Κείμενο Αντώνη Σταμπούλου για την επερχόμενη δίκη του Ε.Α. στις 16/10/2015

Στις 16/10/2015 καλούμαι να δικαστώ με κατηγορητήριο που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τις βασικές κατηγορίες της ένταξης στην επαναστατική οργάνωση Ε.Α. και την βομβιστική επίθεση της Τ.Τ.Ε. στις 10/04/2014.

Οι πράξεις για τις οποίες κατηγορούμαι και είμαι προφυλακισμένος απο την 1/10/2014 αποτελούν κατηγορίες ενάντια σε πρακτικές που κινούνται στα πλαίσια του πολύμορφου ανατρεπτικού αγώνα· αφορούν στιγμές αντεπίθεσης των από τα κάτω και, παράλληλα, ως κατηγορητήριο αποτελούν στιγμή επίθεσης των από τα πάνω, μέσα στο ίδιο πλαίσιο του ταξικού πολέμου. Επομένως, χώρια από το αν ευσταθούν οι κατηγορίες που μου αποδίδονται τις οποίες και αμφισβητώ στο σύνολό τους πολιτικά και δικονομικά, αυτή η δίκη θα είναι ακόμα μία πολιτική δίκη. Η δικαιοσύνη που θα τη φέρει εις πέρας δεν μπορεί να αναγνωριστεί ως τέτοια, καθώς αφενός υπηρετεί τα συμφέροντα των ισχυρών και αφετέρου είναι μια κερδοφόρος επιχείρηση που ωφελεί σημαντικό τμήμα κρατικοδίαιτου παρασιτικού πληθυσμού εις βάρος χιλιάδων φυλακισμένων και διωκόμενων. Όσο πιο ολοκληρωτικό γίνεται το σύστημα τόσο πιο απαραίτητος του είναι ο μηχανισμός αυτός, του οποίου οι δίκες είναι το κυριλέ του στάδιο, μια ανάπαυλα κύρους, ανάμεσα στη βία των μπάτσων και την αθλιότητα των φυλακών.

Σε λίγες ημέρες θα στηθεί ένα τέτοιο θέατρο που φιλοδοξεί να επιβάλει με το κύρος της νομιμότητας το δίκιο της κυριαρχίας. Σε αυτό καλούμαστε να απαντήσουμε συλλογικά και συνολικά μετατρέποντάς το σε αφορμή για αντεπίθεση, σε ακόμα μία στιγμή ανταρσίας που να στέκει ισάξια και ισότιμα δίπλα στις καθημερινές αρνήσεις ενάντια στην εξουσία. Σε μία εξουσία που μέσα απο τις πολιτικές της, μνημονιακές ή μή, σταδιακά εντείνει την εξαθλίωση της κοινωνίας και διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες. Το διακύβευμα της αναρχίας, όντας πιο επίκαιρο απο ποτέ, είναι να ωθήσει σε μια επαναστατική κατεύθυνση κάθε κοινωνικό σύνολο που αγωνίζεται ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό και να ξεσηκώσει όσα λόγω φόβου ή παραίτησης παραμένουν αδρανή. Αυτός είναι ο λόγος που δίνει νόημα στην υπαρξη των δομών μας, είτε αυτές αφορούν σωματεία βάσης, στέκια, συνεργατικές, ταμεία, συνελεύσεις γειτονιών, δομές υγείας, αυτομόρφωσης, αντάρτικους σχηματισμούς και τόσα άλλα που συνθέτουν το ψηφιδωτό του πολύμορφου δυνάμει επαναστατικού κινήματος. Ο βαθύτερος στόχος κάθε αντιεξουσιαστικής πράξης που στοχεύει στην άμεση ικανοποίηση των αναγκών μας, από ένα πιάτο φαί, ένα πολιτισμικό δρώμενο, το μπλοκάρισμα κάποιου νόμου, την καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας, την διατήρηση της βιοποικιλότητας, την αποτροπή ενός εγκλήματος ενάντια στη φύση, και πόσα άλλα ακόμη, είναι να προετοιμάσει το έδαφος ώστε μια κεντρική μάχη με το υπάρχον να έχει την καλύτερη δυνατή έκβαση. Γιατί κανείς δεν αμφιβάλλει, ειδικά στις μέρες μας ότι όλες οι κατακτήσεις, που ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να πετύχουν, βρίσκουν ανυπέρβλητα όρια στα στενά πλαίσια του κράτους και του καπιταλισμού. Όρια που σήμερα ειδικά γίνονται τόσο στενά που θέτουν σε πρακτική αμφισβήτηση ακόμα και τις κατακτήσεις της προηγούμενης ημέρας. Γι’ αυτό και η επανάσταση είναι απαραίτητο άλμα προς μια ζωή απελευθερωμένη από τις υπάρχουσες κοινωνικές σχέσεις.

Αυτή η δίκη θα είναι ακόμα μια μάχη για την υπεράσπιση του κόσμου μας. Και σε αυτήν έχουμε το πλεονέκτημα της ηθικής υπεροχής. Οι δημόσιοι υπάλληλοι που μας κρίνουν στις δίκες αν κι έχουν την εξουσία να φυλακίζουν τα σώματά μας, έχουν απολέσει οι ίδιοι κάθε στοιχείο δίκαιου κι ελευθερίας, ως στυλοβάτες ενός βάρβαρου συστήματος. Η μεγάλη διαφορά μας με αυτούς τους ανθρώπους είναι ότι εμείς ακόμη και μέσα από τις φυλακές παραμένουμε ελεύθεροι, αυτοί όπου και να είναι παραμένουν δούλοι.

Οι λογικές ενοχής και αθωότητας βρίσκονται μακριά από εμάς. Ως αναρχικοί σε καμιά περίπτωση δεν είμαστε αθώοι για ένα σύστημα άδικο από την κορυφή ως τα νύχια αλλά ούτε και ένοχοι με βάση νόμους και αξίες ξένες προς εμάς. Επιλέγω να παρευρεθώ στη δίκη καθώς η απουσία μου, παρ’ ότι θα ήταν συνεπής πράξη στα πλαίσια της μή νομιμοποίησης του συστήματος δικαιοσύνης, θα άνοιγε παράλληλα το δρόμο για την απρόσκοπτη συνέχιση της αιχμαλωσίας μου. Δεν θα αναγνωρίσω τον ρόλο του κριτή που διεκδικούν οι δικαστές και δεν θα κάνω δηλώσεις καταδίκης ή διαχωρισμού των επαναστατικών πρακτικών με γνώμονα την νόμιμη ή παράνομη μορφή τους.

Το πολιτικό βάρος αυτής της υπόθεσης είναι στους ώμους όλων των αγωνιζομένων και η αλληλεγγύη, εφόσον κινείται με βάση πολιτικά και όχι προσωπικά κριτήρια και δεν ξεχωρίζει αθώους και ένοχους, είναι το όπλο μας.

Αντώνης Σταμπούλος