Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΙΚΗ
Το βράδυ της Πέμπτης (20/11) μια ομάδα συντρόφων από Λευκωσία τοποθετήσαμε πανό σε κεντρικό σημείο της πόλης (Πλατεία Φανερωμένης) ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στους αιχμάλωτους του ελληνικού κράτους, απεργούς πείνας Ν. Ρωμανό, Η. Κωστάρη και Γ. Μιχαηλίδη.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΚΕΛΙΑ/ΚΛΟΥΒΙΑ
Ξημερωματα τεταρτης (19/11) επισκεφθηκαμε τα γραφεια της τοπικης οργανωσης νεας δημοκρατιας στους αμπελοκηπους -μεταξυ γαδα και ατ. αμπελοκηπων- ωστε να “ακουστει” σε ολη την περιοχη οτι ειμαστε αλληλεγγυοι με τους απεργους πεινας νικο ρωμανο και ηρακλη κωσταρη στο αιτημα τους για τις εκπαιδευτικες αδειες που δικαιουνται και δεν τους χορηγει το δικαστικο συμβουλιο της φυλακης κορυδαλλου και ενας δικαστικος υπαλληλισκος που ακουει στο ονομα νικοπουλος.
την αλληλεγγυη μας και στον απεργο πεινας γιαννη μιχαηλιδη (οπου πραγματοποιει απεργεια πεινας σε ενδειξη αλληλεγγυης στους 2 απεργους πεινας) καθως και σε ολους τους αναρχικους πολιτικους αντιπαλους του καθεστωτος που βρισκονται φυλακισμενοι.
…και οπως λετε και εσεις… Δυναμη!
Μεταγραφή τηλεφωνικής ενημέρωσης από μετανάστες που ζουν φυλακισμένοι στην Αμυγδαλέζα κάτω από άθλιες συνθήκες (η επικοινωνία έγινε με μετανάστες που βρισκόντουσαν στην Ηγουμενίτσα πριν 3 χρόνια και διώχτηκαν με τη βία μέσω των ματ κάτω από πολιτικές εντολές, και με μετανάστες που βρίσκονται στην Αμυγδαλέζα και έχουν συλληφθεί σε άλλα σημεία, οι περισσότεροι στην Αθήνα):
– Από 18 μήνες που ήταν η κράτησή μας έχει γίνει 26. Αν κάναμε εμπόριο ναρκωτικών, φόνους, το κράτος βάζει τους ανθρώπους αυτούς φυλακή. Εμάς γιατί μας βάζουν 26 μήνες φυλακή σαν δήθεν κράτηση. Με ποιο δικαίωμα αφού δεν διωκόμαστε για κάτι και δεν έχουμε κάνει κάτι.
– Στην Αμυγδαλέζα βρισκόμαστε 3000 άνθρωποι φυλακισμένοι άδικα.
– 1000 άτομα βρισκόμαστε σε απεργία πείνας.
– Στις 19-11-2014 είκοσι άτομα μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο με σοβαρά προβλήματα λόγω της απεργίας πείνας.
– Όταν ζητάμε γιατρό για πρόβλημα υγείας τον βλέπουμε μετά από 1 μήνα.
– Όταν υπάρχει πρόβλημα υγείας ο γιατρός μας ρωτάει αν έχουμε χρήματα ή αν κάποιος μπορεί να μας στείλει για να αγοράσουμε τα φάρμακα που χρειάζονται. Με άλλον τρόπο φάρμακα δεν βρίσκονται. Τα μόνα φάρμακα που μας δίνουν είναι ντεπόν.
– Στις 19-11-14 ήρθαν κανάλια λόγω της απεργίας πείνας να επισκεφτούν το κέντρο κράτησης και διώχτηκαν από την αστυνομία.
– Οι αστυνομικοί μας βρίζουν, μας φτύνουν, μας χτυπάν συνεχώς.
– Οι αστυνομικοί μας απειλούν να σταματήσουμε την απεργία πείνας.
– Όταν δεν πιάνουν οι απειλές τους, ανώτεροί τους μας υπόσχονται πως αν σταματήσουμε την απεργία πείνας θα αφήσουν άτομα από μας ελεύθερα σαν ανταμοιβή. Μιλάμε φυσικά για 5 με 10 άτομα το πολύ ώστε να σπείρουν τη διχόνοια μεταξύ μας.
– Πριν 6 μέρες δύο άτομα έχασαν τη ζωή τους. Ο ένας από το Μπαγκλαντές και ο άλλος από το Πακιστάν. Ο άνθρωπος από το Πακιστάν ζητούσε γιατρό για ένα μήνα. Αφού τον πήραν μας ενημέρωσαν ότι πέθανε από πρόβλημα υγείας. Πιστεύουμε ότι πέθανε από ξυλοδαρμό της αστυνομίας κατά τη μεταφορά του.
– Το φαγητό που μας δίνουν δεν το τρώνε ούτε πεινασμένα σκυλιά. Είναι άθλιο.
– Όταν βρέχει η βροχή στάζει μέσα στις τρώγλες που ζούμε.
– Η βρώμα είναι αφόρητη.
– Υπάρχουν πολλά άτομα από εμάς που μας συνέλαβαν αστυνομικοί, και ενώ είχαμε κόκκινη κάρτα, μας ’σκισαν τα χαρτιά και μας έκλεισαν εδώ, στο κολαστήριο της Αμυγδαλέζας.
Είμαστε άνθρωποι και όχι ζώα. Αν και ούτε τα ζώα δεν έχει το δικαίωμα να εκμεταλλεύεται έτσι ο άνθρωπος.
Δεν έχουμε άλλη επιλογή από την απεργία πείνας ακόμα και αν χρειαστεί να θαφτούμε ζωντανοί στην Αμυγδαλέζα. Για ποια δημοκρατία μιλάτε.
Ζητάμε την αλληλεγγύη και την πληροφόρηση για το τι συμβαίνει εδώ.
Απεργοί πείνας από Αμυγδαλέζα
Πανό αλληλεγγύης αναρτήθηκε το Σάββατο 15/11 στη γέφυρα Κηφισού για τον Νίκο Ρωμανό, απεργό πείνας από 10/11 διεκδικώντας την χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών που δικαιούται.
ΟΤΑΝ ΘΑ ΠΕΣΕΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΜΠΑΤΣΟΣ
ΚΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΥΛΑΚΗ
ΤΟΤΕ ΙΣΩΣ ΝΑ ‘ΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ (Α)
(Εκδίκηση του τίποτα)
ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ ΜΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ
Ο Αναρχικός Νίκος Ρωμανός είναι ένας από εμάς. Είναι από αυτούς όπως και εμείς που εξεγερθήκαμε ενάντια στην εξουσία, ενάντια στο νόμο και στη τάξη που θέλει τους ανθρώπους ραγιάδες, υπηκόους και υποταγμένους, είναι από αυτούς που γνωρίσαν τι σημαίνει “νόμος και τάξη” με τη δολοφονία του φίλου του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τα σκυλιά του κράτους Κορκωνέα και Σαραλιώτη.
Ο σύντροφος Ρωμανός δεν είναι από αυτούς που κατάσχουν τα σπίτια και τη περιουσία του λαού όπως κάνει η τράπεζα που απαλλοτρίωσε και για την οποία καταδικάστηκε. Δεν έβγαλε αυτός τους νόμους που βγάζουν οι καθώς πρέπει πολιτικοί εθνοπατέρες που ληστεύουν και δολοφονούν το λαό και τους εργαζόμενους για να γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι. Δεν έκλεψε το μισθό και τη σύνταξη κανενός φτωχού βιοπαλαιστή όπως κάνουνε με νόμους οι πολυεθνικές, οι τραπεζίτες οι μεγαλοεπιχειρηματίες και οι υπηρέτες τους, οι κυβερνήσεις και οι βουλευτές. Δεν έβγαλε τους νόμους που στερούν τη μπουκιά από το στόμα των φτωχών, τους νόμους που δολοφονούν και αυτοκτονούν χιλιάδες ανθρώπους, που τους αναγκάζουν να τρώνε από τα σκουπίδια και να κοιμούνται στους δρόμους. Ο σύντροφος Ρωμανός είναι από αυτούς που αντιμετωπίζουν με αξιοπρέπεια τα χτυπήματα που δέχονται από τους δούλους τους κράτους και των πλούσιων που πληρώνονται με επτακόσια ευρώ τον μήνα για την άθλια δουλειά τους.
Από τη Δευτέρα 10 Νοέμβρη, ο σύντροφος έχει ξεκινήσει απεργία πείνας διεκδικώντας το δικαίωμα να κάνει χρήση των εκπαιδευτικών αδειών. Ο Νίκος Ρωμανός όπως και ο Ηρακλής Κωστάρης που κάνει απεργία πείνας για τον ίδιο λόγω είναι από τους δεκάδες πολίτικους κρατούμενους και φυλακισμένους αγωνιστές που βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε ελληνικές φυλακές σε μια εποχή που η πολίτικη της κοινωνικής γενοκτονίας που επιβάλουν το κεφάλαιο και το κράτος με αφορμή την οικονομική κρίση συναρτάτε και με τη σκλήρυνση της καταστολής γενικότερα άλλα και ειδικά απέναντι στους κρατούμενους αγωνιστές πολλοί εκ των όποιον είναι μέλη ενόπλων επαναστατικών οργανώσεων ή κατηγορούνται για ένοπλο αγώνα. Η νομοθέτηση για τις φυλακές τύπου Γ με τις ειδικές συνθήκες κράτησης που προορίζονται πρωτίστως για τους πολιτικούς κρατούμενους και φυλακισμένους αγωνιστές εντάσσεται μέσα σε αυτά τα πλαίσια. Κάθε φυλακισμένος σύντροφος είναι ένας από εμάς, για αυτό και αν θεωρούμε ότι μας ενώνει ο αγώνας για Ελευθερία, ο αγώνας για την Κοινωνική Απελευθέρωση από το ζυγό του κεφαλαίου και του κράτους, τότε η διεκδίκηση του ενός είναι και διεκδίκηση όλων.
Νίκος Μαζιώτης, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα
φυλακές Διαβατών
Τα ξημερώματα της Δευτέρας 17/11 πυρπολήσαμε όχημα της StarGuard security στην οδό Αναγεννήσεως, στην Μεταμόρφωση, ως μια ελάχιστη κίνηση αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας Νίκο Ρωμανό, Ηρακλή Κωστάρη και Γιάννη Μιχαηλίδη.
Δύναμη σε όσους δεν είναι από αυτόν τον κόσμο.
Ο πόλεμος συνεχίζεται.
Εμπρηστές τύπου Ν
Στις 10 Νοεμβρίου, ο σύντροφος Νίκος Ρωμανός ξεκίνησε απεργία πείνας, με σκοπό να αναγκάσει το Συμβούλιο της Φυλακής να του δώσει τις εκπαιδευτικές άδειες που δικαιούται.
Οι ανθρωποφύλακες, οι εισαγγελείς, οι κοινωνικοί λειτουργοί, οι ψυχολόγοι και οι διευθυντές, οι οποίοι εκπροσωπούν τους κατασταλτικούς μηχανισμούς εντός της φυλακής, προβαίνουν σε μεθοδεύσεις, που αν μείνουν αναπάντητες από μεριάς μας, ανοίγουν το δρόμο για ακόμα χειρότερες σε βάρος μας καταστάσεις. Πρόσφατα παραδείγματα η απαγόρευση επικοινωνίας στο σύντροφο Νίκο Μαζιώτη και όλης της πτέρυγας στην οποία κρατείται και οι εκδικητικές μεταγωγές που ακολούθησαν, οι συνεχείς προσπάθειες παρεμπόδισης της επικοινωνίας μεταξύ συντρόφων, όπως στη φυλακή Λάρισας μεταξύ των συντρόφων Αντώνη Σταμπούλο και Σπύρου Στρατούλη, η εκδικητική μεταχείριση του πολυτραυματία αγωνιστή Σάββα Ξηρού και η αναστολή εκπαιδευτικών αδειών του Ηρακλή Κωστάρη, ο οποίος βρίσκεται σε απεργία πείνας. Μην ξεχνάμε άλλωστε και την τακτική κράτησης πέραν του δεκαοκτάμηνου που εφαρμόζουν τελευταία οι κρατικοί υπάλληλοι, κατά παράβαση του νόμου που εκπροσωπούν.
Το πρόσφατο παράδειγμα του Κώστα Σακκά που απαίτησε και κέρδισε την απελευθέρωσή του, μετά τη νικηφόρα απεργία πείνας, δείχνει πως μόνο οι αγώνες μπορούν να μας εγγυηθούν την ελευθερία μας.
Υπεύθυνοι λοιπόν, για όλες αυτές και κάθε άλλη μεθόδευση εναντίον μας, δεν είναι μόνο οι πολιτικοί προϊστάμενοι, αλλά και όσοι υπακούουν πειθήνια τις εντολές τους· οι ειδικοί εφέτες ανακριτές και όσοι απαρτίζουν τα συμβούλια των φυλακών που σχεδόν πάντα επιρρίπτουν άτυπα τις ευθύνες των αποφάσεων τους σε άνωθεν εντολές.
Εμείς, από μεριά μας, θεωρούμε ότι οι ίδιοι είναι οι υπεύθυνοι των αποφάσεων που παίρνουν και φυσικά για τις τυχόν επιπτώσεις στην υγεία του εκάστοτε κρατούμενου, εν προκειμένω, στην υγεία του συντρόφου Νίκου Ρωμανού. Το γεγονός ότι υπακούουν σε άνωθεν εντολές-πιέσεις δεν τους καθιστά σε καμία περίπτωση αθώους. Άλλωστε, ας μην παραβλέπουμε το γεγονός ότι και χωρίς άνωθεν πιέσεις, τα συμβούλια των φυλακών απορρίπτουν κατά κόρον αιτήματα και άδειες μεταξύ πολλών άλλων. Μόνος λόγος η ευθυνοφοβία των μελών τους απέναντι στους προϊστάμενους τους και η ανεδαφική βεβαιότητα τους όσον αφορά την απουσία ευθύνης τους απέναντι στους ανθρώπους που βλάπτουν με τις αποφάσεις τους.
Καλούμε σε εγρήγορση τους συντρόφους εκτός των τειχών για την άσκηση, όσο το δυνατό, μεγαλύτερης πίεσης για τη δικαίωση του συντρόφου Νίκου Ρωμανού, πριν τεθεί σε κίνδυνο η ζωή του.
Όπως έχει αναφέρει ο απεργός πείνας, Νίκος Ρωμανός, υπεύθυνοι για κάθε ημέρα απεργίας πείνας, αλλά και για ό,τι συμβεί από εδώ και εμπρός είναι το συμβούλιο της φυλακής Κορυδαλλού, αποτελούμενο από τον εισαγγελέα Νικόλαο Ποιμενίδη, τη διευθύντρια Χαραλαμπία Κουτσομιχάλη και την κοινωνική λειτουργό της φυλακής.
Και μία “λεπτομέρεια” για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι σχετικά με το ποιόν της Χαραλαμπίας Κουτσομιχάλη. 31-12-2001, γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού, βράδυ, παραμονή πρωτοχρονιάς, μετά τη βραδινή κατάκλιση και συγκεκριμένα στη 1 η ώρα τα ξημερώματα, μεταφέρεται ολόκληρος θάλαμος της Α’ πτέρυγας στο νοσοκομείο, όπου και διαπιστώνεται ο θάνατος τριών γυναικών, ενώ άλλες τρεις παραμένουν νοσηλευόμενες στην εντατική σε κρίσιμη κατάσταση ύστερα από χρήση ναρκωτικών. Διευθύντρια και άμεση υπεύθυνη η Χαραλαμπία Κουτσομιχάλη. Αποτέλεσμα, μόλις τρεις μήνες διαθεσιμότητας και έπειτα επέστρεψε κανονικά στα καθήκοντα της.
18-3-2009 η αγωνίστρια Κατερίνα Γκουλιώνη, γνωστή για τη δυναμική της παρουσία στις φυλακές και τους αγώνες στους οποίους πρωτοστάτησε για την κατάργηση του κολπικού ελέγχου και την αξιοπρέπεια των κρατουμένων στις γυναικείες φυλακές βρίσκεται, κατά τη διάρκεια της μεταγωγής της από τη Θήβα στην Νεάπολη Κρήτης, νεκρή. Διευθύντρια και πάλι η Χαραλαμπία Κουτσομιχάλη. Αυτή τη φορά δεν τέθηκε ούτε καν σε διαθεσιμότητα, αλλά συνέχισε απρόσκοπτα το “δημιουργικό“ της έργο στις φυλακές.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΑΣ, ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ
ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΣΑΣ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ
ΔΕ ΘΑ ΠΑΖΑΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΝΕΝΟΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥ ‘Η ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗΣ
ΚΑΘΕ ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΥΓΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗΣ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΘΕΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΟΠΛΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΕΚΔΙΚΗΘΟΥΜΕ
ΔΙΚΤΥΟ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ
Η πορεία ξεκίνησε από την πλατεία δημαρχείου. Η συμμετοχή του κόσμου ήταν γύρω στα 150 άτομα. Τα οργανωμένα μπλοκ ήταν δύο, ένα το μαθητικό με αρκετά μεγάλη συμμετοχή και ένα το αναρχικό-αντιεξουσιαστικό που αριθμούσε 30-35 άτομα και προσκόλλησε πίσω από το μαθητικό μπλοκ που είχε ως συνέπεια αρκετοί μαθητές να ακολουθήσουν τη συνθηματολογία αυτού του μπλοκ. Μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα και πετάχτηκαν τρικάκια για τον Ν. Ρωμανό καθώς και για τις υψίστης.
Οι μπάτσοι για άλλη μια φορά κράτησαν απόσταση ασφαλείας από την πορεία καθώς όπως αμφότεροι γνωρίζουμε, δεν το έχουν στη συγκεκριμένη πόλη..Φυσικά δεν παραλείπουν να μας υπενθυμίζουν το πόσο ρουφιάνοι είναι και πόσο τους καίει το αντιεξουσιαστικό κίνημα της πόλης, με τις παράνομες και ανυπόστατες διώξεις σε συντρόφους καθώς και με θρασύδειλες συκοφαντίες σε εργασιακούς χώρους συντρόφων. Φυσικά το μόνο που καταφέρνουν είναι το αίσθημα της αλληλεγγύης να μεγαλώνει μεταξύ μας και προφανώς τίποτα από όλα αυτά δεν θα μείνει αναπάντητο.
Στη δυσμενή συνθήκη της φυλάκισης, όπου η καθημερινότητα συνοψίζεται στη λέξη υποταγή, ελάχιστα μέσα μένουν για να παλέψεις. Εδώ που η προοπτική της ολικής απελευθέρωσης φαντάζει μακρινή, απέναντι στην καθολική παράδοση που σου προσφέρουν σαν μοναδική επιλογή, έρχονται στιγμές που κρίνεις ότι αξίζει να διαπραγματευτείς. Όσο ξένη και αν είναι για μας η διαπραγμάτευση με την εξουσία. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα διαπραγματευτούμε τα αναρχικά χαρακτηριστικά μας, δεν θα κάνουμε πίσω στην ακεραιότητα του λόγου μας, δεν θα πουλήσουμε τον αγώνα για τον οποίο είμαστε αιχμάλωτοι του κράτους.
Αξίζει λοιπόν ακόμα και η αυτοκαταστροφική επιλογή της απεργίας πείνας, που τσαλακώνει το ανθρωπιστικό προσωπείο του κράτους. Που συνιστά μια απειλή να ξεγυμνώσει τη φονική φύση του κράτους, απέναντι στους καλοταϊσμένους με αυταπάτες υπηκόους του. Τη φονική και τυραννική φύση της εξουσίας, όπως τη βιώνει κάθε έμβιο ον που υποφέρει και δολοφονείται, στα εργοστάσια, στις εμπόλεμες ζώνες, στα ναρκοθετημένα σύνορα, στα εκτροφεία, τα εργαστήρια και τα σφαγεία, στις φυλακές και τα ψυχιατρεία.
Και αξίζει για οποιοδήποτε αίτημα κρίνει ο κάθε απεργός πείνας ως κομβικό για τον εαυτό του, είτε αφορά τις συνθήκες διαβίωσης, την αξιοπρέπεια του, ή την ελευθερία του. Στην προκείμενη περίπτωση, που ο σύντροφος και αδελφός μου Νίκος Ρωμανός, έθεσε ως οδόφραγμα το σώμα του για να διεκδικήσει διόδους από την ασφυκτική συνθήκη του εγκλεισμού, αναζήτησα τρόπο να εκφράσω την αλληλεγγύη μου στην πράξη. Από τη θέση απ’ την οποία κι εγώ βρίσκομαι στην παρούσα συγκυρία, αποφάσισα να συμμετάσχω στην κυλιόμενη απεργία πείνας που αρχίζουμε οι σύντροφοι που συλληφθήκαμε μαζί μετά τη ληστεία στο Βελβεντό. Από σήμερα 17/11 ξεκινάω απεργία πείνας μέχρι την ικανοποίηση του αιτήματος.
Η επιλογή μας αυτή αποσκοπεί να συμβάλλει στην περαιτέρω δραστηριοποίηση των συντρόφων έξω, ώστε να πολλαπλασιαστούν και να οξυνθούν οι πολύμορφες δράσεις αλληλεγγύης, πράγμα που ανοίγει ένα ακόμα μέτωπο πολέμου με το κράτος, άρα και πεδίο συνειδητοποίησης νέων συντρόφων.
Οι δύσκολοι καιροί που διανύουμε είναι ένας λόγος παραπάνω να παλέψουμε πιο σκληρά και όχι να συμβιβαστούμε.
Επειδή το κράτος πάντα θα διαμορφώνει τους κοινωνικούς συσχετισμούς καθιστώντας την επιλογή της ατομικής ή συλλογικής εξέγερσης αντικείμενο σκληρής τιμωρίας, είναι καιρός να απεμπλακούμε από ηττοπαθείς “ρεαλισμούς” και “σταθμισμένες” αποφάσεις υποχώρησης που συνεχώς αφήνουν έδαφος στον εχθρό, αναβάλλοντας τη δράση για ένα μέλλον που η ίδια η αδράνεια κάνει αναπόφευκτα πιο δυσοίωνο.
Είναι αναγκαίο να υπερβούμε τους ίδιους μας τους εαυτούς και τις αγκυλωμένες αντιλήψεις που σέρνουμε μέσα μας.
Ας είναι αυτή η απεργία πείνας ένα έναυσμα.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ ΚΑΙ ΗΡΑΚΛΗ ΚΩΣΤΑΡΗ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ
Γιάννης Μιχαηλίδης
Την Τετάρτη 5/11 βρεθήκαμε στο χώρο του 11ου δημοτικού σχολείου Ευόσμου, γνωρίζοντας κάποιες ανακοινώσεις εκπαιδευτικών ενάντια στην προσπάθεια διείσδυσης της χρυσής αυγής στον ευαίσθητο χώρο της εκπαίδευσης, όπου και διεξάγονταν οι εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Όπως είχε γνωστοποιηθεί ένα μήνα πριν περίπου, το υπουργείο παιδείας είχε επιτρέψει τις υποψηφιότητες μελών της ΧΑ στην εκλογική διαδικασία παρ’ όλες τις αντιδράσεις των εκπαιδευτικών, νομιμοποιώντας έτσι τη εγκληματική δράση του φασιστικού μορφώματος. Με την είσοδο μας στον προαύλιο χώρο του σχολείου αντικρίσαμε ένα προπαγανδιστικό ταμπλό με υλικό του Εθνικιστικού Μετώπου εκπαιδευτικών (της παράταξης της ΧΑ). Όταν προσεγγίσαμε για να ενημερωθούμε για το λόγο της παρουσίας τους δεχτήκαμε την επίθεση από τα μέλη της ΧΑ, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει συμπλοκή. Αποχωρώντας, προσαχθήκαμε και οδηγηθήκαμε στο ΑΤ Εύοσμου όπου και κρατηθήκαμε για 3 ώρες πριν μεταχθούμε στην ΓΑΔΘ.
Στη ΓΑΔΘ κρατηθήκαμε επί 8 ώρες στο υπόγειο του κτιρίου χωρίς καμία ενημέρωση και καμία επικοινωνία με τους δικηγόρους μας. Στις 11μμ μας γνωστοποίησαν την σύλληψη μας για το επεισόδιο που έλαβε μέρος μετά από μία κωμικοτραγική διαδικασία αναγνώρισης από τα υποτιθέμενα θύματα μέλη της ΧΑ, αφού στην διαδικασία αναγνωρίστηκαν, πέρα από άτομα που δεν υπήρξαν στον χώρο του σχολείου και συνελήφθησαν λόγω ενδυματολογικής επιλογής, ακόμα και μπάτσοι που υποδύονταν τους προσαχθέντες χωρίς χειροπέδες. Φυσικά το τελευταίο δεν καταγράφηκε στην γραπτή αναφορά της αναγνώρισης και ο εισαγγελέας χωρίς ιατροδικαστικό πόρισμα μας παρέπεμψε στην αυτόφωρη διαδικασία με την κατηγορία των “από κοινού επικίνδυνων σωματικών βλαβών” ώστε η δίωξη μας να γίνει αυτεπάγγελτα. Παρά την μήνυση που υποβάλαμε σε μέλη της ΧΑ και ενώ έπρεπε να παραπεμφθούν με την διαδικασία του αυτόφωρου, αφέθηκαν ελεύθεροι με εισαγγελική παρέμβαση.
Αντιστεκόμαστε καθημερινά στην προσπάθεια διάχυσης της φασιστικής μισαλλοδοξίας, του ιστορικού ψεύδους της φυλετικής ανωτερότητας και του μίσους προς κάθε τι διαφορετικό μέσα στα σχολεία όπως και σε κάθε χώρο όπου η φασιστική προπαγάνδα δεν έχει καμία θέση. Η δράση και η παρουσία μας σε πολιτικούς και συνδικαλιστικούς χώρους προσπαθούμε να αποτελέσει ακόμα ένα ανάχωμα στον φασισμό, αυτόν που διαχέουν τα αφεντικά προκειμένου να οχυρώνουν την ύπαρξη τους στα πλαίσια του ταξικού ανταγωνισμού, να τρομοκρατούν τους αγωνιζόμενους και να δημιουργούν διαχωρισμούς ανάμεσά μας. Απέναντι στις μεθοδεύσεις τους, επιλέγουμε να δίνουμε αγώνες σε σχολεία, σχολές και στις γειτονιές από κοινού, εκεί όπου φασίστες και αφεντικά δεν έχουν θέση.
4 εκ των συλληφθέντων
(η δίκη των έξι συλληφθέντων πήρε αναβολή για 28/5/2015)