πανεπιστημίου Αιγαίου.
Έτσι σήμερα, 25 Νοέμβρη, άτομα που απαρτίζουν τον 105fm και αλληλέγγυοι/ες ανεβήκαμε στο κτήριο διοίκησης με σκοπό την ανάκτηση του υλικοτεχνικού εξοπλισμού που κατασχέθηκε.
Μετά από παραπομπές από το ένα γραφείο στο άλλο μας ανακοινώθηκε πως για να πάρουμε πίσω τον εξοπλισμό μας πρέπει να υπογράψει κάποιος από εμάς ονομαστικά ένα χαρτί το οποίο θα πιστοποιεί ότι πήραμε τον εξοπλισμό αλλά και ότι δεσμευόμαστε πως ο 105fm δε θα εκπέμψει ποτέ ξανά από χώρο του Παν. Αιγαίου.
Η κίνηση αυτή πιστοποιεί τη σκλήρυνση της στάσης των διοικητικών αρχών των πανεπιστημίων απέναντι στη λειτουργία αυτοοργανωμένων μέσων (όπως έγινε και με τον 1431am στη Θεσ/νίκη) και το πόσο εύκολα τρομοκρατούνται από έγγραφα χωρίς ουσιαστική νομική απειλή και εκτελούν τυφλά κάθε εντολή που τους δίνεται από πάνω χρησιμοποιώντας γελοίους αντιλόγους.
Εμείς λοιπόν έχουμε να πούμε πως δε θα κάνουμε ούτε βήμα πίσω, θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε για την επανακατάληψη της συχνότητας αδιαφορώντας για όλες τις απειλές ενός φορέα-μέλους του σάπιου συστήματος (ΕΕΤΤ). Αγωνιζόμαστε για την ελεύθερη, αχειραγώγητη πληροφόρηση με οριζόντιες δομές, αυτοοργανωμένα και αντιιεραρχικά.
Κάλεσμα αύριο 26/11 στις 11:00 στο κτήριο διοίκησης, όπου θα συναντηθούμε με τις πρυτανικές αρχές με σκοπό την ανάκτηση του εξοπλισμού μας και την επανεκπομπή του σταθμού.
ΟΣΟ ΜΑΣ ΚΑΤΕΒΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΚΕΡΑΙΕΣ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΑΝΕΒΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΤΑΣΗ
105FM
Στις 25/11 το απόγευμα πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλέγγυων απέναντι από το κελί-θάλαμο όπου νοσηλεύεται ο Νίκος Ρωμανός. Ο σύντροφος, παρ’ ότι ήταν εξαντλημένος, μπόρεσε και στάθηκε για λίγο στο παράθυρο και χαιρέτησε τους αλληλέγγυους, παίρνοντας δύναμη. Δείτε το βίντεο: youtube.com/watch?v=H-yp8b58ks8
*
Περίπου 150 άτομα βρεθήκαμε σήμερα 25/11 έξω από το νοσοκομείο Γεννηματά, στη λεωφόρο Μεσογείων, για να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στον αναρχικό Νίκο Ρωμανό, απεργό πείνας από τις 10 Νοέμβρη, ο οποίος χτες μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο από τις φυλακές Κορυδαλλού. Το μέρος ήταν φίσκα στην μπατσαρία, με διμοιρίες ΥΜΕΤ στην είσοδο, διμοιρίες ΜΑΤ στο πάρκινγκ και στον προαύλιο χώρο, ενώ μέσα στο νοσοκομείο αλώνιζε το ασφαλιτομάνι και ειδικοί φρουροί.
Ο κόσμος κινήθηκε προς την πίσω πλευρά του νοσοκομείου, απ’ όπου μπορούσαμε να έχουμε οπτική επαφή με το δωμάτιο-κελί όπου κρατείται ο Νίκος Ρωμανός. Ο σύντροφος στάθηκε για κάμποση ώρα στο σιδερόφραχτο παράθυρο χαιρετώντας τους αλληλέγγυους, που με τη σειρά τους στέλναν τη δύναμή τους φωνάζοντας συνθήματα. Η συγκέντρωση κράτησε μιάμιση ώρα, και κατά τις 18:30 ο κόσμος άρχισε να αποχωρεί.
Επί της Μεσογείων απέμεινε κρεμασμένο ένα πανό αλληλεγγύης: «Αγώνας για ελευθερία – Αλληλεγγύη στο σύντροφο Ν. Ρωμανό, απεργό πείνας από 10/11 (Α)».
Κάποια από τα συνθήματα που ακούστηκαν ήταν:
Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά
Κράτος και Κεφάλαιο οι μόνοι τρομοκράτες, αλληλεγγύη στους ένοπλους αντάρτες
Απεργία πείνας για τη λευτεριά, μπουρλότο και φωτιά σε όλα τα κελιά
Νίκο, γερά, ως τη λευτεριά
Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών
Ούτε ποινικοί ούτε πολιτικοί, μπουρλότο και φωτιά σε κάθε φυλακή
Ο Νίκος Ρωμανός είναι αδερφός μας, στη φυλακή αντάρτης, στο δρόμο σύντροφός μας
Αν ο σύντροφός μας δεν δικαιωθεί, το σπίτι σου, Νικόπουλε, μπορεί και να καεί
Το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένοι, κι όχι οι ρουφιάνοι και οι προσκυνημένοι
Εσείς από τα κάγκελα κι εμείς από τους δρόμους, μαζί θα καταλύσουμε το κράτος και τους νόμους
Ες-Ες Ες-Ες μπάτσοι δικαστές
Βίαιοι αγώνες, εξεγερτικοί, μέχρι να γκρεμίσουμε την κάθε φυλακή
Άρχισε ο αέρας βενζίνη να μυρίζει, τον Νίκο Ρωμανό κανένας δεν αγγίζει
Λε-λε-λευτεριά σ’ όσους είναι στα κελιά
Ούτε φασισμός ούτε δημοκρατία, κάτω ο κρατισμός, ζήτω η αναρχία!
ΓΕΡΑ ΣΥΝΤΡΟΦΕ
“Σε εσένα που την νύχτα πέφτεις να κοιμηθείς απελπισμένος από την ματαιότητα του αγώνα από την καταστολή που μας «κλέβει» τους συντρόφους, τις καταλήψεις, που σαρώνει στο πέρασμα της ότι σταθεί μπροστά της. Ντύσου, πάρε μαζί σου μια απόφαση και αγωνίσου. Ας γράψει η ιστορία γι’ αυτούς που αγωνίστηκαν μέχρι το τέλος, μέχρι και οι τελευταίοι επαναστάτες να γίνουν σκόνη στο πέρασμα της αναβαθμισμένης τεχνολογικής καταστολής. Ας γράψει η πουτάνα η ιστορία για τις λυσσασμένες κραυγές των Ανθρώπων πριν τις εκτελέσεις τους. Ναι, σε σένα που μετράς τα βράδια τα αστρέρια και η καρδιά σου χτυπάει γρήγορα, πιο γρήγορα, όλο και πιο γρήγορα καρτερώντας την αυγή για την συνέχιση της προσπάθειας και του αγώνα… ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ”
ΠΟΖΑΡΟΥΜΕ ΑΝΕΜΕΛΑ ΣΕ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΤΟΧΗΣ
Η καπιταλιστική καθημερινότητα γίνεται όλο και πιο ασφυκτική. Εκατομμύρια άνεργοι σε ένα μόνιμο λούκι να βγάλουν τα απαραίτητα από την μια. Τρελαμένοι από την εργασία που μας κλέβει την ζωή μας, από το υποτιμητικό βλέμμα του κωλοαφεντικού μας από την άλλη. Ο έλεγχος των ζωών μας αυξάνεται. Οι αλυσίδες που μας περνούν, σε μεγάλο κοινωνικό κομμάτι, μοιάζουν με φανταχτερά βραχιόλια, πρόθυμο να τα φορέσει, αφού αυτό επιτάσσει η κανονικότητα.Η κυρίαρχη προπαγάνδα, όσο δεν αντιστεκόμαστε, θα επηρεάζει τις αξίες και την συμπεριφορά μας. Μας κάνει να συνηθίζουμε (αν όχι να επιζητάμε) την πόλη φυλακή μέσα στην οποία ζούμε. Σχολεία-φρούρεια για να συνηθίζει το μάτι από την παιδική μας ηλικία, κάμερες-μπάτσοι-ρουφιάνοι σε κάθε γωνία, καταστροφή της φύσης στον βωμό της ανάπτυξης και οι δημοσιογράφοι να μας αραδιάζουν ανούσιες μαλακίες που τις ανάγουν σε κοινωνικά ζητήματα. Η καπιταλιστική καθημερινότητα γίνεται όλο και πιο ασφυκτική. Εκατομμύρια νέοι να ‘λιώνουν’ στα games και στα facebook, να γυρνάν από καφέ σε μπαρ, προσπαθώντας να σπρώξουν τους δείκτες του ρολογιού για να περάσει ακόμα μια γαμημένη μέρα. Η καπιταλιστική καθημερινότητα γίνεται όλο και πιο ασφυκτική. Φαίνεται και στην αύξηση των ψυχίατρων και των πωλήσεων των αντικαταθλιπτικών άλλωστε. Η καπιταλιστική καθημερινότητα θα γίνεται όλο και πιο ασφυκτική στις φυλακές υψίστης ασφαλείας που χτίζονται για όσους δίνουν ένα κομμάτι του εαυτού τους για να λάμψουν τα όνειρα τους, για όσους με πείσμα παλεύουν για την αναρχία.
Η καπιταλιστική καθημερινότητα θα είναι όλο και πιο ασφυκτική όσο ΕΜΕΙΣ δεν την καταστρέφουμε. Όσο δεν οργανωνόμαστε για να παλέψουμε κάθε καταπιεστική πτυχή της, τόσο θα αφήνουμε χώρο για περισσότερη αλλοτρίωση.
Να κάνουμε τα αναγκαία άλματα (προσωπικά και συλλογικά) για να κρατήσουμε το εξεγερσιακό και το επαναστατικό στοίχημα ανοιχτό.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ
Ο αναρχικός Νίκος Ρωμανός ξεκίνησε απεργία πείνας από τις 10/11 θέλοντας να κερδίσει κάποιες ανάσες ελευθερίας, από το καθεστώς εγκλεισμού στο οποίο βρίσκεται, μέσω των εκπαιδευτικών αδειών που με βάση τους νόμους δικαιούται.Σε αλληλεγγύη με τον σύντροφο ξεκίνησε απεργία πείνας από 17/11 και ο αναρχικός Γιάννης Μιχαηλίδης. Παράλληλα με αυτόν τον αγώνα διεξάγεται μια ακόμα απεργία πείνας (από 28/10) από τον Ηρακλή Κωστάρη, μέλος της 17Ν, διεκδικώντας, επίσης, τις εκπαιδευτικές άδειες που έπαιρνε κανονικά επί χρόνια και του τις έκοψαν. Σε μια εποχή που το κράτος εξαπολύει ολομέτωπη επίθεση σε όσους αγωνίζονται, είναι αναγκαίο να σταθούμε αλληλέγγυοι στον αγώνα του συντρόφου Νίκου Ρωμανού, που σε περίπτωση νίκης θα λειτουργήσει ως ανάχωμα στην επέλαση της καταστολής και ως εφαλτήριο για την διεξαγωγή νέων. Τα μέσα και οι μορφές αλληλεγγύης είναι πολλές. Στο χέρι μας είναι να κρίνουμε ποία μορφή είναι αποτελεσματικότερη σε κάθε φάση της απεργίας πείνας. Έτσι και αλλιώς όταν ένας σύντροφος μας ρισκάρει την ζωή του, το ελάχιστο που οφείλουμε να κάνουμε από την πλευρά μας είναι να ρισκάρουμε την σύλληψη μας.
ΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ
Το βράδυ της Κυριακής 23/11 περάσαμε στην επίθεση, βάζοντας γκαζάκια στο σπίτι του Δημήτρη Παδιώτη(πρόεδρος της ένωσης αστυνομικών υπαλλήλων Θεσσαλονίκης) στην οδό Πελοπίδα 5 στα κάστρα. Όσο και αν η συνδικαλιστική πτέρυγα των μπάτσων θέλει να δείξει ένα πιο ανθρώπινο προφίλ σε σχέση με τα υπόλοιπα γουρούνια, είναι ξεκάθαρο ότι η κύρια ασχολία τους είναι οι “αγώνες” για την βελτίωση των συνθηκών εργασίας τους. Δηλαδή η ευκολότερη, πιο ξεκούραστη και ασφαλέστερη καταστολή των αγωνιζόμενων. Από την φύση του αυτό το σιχαμένο επάγγελμα είναι συνδεδεμένο με την διατήρηση και την διαφύλαξη της σάπιας καπιταλιστικής καθημερινότητας. Αρα προφανώς οι αγωνιστές-επαναστάτες πάντα θα φροντίζουν να τους επιστρέφεται ένα ποσοστό της βίας που ασκούν καθημερινά(όσο μεγαλύτερο, τόσο καλύτερα) είτε κάποιοι θέλουν να λέγονται αριστεροί μπάτσοι, είτε συνδικαλιστές, είτε φασίστες.
Δύναμη στους φυλακισμένους αναρχικούς συντρόφους που παλεύουν να μείνουν ακέραιοι σε αυτό το βάρβαρο καθεστώς.
Δύναμη στους εκτός των τειχών αγωνιστές που καθημερινά τολμούν, αγωνίζονται και ξεπερνάνε τον εαυτό τους.
ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ
ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ – ΑΥΤΕΝΕΡΓΕΙΑ – ΕΠΙΘΕΣΗ
ΥΓ1: Το ότι η δράση μας αποσιωπήθηκε τελείως από κανάλια, blogs και λοιπούς ρουφιάνους δεν μας ξαφνιάζει, απλά επιβεβαιώνει τον ρόλο τους..Θα τους έχουμε κατά νου.
ΥΓ2: Σύντροφοι, σε περίπτωση που το κράτος θελήσει να παίξει με την υγεία του συντρόφου, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δημιουργήσουμε τα κατάλληλα πλήγματα και το κατάλληλο πολιτικό κόστος ώστε να το αποτρέψουμε.
ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ
“Δεν είναι δικιά μου, δώρο μου την κάνανε…”
Το πρωί της 24ης Νοεμβρίου μια απλή καθημερινή βόλτα με τον σκύλο έξω από το τει Αθήνας εξελίχθηκε σε μια ευχάριστη-δυσάρεστη συνάντηση με έναν αίλην εθνικιστή. Φυσικά τσακίστηκε, όπως άλλωστε συνηθίζεται, ειδικά στην συγκεκριμένη περιοχή. Αν και στην ηλικία των 40+ και φορώντας εθνικιστική μπλούζα (“ελλας υπερανω ολων”) θα ήταν λογικό να μπορεί να υποστηρίξει τις ιδέες του, πράγμα που δεν έκανε όμως, αφού υποστήριξε ότι ήταν δώρο. Στο κινητό του βρέθηκαν τηλέφωνα όπως του Κασιδιάρη, του Πατέλη κλπ. Είναι ανεπίτρεπτο να αφήνουμε φασίστες να αλωνίζουν ανενόχλητοι έξω από τα ιδρύματα που σπουδάζουν τα παιδιά μας.
ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΑΙΓΑΛΕΩ, ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
Υ.Γ. Δεν είμασταν 10, όπως είπε στον κόσμο που τον είδε ξάπλα στο πεζοδρόμιο αργότερα, αλλά ένας.
Ένας μαθητής, ένας συγκρατούμενος, ένας φίλος τηρεί τους τύπους και τους κανόνες και ας μην τους συμμερίζεται.
Μα η τυπικότητα στις υποχρεώσεις του δεν επιφέρει την αντίστοιχη τυπική αναγνώριση από την πολιτεία. Ακόμα περιμένει…
Ο μαθητής, ο συγκρατούμενος, ο φίλος μου ο Νίκος που πέτυχε στις πανελλήνιες.
Τι το ήθελες ρε Νίκο; Η παράσταση άρχισε.
Ένας υπουργός ήρθε να σε βραβεύσει και ο πρόεδρος της δημοκρατίας σε προσκάλεσε για να σε τιμήσει. Μια ολόκληρη κοινωνία βρήκε άλλοθι και έκρυψε την δική της ενοχή. Εξύμνησε την επιτυχία σου ως επιτυχία της παιδείας μέσα στο σωφρονιστικό σύστημα. Ένα προσωπείο υψώθηκε. Έπεισε κάποιους ανυποψίαστους.
Μα όταν τα φώτα της δημοσιότητας χαμήλωσαν, όταν η θεατρική πράξη ολοκληρώθηκε, όταν η κοινή γνώμη -για μια ακόμη φορά- αποπλανήθηκε, τότε το προσωπείο έπεσε.
Κράτα γερά φίλε Νίκο για μια ανάσα ελευθερίας.
Συμπαράσταση και Αλληλεγγύη στον δίκαιο αγώνα του Νίκου Ρωμανού για τήρηση του πιο ευγενικού θεσμού στην ιστορία της ανθρώπινης ύπαρξης, για το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου στην μόρφωση.
Υ.Γ. Κουράγιο Η.Κωστάρη
κρατούμενοι από τις φυλακές Αυλώνας:
Κατσιλάμπρος Γιάννης
Χατζησταύρου Δημήτρης
Γιαννόπουλος Στέφανος
Ποτόσογλου Νίκος
Κολυβέρης Αλέξης
Μια υπόθεση ποινικοποίησης της αλληλεγγύης
Στις 5 Ιούλη του 2007 πραγματοποιήθηκε μια κατάληψη στον ραδιοφωνικό σταθμό «Σπορ fm», ως δράση αλληλεγγύης και αντιπληρoφόρησης για τους τότε φυλακισμένους Γιάννη Δημητράκη, Νίκο Κουνταρδά, Βασίλη Στεργίου, Μάριο Τσουραπά, Χρυσόστομο Κοντορεβυθάκη και Σ.Δ., και ιδιαίτερα εν όψη της δίκης του Γιάννη που ξεκινούσε την επόμενη μέρα.
Μετά την ολοκλήρωση της δράσης, δυνάμεις καταστολής (ασφαλίτες, ζητάδες, ΜΑΤ, κλπ.) επιτέθηκαν σε κόσμο μπροστά απ’τον σταθμό του ηλεκτρικού τραίνου της Καλλιθέας, σημείο απομακρυσμένο από τον ραδιοφωνικό σταθμό. Περικύκλωσαν και τελικά προσήγαγαν διάφορους ανθρώπους, οι οποίοι οδηγήθηκαν κατευθείαν στην Γ.Α.Δ.Α., αντί του τμήματος της Καλλιθέας το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά στο σημείο της προσαγωγής.
Ο τότε διευθυντής του σταθμού, προς απογοήτευση των αρχών, κατέθεσε ότι «…απώθησαν τον φύλακα χωρίς βία… ως εκπρόσωπος του σταθμού δεν επιθυμώ την υποβολή έγκλησης. Κατά τον χρόνο της παραμονής τους στο κτήριο δεν δημιούργησαν άλλου είδους προβλήματα, ούτε βιαιοπράγησαν κατά προσώπων και πραγμάτων. Δεν επιθυμώ την ποινική δίωξη.» Οπότε και δεν μπορούσαν να υποβληθούν οι σχετικές διώξεις περί διατάραξης κλπ.
Έπειτα εξετάστηκε το ενδεχόμενο εφαρμογής ενός ξεχασμένου χουντικού νόμου για την προτροπή άλλων σε παράνομη πράξη. Με βάση όμως το περιεχόμενο του ηχητικού υλικού, ούτε αυτό δεν τους έκατσε, οπότε και αναγκάστηκαν τελικά να τους αφήσουν ελεύθερους, χωρίς κατηγορίες.
Μόνο που σε μια δημοκρατία, το «ελεύθεροι» βρίσκεται πάντα εντός εισαγωγικών.
Κάποια στιγμή αργότερα, με αφορμή το γεγονός ότι κάποιοι από τους τότε προσαχθέντες διώκονταν πλέον από το κράτος για άλλες υποθέσεις, ξεσκονίστηκαν τα αρχεία και δημιουργήθηκε άλλη μια. Ασκήθηκε λοιπόν αυτεπάγγελτη δίωξη για «παράνομη βία» από την αντιεισαγγελέα Μαρία Αυγήτα. Η ημερομηνία έκδοσης ήταν 29-12-09, δηλαδή δυόμιση χρόνια αργότερα, και καλούσε 15 ανθρώπους σε δίκη στο μονομελές πλημ/δικείο στις 15 Απριλίου 2010, για μια υπόθεση ανύπαρκτη…
Η εξ αναβολής εκδίκαση της υπόθεσης άρχισε τελικά στις 14 Νοέμβρη 2014 και διεκόπη για τις 24 Νοέμβρη, στις 11.30 στο κτήριο 13, αίθουσα 2, Ευελπίδων. Λόγω «κινδύνου παραγραφής» καθ’ότι πλησιάζει η πάροδος της οχταετίας, η υπόθεση πρόκειται να εκδικαστεί.
Ακολουθεί ένα απόσπασμα από το κείμενο που ακούστηκε στην εν λόγω δράση, το οποίο μετά από απομαγνητοφώνηση της αστυνομίας αποτελεί μέρος της δικογραφίας:
«Το πάθος για τη λευτεριά, είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά…
Σήμερα καταλαμβάνουμε αυτόν τον εμπορικό σταθμό, σε ένδειξη αλληλεγγύης στους φυλακισμένους συντρόφους μας και για να δώσουμε αδιαμεσολάβητα το μήνυμα, ότι όσο εντείνεται η καταστολή, θα οξύνεται και ο κοινωνικός ταξικός πόλεμος. Λευτεριά στους …
Το πρόσωπο της καταστολής έχει σκληρύνει. Οι μάσκες της δημοκρατίας αρχίζουν να πέφτουν, φανερώνοντας τον ολοκληρωτισμό της. Το κράτος εξαπολύει συστηματική επίθεση ενάντια σε κάθε κοινωνικό κομμάτι που αντιστέκεται και βοηθούμενο από τον ιδεολογικό πόλεμο που έχουν κηρύξει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, διαστρεβλώνει την ουσία και ποινικοποιεί αντιστεκόμενους χώρους, με πρώτο τον αναρχικό – αντιεξουσιαστικό.
Σε αυτά τα πλαίσια συχνά γίνονται αναφορές στους βίαιους κουκουλοφόρους αναρχικούς που σπάνε, καίνε, λεηλατούνε, ενώ πολύ έντεχνα αποκρύπτεται η ολοκληρωτική ωμή βία που ασκείται από το κράτος και το κεφάλαιο σε όλους τους καταπιεζόμενους, σε κάθε επίπεδο της ζωής τους. Δεκαοχτάμηνες προφυλακίσεις αγωνιστών, συχνά χωρίς βάσιμα αποδεικτικά στοιχεία. Οι δολοφονίες και οι βασανισμοί στα κρατητήρια. Η αθλιότητα και η αυθαιρεσία που επικρατεί στα Ελληνικά σωφρονιστικά κολαστήρια. Η Αστυνομοκρατία στο κέντρο της Αθήνας και η τρομοκρατία που εξαπολύουν οι δυνάμεις καταστολής στην περιοχή των Εξαρχείων. Οι βίαιες εκκένωσης καταληψιών, από την Αντιτρομοκρατική και τα ΜΑΤ. Οι ξυλοδαρμοί και οι συλλήψεις διαδηλωτών, που συνοδεύονται απ’ τη ρίψη τόνων χημικών, αποτελούν κάποιες απ’ τις εκφάνσεις του σχεδίου που θέλουν να επιβάλουν οι εξουσιαστές. Αυτό της απόλυτης υποταγής και παραίτησης των πολλών και της σκληρής, παραδειγματικής τιμωρίας των ανυπότακτων. Ενός σχεδίου που με πρόσχημα την ασφάλεια, βρίσκει εύφορο έδαφος σε συντηρητικά κοινωνικά αντανακλαστικά διαχέοντας τον τρόμο, ενώ παράλληλα δημιουργεί και συντηρεί τις διάφορες ομάδες μυστικών ή φανερών, κρατικών ή παρακρατικών μπάτσων που χρησιμοποιούν τις ίδιες μεθόδους και πρακτικές, που υποτίθεται ότι καλούνται να πατάξουν.
Όμως η τρομοκρατία του κράτους, δε σταματάει εδώ. Το δικαστικό σωφρονιστικό σύστημα, προσπαθεί να εξοντώσει κάθε άνθρωπο που έχει την ατυχία να πέσει στα γρανάζια του, με σκόπιμες κακοδικίες, εξοντωτικές προφυλακίσεις και ποινές, τη χρήση ψυχοφαρμάκων στο μεγαλύτερο αριθμό κρατουμένων, τις δυσμενείς μεταγωγές σε φυλακές μακριά απ’ τους συγγενείς και σε φυλακές με άθλιες συνθήκες κράτησης, όπου τα ναρκωτικά, η ρουφιανιά, τα βασανιστήρια από τους δεσμοφύλακες και οι κρατικές δολοφονίες, αποτελούν καθημερινότητα. Ακόμα όμως και μέσα στο σκοτάδι του εγκλεισμού, η φλόγα του πάθους για την ελευθερία, παραμένει άσβεστη. Αυτό μας βροντοφώναξαν πρώτα μέσα από τα κελιά, και έπειτα από τις ταράτσες, οι κρατούμενοι του Μαλανδρίνου, του Κορυδαλλού, και των υπολοίπων φυλακών κατά τη διάρκεια των τελευταίων εξεγέρσεων, τον Απρίλιο αυτού του χρόνου.
Μα είναι τούτες οι φωνές οι διαπεραστικές, που γκρεμίζουν τους τοίχους κάθε φυλακής σας, που σπάνε τα χοντρά σας κάγκελα σαν άχυρα, που σκορπούν με μίας τα μίζερα μυαλά των δεσμοφυλάκων σας. Τούτες οι φωνές, δε παύουν ποτέ. Μα εμείς δε διανοηθήκαμε ποτέ να αφήσουμε τους συντρόφους στα χέρια της εξουσίας σας. Δε διανοηθήκαμε ποτέ να μείνουμε αμέτοχοι σε τούτο τον πόλεμο. Και είναι και τούτο που δε ξέρετε. Θα πολεμήσουμε για τους συντρόφους μας όπως θα παλεύαμε για την ζωή μας την ίδια. Λευτεριά στους αιχμαλώτους του κοινωνικού πολέμου – Γιάννη Δημητράκη, Νίκο Κουνταρδά, Βασίλη Στεργίου, Μάριο Τσουραπά, Χρυσόστομο Κοντορεβυθάκη και τη φοιτήτρια της ΑΣΟΕE, Σ. Δ. Αλληλεγγύη σε όλους τους διωκόμενους αγωνιστές.»
Κάποιοι/ες που διώκονται για την υπόθεση του «Σπορ FM»
(Η δίκη διεκόπη για τις 7/1/15, κτήριο 2, αίθουσα 4, Ευελπίδων. Λόγω «κινδύνου παραγραφής» καθ’ ότι πλησιάζει η πάροδος της οχταετίας, η υπόθεση πρόκειται να εκδικαστεί.)