ΤΡΙΤΗ 2/12/14, 9.00, ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Λίγα λόγια για την υπόθεση…

Τα ξημερώματα της Δευτέρας 26 Νοέμβρη 2007 στη Θεσ/νίκη προσάγεται από ασφαλίτες ο αναρχικός Βαγγέλης Μποτζατζής ενώ βρισκόταν στο σπίτι της συντρόφου του. Οδηγείται στα κτήρια της ασφάλειας Θεσ/νίκης όπου κρατείται πολλές ώρες σε καθεστώς πλήρους απομόνωσης. Τις επόμενες μέρες τίθεται σε εφαρμογή μια επιχείρηση τρομοκράτησης του αναρχικού χώρου της Θεσ/νίκης, με προσαγωγές συντρόφων στη Γ.Α.Δ.Θ., εφόδους σε σπίτια για έρευνες, αποκλεισμός της ευρύτερης περιοχής της Άνω Πόλης με κλούβες των ματ και ασφαλίτες.

Την Τρίτη 27 Νοέμβρη ο Β. Μποτζατζής ενημερώνεται ότι κατηγορείται για 5 κακουργήματα και 3πλημμελήματα, ενώ ταυτόχρονα εκδίδονται εντάλματα σύλληψης για 3 ακόμη αναρχικούς συντρόφους. Ο Βαγγέλης αρνείται τις κατηγορίες και δηλώνει αναρχικός. Οι συντροφικές σχέσεις χαρακτηρίζονται «τρομοκρατική οργάνωση» και διώκονται με τον αντιτρομοκρατικό νόμο. Αυτή η «τρομοκρατική οργάνωση» που επινόησαν οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές κατηγορείται για εμπρηστικές επιθέσεις σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους, που χρονολογούνται από την άνοιξη του 2007.

Μέσα σε αυτό το κλίμα τρομοκράτησης, φόβου και απειλών, κυρίαρχη θέση συνεργάτη-ρουφιάνου αναλαμβάνουν οι εφημερίδες Μακεδονία, Έθνος και το κανάλι Mega δημοσιεύοντας φωτογραφίες των 3 συντρόφων, πρωτοφανές γεγονός για την περίοδο εκείνη. Οι «τρομοκράτες» κατασκευάζονται, η ρουφιανιά ενθαρρύνεται, οι μπάτσοι μιλάνε για μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες ενάντια στη «σύγχρονη τρομοκρατία».

Σε μια περίοδο που τις υποθέσεις αυτές διαχειρίζονταν η κρατική ασφάλεια, η επίδειξη αποτελεσμάτων αποτελούσε κάτι περισσότερο από κεντρική επιταγή. Άλλωστε, ο ρόλος της αστυνομίας σ’ αυτήν την πόλη γνωστός· χουντογλέντια, ζαρντινιέρες, «τρομοκράτες» με πράσινα σταράκια. Η παραγωγή έργου ως κεντρική γραμμή έρχεται να προστεθεί στις όποιες προσωπικές φιλοδοξίες του όποιου επιθεωρητή Clouseau.

Την ίδια στιγμή που ο αναρχικός χώρος είχε να επιδείξει πλούσια δράση, η εφαρμογή του τρομονόμου στην υπόθεση αυτή έρχεται να λειτουργήσει πιλοτικά, έναν χρόνο μόλις πριν την εξέγερση του Δεκέμβρη, προσπαθώντας να ανακόψει τη δυναμική που αναπτυσσόταν και να αφήσει μια κατασταλτική παρακαταθήκη σε σχέση με τις όποιες μελλοντικές αντιδράσεις. Το κύμα αλληλεγγύης, αδιαφορώντας για τις όποιες προσπάθειες εκφοβισμού και τρομοκράτησης, στήριξε ηθικά και πολιτικά τους συντρόφους, μέσα από έναν πολύμορφο αγώνα καταφέρνοντας να δημιουργήσει αναχώματα απέναντι στην καταστολή.

Επτά χρόνια μετά και ενώ έχουν μεσολαβήσει τόσα, από την εξέγερση του Δεκέμβρη, τις δυναμικές ενέργειες, τις μαζικές και συγκρουσιακές απεργίες, τις δεκάδες διώξεις – συλλήψεις – επικηρύξεις αγωνιστών, τα τρομοδικεία, την καταστολή ολόκληρων κοινοτήτων (Σκουριές), την εξαθλίωση, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις φυλακές υψίστης ασφαλείας, διεκδικούμε ακόμη το αυτονόητο, ή τίποτε λιγότερο από τα πάντα. Τις συντροφικές σχέσεις, την αλληλεγγύη, τις μαχητικές κοινότητες αγώνα, την αυτοοργάνωση, την αυτενέργεια. Τον αγώνα ενάντια σε κάθε μορφής εξουσία, μέχρι την ατομική και συλλογική απελευθέρωση.

Την Τρίτη 2 Δεκέμβρη θα εκδικαστεί σε Α’ Βαθμό η υπόθεση των 4 συντρόφων. Θα είμαστε όλοι εκεί.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Αλληλέγγυοι/ες στην υπόθεση των Μποτζατζή – Νικολάου – Συριανού – Χάλαζα

Μια υπόθεση ποινικοποίησης της αλληλεγγύης

Στις 5 Ιούλη του 2007 πραγματοποιήθηκε μια κατάληψη στον ραδιοφωνικό σταθμό «Σπορ fm», ως δράση αλληλεγγύης και αντιπληρoφόρησης για τους τότε φυλακισμένους Γιάννη Δημητράκη, Νίκο Κουνταρδά, Βασίλη Στεργίου, Μάριο Τσουραπά, Χρυσόστομο Κοντορεβυθάκη και Σ.Δ., και ιδιαίτερα εν όψη της δίκης του Γιάννη που ξεκινούσε την επόμενη μέρα.

Μετά την ολοκλήρωση της δράσης, δυνάμεις καταστολής (ασφαλίτες, ζητάδες, ΜΑΤ, κλπ.) επιτέθηκαν σε κόσμο μπροστά απ’τον σταθμό του ηλεκτρικού τραίνου της Καλλιθέας, σημείο απομακρυσμένο από τον ραδιοφωνικό σταθμό. Περικύκλωσαν και τελικά προσήγαγαν διάφορους ανθρώπους, οι οποίοι οδηγήθηκαν κατευθείαν στην Γ.Α.Δ.Α., αντί του τμήματος της Καλλιθέας το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά στο σημείο της προσαγωγής.

Ο τότε διευθυντής του σταθμού, προς απογοήτευση των αρχών, κατέθεσε ότι «…απώθησαν τον φύλακα χωρίς βία… ως εκπρόσωπος του σταθμού δεν επιθυμώ την υποβολή έγκλησης. Κατά τον χρόνο της παραμονής τους στο κτήριο δεν δημιούργησαν άλλου είδους προβλήματα, ούτε βιαιοπράγησαν κατά προσώπων και πραγμάτων. Δεν επιθυμώ την ποινική δίωξη.» Οπότε και δεν μπορούσαν να υποβληθούν οι σχετικές διώξεις περί διατάραξης κλπ.

Έπειτα εξετάστηκε το ενδεχόμενο εφαρμογής ενός ξεχασμένου χουντικού νόμου για την προτροπή άλλων σε παράνομη πράξη. Με βάση όμως το περιεχόμενο του ηχητικού υλικού, ούτε αυτό δεν τους έκατσε, οπότε και αναγκάστηκαν τελικά να τους αφήσουν ελεύθερους, χωρίς κατηγορίες.

Μόνο που σε μια δημοκρατία, το «ελεύθεροι» βρίσκεται πάντα εντός εισαγωγικών.

Κάποια στιγμή αργότερα, με αφορμή το γεγονός ότι κάποιοι από τους τότε προσαχθέντες διώκονταν πλέον από το κράτος για άλλες υποθέσεις, ξεσκονίστηκαν τα αρχεία και δημιουργήθηκε άλλη μια. Ασκήθηκε λοιπόν αυτεπάγγελτη δίωξη για «παράνομη βία» από την αντιεισαγγελέα Μαρία Αυγήτα. Η ημερομηνία έκδοσης ήταν 29-12-09, δηλαδή δυόμιση χρόνια αργότερα, και καλούσε 15 ανθρώπους σε δίκη στο μονομελές πλημ/δικείο στις 15 Απριλίου 2010, για μια υπόθεση ανύπαρκτη…

Η εξ αναβολής εκδίκαση της υπόθεσης άρχισε τελικά στις 14 Νοέμβρη 2014 και διεκόπη για τις 24 Νοέμβρη, στις 11.30 στο κτήριο 13, αίθουσα 2, Ευελπίδων. Λόγω «κινδύνου παραγραφής» καθ’ότι πλησιάζει η πάροδος της οχταετίας, η υπόθεση πρόκειται να εκδικαστεί.

Ακολουθεί ένα απόσπασμα από το κείμενο που ακούστηκε στην εν λόγω δράση, το οποίο μετά από απομαγνητοφώνηση της αστυνομίας αποτελεί μέρος της δικογραφίας:

«Το πάθος για τη λευτεριά, είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά…

Σήμερα καταλαμβάνουμε αυτόν τον εμπορικό σταθμό, σε ένδειξη αλληλεγγύης στους φυλακισμένους συντρόφους μας και για να δώσουμε αδιαμεσολάβητα το μήνυμα, ότι όσο εντείνεται η καταστολή, θα οξύνεται και ο κοινωνικός ταξικός πόλεμος. Λευτεριά στους …

Το πρόσωπο της καταστολής έχει σκληρύνει. Οι μάσκες της δημοκρατίας αρχίζουν να πέφτουν, φανερώνοντας τον ολοκληρωτισμό της. Το κράτος εξαπολύει συστηματική επίθεση ενάντια σε κάθε κοινωνικό κομμάτι που αντιστέκεται και βοηθούμενο από τον ιδεολογικό πόλεμο που έχουν κηρύξει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, διαστρεβλώνει την ουσία και ποινικοποιεί αντιστεκόμενους χώρους, με πρώτο τον αναρχικό – αντιεξουσιαστικό.

Σε αυτά τα πλαίσια συχνά γίνονται αναφορές στους βίαιους κουκουλοφόρους αναρχικούς που σπάνε, καίνε, λεηλατούνε, ενώ πολύ έντεχνα αποκρύπτεται η ολοκληρωτική ωμή βία που ασκείται από το κράτος και το κεφάλαιο σε όλους τους καταπιεζόμενους, σε κάθε επίπεδο της ζωής τους. Δεκαοχτάμηνες προφυλακίσεις αγωνιστών, συχνά χωρίς βάσιμα αποδεικτικά στοιχεία. Οι δολοφονίες και οι βασανισμοί στα κρατητήρια. Η αθλιότητα και η αυθαιρεσία που επικρατεί στα Ελληνικά σωφρονιστικά κολαστήρια. Η Αστυνομοκρατία στο κέντρο της Αθήνας και η τρομοκρατία που εξαπολύουν οι δυνάμεις καταστολής στην περιοχή των Εξαρχείων. Οι βίαιες εκκένωσης καταληψιών, από την Αντιτρομοκρατική και τα ΜΑΤ. Οι ξυλοδαρμοί και οι συλλήψεις διαδηλωτών, που συνοδεύονται απ’ τη ρίψη τόνων χημικών, αποτελούν κάποιες απ’ τις εκφάνσεις του σχεδίου που θέλουν να επιβάλουν οι εξουσιαστές. Αυτό της απόλυτης υποταγής και παραίτησης των πολλών και της σκληρής, παραδειγματικής τιμωρίας των ανυπότακτων. Ενός σχεδίου που με πρόσχημα την ασφάλεια, βρίσκει εύφορο έδαφος σε συντηρητικά κοινωνικά αντανακλαστικά διαχέοντας τον τρόμο, ενώ παράλληλα δημιουργεί και συντηρεί τις διάφορες ομάδες μυστικών ή φανερών, κρατικών ή παρακρατικών μπάτσων που χρησιμοποιούν τις ίδιες μεθόδους και πρακτικές, που υποτίθεται ότι καλούνται να πατάξουν.

Όμως η τρομοκρατία του κράτους, δε σταματάει εδώ. Το δικαστικό σωφρονιστικό σύστημα, προσπαθεί να εξοντώσει κάθε άνθρωπο που έχει την ατυχία να πέσει στα γρανάζια του, με σκόπιμες κακοδικίες, εξοντωτικές προφυλακίσεις και ποινές, τη χρήση ψυχοφαρμάκων στο μεγαλύτερο αριθμό κρατουμένων, τις δυσμενείς μεταγωγές σε φυλακές μακριά απ’ τους συγγενείς και σε φυλακές με άθλιες συνθήκες κράτησης, όπου τα ναρκωτικά, η ρουφιανιά, τα βασανιστήρια από τους δεσμοφύλακες και οι κρατικές δολοφονίες, αποτελούν καθημερινότητα. Ακόμα όμως και μέσα στο σκοτάδι του εγκλεισμού, η φλόγα του πάθους για την ελευθερία, παραμένει άσβεστη. Αυτό μας βροντοφώναξαν πρώτα μέσα από τα κελιά, και έπειτα από τις ταράτσες, οι κρατούμενοι του Μαλανδρίνου, του Κορυδαλλού, και των υπολοίπων φυλακών κατά τη διάρκεια των τελευταίων εξεγέρσεων, τον Απρίλιο αυτού του χρόνου.

Μα είναι τούτες οι φωνές οι διαπεραστικές, που γκρεμίζουν τους τοίχους κάθε φυλακής σας, που σπάνε τα χοντρά σας κάγκελα σαν άχυρα, που σκορπούν με μίας τα μίζερα μυαλά των δεσμοφυλάκων σας. Τούτες οι φωνές, δε παύουν ποτέ. Μα εμείς δε διανοηθήκαμε ποτέ να αφήσουμε τους συντρόφους στα χέρια της εξουσίας σας. Δε διανοηθήκαμε ποτέ να μείνουμε αμέτοχοι σε τούτο τον πόλεμο. Και είναι και τούτο που δε ξέρετε. Θα πολεμήσουμε για τους συντρόφους μας όπως θα παλεύαμε για την ζωή μας την ίδια. Λευτεριά στους αιχμαλώτους του κοινωνικού πολέμου – Γιάννη Δημητράκη, Νίκο Κουνταρδά, Βασίλη Στεργίου, Μάριο Τσουραπά, Χρυσόστομο Κοντορεβυθάκη και τη φοιτήτρια της ΑΣΟΕE, Σ. Δ. Αλληλεγγύη σε όλους τους διωκόμενους αγωνιστές.»

Κάποιοι/ες που διώκονται για την υπόθεση του «Σπορ FM»

(Η δίκη διεκόπη για τις 7/1/15, κτήριο 2, αίθουσα 4, Ευελπίδων. Λόγω «κινδύνου παραγραφής» καθ’ ότι πλησιάζει η πάροδος της οχταετίας, η υπόθεση πρόκειται να εκδικαστεί.)

Την Τετάρτη 5/11 βρεθήκαμε στο χώρο του 11ου δημοτικού σχολείου Ευόσμου, γνωρίζοντας κάποιες ανακοινώσεις εκπαιδευτικών ενάντια στην προσπάθεια διείσδυσης της χρυσής αυγής στον ευαίσθητο χώρο της εκπαίδευσης, όπου και διεξάγονταν οι εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Όπως είχε γνωστοποιηθεί ένα μήνα πριν περίπου, το υπουργείο παιδείας είχε επιτρέψει τις υποψηφιότητες μελών της ΧΑ στην εκλογική διαδικασία παρ’ όλες τις αντιδράσεις των εκπαιδευτικών, νομιμοποιώντας έτσι τη εγκληματική δράση του φασιστικού μορφώματος. Με την είσοδο μας στον προαύλιο χώρο του σχολείου αντικρίσαμε ένα προπαγανδιστικό ταμπλό με υλικό του Εθνικιστικού Μετώπου εκπαιδευτικών (της παράταξης της ΧΑ). Όταν προσεγγίσαμε για να ενημερωθούμε για το λόγο της παρουσίας τους δεχτήκαμε την επίθεση από τα μέλη της ΧΑ, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει συμπλοκή. Αποχωρώντας, προσαχθήκαμε και οδηγηθήκαμε στο ΑΤ Εύοσμου όπου και κρατηθήκαμε για 3 ώρες πριν μεταχθούμε στην ΓΑΔΘ.

Στη ΓΑΔΘ κρατηθήκαμε επί 8 ώρες στο υπόγειο του κτιρίου χωρίς καμία ενημέρωση και καμία επικοινωνία με τους δικηγόρους μας. Στις 11μμ μας γνωστοποίησαν την σύλληψη μας για το επεισόδιο που έλαβε μέρος μετά από μία κωμικοτραγική διαδικασία αναγνώρισης από τα υποτιθέμενα θύματα μέλη της ΧΑ, αφού στην διαδικασία αναγνωρίστηκαν, πέρα από άτομα που δεν υπήρξαν στον χώρο του σχολείου και συνελήφθησαν λόγω ενδυματολογικής επιλογής, ακόμα και μπάτσοι που υποδύονταν τους προσαχθέντες χωρίς χειροπέδες. Φυσικά το τελευταίο δεν καταγράφηκε στην γραπτή αναφορά της αναγνώρισης και ο εισαγγελέας χωρίς ιατροδικαστικό πόρισμα μας παρέπεμψε στην αυτόφωρη διαδικασία με την κατηγορία των “από κοινού επικίνδυνων σωματικών βλαβών” ώστε η δίωξη μας να γίνει αυτεπάγγελτα. Παρά την μήνυση που υποβάλαμε σε μέλη της ΧΑ και ενώ έπρεπε να παραπεμφθούν με την διαδικασία του αυτόφωρου, αφέθηκαν ελεύθεροι με εισαγγελική παρέμβαση.

Αντιστεκόμαστε καθημερινά στην προσπάθεια διάχυσης της φασιστικής μισαλλοδοξίας, του ιστορικού ψεύδους της φυλετικής ανωτερότητας και του μίσους προς κάθε τι διαφορετικό μέσα στα σχολεία όπως και σε κάθε χώρο όπου η φασιστική προπαγάνδα δεν έχει καμία θέση. Η δράση και η παρουσία μας σε πολιτικούς και συνδικαλιστικούς χώρους προσπαθούμε να αποτελέσει ακόμα ένα ανάχωμα στον φασισμό, αυτόν που διαχέουν τα αφεντικά προκειμένου να οχυρώνουν την ύπαρξη τους στα πλαίσια του ταξικού ανταγωνισμού, να τρομοκρατούν τους αγωνιζόμενους και να δημιουργούν διαχωρισμούς ανάμεσά μας. Απέναντι στις μεθοδεύσεις τους, επιλέγουμε να δίνουμε αγώνες σε σχολεία, σχολές και στις γειτονιές από κοινού, εκεί όπου φασίστες και αφεντικά δεν έχουν θέση.

4 εκ των συλληφθέντων

(η δίκη των έξι συλληφθέντων πήρε αναβολή για 28/5/2015)

Δικαστηκε χθες στο εφετειο της Λαρισας η υποθεση και οι δυο συντροφοι λογω αμφιβολιων αθωωθηκαν. Οι κατηγοριες που αντιμετωπιζαν ηταν παρανομη οπλοφορια και διακεκριμενες φθορες κατα συναυτουργια και κατα εξακολουθηση.

Ο 32χρονος Χ.Π. (ειχε 15 μηνες φυλακιση) και ο 37χρονος Δ.Α. (ειχε 6 μηνες φυλακιση) κρατησαν πολυ καλη σταση απεναντι στην εδρα, αιτιολογησαν το περιστατικο σχετικα με το αν ειχαν σημαιες ή παλουκια, μιλησαν για την απαθεια της κοινωνιας και ειπαν οτι ειναι αντιεξουσιαστες. Ειδικα ο 32χρονος Χ.Π. διορθωσε την λαθος εικονα που ειχε δημιουργηθει για εκεινον μετα την πρωτη δικη.

Οι αστυνομικοι που κατεθεσαν ως μαρτυρες δεν αναγνωρισαν κανεναν απο τους δυο και γενικα η σταση τους ηταν αρκετα ηπια.

Η αγορευση του συνηγορου τους ηταν στο ιδιο υφος με τα παιδια. Η εδρα αναγνωρισε οτι στην συγκεκριμενη πραξη υπαρχει αιτιολογικο (τα μη ταπεινα αιτια).

Μετα την χθεσινη δικη κλεινει μια υποθεση που κρατησε πανω απο 2,5 χρονια και ειχε συνολικα 5 κατηγορουμενους (αλλος ενας ανδρας και μια γυναικα αθωωηκαν, ενω μια κοπελα καταδικαστηκε σε 6 μηνες φυλακιση με αναστολη). Η αποφαση φυσικα μας χαροποιησε ολους.

Υ.Γ. Θελουμε να ευχαριστησουμε οσους στηριξαν τα παιδια ολο αυτο το διαστημα ειτε οικονομικα ειτε με φυσικη παρουσια στο δικαστηριο.

ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ – ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ

Αναρχικοι-ες Τρικαλων

ΟΤΑΝ Η ΠΕΡΙΒΟΗΤΗ «ΑΝΑΠΤΥΞΗ» ΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ, ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ

Στις 21 Οκτώβρη, ο αντεξουσιαστής κομμουνιστής Πολύκαρπος Γεωργιάδης πηγαίνοντας σε προγραμματισμένη εκδήλωση της Διεθνούς Κόκκινης Βοήθειας στις Βρυξέλλες συνελήφθη στο Ελευθέριος Βενιζέλος με τη δικαιολογία της ύπαρξης περιοριστικού όρου απαγόρευσης από τη χώρα. Στο αυτόφωρο μονομελές, κατά την ακροαματική διαδικασία, αποδείχθηκε ότι ποτέ δεν του είχε επιβληθεί ένας τέτοιος όρος, ωστόσο με παρέμβαση της εισαγγελέως, αυτός ο ανύπαρκτος περιοριστικός όρος μετατράπηκε σε απόπειρα παραβίασης του μόνιμου τόπου διαμονής με αποτέλεσμα να καταδικαστεί σε 6 μήνες φυλάκισης με αναστολή, κάτι το οποίο σημαίνει ότι σε περίπτωση που καταδικαστεί στο εφετείο θα πρέπει να εκτίσει τα 5 χρόνια της αναστολής για παλαιότερη υπόθεση.

Δύο μέρες μετά, στις 23 Οκτώβρη, η αναρχική Στέλλα Αντωνίου συνελήφθη στη Δημητσάνα με την κατηγορία της παραβίασης εξόδου από την Αττική το οποίο ως περιοριστικός όρος δεν της είχε επιβληθεί ποτέ και για τον οποίον είχε ξανασυλληφθεί πριν από κάποιους μήνες και είχε αφεθεί ελεύθερη. Κατά τη διάρκεια της κράτησής της στο Αστυνομικό τμήμα, άντρες της αντιτρομοκρατικής χρησιμοποιήσαν μεθόδους βασανισμού προσπαθώντας να της αποσπάσουν δείγμα βιολογικού υλικού (DNA) γεγονός που δεν επιτεύχθηκε χάρη στη σθεναρή αντίσταση της. Τα βασανιστήρια είχαν ως αποτέλεσμα να υποστεί οφθαλμική αιμορραγία (αμφιβληστροειδούς), κακώσεις κάτω γνάθου, αυχενικής μοίρας σπονδυλικής στήλης και δεξιάς ωμοπλάτης.

Νωρίτερα στις 17 Οκτώβρη, ο αναρχικός αγωνιστής Νίκος Μαζιώτης μέλος του Επαναστατικού Αγώνα θα παρέμβαινε τηλεφωνικά στην προγραμματισμένη εκδήλωση του Κ*βοξ «Ένοπλος Αγώνας, Επαναστατικό Κίνημα και Κοινωνική Επανάσταση» μέσα από τις φυλακές Διαβατών. Στην προγραμματισμένη ώρα τηλεφωνικής παρέμβασης καθόλου τυχαία ήταν κλειστά όλα τα τηλέφωνα της πτέρυγας στην οποία βρίσκεται ο σύντροφος. Είχε προηγηθεί άλλωστε τις τελευταίες μέρες ένας παροξυσμός από γνωστούς κοινοβουλευτικούς ακροδεξιούς εκπροσώπους σχετικά με το κατά πόσο οι φερόμενοι ως «τρομοκράτες» μπορούν να έχουν βήμα για τον πολιτικό τους λόγο σε δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Τα γεγονότα αυτά δεν είναι μεμονωμένα αλλά εντάσσονται στο πλαίσιο μιας γενικότερης κατασταλτικής επίθεσης κράτους και κεφαλαίου που σε περιόδους συστημικής κρίσης γίνεται κεντρική πολιτική επιλογή μονιμοποιώντας μια συνθήκη διαρκούς «έκτακτης ανάγκης». Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο, εξαπολύεται μια δριμεία επίθεση ενάντια σε όλα τα αντιστεκόμενα και αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Στην αιχμή αυτής της επίθεσης βρίσκεται το ευρύτερο ριζοσπαστικό κίνημα. Η δικαστική εξουσία λειτουργώντας ως εντολοδόχος κράτους και κεφαλαίου στηρίζει και επικυρώνει αυτή τη κατασταλτική επίθεση αναβαθμίζοντας το νομικό οπλοστάσιο: διαδοχικές 18μηνες προφυλακίσεις, δυσβάσταχτες εγγυήσεις, περιοριστικοί όροι όπως η απαγόρευση επικοινωνίας μεταξύ συγκατηγορουμένων, απαγόρευση συμμετοχής σε διαδηλώσεις και απαγόρευση προσέγγισης πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Με αυτό το τρόπο επιβάλλει ένα καθεστώς διαρκούς ομηρίας των αγωνιστών με σκοπό τον διαρκή έλεγχο και την επιτήρησή τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αυθαίρετη ερμηνεία του όρου της «μόνιμης κατοικίας» ως μιας ιδιότυπης μορφής κατ’ οίκον περιορισμού.

Είναι η ίδια δικαστική εξουσία καθ’ υπόδειξιν του Υπουργείου Δημοσίας Τάξης και του Υπουργείου Δικαιοσύνης που επικύρωσε και θεσμοθέτησε την λειτουργία Φυλακών Τύπου Γ’ και τις ειδικές συνθήκες κράτησης. Στο στόχαστρο βρίσκονται οι αναρχικοί και κομμουνιστές φυλακισμένοι αγωνιστές, όσοι αντιστέκονται ενάντια στην βάρβαρη πραγματικότητα του εγκλεισμού καθώς και όλοι όσοι αντιστέκονται ή αγωνίζονται εκτός των τειχών.

Οι νέες ειδικές συνθήκες εντός και εκτός των τειχών μας αφορούν όλους. Γι’ αυτό οφείλουμε να αγωνιζόμαστε από κοινού και με κάθε μέσο ώστε να θέτουμε αναχώματα απέναντι στην κατασταλτική επέλαση του κράτους και κεφαλαίου. Να μην αφήσουμε κανένα σύντροφο έκθετο απέναντι στον εχθρό. Σε κάθε περίπτωση θα μας βρίσκουν απέναντί τους.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΟΜΗΡΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΙΔΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ
ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΙΧΗ

ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ
ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Ανοιχτή συνέλευση αναρχικών/αντιεξουσιαστών ενάντια στις ειδικές συνθήκες κράτησης

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΛΑΡΙΣΑΣ: Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

Την πεμπτη 13-11-2014 δικαζονται στο εφετειο της Λαρισας σε δευτερο βαθμο δυο συντροφοι, ο 32χρονος Χ.Π. και ο 37χρονος Δ.Α., για την υποθεση με τις επιθεσεις σε 3 τραπεζες (eurobank, probank, εμπορικη) που εγιναν στα Τρικαλα στις 12 φλεβαρη του 2012 εναντια στην ψηφιση του 2ου μνημονιου. Πρωτοδικα καταδικαστηκαν σε 15 μηνες φυλακιση ο πρωτος κατα συγχωνευση, και 6 μηνες ο δευτερος. Οι ποινες τους ειναι με αναστολη ενω οι κατηγοριες που αντιμετωπιζουν ειναι παρανομη οπλοφορια και διακεκριμενες φθορες κατα συναυτουργια και κατ’ εξακολουθηση. Συμφωνα με τους τοκογλυφους τραπεζιτες, οι ζημιες στα ΑΤΜ και στις τζαμαριες ειναι περιπου 16.000ευρω. Αξιωνουν αυτο το ποσο απο τους συντροφους με αιτηση που εχουν καταθεσει στο Α.Τ. και στην εισαγγελια Τρικαλων.

ΥΓ. Ο 37χρονος Δ.Α. δεν εχει χρηματα να καλυψει τα δικαστικα εξοδα και την παρασταση δικηγορου, υπαρχει αναγκη για οικονομικη ενισχυση. Οποιος εχει τη διαθεση να βοηθησει υπαρχει λογαριασμος στην εθνικη τραπεζα: αριθμος 833/355047-89

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΤΟΜΙΚΙΣΜΟ ΝΑ ΠΡΟΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ – ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Αλληλεγγυοι-ες

Υπόθεση Marfin 2010
Αγώνας ενάντια σε κάθε κατασταλτική μεθόδευση

Η 5η Μάη του 2010 έχει μείνει στην ιστορία των κοινωνικών-ταξικών αγώνων της επικράτειας ως μία από τις μαζικότερες και μαχητικότερες διαδηλώσεις στην οποία μισό εκατομμύριο διαδηλωτές κατέβηκαν στο δρόμο, αποφασισμένοι να αντισταθούν στα σχέδια της εγχώριας και υπερεθνικής κυριαρχίας. Για πολλές ώρες γίνονταν συγκρούσεις μπροστά στο κοινοβούλιο ενάντια στην υπογραφή του πρώτου μνημονίου. Μία υπογραφή καταλυτική για την προοδευτική εξέλιξη στο κράτος «έκτακτης ανάγκης» του σήμερα, στο ασφυκτικό περιβάλλον της κρίσης και της κοινωνικής λεηλασίας.

Η μέρα αυτή στιγματίστηκε από το θάνατο από αναθυμιάσεις, των 3 εργαζομένων στη τράπεζα Marfin. Αυτό το τραγικό γεγονός, παντελώς ξένο για την αναρχική λογική που δε συμμερίζεται όρους όπως «παράπλευρες απώλειες» και «κακιά στιγμή», αποτέλεσε και το πεδίο όπου η κυρίαρχη προπαγάνδα έστησε ένα χυδαίο ιδεολογικό πόλεμο επιχειρώντας να εγκληματοποιήσει την κοινωνική αντιβία και να στοχοποιήσει όλους τους αντιστεκόμενους και τις αντιστεκόμενες και ιδιαίτερα τον α/α χώρο.

Στις 29/4/2011, επετειακά της 5ης Μάη, 4 άτομα, εκ των οποίων 3 αναρχικοί, απάγονται από αστυνομικές δυνάμεις, μεταφέρονται στη ΓΑΔΑ χωρίς να γνωρίζουν το λόγο και ενώ για ώρες δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με κανέναν, έχει αρχίσει μια μεγάλης έκτασης λασπολογία από σύσσωμα τα ΜΜΕ με εξαγγελίες σύλληψης των «δραστών της Μarfin». Ενώ πρόκειται για μια απλή ανωμοτί κατάθεση, δηλαδή κατάθεση χωρίς όρκο, ακολουθούν έρευνες στα σπίτια τους, διαδικασίες αναγνώρισης, παραθέσεις φωτογραφιών χωρίς βέβαια να προκύψει κανένα επιβαρυντικό στοιχείο σε βάρος τους. Οπότε μετά την κατάθεσή τους αφήνονται ελεύθεροι και τα «στοιχεία» μαζί με τις καταθέσεις στέλνονται στον εισαγγελέα, ο οποίος όμως καθώς δεν μπορεί να τεκμηριώσει καμία κατηγορία, επιστρέφει το φάκελο πίσω στην αστυνομία και η όλη υπόθεση φαίνεται να οδεύει προς το αρχείο.

Στις 8/5/2013, πάλι κοντά στην επέτειο της 5ης Μάη, και χωρίς να έχει προκύψει κανένα στοιχείο, το συμβούλιο πλημμελειοδικών αποφασίζει με παραπεμπτικό βούλευμα να πάει την υπόθεση στο δικαστήριο και να αποδώσει κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα στο σύντροφο Θοδωρή Σίψα για την υπόθεση της τράπεζας Marfin και στο τέταρτο άτομο για την απόπειρα εμπρησμού του βιβλιοπωλείου Ιανός. Για τους άλλους δύο συντρόφους δε προχωράει καμία διωκτική διαδικασία. Στην απολογία του, το Φεβρουάριο του 2013, ο σύντροφος καταθέτει αυτό που δηλώνει από την αρχή: «Από τη δικογραφία αποδεικνύεται περίτρανα, μέσα από καταθέσεις μαρτύρων, φωτογραφικό υλικό και βίντεο από κάμερες, ότι δεν έχω ουδεμία σχέση με καμία επίθεση σε κανένα χρονικό σημείο εκείνης της μέρας στο κέντρο της Αθήνας.». Αφού περάσει από τον ανακριτή, αφήνεται ελεύθερος με περιοριστικούς όρους (χαρακτηριστικός όρος η απαγόρευση συμμετοχής του σε μελλοντικές διαδηλώσεις).

Η υπόθεση Marfin, αποτελεί μια επικοινωνιακή επένδυση από τη πλευρά του κράτους και έχει εξυπηρετήσει διαφορετικές καθεστωτικές σκοπιμότητες μέσα στα χρόνια, πάντα με την αγαστή προπαγανδιστική στήριξη των ΜΜΕ. Στοχεύει στην ποινικοποίηση όλων αυτών των πρακτικών κοινωνικής αντιβίας, που έχουν εκφραστεί μέσα από δυναμικές κινητοποιήσεις ενάντια στην υποτίμηση της ζωής, επικεντρώνοντας στον α/α χώρο. Απευθύνεται όμως σε κάθε εν δυνάμει εξεγερμένο κοινωνικό κομμάτι, προβάλλοντας την αντιμετώπιση που του επιφυλάσσει το κράτος «έκτακτης ανάγκης» σε περίπτωση που επιλέξει το δρόμο της αντίστασης. Όσοι αντιστέκονται στο κρατικό μονοπώλιο της βίας αλλά και όσοι αγωνίζονται απέναντι στην εκμετάλλευση και στη βαρβαρότητα κράτους και κεφαλαίου θεωρούνται εσωτερικοί εχθροί και αντιμετωπίζουν την καταστολή. Έτσι το κράτος πλέον φαντάζει ως ο μόνος εγγυητής της «κοινωνικής ειρήνης».

Η δίκη του Θοδωρή Σίψα αρχικά είχε οριστεί για τις 9 Δεκέμβρη του 2013, όταν και αναβλήθηκε για λόγους αδυναμίας της πολιτικής αγωγής και ορίστηκε εκ νέου, κατόπιν κεντρικού σχεδιασμού, για τις 14 Μάη του 2014, επετειακά δηλαδή του γεγονότος. Τελικά υπήρξε και νέα αναβολή λόγω της προσωρινής παύσης της λειτουργίας των δικαστηρίων ενόψει των δημοτικών εκλογών και ορίστηκε για την 1η Δεκέμβρη του 2014.Οι συνεχείς αναβολές της δίκης, σκοπίμως ή μη, εξυπηρετούν το κράτος καθώς του δίνουν τη δυνατότητα να ανασύρει και να χρησιμοποιεί την υπόθεση για την επικοινωνιακή του προπαγάνδα.

Η σκευωρία που έχει στηθεί στη πλάτη του συντρόφου Θοδωρή Σίψα, δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό κρατικής μεθόδευσης, είναι όμως το πιο εξωφρενικό κατηγορητήριο για αναρχικό που συμμετείχε σε διαδήλωση, με στόχο να απονοηματοδοτήσει τη συγκρουσιακότητα και να στιγματίσει ως αντικοινωνικό έναν πολιτικό χώρο που τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει σοβαρά κοινωνικά ερείσματα μέσα από τη συνεχή παρουσία του στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες.

Μέσα σε αυτή την περίοδο, όσο μειώνονται τα περιθώρια απόσπασης της κοινωνικής συναίνεσης τόσο το κράτος εντείνει την απροσχημάτιστη καταστολή. Μέσα από την εφαρμογή νέων κατασταλτικών στρατηγικών επιχειρεί να θέσει τους αγωνιζόμενους/ες υπό διαρκή έλεγχο και επιτήρηση. Το κράτος σε αγαστή συνεργασία με την αστική δικαιοσύνη ενοχοποιεί με βάση αμφιλεγόμενα δείγματα DNA, όπως στην περίπτωση του αναρχικού κομμουνιστή Τάσου Θεοφίλου και αποδίδει βαριές ποινές όπως στην υπόθεση Βελβεντού, ποινικοποιώντας τις συντροφικές σχέσεις. Εισβάλλει σε σπίτια και σε στέκια και φυλακίζει Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές ικανοποιώντας διακρατικές συμφωνίες. Κατασκευάζει φυλακές τύπου Γ΄, προβλέποντας ειδικές συνθήκες κράτησης για τους πολιτικούς κρατούμενους, για όσους μέσα από τα τείχη αντιστέκονται στη βαρβαρότητα του εγκλεισμού αλλά και για οποιονδήποτε θεωρηθεί εχθρός της κοινωνικής ομαλότητας. Στο πλαίσιο αυτό κατηγορεί και προφυλακίζει τον αναρχικό Αντώνη Σταμπούλο με συνοπτικές διαδικασίες στις φυλακές Λάρισας, σε συνθήκες απομόνωσης, στερώντας του την άμεση επαφή με τη συνήγορο και την οικογένεια του. Προσπαθεί να φιμώσει τον πολιτικό λόγο αγωνιστών όπως στην περίπτωση του αναρχικού Νίκου Μαζιώτη, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, με την απαγόρευση να παρέμβει τηλεφωνικά από τη φυλακή σε προγραμματισμένη πολιτική εκδήλωση. Όπως στην περίπτωση της αναρχικής Στέλλας Αντωνίου, όπου με πρόφαση την δήθεν παραβίαση των περιοριστικών όρων, τη συλλαμβάνουν και τη βασανίζουν, προσπαθώντας να της αποσπάσουν DΝΑ και να τη φυλακίσουν πριν καν βγει η απόφαση του δικαστηρίου. Με τις ίδιες δικαστικές μηχανουργίες εμποδίζουν τον αντιεξουσιαστή κομμουνιστή Πολύκαρπο Γεωργιάδη να ταξιδέψει στο εξωτερικό ερμηνεύοντας κατά βούληση τους περιοριστικούς όρους, επιβάλλοντάς του στην ουσία έναν ιδιότυπο κατ’ οίκον περιορισμό ενώ απορρίπτουν το αίτημα του Σάββα Ξηρού, μέλους της 17Ν, που είναι ανάπηρος κατά 85% για κατ’ οίκον νοσηλεία. Όσο το κράτος και να θωρακίζει το νομικό και κατασταλτικό του οπλοστάσιο, ο φόβος του απέναντι στην υπαρκτή και εν δυνάμει αντίσταση δεν μπορεί να κρυφτεί.

Η δίωξη του Θοδωρή Σίψα είναι δίωξη όλων όσων αγωνίζονται ενάντια στον ολοκληρωτισμό και τη βαρβαρότητα, ενάντια στην υποτίμηση της ζωής και της αξιοπρέπειας. Ο κόσμος του αγώνα, από τον α/α χώρο ως τα σωματεία βάσης και τις συνελεύσεις γειτονιάς δε θα αφήσει κανέναν και καμία μόνο/η στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις. Αν ψάχνουν για ανθρωποκτόνους όλοι αυτοί: αφεντικά, μπάτσοι, δικαστές και υπουργοί ας κοιταχτούν στον καθρέφτη. Αυτό που φοβούνται περισσότερο είναι ακριβώς αυτό που θα γίνει. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε με όπλα μας την αλληλεγγύη και τη συντροφικότητα για έναν κόσμο ελευθερίας και ισότητας.

Ενάντια στον ολοκληρωτισμό του κράτους έκτακτης ανάγκης

Ενάντια στην ποινικοποίηση κάθε μορφής αντίστασης

Οι διώξεις τους δε μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν

Κάτω τα χέρια από τον αναρχικό Θοδωρή Σίψα

Κάλεσμα Αλληλεγγύης (Έναρξη δίκης):
Δευτέρα 1η Δεκεμβρίου 2014 στο Πρωτοδικείο Αθηνών (οδός Δέγλερη).

Συνέλευση αλληλεγγύης στο σύντροφο Θοδωρή Σίψα