Τα αστικά κέντρα είναι οι ατμομηχανές του σύγχρονου κόσμου. Είναι οι χώροι που λαμβάνουν χώρα όλες οι κεντρικές καπιταλιστικές, κρατικές και κοινωνικές διαδικασίες και που κατοικούν οι αφέντες και οι σκλάβοι τους. Το παγκόσμιο δίκτυο μητροπόλεων είναι το σώμα της κυριαρχίας και οι ίδιες οι μητροπόλεις αποτελούν τα ζωτικά του όργανα. Ολόκληρη η δομή και η οργάνωση τους στοχεύει στην εξυπηρέτηση των αναγκών του συστήματος. Η πολεοδομία τους καθιστά δυνατή την ομαλή κίνηση των εμπορευμάτων και την κατανάλωσή τους, τη συγκέντρωση των κεντρικών διοικητικών λειτουργιών του κράτους. Σε αυτήν την τεράστια φυλακή, οι τρόφιμοι εργάζονται καθημερινά και προαυλίζονται σε πάρκα και χώρους μαζικής αναψυχής και κατανάλωσης, ενώ η διευθυντές συσσωρεύουν κέρδη και ασκούν απόλυτο έλεγχο.

Το πόσο “σύγχρονη” είναι μια πόλη αντιπροσωπεύει το βαθμό ενσωμάτωσης κάθε κράτους στο παγκόσμιο εξουσιαστικό άρμα. Οι πολιτικοί διαχειριστές της “Ελλάδας της κρίσης” έχουν επενδύσει (και θα συνεχίζουν να το κάνουν όλο και πιο έντονα) στην επίτευξη αυτού του στόχου. Ριζοσπαστικές αναπλάσεις του κέντρου, επεκτάσεις των γραμμών του μετρό, δημιουργία νέων οικιστικών και εμπορικών περιοχών, κατασκευές μητροπολιτικών πάρκων και άλλα πολλά βρίσκονται στο κέντρο της νέας αστικής ανάπτυξης με ωφελούμενους τις κατασκευαστικές εταιρίες, καπιταλιστικούς κολοσσούς, τα κοράκια των εταιριών real estate και βέβαια τους πολιτικούς διαχειριστές που καρπώνονται την πολιτική υπεραξία του εκσυγχρονισμού.

Όμως και η πόλη, όπως και κάθε φυλακή, έχει και τους δεσμοφύλακές της. Η άλλη πλευρά της αστικής ανάπτυξης είναι ο απόλυτος έλεγχος και η καταστολή. Νέες φυλακές και αντίστοιχα “ευαγή ιδρύματα” ξεπετάγονται σα μανιτάρια. Μπάτσοι με υπερσύγχρονο εξοπλισμό, κάμερες σε κάθε γωνιά, σεκιουριτάδες και διάφορα συστήματα ελέγχου φροντίζουν για την τήρηση της τάξης και την επιβολή του νόμου και του κοινωνικού κομφορμισμού. Ταυτόχρονα, τον ίδιο ρόλο αναλαμβάνουν, συνειδητά ή μη, ρουφιάνοι καλοθελητές νοικοκυραίοι. Σε μας δεν περνάει απαρατήρητο ότι οι εταιρείες security εξελίσσονται σε σημαντικό αρωγό της ιδεολογίας της ασφάλειας, αναλαμβάνοντας όλο και μεγαλύτερα κομμάτια του νέου χάρτη επιτήρησης των αστικών κέντρων.

Η σύχρονη επιτήρηση, πρόληψη και καταστολή είναι σφιχτά δεμένη με την επιστημονική και τεχνολογική έρευνα και ανάπτυξη. Είναι η τεχνολογία που καλείται να συμπληρώσει τα κενά, να δημιουργήσει νέες προοπτικές καπιταλιστικού κέρδους και συσσώρευσης εξουσίας αλλά και να εφοδιάσει με τα απαραίτητα όπλα την εξουσία, ώστε εκείνη να αφανίσει τους εχθρούς της. Σήμερα, δε νοείται αναρχικός αγώνας ξεκομμένος από την πόλεμο ενάντια στον τεχνο-επιστημονικό Λεβιάθαν. Αυτό δεν είναι απλά μια θεωρητική θέση, είναι μια αναγκαιότητα της εποχής μας. Τα drones και τα ρομπότ-μπάτσοι που ήδη δοκιμάζονται και σύντομα θα αστυνομεύουν τις μητροπόλεις δεν είναι πια εικόνα σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας ούτε αποκυήματα της φαντασίας οπισθοδρομικών που θέλουν “να γυρίσουμε στις σπηλιές”. Όποιος αγνοεί την πραγματικότητα, πολύ σύντομα θα βρεθεί αντιμέτωπος μαζί της και τότε ο “αναρχικός αγώνας” των κινημάτων κοινωνικής ανυπακοής και του ακτιβίστικου πασιφισμού θα είναι μονόδρομος.

Εμείς αρνούμαστε να δεχτούμε αυτήν την πραγματικότητα αμέτοχοι. Αρνούμαστε να περνάμε τις ημέρες μας ανάμεσα σε τσιμεντένιους τοίχους, εισπνέοντας και καταναλώνοντας τα σκατά του πολιτισμού, να υπομένουμε το συνεχή θόρυβο των αεικίνητων μηχανών του κοινωνικού εργοστασίου, στοιβαγμένοι κατά εκατομμύρια σαν τα ποντίκια, σε ένα περιβάλλον πλαστικής αισθητικής, γνωρίζοντας τον άγριο κόσμο και τα πλάσματά του μόνο μέσα από βιβλία και οθόνες. Αρνούμαστε την καταγραφή και τον έλεγχο κάθε στιγμής της ζωής μας, τον γαμημένο μπάτσο και σεκιουριτά κάθε είδους πάνω από τα κεφάλια μας. Αρνούμαστε να παίξουμε το ρόλο του υπάκουου πολίτη, χαμένοι μέσα στις άνευρες και αναίσθητες μάζες. Αρνούμαστε να περιμένουμε να πεθάνουμε ήσυχα στο κλουβί μας. Η συνείδησή μας, τα συναισθήματά μας, η εσωτερική μας αγριότητα μας καλούν και εμείς απαντάμε περνώντας στην επίθεση τώρα. Όχι όταν ξεσηκωθεί ο λαός, όχι όταν ωριμάσουν οι συνθήκες και σίγουρα όχι επειδή κάποιοι “σύντροφοι” κατέλαβαν την κρατική εξουσία. Η ζωή είναι τώρα και ο πόλεμος μαίνεται.

Έτσι και μεις, χαρίσαμε στη φωτιά της μηδενιστικής εξέγερσης τα παρακάτω αστικά σκουπίδια:

– Ξημερώματα Τρίτης, 17/02 έναν εκσκαφέα στην οδό Διδότου στα Εξάρχεια.

Υπάρχουν ακόμα δύο λόγοι, για τους οποίους επιλέξαμε αυτό το στόχο. Ο πρώτος ήταν η επίθεση σε ένα χώρο που μέχρι πρόσφατα ήταν δυσπρόσιτος λόγω της παρουσίας της κλούβας των ΜΑΤ για την φύλαξη των παρακείμενων γραφείων του ΠΑΣΟΚ. Θεωρούμε πως οι αναρχικοί παραμένουν σταθερά εχθρικοί σε κάθε διαχειριστή του κρατικού μηχανισμού αλλά ταυτόχρονα πρέπει να εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες που γεννούν οι πολιτικές διεργασίες του ενδοσυστημικού εξουσιαστικού ανταγωνισμού στο μητροπολιτικό πεδίο. Με λίγα λόγια, αν η αλλαγή για οποιονδήποτε λόγο του σχεδιασμού αστυνόμευσης της πόλης, εξυπηρετεί τους σκοπούς μας, την εκμεταλλευόμαστε. Ό δεύτερος λόγος είναι το γεγονός πως θέλαμε να τοποθετηθούμε με λόγο και με πράξη, στον “διάλογο” που άνοιξε μετά τον πρόσφατο εμπρησμό ενός περιπολικού στα Εξάρχεια. Για εμάς τα πράγματα είναι πολύ απλά και η ουσία δεν έχει να κάνει με την ταυτότητα των δραστών αλλά με τις αντιδράσεις που ακολούθησαν. Η ρητορεία περί “ιστορικής γειτονιάς”, “ζώνης ελευθερίας” κλπ. μπορεί να σημαίνει για τους αναρχικούς δύο μόνο, εκ διαμέτρου αντίθετα, πράγματα. Ή ότι υπάρχει πραγματικά στο κέντρο της πόλης ένας χώρος που με τη χρόνια δράση τους έχουν κερδίσει οι αναρχικοί μαχόμενοι ενάντια στο καθεστώς και άρα οφείλουν να τον χρησιμοποιήσουν για την όξυνση του αναρχικού πολέμου ή ότι πρόκειται για μια επαναστατική φούσκα που εξυπηρετεί προσωπικές φιλοδοξίες και κινηματικά φαντασιακά “επαναστατημένων γειτόνων” και προσφέρει το χώρο για την ανάπτυξη ενός “ανατρεπτικού” lifestyle, βουτηγμένου στη ναρκοκουλτούρα και την κατανάλωση εναλλακτικών προϊόντων και υπηρεσιών στα μαγαζιά και τα κοινωνικά κέντρα της περιοχής. Ο καθένας και η καθεμία μπορεί να διαλέξει ελεύθερα ποιο από τα δύο του ταιριάζει.

– Ξημερώματα Κυριακής, 22/02 δύο οχήματα της εταιρείας security ALTRONIC Ε.Π.Ε., στην οδό Κωνσταντίνου Σχινά, στο Γκύζη, η οποία στο παρελθόν είχε υπογράψει συμβάσεις έργου μικρής κλίμακας με το ελληνικό δημόσιο.

– Ξημερώματα Παρασκευής, 06/03 τρεις εκσκαφείς σε παράδρομο της λεωφόρου Μιχαλακοπούλου στα Ιλίσια, διαταράσσοντας την κανονικότητα των κωλόμπαρων της περιοχής που όλως τυχαίως συνυπάρχουν με πολυτελή ξενοδοχεία, δημιουργώντας ένα γεωγραφικό τρίγωνο πληρωμένου έρωτα και εκμετάλλευσης.

Θέλουμε τέλος να αναφερθούμε στον αγώνα που ξεκίνησαν οι αναρχικοί αιχμάλωτοι με μαζικές απεργίες πείνας. Τα αιτήματά τους αφορούν όλους μας και πρέπει να σταθούμε δίπλα τους. Ακόμα, στηρίζουμε τους συντρόφους της ΣΠΦ που βρίσκονται σε απεργία πείνας με αίτημα την άμεση αποφυλάκιση των συγγενών τους που προφυλακίστηκαν ως μέλη της οργάνωσης, καθ’υπόδειξην των καριόληδων της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας. Να συγχαρούμε το ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ., τους κινηματικούς του σφουγγοκωλάριους και τους αναρχικούς που τον ψήφισαν. Τέτοιο θεάρεστο κατασταλτικό έργο ούτε η “επάρατη Δεξιά”… Μια θερμή αγκαλιά σε όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που βρίσκονται στα κρατικά μπουντρούμια σε όλο τον κόσμο και καλή τύχη σε όλους τους φυγάδες.

Οι εχθροπραξίες θα συνεχιστούν…

Για την πολύμορφη αναρχική δράση!

Για την ατομική εξέγερση!

Για να χορέψουμε πάνω στα φλεγόμενα συντρίμμια αυτού του κόσμου!

Νομάδες απ’την αντίπερα όχθη