Category Archives: Παραλειπόμενα

[Αθήνα] Καταστολή κατάληψης της Φιλοσοφικής από καθηγητές και καριερίστες φοιτητές

Την Τετάρτη 15/10 έγινε η γενική συνέλευση της φιλοσοφικής, η οποία αποφάσισε κατάληψη της σχολής για την Πέμπτη 16/10, ως αντίδραση στις διαγραφές των φοιτητών, τους security στο ΕΚΠΑ, την απόλυση των καθαριστριών της σχολής, καθώς και ως απάντηση στην καταστολή από τα ματ των φοιτητών, οι οποίοι πήγαν να καταλάβουν την πρυτανεία την Δευτέρα 14/10. Το πρωί λοιπόν της Πέμπτης ενώ 25-30 άτομα βρίσκονταν στην σχολή για να κρατήσουν την κατάληψη, έσκασαν περίπου 200 μικροαστοί φοιτητές και με την προτροπή καθηγητών, με πρωτεργάτες τα γνωστά φασισταριά Μπενέτο και Γεωργαντζόγλου, επιτέθηκαν αρχικά με ύβρεις και έπειτα σωματικά στους καταληψίες και κατόρθωσαν να σπάσουν την κατάληψη. Ειδικά ο ρόλος του Μπενέτου ήταν χαρακτηριστικός αφού ο συγκεκριμένος τυπάς, με γκαιμπελικού τύπου ψέματα κατόρθωσε να δημιουργήσει την όλη κατάσταση, αμφισβητώντας την εγκυρότητα της απόφασης της συνέλευσης. Δεν δίστασε δε να επιτεθεί και σωματικά σε φοιτήτρια.

Η κατάσταση που δημιουργήθηκε σήμερα στην φιλοσοφική είναι πρωτόγνωρη. Η κοσμητεία της σχολής φέρει εξίσου μεγάλη ευθύνη αφού δεν δέχτηκε να επικυρώσει την απόφαση της γενικής συνέλευσης, δημιουργώντας αρνητικό κλίμα για την κατάληψη, αφού πολλοί φοιτητές δεν γνώριζαν ότι υπήρχε απόφαση συνέλευσης. Εντωμεταξύ εκτός από το βίαιο σπάσιμο της κατάληψης της φιλοσοφικής, οι φοιτητές που πήγαν να καταλάβουν την πρυτανεία ως αντίδραση στην επιχειρούμενη αναδιάρθρωση δέχθηκαν επίθεση από τα ματ με χημικά, κλωτσιές και γκλομπ.

Είναι πλέον εμφανές ότι το κράτος δεν αστειεύεται καθόλου όσον αφορά τα πανεπιστήμια. Θα προσπαθήσει να περάσει με όλες τις μεθόδους του την αναδιάρθρωση. Εμείς διαβεβαιώνουμε ότι θα μας βρει απέναντί του, όπως θα μας βρουν απέναντι τους και οι διάφορες διοικήσεις των πανεπιστημίων, οι αντιδραστικοί καθηγητάδες και οι καριερίστες φοιτητές(οι οποίοι αδυνατούν να αντιληφθούν ότι με την στάση τους σκάβουν τον ίδιο τον λάκκο τους).

Υ.Γ. Το βράδυ της Τετάρτης σπάστηκε το στέκι της δαπ φιλοσοφικής.

Δύο προφυλακίσεις κατόπιν αντιτρομοκρατικής επιχείρησης σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη

Την Τετάρτη 1/10 η αντιτρομοκρατική προχώρησε σε συντονισμένη επιχείρηση σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη συλλαμβάνοντας 5 άτομα. Διοχέτευσε απ’ την πρώτη στιγμή στα ΜΜΕ ότι συνέλαβε «τρομοκράτες» που τάχα ετοίμαζαν χτύπημα, ενώ υποτίθεται ότι εμπλέκονταν σε δυο ληστείες. Επίσης τους είχαν εντάξει αυθαίρετα ως περιφερειακά μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς.

Την Παρασκευή 3/10 τα τρία από τα 5 άτομα πέρασαν από ανακριτή για τα αδικήματα της νομοθεσίας περί όπλων και της πλαστογραφίας, όπου και αφέθηκαν ελεύθεροι, ενώ σε κάποιους επιβλήθηκαν χρηματική εγγύηση και περιοριστικοί όροι (απαγόρευση εξόδου απ’ τη χώρα και παρών στο Α.Τ. της περιοχής τους).

Στις 6/10 πέρασαν από ανακριτή-εισαγγελέα τα δύο τελευταία άτομα της υπόθεσης που αναβάθμισε μιντιακά η αντιτρομοκρατική, οι οποίοι και οδηγήθηκαν στις φυλακές Κορυδαλλού (στο υπόγειο της ΣΤ πτέρυγας προστασίας).

Οι δύο προφυλακισμένοι σύντροφοι (οι οποίοι συνελήφθησαν σε σπίτι στο Κολωνάκι) είναι οι Παναγιώτης Μιχαλάκογλου και Μ.Β. Δεν κατηγορούνται για τρομοκρατική ή εγκληματική οργάνωση ούτε συνδέονται με ληστείες, όπως διέρρεε η αντιτρομοκρατική τις πρώτες μέρες. Οι κατηγορίες είναι: διακεκριμένη οπλοκατοχή και κατοχή εκρηκτικών (χειροβομβίδα).

Από την πρώτη στιγμή ο Παναγιώτης ανέλαβε την ευθύνη για τα όπλα που βρέθηκαν στο σπίτι του, ενώ ο Μ.Β. δεν έχει καμία σχέση με την υπόθεση.

Στα μέσα Οκτωβρίου έγινε μεταγωγή τους από τις φυλακές Κορυδαλλού: ο Παναγιώτης μεταφέρθηκε στις φυλακές Νιγρίτας Σερρών, ενώ ο Μ.Β. οδηγήθηκε στις φυλακές Αγίου Στεφάνου στην Πάτρα, όπου εξακολουθούν να κρατούνται σε πτέρυγες προστασίας. Από πλευράς συνηγόρων γίνονται προσπάθειες για αλλαγή της ακτίνας των συντρόφων.

[Αθήνα] Πειθαρχημένοι με το στανιό; Ούτε με σφαίρες!

Τα ξημερώματα της Δευτέρας 22/9 μαθητές-τριες από το 1ο-2ο ΓΕΛ και το ΕΠΑΛ Καισαριανής αποφασίζουν να κάνουν κατάληψη ως αντίδραση στο καταπιεστικό και ασφυκτικό σχολικό τους περιβάλλον. Μετά από καταγγελία κάποιου ρουφιάνου, καταφθάνουν 3 περιπολικά και οι μαθητές τρέχουν προς το Σκοπευτήριο ενώ ένας απ’ τους μπάτσους πυροβολεί 3 φορές προς το μέρος τους. Οι μπάτσοι πηδούν μέσα στο προαύλιο και ακινητοποιούν 4 μαθητές σημαδεύοντας τους με τα όπλα τους. Εξαπολύουν βρισιές κι απειλές και δε διστάζουν να τους φορέσουν χειροπέδες. Η «αντιτρομοκρατική» επιχείρηση ολοκληρώνεται όταν οι μαθητές μεταφέρονται στο Α.Τ Καισαριανής, όπου και κρατούνται όλο το βράδυ, χωρίς να τους επιτραπεί να επικοινωνήσουν με κανέναν. Οι μαθητές αφήνονται ελεύθεροι υπό τις απειλές των μπάτσων ώστε να μη μιλήσουν σε κανέναν για τους πυροβολισμούς που δέχτηκαν.

Ο φόβος σπάει. Το πρωί της Τρίτης, οι μαθητές του ΕΠΑΛ και των ΓΕΛ Καισαριανής (καθώς και του 4ου και 5ου ΓΕΛ Βύρωνα) αποφασίζουν να κάνουν κατάληψη για το συγκεκριμένο περιστατικό, καθώς και για «τις φασιστικές συμπεριφορές κάποιων καθηγητών, τις απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής, (..), τα κάγκελα που μας χωρίζουν σαν φυλακισμένους, (…), τις πληρωμές των βιβλίων από τις τσέπες», όπως αναφέρουν οι ίδιοι στην ανακοίνωσή τους. Την Πέμπτη πραγματοποιείται και πορεία προς το Α.Τ Καισαριανής από μαθητές και αλληλέγγυους των γειτονιών μας.

Καθόλη την διάρκεια των κινητοποιήσεων, οι αγωνιζόμενοι μαθητές έχουν ν’ αντιμετωπίσουν ένα τεράστιο τείχος καχυποψίας και υποτίμησης από τους ίδιους τους καθηγητές τους, διάφορους αγανακτισμένους γονείς και τοπικούς κομματικούς παράγοντες. Όλοι μαζί, σαν μια παρέα δικαστών και εισαγγελέων ζητούν «απτές αποδείξεις και στοιχεία», «ομολογίες και μαρτυρίες» και όταν αυτές διατυπώνονται, αρνούνται να τις ακούσουν και συκοφαντούν τους μαθητές μιλώντας για «φημολογίες». Για 3 συνεχόμενες μέρες, κουνούν απειλητικά το δάχτυλο στους μαθητές που σήκωσαν το κεφάλι, απαξιώνουν πλήρως τις επιλογές τους και κάνουν νουθεσίες για τους «σωστούς τρόπους αντίδρασης». Ουσιαστικά, συντάσσονται με τους μπάτσους που τα βλέπουν «όλα μέλι-γάλα» και αντιμετωπίζουν τον αγώνα των μαθητών σαν μια τεράστια «σκανταλιά» όπου τα πράγματα πρέπει να επανέλθουν γρήγορα στην τάξη τους. Και οι μαθητές με σκυμμένο κεφάλι στις τάξεις τους… Για την ιστορία, ν’ αναφέρουμε ότι ακόμα και ο νέος αριστερός δήμαρχος Καισαριανής Κοντόσταυλος επιστρατεύθηκε ώστε να επιβλέψει την τάξη και να εκτιμήσει την «ορθότητα» των αιτημάτων των μαθητών (!). Το πρωί της Παρασκευής, οι καθηγητές του ΕΠΑΛ παίρνουν τη μοναδική πρωτοβουλία αυτών των ημερών: σπάνε την κατάληψη χωρίς τον παραμικρό διάλογο με τους μαθητές. Βέβαια, πολλοί είναι και οι μαθητές που όλες αυτές τις μέρες παρακολουθούν παθητικά τις εξελίξεις χωρίς να τους αγγίζει τίποτα. 3 σφαίρες ενάντια σε συμμαθητές τους, αυταρχισμός και συκοφαντίες από τους καθηγητές και άλλα πολλά δεν στέκονται ικανά να τους ταρακουνήσουν και να τους ξυπνήσουν από τον λήθαργο. Το γνωρίζουμε, δεν εκπλησσόμαστε: το σχολείο είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας. Εκεί μέσα εκπαιδευόμαστε στον καθημερινό ανταγωνισμό, στον ατομισμό, την ιεραρχία.

«Η μεγαλύτερη απειλή για το ανθρώπινο είδος είναι το παγκόσμιο μονοπώλιο της κυριαρχίας πάνω στα μυαλά των ανθρώπων»

Οι πυροβολισμοί σε μαθητές δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό, ούτε απλή αυθαιρεσία κάποιων μπάτσων. Τα όπλα των μπάτσων οπλίζονται από το δόγμα της ησυχίας/τάξης/ασφάλειας που πρέπει κυριαρχήσει σ’ όλη την κοινωνία ώστε να πειθαρχούμε και να υπακούμε αδιαμαρτύρητα στις εντολές των «από πάνω». με σφαίρες! Πολύ περισσότερο στο σύγχρονο σχολείο που αποτελεί το εκκολαπτήριο των πειθήνιων και αναλώσιμων εργαζομένων του αύριο. Δε χρειαζόμασταν τράπεζες θεμάτων και εξετάσεις από την 1η Λυκείου για να το διαπιστώσουμε. Το σχολείο ανέκαθεν προωθούσε τη στείρα και κατακερματισμένη γνώση, την αδράνεια και την υπακοή στην «αυθεντία» του καθηγητή, την εμπέδωση του ελέγχου και της καταστολής μέσω της διαδικασίας των εξετάσεων και την απειλή της τιμωρίας, αντίστοιχα. Ο μαθητής πρέπει να μαθαίνει να πειθαρχεί και να σκύβει το κεφάλι, όπως θα κληθεί να κάνει κι αύριο στο χώρο εργασίας του. Πρέπει να μένει απαθής και να κοιτάει «τη δουλειά του» απαξιώνοντας κάθε προσπάθεια συλλογικής αντίστασης. Σήμερα είναι οι καταλήψεις που τον εμποδίζουν να πετύχει στις εξετάσεις, αύριο θα ‘ναι κάποια απεργία που θα του στερεί το μεροκάματο. Πρέπει, λοιπόν, να συνηθίσει στις επιστρατεύσεις απεργών, στις συλλήψεις διαδηλωτών, στα μαχαίρια των φασιστών, στον ανταγωνισμό, το γλείψιμο, τον ατομισμό. Και κάπως έτσι η κοινωνία μας αρχίζει να βρωμά φασισμό όπου ο έλεγχος και η πειθάρχηση μας πρέπει να θεωρούνται αυτονόητα. Ήδη το αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ προωθεί ολοήμερες περιπολίες μπάτσων γύρω από σχολικά συγκροτήματα, δημόσιους χώρους, πάρκα και πλατείες ώστε να συνηθίσουμε την παρουσία της αστυνομίας σε κάθε στιγμή της ζωής μας: στο σχολείο, στη δουλειά μας, στη βόλτα μας, στη διασκέδασή μας. Ώστε να μας τρομοκρατούν καθημερινά και να αντιμετωπίζουν «παραβατικές συμπεριφορές» όπως μαθητικές καταλήψεις, συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις για όσα μας πνίγουν και μας αδικούν. Θα το ανεχτούμε;

Δε μπορούμε να περιμένουμε οι σφαίρες να βρουν τον στόχο τους για να αντιδράσουμε. Δε μπορούμε να θεωρούμε ότι η κρατική καταστολή, η αδικία, η φτώχεια, ο ρατσισμός είναι τα αυτονόητα που πρέπει να καταπιούμε αμάσητα. Δεν μπορούμε να πειθαρχήσουμε στο συνεχές άγχος, στους εξοντωτικούς ρυθμούς ζωής, στην αδράνεια και τον φόβο που θέλουν να μας επιβάλλουν. Δε μπορούμε να θεωρούμαστε παράνομοι όταν αγωνιζόμαστε, κάνουμε καταλήψεις και διαδηλώσεις, όταν έχουμε όλα τα δίκια για να κάνουμε τον κόσμο άνω-κάτω! Μέσα κι έξω από τα σχολεία, στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές μας να αναπτύξουμε τις συλλογικές μας αντιστάσεις με όπλο την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση. Να υπερασπιστούμε τα όνειρα και τις ανάγκες μας και να μην στριμωχνόμαστε σ’ αυτά που μας παραχωρούν ως ελεημοσύνη. Να διδάξουμε το μάθημα της συλλογικής διεκδίκησης, της ανυπακοής, της απειθαρχίας, της ελευθερίας. Η κοινωνία που ζούμε χρειάζεται αυτό το μάθημα όσο κανένα άλλο…

ΜΠΑΤΣΟΙ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ
ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ

Πρωτοβουλία αναρχικών-αντιεξουσιαστών
από τους πρόποδες του Υμηττού.
paapty.squat.gr

[Βέροια] Κείμενο συντρόφου που περνούσε δίκη στις 2 Οκτώβρη

Όσο το χτυπάτε πιο πολύ το δυναμώνετε

Οι πολιτικές διώξεις στην πόλη μας είναι γεγονός πλέον. Άτομα από το ευρύτερο ακηδεμόνευτο αγωνιστικό κίνημα έχουν στοχοποιηθεί πολλές φορές από ψεύτικες μαρτυρίες τοπικών αρχών φτάνοντας στο σημείο, μέχρι σήμερα, να διώκονται τουλάχιστο τριανταπέντε από μας.

Η κατασταλτική μανία των τοπικών εξουσιών έφτασε στο σημείο να με κατηγορεί χωρίς το παραμικρό στοιχείο για διακεκριμένες περιπτώσεις φθοράς από κοινού. Δηλαδή ένα βίντεο όπου φαίνομαι απλά να περπατάω (κάποια δευτερόλεπτα μετά την καταστροφή της μιας λάμπας) είναι αρκετό για να με κατηγορήσει το τερατούργημα της δικαιοσύνης ότι έσπασα τέσσερις λάμπες μαζί με τις κολώνες τους και δύο κάμερες στην πλατεία Δημαρχείου.

Όσο για την πλήρη ονομασία για την κατηγορία που με βαραίνει (διακεκριμένη φθορά ξένης ιδιοκτησίας πράγματος που χρησιμοποιείται για κοινό όφελος από κοινού) δέχομαι ότι οι λάμπες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για κοινό όφελος, το ίδιο όμως δεν μπορεί να ισχύει για τις κάμερες που καταγράφουν όλη την πλατεία, άρα και τις προσωπικές στιγμές του κόσμου που περνάει ή αράζει εκεί.

Εν κατακλείδι έχουμε και λέμε, πρώτον ότι οι μπάτσοι βαφτίζουν το γυράδικο όπου δούλευα και με συνέλαβαν ως Σ.Πέτρουλα 1 (αυτό αναφέρει η δικογραφία ως τόπο σύλληψης), δηλαδή ότι συστεγάζεται(!) με το Α.Τ Βέροιας, το περπάτημα ως ενοχοποιητικό αποδεικτικό στοιχείο και τις κάμερες στους κοινόχρηστους χώρους, και συγκεκριμένα σε μια πλατεία, πράγμα που χρησιμοποιείται για κοινό όφελος…

Η αδιάκοπη παρουσία μου μαζί με συντρόφους σε πολιτικό επίπεδο εντός της πόλης έχει και το τίμημά της. Θέτει τις βάσεις για την αποδόμηση του τωρινού συστήματος και ενοχλεί όσους το υπερασπίζονται. Ο πόλεμος λοιπόν μαίνεται και όσοι έχουν διαλέξει το δικό τους επαναστατικό μονοπάτι, δημιουργώντας στέκια και καταλήψεις, αυτόνομα ραδιόφωνα, δομές υγείας και παιδείας μέσα σ’ αυτά, αυτοδιαχειριζόμενα studio και liveάδικα, μαχητικούς αντιφασιστικούς αγώνες, δράσεις αλληλεγγύης, επιθέσεις σε σύμβολα εξουσίας… είναι ολοφάνερο ότι θα έρθουν αντιμέτωποι με την αστυνομική και δικαστική καταστολή και με τα σωφρονιστικά κολαστήριά τους. Αυτό που μένει να κάνουμε είναι να οργανώσουμε περισσότερο τις απαντήσεις μας, προσωπικές και συλλογικές, απέναντι στην κρατική τρομοκρατία.

Αλληλεγγύη μεταξύ όσων αγωνίζονται.

(Το δικαστήριο του συντρόφου πήρε αναβολή για 28/5/2015.)

[Αθήνα] Κατάληψη Ανάληψης στον Βύρωνα

(Α)ΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΗΣ

Το 2005 στο πλαίσιο της ανάπλασης του πάρκου της Ανάληψης, στο Βύρωνα, χτίστηκε το Αναψυκτήριο με σκοπό την εμπορική εκμετάλλευση του. Το χώρο διαχειρίστηκε για κάποια χρόνια ιδιώτης με τις πλάτες της Δημοτικής αρχής.

Μετά το τέλος της σύμβασης η νέα δημοπράτηση πάγωσε από τους αγώνες των κατοίκων των γειτονιών. Σκοπός μας είναι να το απελευθερώσουμε και από την εμπορευματοποίηση και από την εγκατάλειψη. Μετατρέπουμε, λοιπόν, το κτίριο σε χώρο αντίστασης, συνάντησης, έκφρασης, δημιουργίας και κοινωνικής αντεπίθεσης.

10,100,1000άδες ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Η κατάληψη είναι για εμάς ένα εργαλείο αγώνα απέναντι στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Καθημερινά, η καταστολή σε όλους τους τομείς της ζωής μας κλιμακώνεται, η ανθρώπινη ύπαρξη εκμηδενίζεται, η ατομική και η συλλογική έκφραση στραγγαλίζονται .Σε μια περίοδο που καταλήψεις, στέκια και κοινωνικοί χώροι δέχονται σφοδρή επίθεση, η αντίσταση οφείλει να θεριεύει.

Με σκοπό τη αντιπληροφόρηση και τη πρόταξη του αναρχικού λόγου προς τη τοπική κοινωνία ανοίγουμε το πρώην Αναψυκτήριο της Ανάληψης ως ορμητήριο κοινών αγώνων. Λειτουργούμε το χώρο οριζόντια, αντιιεραρχικά, πολύμορφα, ενάντια στη λογική του κέρδους, ενάντια σε κάθε είδους φασιστική νοοτροπία, σεβόμενοι τόσο την ατομική πρωτοβουλία όσο και τη συλλογική, με βάση τη θεμελιακή αντίθεση μας στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Δημιουργούμε συνελεύσεις και ομάδες, κομμάτια του πολύμορφου αγώνα για τη κοινωνική απελευθέρωση, προωθώντας την ατομική ολοκλήρωση μέσα από συλλογικές διαδικασίες, βασισμένες στη αλληλεγγύη και τον αλληλοσεβασμό.

Στεκόμαστε απέναντι σε οποιαδήποτε πολιτική δύναμη που μιλάει στο όνομα της κοινωνίας χωρίς αυτήν. Ενάντια σε προσδοκίες έλευσης Σωτήρων και λογικές ανάθεσης εξουσιών διαχωρίζουμε τη θέση μας από την αντιπροσώπευση και προτάσσουμε τους ακηδεμόνευτους αγώνες.

Δε τσιμπάμε -με άλλα λόγια- με τα «επαναστατικά» προγράμματα τα οποία εξαγγέλλει η καθεστωτική αριστερά με στόχο, όπως λένε, τη μεταρρύθμιση του κράτους και το μετασχηματισμό του οικονομικού συστήματος σε κάτι το ανθρώπινο. Καθώς στη ουσία το μόνο που αλλάζει είναι οι διαχειριστές της εξουσίας, η εικόνα της μελλοντικής κοινωνίας που πλασάρουν οι νέοι «Μεσσίες» μόνο ψεύτικη μπορεί να είναι: το τραπεζικό σύστημα, η οικονομική ελίτ και οι επιχειρήσεις θα έχουν το πρώτο και το τελευταίο λόγο, οι φυλακές, η καταστολή, ο έλεγχος και η εκμετάλλευση θα παραμένουν.

Η ΕΠΑΝΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ…

Αναρχικές/οί Βύρωνα-Καισαριανής-Παγκρατίου και αλληλέγγυοι

[Φυλακές Κορυδαλλού] Καταδίκες για την υπόθεση της διπλής απαλλοτρίωσης στον Βελβεντό

Το τρομοδικείο αποφάσισε:
– την ενοχή όλων των κατηγορούμενων για ληστεία με καλυμμένα χαρακτηριστικά (πλην του Δ. Πολίτη, που καταδικάστηκε για απλή συνέργεια),
– την ενοχή όλων για διακεκριμένη οπλοκατοχή (για τα όπλα της ληστείας),
– την ενοχή όλων για διακεκριμένη κλοπή αυτοκινήτου (του οδοντογιατρού).

Οι τελικές ποινές είναι:
Γιάννης Μιχαηλίδης: 16 χρόνια, 4 μήνες και 10 μέρες.
Νίκος Ρωμανός: 15 χρόνια και 10 μήνες.
Ανδρέας-Δημήτρης Μπουρζούκος, Αργύρης Ντάλιος, Φοίβος Χαρίσης: 15 χρόνια και 11 μήνες.
Δημήτρης Πολίτης: 11 χρόνια και 5 μήνες.

Τέλος, το δικαστήριο απάλλαξε τους κατηγορουμένους από την κατηγορία της συμμετοχής στη ΣΠΦ, όπως είχε προτείνει και ο εισαγγελέας. Ωστόσο, ακολουθούν άλλες δίκες εις βάρος των αναρχικών συντρόφων όπου περιλαμβάνεται η ίδια κατηγορία.

[Θεσσαλονίκη] Η Τούμπα, οι μετανάστες & τα σκουπίδια της Τσιμπλούκας

Κείμενο της συλλογικότητας για τον Κοινωνικό Αναρχισμό “Μαύρο & Κόκκινο” από τη Θεσσαλονίκη για τα τελευταία συμβάντα στην Τούμπα με αφορμή την δημιουργία φιλοξενείου μεταναστών στην περιοχή.

Η Τούμπα, οι μετανάστες και τα σκουπίδια της Τσιμπλούκας

Λοιπόν, γεννηθήκαμε και στην Τούμπα. Πήγαμε δημοτικό στου «Αδαμίδη» και στο «Τενεκεδένιο», το ένα χτισμένο από λαμαρίνη και τ’ άλλο από αμίαντο καρκινογόνο. Κάποτε το γκρέμισαν αφού τόσες γενιές μεγάλωσαν σ’ αυτό. Οι γονείς μας γεννήθηκαν εδώ, στα ίδια σχολεία έτρεξαν, γέλασαν, στα ίδια στενά έπαιξαν. Πρόλαβαν βέβαια τούτοι οι τυχεροί τα σπιτάκια με τις μεγάλες αυλές, τις ξαμπάρωτες πόρτες, το κουτσομπολιό των Σμυρνιών γιαγιάδων, τα ρεμπέτικα στη διαπασών απ’ την καλύβα του χασισοπότη, τις φωνές και τους καυγάδες των γειτόνων, τις μεγάλες και ατέλειωτες σιωπές που έκρυβαν τους κυνηγημένους. Οι παππούδες μας δε γεννήθηκαν εδώ. Στην Τούμπα δεν γεννήθηκε κανείς, μόνο κάτω στην πόλη γεννήθηκαν οι παλιοί Σεφαραδίτες που κι αυτοί έφτασαν εδώ κυνηγημένοι. Κανείς δε θυμάται από πότε, φύγανε κι αυτοί όπως ήρθαν…κυνηγημένοι. Οι παππούδες μας ήρθαν εδώ από τη Ρωσία, τον Πόντο, από τη Σμύρνη…πρόσφυγες. Πριν από τους παππούδες μας, στην Τούμπα ζούσαν τα σκουπίδια της Τσιμπλούκας, έτσι έλεγαν οι παλιοί την χωματερή στο μέρος που χτίστηκαν έπειτα τα «Κωνσταντινοπολίτικα». Όταν ήρθαν οι παππούδες, μας δεν τους δέχτηκε κανείς, δεν άνοιξε σπίτι, ή αγκαλιά, ούτε στάβλος για να χωθούν σαν τρομαγμένα ζώα. Μονάχα το ορφανοτροφείο που μεγάλωσε τις γιαγιάδες μας, στα χρόνια της φρίκης… Είχαν μόνο την απλωσιά του τόπου. Το ρέμα, την Αγιά Μαρίνα, το ανάχωμα, τις παρυφές του δάσους, αυτός ήταν ο τόπος. Εκεί χτίσαν τα παραπήγματά τους, οι παραγκιώτες. Παραμέρισαν τα σκουπίδια και έφτιαξαν τη ζωή, αυτήν του πολέμου, αυτήν της αντίστασης, του αγώνα. Βάψανε οι αλάνες της Τούμπας κόκκινο. Δρόμος πολύς η ζωή των κυνηγημένων, η ζωή του πρόσφυγα…Έπειτα γκασταρμπάιτερ, άσωτος ο δρόμος… Κάποτε ξαπόστασαν κι αυτοί, μέσα στα μελαγχολικά σπιτάκια της αντιπαροχής, του δανείου, της σύνταξης, αυτά που χτίσανε κατά χιλιάδες οι ίδιοι για δεκαετίες. Μα η φτώχεια ήταν πάντα η ίδια, πλήρωσαν. Κι ακόμη αργότερα, είδαν τα εγγόνια τους, τα λιωμένα κορμιά των νεολαίων της «ανάπτυξης» και του «εκσυγχρονισμού» κάθε απόβραδο να ξεμοναχιάζουν τη ζωή κάτω απ’ τη γέφυρα, στο ρέμα, το πρωί άγριο ξύπνημα από τη σειρήνα του ασθενοφόρου. Και σε μας απόμεινε μονάχα μια μνήμη, μια μυρωδιά χαμένη από την τσιμενταρισμένη εξοχή, μα και η αίσθηση ότι αν ακόμη σήμερα δεν είμαστε κυνηγημένοι, έχουμε την ψυχή να μη γίνουμε ποτέ κυνηγοί. Και να ελπίζουμε, ν’ αγαπάμε τον άνθρωπο. Έπειτα γι’ αυτό διαλέξαμε πλευρά, γίναμε αναρχικοί, μιας και η αριστερά των παππούδων μας δεν υπάρχει πια, έμεινε από δαύτη μια στάμπα από την πολυχρησιμοποιημένη καρέκλα του «δημόσιου λειτουργού» και η κατάφαση του συμβιβασμού, γίναμε αναρχικοί όχι γιατί μας αρέσει να μας κυνηγούν αλλά για να θυμόμαστε να μην γίνουμε ποτέ κυνηγοί. Ούτε κυνηγοί, ούτε θηράματα, ούτε αφέντες, ούτε δούλοι…

Με αφορμή μερικά ορφανά ευρώ (600.000) που περίσσευαν από τον ευρωπαϊκό κορβανά και που ο δήμαρχος της πόλης σκέφτηκε να τα πάρει υπό τη ζεστή θαλπωρή του, εγκρίθηκε το σχέδιο εγκατάστασης οκτώ (8) μονογονεϊκών οικογενειών προσφύγων στους παλιούς στάβλους, οι οποίοι επί χρόνια χρησιμοποιούνταν για να φιλοξενούν καρκινογόνα χημικά. Η διαμόρφωση ενός χώρου φιλοξενίας των ορφανών παιδιών ήταν η προϋπόθεση για να αναλάβουν οι έμμισθοι «αλληλέγγυοι» τον μποναμά των γιάπηδων. Στους καρκινογόνους παλιούς στάβλους λοιπόν εξαντλείται η ντόπια και διεθνής αλληλεγγύη των κατατρεγμένων…Ας είναι, όμως όχι… Στην Τούμπα λοιπόν (να μιλάνε άραγε για τον ίδιο τόπο;) βρέθηκαν άνθρωποι να καμωθούν τους γηγενείς. Μαζεύτηκαν λοιπόν κάποιοι άπληστοι νευρωτικοί «αυτόχθονες», έκαναν εκδήλωση και είπαν «στην Τούμπα δε χωράνε πρόσφυγες». Αναρωτήθηκαν «πώς θα παίζουνε τα παιδιά μας δίπλα στους μετανάστες»; Είπαμε «θα μιλήσουμε κι εμείς», αρνήθηκαν, επιμείναμε να μιλήσουμε, μας ρώτησαν ποιο είναι το όνομά μας,

– Αχμέτ, Αμπντούλ, Κωστής, Μαρίκα, Ντούσιας, Χομαγιούν, Βακάρ.

Έπειτα ρώτησαν πού ζούμε.
– Στην Επιδαύρου, στη Βοσπόρου, κάτω από τη γέφυρα, στο ρέμα, στη Κασσάνδρου, στο Γεντί Κουλέ.

Και πού γεννηθήκατε;
– Στην Τούμπα, στο Κερατσίνι, στην Κοκκινιά, στο Βίτσι, στα γκέτο του Παρισιού, στο Μεξικό στη ζούγκλα.

Παραξενεύτηκαν, ρώτησαν τι ήρθατε να κάνετε εδώ; Μα είχαν ακούσει πολλά, έκλεισαν τα ηχεία…τότε κάναμε τα χέρια μας χωνί, όπως παλιά στη γειτονιά μας έκαμε ο κυρ-Γιώργης που ‘φερνε στην καρότσα τα καρπούζια κι οι γιαγιάδες μας ανέβαζαν πάνω να παίξουμε…

-Γεννηθήκαμε κι εδώ, κι αλλού και παντού θα γεννιόμαστε και θα ξεπηδάμε γιατί ο φασισμός δεν έχει πάντα ουρά και κέρατα, ο φασισμός ξεκινά ως εφαρμογή μικρών καθημερινών κακουργηματικών σκέψεων, υπαγορευμένων από το φόβο και τη μισαλλοδοξία…Σκεπτόμενοι ότι ο φασισμός δεν νικάει όταν βρεθεί ένας Χίτλερ αλλά όταν δημιουργηθούν χιλιάδες Άιχμαν…

Έπειτα φύγαμε, μα θα ξαναγυρίσουμε, να κοιτάξουμε αν ο τόπος φυλάει τη μνήμη του…

Όσοι δεν μίλησαν ποτέ, όσοι τώρα βόλεψαν το κορμί τους σε ένα-δυο σπίτια και εξοχικά, βρήκαν εχθρό, «ξεσηκώθηκαν» να «διεκδικήσουν». Ποιόν εχθρό αισθάνθηκαν; Βρέθηκαν «αυτόχθονες» να διακηρύξουν ότι αυτό το μικρό κομμάτι κατεστραμμένης γης κάποιοι άλλοι, -οι ίδιοι- το έχουν περισσότερο ανάγκη από τα ορφανά αλλοδαπά ανήλικα μιάσματα. Κάνανε και αναλύσεις ότι η χώρα και ειδικά η Τούμπα δεν χωράει άλλους ξένους, άλλους κατατρεγμένους. Είναι πολλοί, λένε. Δεν χωράει άλλη φιλοξενία γιατί έχει το Θεαγένειο που φιλοξενεί καρκινοπαθείς, έχει το Παπάφειο που φιλοξενεί ορφανά, έχει την ΥΦΑΝΕΤ που φιλοξενεί αναρχικούς… Δεν χωράνε άλλοι, είπαν αυτοί που αν η Τούμπα δεν χωρούσε από πάντα τους κατατρεγμένους, δεν θα ήταν εδώ. Κορόιδεψαν «να τους πάρετε σπίτια σας», οι ανόητοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν πόσους και πόσους κατατρεγμένους έχουμε φιλοξενήσει στα σπίτια μας με την ελπίδα κάποτε να είχε βρεθεί κάποιος να φιλοξενήσει τους παππούδες μας, τους «τουρκόσπορους». Έπειτα μας είπαν ότι θέλουν το χώρο μόνο για Έλληνες, για την πατρίδα…ποια πατρίδα; Αυτή την πατρίδα που έστελνε το χωροφύλακα να ελέγχει αν σήκωσαν τη σημαία της οι παππούδες μας στα μπαλκόνια, επειδή ήταν «ύποπτοι» και «συμμορίτες»; Την πατρίδα της “μπάρας” που για να την περάσεις έπρεπε να δώσεις πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων; Στην κόκκινη Τούμπα η σημαία της πατρίδας μας απλώνονταν στα μπαλκόνια 363 μέρες το χρόνο, κάθε μέρα πέρα από τις εθνικές εορτές: ήταν τα χιλιομπαλωμένα σώβρακα και οι κακοραμμένες κάλτσες που ανέμιζαν περήφανα πάνω από τα κεφάλια μας όταν κλωτσούσαμε την μπάλα στην αλάνα· πατρίδα στην Τούμπα ήταν η αλάνα για τους μικρούς, η φτώχεια για τους μεγαλύτερους κι η πείνα, ο φόβος της προσφυγιάς. Ήταν όμως και η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη, το νιώσιμο, δεν ήταν απλά μια κάποια Ελλάδα η πατρίδα στην Τούμπα. Έτσι θέλουμε να τη θυμόμαστε. Αλλά μήπως τούτοι οι νέοι «γηγενείς» ήταν θαμώνες και κατοικοεδρεύαν στα υπόγεια της Τσιμπλούκας, κάτω από τόνους σκουπιδιών, αγνώριστοι κι αυτοί ανάμεσα τους; Δε θα ‘τυχε να τους γνωρίσουν οι παππούδες μας.

Άλλωστε από πάντα η χωματερή είναι το καταφύγιο του ρατσισμού, κι η μισαλλοδοξία ο πολιτισμός των σκουπιδιών.

Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό
Μαύρο & Κόκκινο
mauro-kokkino@hotmail.com

Επίθεση μπάτσων σε σύντροφο στην Δράμα

Στις 19/9/2014 σύντροφος από την Δράμα γνωστός στις αρχές για τις αντιεξουσιαστικές του πεποιθήσεις με αφορμή μια εξακρίβωση δέχτηκε ξυλοδαρμό από γνωστούς χρυσαυγίτες αστυνομικούς της ασφάλειας. Σημαντικό είναι να αναφέρουμε ότι, χτυπήματα δεχόταν ακόμα και μέσα στο αυτοκίνητο με αποτέλεσμα να έχει σημάδια στο πρόσωπο, στα χέρια και πίσω στην πλάτη, οι απειλές από τους χρυσαυγίτες ασφαλίτες στο τμήμα ότι θα τον κρατήσουν για αντίσταση κατά της αρχής έπεσαν στο κενό γιατί ο σύντροφος ζητούσε επίμονα να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, κρατήθηκε για μια ώρα στο τμήμα και αφέθηκε ελεύθερος. Αυτές οι τακτικές (επιθέσεις) δεν είναι κάτι καινούργιο αλλά είναι δείγμα των τρομοκρατικών σχεδίων του κράτους ενάντια σε όποιον αντιστέκεται στη σήψη της κοινωνίας που το μόνο που προσφέρει είναι ο φόβος και η καταστολή.

Δεν αφήνουμε κανένα σύντροφο στα χέρια του κράτους

Καμία επίθεση δεν θα μένει αναπάντητη

Ανακοίνωση συγγενών και φίλων κρατουμένων

Είμαστε οι ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ και ΦΙΛΟΙ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ.

Εμείς που κάποια μέρα, στερηθήκαμε βίαια την αγκαλιά, τη στοργή, την προστασία, τη συντροφιά, τη φιλία, των ανθρώπων που το κράτος έχει στερήσει την ελευθερία τους.

Εμείς, με αφορμή την ψήφιση του τερατουργήματος που λέγεται νόμος για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας, αποφασίσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, αγωνιζόμενοι για την με κάθε δυνατό μέσο υποστήριξή τους.

Αναγνωρίζοντας ότι, ιστορικά καμιά φυλακή δεν σωφρόνισε ποτέ και κανέναν και πιστεύοντας στην οριστική κατάργηση αυτού του απαρχαιωμένου θεσμού, στεκόμαστε συμπαραστάτες:

– Στους πολιτικούς κρατούμενους , αναρχικούς και κομμουνιστές.

– Στους ποινικούς που στέκονται με αγωνιστική αξιοπρέπεια μέσα στη φυλακή (όχι στους ρουφιάνους, πρεζέμπορους, καταδότες, συνεργάτες της εξουσίας, όπως και μέλη η συντηρητές των κυκλωμάτων βίας).

Αν και η έμπρακτη υποστήριξη προς τους κρατούμενους μπορεί στο μέλλον να αποκτήσει, ανάλογα με τις δυνάμεις μας, πολλές μορφές, ξεκινάμε με τις παρακάτω πρακτικές.

1) Δημοσιοποιώντας νόμους και διατάξεις που σκοπό έχουν τη συνολική επίθεση του κράτους εναντίον των κρατουμένων (νόμος για φυλακές τύπου Γ κ.λπ.)
2) Παρακολουθώντας τους δικαστικούς τους αγώνες (δίκες – μεταγωγές – αιτήσεις αποφυλάκισης – προσφυγές – νοσηλείες) και δημοσιοποιώντας κάθε αυθαίρετη μεθόδευση της δικαστικής εξουσίας σε βάρος τους.
3) Καταγγέλλοντας τις κάθε λογής αυθαιρεσίες του σωφρονιστικού-αστυνομικού συστήματος και τις γενικότερες συνθήκες κράτησής τους.
4) Παρεμβαίνοντας άμεσα για θέματα που αφορούν την υγεία τους και τις ελλείψεις σε στοιχειώδεις ανάγκες.

Κάθε μέσο και τρόπος δημόσιας προβολής, ενημέρωσης και καταγγελίας θα χρησιμοποιηθεί.

Ευχαριστούμε για την αλληλεγγύη σας
Συγγενείς και φίλοι κρατουμένων

Αν θέλετε να μαθαίνετε για μας ή να επικοινωνήσετε μαζί μας στείλτε το mail σας στη διεύθυνση μας: sygeneis-filoi@espiv.net

[Καρδίτσα] Ενημέρωση από την εκδήλωση για τις φυλακές τύπου Γ

Χθες 29/8 πραγματοποιήθηκε σε κεντρικό σημείο της πόλης (στο Παυσίλυπο) εκδήλωση για τις φυλακές τύπου Γ στα πλαίσια καλέσματος του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού για την στήριξη των αναρχικών κρατουμένων, όπου μοιράστηκε/διαβάστηκε κείμενο, έγινε προβολή ταινίας καθώς τοποθετήθηκε και σύντροφος μέσα απ’ τις φυλακές Κορυδαλλού. Η εκδήλωση ήτανε ικανοποιητική από άποψη κόσμου. Ακολούθησε μπαρ για δικαστικά έξοδα συντρόφων.

Δύναμη και κουράγιο στους αιχμαλώτους πολέμου, δύναμη σε αυτούς που αγωνίζονται εντός και εκτός των τειχών. ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Καρδίτσας