Category Archives: Εντός των τειχών

[Φυλακές Διαβατών] Κείμενο του Νίκου Μαζιώτη για τον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό

ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ ΜΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ

Ο Αναρχικός Νίκος Ρωμανός είναι ένας από εμάς. Είναι από αυτούς όπως και εμείς που εξεγερθήκαμε ενάντια στην εξουσία, ενάντια στο νόμο και στη τάξη που θέλει τους ανθρώπους ραγιάδες, υπηκόους και υποταγμένους, είναι από αυτούς που γνωρίσαν τι σημαίνει “νόμος και τάξη” με τη δολοφονία του φίλου του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τα σκυλιά του κράτους Κορκωνέα και Σαραλιώτη.

Ο σύντροφος Ρωμανός δεν είναι από αυτούς που κατάσχουν τα σπίτια και τη περιουσία του λαού όπως κάνει η τράπεζα που απαλλοτρίωσε και για την οποία καταδικάστηκε. Δεν έβγαλε αυτός τους νόμους που βγάζουν οι καθώς πρέπει πολιτικοί εθνοπατέρες που ληστεύουν και δολοφονούν το λαό και τους εργαζόμενους για να γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι. Δεν έκλεψε το μισθό και τη σύνταξη κανενός φτωχού βιοπαλαιστή όπως κάνουνε με νόμους οι πολυεθνικές, οι τραπεζίτες οι μεγαλοεπιχειρηματίες και οι υπηρέτες τους, οι κυβερνήσεις και οι βουλευτές. Δεν έβγαλε τους νόμους που στερούν τη μπουκιά από το στόμα των φτωχών, τους νόμους που δολοφονούν και αυτοκτονούν χιλιάδες ανθρώπους, που τους αναγκάζουν να τρώνε από τα σκουπίδια και να κοιμούνται στους δρόμους. Ο σύντροφος Ρωμανός είναι από αυτούς που αντιμετωπίζουν με αξιοπρέπεια τα χτυπήματα που δέχονται από τους δούλους τους κράτους και των πλούσιων που πληρώνονται με επτακόσια ευρώ τον μήνα για την άθλια δουλειά τους.

Από τη Δευτέρα 10 Νοέμβρη, ο σύντροφος έχει ξεκινήσει απεργία πείνας διεκδικώντας το δικαίωμα να κάνει χρήση των εκπαιδευτικών αδειών. Ο Νίκος Ρωμανός όπως και ο Ηρακλής Κωστάρης που κάνει απεργία πείνας για τον ίδιο λόγω είναι από τους δεκάδες πολίτικους κρατούμενους και φυλακισμένους αγωνιστές που βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε ελληνικές φυλακές σε μια εποχή που η πολίτικη της κοινωνικής γενοκτονίας που επιβάλουν το κεφάλαιο και το κράτος με αφορμή την οικονομική κρίση συναρτάτε και με τη σκλήρυνση της καταστολής γενικότερα άλλα και ειδικά απέναντι στους κρατούμενους αγωνιστές πολλοί εκ των όποιον είναι μέλη ενόπλων επαναστατικών οργανώσεων ή κατηγορούνται για ένοπλο αγώνα. Η νομοθέτηση για τις φυλακές τύπου Γ με τις ειδικές συνθήκες κράτησης που προορίζονται πρωτίστως για τους πολιτικούς κρατούμενους και φυλακισμένους αγωνιστές εντάσσεται μέσα σε αυτά τα πλαίσια. Κάθε φυλακισμένος σύντροφος είναι ένας από εμάς, για αυτό και αν θεωρούμε ότι μας ενώνει ο αγώνας για Ελευθερία, ο αγώνας για την Κοινωνική Απελευθέρωση από το ζυγό του κεφαλαίου και του κράτους, τότε η διεκδίκηση του ενός είναι και διεκδίκηση όλων.

Νίκος Μαζιώτης, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα
φυλακές Διαβατών

Κείμενο Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων για τον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό

Στις 10 Νοεμβρίου, ο σύντροφος Νίκος Ρωμανός ξεκίνησε απεργία πείνας, με σκοπό να αναγκάσει το Συμβούλιο της Φυλακής να του δώσει τις εκπαιδευτικές άδειες που δικαιούται.

Οι ανθρωποφύλακες, οι εισαγγελείς, οι κοινωνικοί λειτουργοί, οι ψυχολόγοι και οι διευθυντές, οι οποίοι εκπροσωπούν τους κατασταλτικούς μηχανισμούς εντός της φυλακής, προβαίνουν σε μεθοδεύσεις, που αν μείνουν αναπάντητες από μεριάς μας, ανοίγουν το δρόμο για ακόμα χειρότερες σε βάρος μας καταστάσεις. Πρόσφατα παραδείγματα η απαγόρευση επικοινωνίας στο σύντροφο Νίκο Μαζιώτη και όλης της πτέρυγας στην οποία κρατείται και οι εκδικητικές μεταγωγές που ακολούθησαν, οι συνεχείς προσπάθειες παρεμπόδισης της επικοινωνίας μεταξύ συντρόφων, όπως στη φυλακή Λάρισας μεταξύ των συντρόφων Αντώνη Σταμπούλο και Σπύρου Στρατούλη, η εκδικητική μεταχείριση του πολυτραυματία αγωνιστή Σάββα Ξηρού και η αναστολή εκπαιδευτικών αδειών του Ηρακλή Κωστάρη, ο οποίος βρίσκεται σε απεργία πείνας. Μην ξεχνάμε άλλωστε και την τακτική κράτησης πέραν του δεκαοκτάμηνου που εφαρμόζουν τελευταία οι κρατικοί υπάλληλοι, κατά παράβαση του νόμου που εκπροσωπούν.

Το πρόσφατο παράδειγμα του Κώστα Σακκά που απαίτησε και κέρδισε την απελευθέρωσή του, μετά τη νικηφόρα απεργία πείνας, δείχνει πως μόνο οι αγώνες μπορούν να μας εγγυηθούν την ελευθερία μας.

Υπεύθυνοι λοιπόν, για όλες αυτές και κάθε άλλη μεθόδευση εναντίον μας, δεν είναι μόνο οι πολιτικοί προϊστάμενοι, αλλά και όσοι υπακούουν πειθήνια τις εντολές τους· οι ειδικοί εφέτες ανακριτές και όσοι απαρτίζουν τα συμβούλια των φυλακών που σχεδόν πάντα επιρρίπτουν άτυπα τις ευθύνες των αποφάσεων τους σε άνωθεν εντολές.

Εμείς, από μεριά μας, θεωρούμε ότι οι ίδιοι είναι οι υπεύθυνοι των αποφάσεων που παίρνουν και φυσικά για τις τυχόν επιπτώσεις στην υγεία του εκάστοτε κρατούμενου, εν προκειμένω, στην υγεία του συντρόφου Νίκου Ρωμανού. Το γεγονός ότι υπακούουν σε άνωθεν εντολές-πιέσεις δεν τους καθιστά σε καμία περίπτωση αθώους. Άλλωστε, ας μην παραβλέπουμε το γεγονός ότι και χωρίς άνωθεν πιέσεις, τα συμβούλια των φυλακών απορρίπτουν κατά κόρον αιτήματα και άδειες μεταξύ πολλών άλλων. Μόνος λόγος η ευθυνοφοβία των μελών τους απέναντι στους προϊστάμενους τους και η ανεδαφική βεβαιότητα τους όσον αφορά την απουσία ευθύνης τους απέναντι στους ανθρώπους που βλάπτουν με τις αποφάσεις τους.

Καλούμε σε εγρήγορση τους συντρόφους εκτός των τειχών για την άσκηση, όσο το δυνατό, μεγαλύτερης πίεσης για τη δικαίωση του συντρόφου Νίκου Ρωμανού, πριν τεθεί σε κίνδυνο η ζωή του.

Όπως έχει αναφέρει ο απεργός πείνας, Νίκος Ρωμανός, υπεύθυνοι για κάθε ημέρα απεργίας πείνας, αλλά και για ό,τι συμβεί από εδώ και εμπρός είναι το συμβούλιο της φυλακής Κορυδαλλού, αποτελούμενο από τον εισαγγελέα Νικόλαο Ποιμενίδη, τη διευθύντρια Χαραλαμπία Κουτσομιχάλη και την κοινωνική λειτουργό της φυλακής.

Και μία “λεπτομέρεια” για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι σχετικά με το ποιόν της Χαραλαμπίας Κουτσομιχάλη. 31-12-2001, γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού, βράδυ, παραμονή πρωτοχρονιάς, μετά τη βραδινή κατάκλιση και συγκεκριμένα στη 1 η ώρα τα ξημερώματα, μεταφέρεται ολόκληρος θάλαμος της Α’ πτέρυγας στο νοσοκομείο, όπου και διαπιστώνεται ο θάνατος τριών γυναικών, ενώ άλλες τρεις παραμένουν νοσηλευόμενες στην εντατική σε κρίσιμη κατάσταση ύστερα από χρήση ναρκωτικών. Διευθύντρια και άμεση υπεύθυνη η Χαραλαμπία Κουτσομιχάλη. Αποτέλεσμα, μόλις τρεις μήνες διαθεσιμότητας και έπειτα επέστρεψε κανονικά στα καθήκοντα της.

18-3-2009 η αγωνίστρια Κατερίνα Γκουλιώνη, γνωστή για τη δυναμική της παρουσία στις φυλακές και τους αγώνες στους οποίους πρωτοστάτησε για την κατάργηση του κολπικού ελέγχου και την αξιοπρέπεια των κρατουμένων στις γυναικείες φυλακές βρίσκεται, κατά τη διάρκεια της μεταγωγής της από τη Θήβα στην Νεάπολη Κρήτης, νεκρή. Διευθύντρια και πάλι η Χαραλαμπία Κουτσομιχάλη. Αυτή τη φορά δεν τέθηκε ούτε καν σε διαθεσιμότητα, αλλά συνέχισε απρόσκοπτα το “δημιουργικό“ της έργο στις φυλακές.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΑΣ, ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ

ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΣΑΣ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ

ΔΕ ΘΑ ΠΑΖΑΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΝΕΝΟΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥ ‘Η ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗΣ

ΚΑΘΕ ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΥΓΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗΣ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΘΕΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΟΠΛΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΕΚΔΙΚΗΘΟΥΜΕ

ΔΙΚΤΥΟ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

[Φυλακές Κορυδαλλού] Δήλωση έναρξης απεργίας πείνας του Γιάννη Μιχαηλίδη

Στη δυσμενή συνθήκη της φυλάκισης, όπου η καθημερινότητα συνοψίζεται στη λέξη υποταγή, ελάχιστα μέσα μένουν για να παλέψεις. Εδώ που η προοπτική της ολικής απελευθέρωσης φαντάζει μακρινή, απέναντι στην καθολική παράδοση που σου προσφέρουν σαν μοναδική επιλογή, έρχονται στιγμές που κρίνεις ότι αξίζει να διαπραγματευτείς. Όσο ξένη και αν είναι για μας η διαπραγμάτευση με την εξουσία. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα διαπραγματευτούμε τα αναρχικά χαρακτηριστικά μας, δεν θα κάνουμε πίσω στην ακεραιότητα του λόγου μας, δεν θα πουλήσουμε τον αγώνα για τον οποίο είμαστε αιχμάλωτοι του κράτους.

Αξίζει λοιπόν ακόμα και η αυτοκαταστροφική επιλογή της απεργίας πείνας, που τσαλακώνει το ανθρωπιστικό προσωπείο του κράτους. Που συνιστά μια απειλή να ξεγυμνώσει τη φονική φύση του κράτους, απέναντι στους καλοταϊσμένους με αυταπάτες υπηκόους του. Τη φονική και τυραννική φύση της εξουσίας, όπως τη βιώνει κάθε έμβιο ον που υποφέρει και δολοφονείται, στα εργοστάσια, στις εμπόλεμες ζώνες, στα ναρκοθετημένα σύνορα, στα εκτροφεία, τα εργαστήρια και τα σφαγεία, στις φυλακές και τα ψυχιατρεία.

Και αξίζει για οποιοδήποτε αίτημα κρίνει ο κάθε απεργός πείνας ως κομβικό για τον εαυτό του, είτε αφορά τις συνθήκες διαβίωσης, την αξιοπρέπεια του, ή την ελευθερία του. Στην προκείμενη περίπτωση, που ο σύντροφος και αδελφός μου Νίκος Ρωμανός, έθεσε ως οδόφραγμα το σώμα του για να διεκδικήσει διόδους από την ασφυκτική συνθήκη του εγκλεισμού, αναζήτησα τρόπο να εκφράσω την αλληλεγγύη μου στην πράξη. Από τη θέση απ’ την οποία κι εγώ βρίσκομαι στην παρούσα συγκυρία, αποφάσισα να συμμετάσχω στην κυλιόμενη απεργία πείνας που αρχίζουμε οι σύντροφοι που συλληφθήκαμε μαζί μετά τη ληστεία στο Βελβεντό. Από σήμερα 17/11 ξεκινάω απεργία πείνας μέχρι την ικανοποίηση του αιτήματος.

Η επιλογή μας αυτή αποσκοπεί να συμβάλλει στην περαιτέρω δραστηριοποίηση των συντρόφων έξω, ώστε να πολλαπλασιαστούν και να οξυνθούν οι πολύμορφες δράσεις αλληλεγγύης, πράγμα που ανοίγει ένα ακόμα μέτωπο πολέμου με το κράτος, άρα και πεδίο συνειδητοποίησης νέων συντρόφων.

Οι δύσκολοι καιροί που διανύουμε είναι ένας λόγος παραπάνω να παλέψουμε πιο σκληρά και όχι να συμβιβαστούμε.

Επειδή το κράτος πάντα θα διαμορφώνει τους κοινωνικούς συσχετισμούς καθιστώντας την επιλογή της ατομικής ή συλλογικής εξέγερσης αντικείμενο σκληρής τιμωρίας, είναι καιρός να απεμπλακούμε από ηττοπαθείς “ρεαλισμούς” και “σταθμισμένες” αποφάσεις υποχώρησης που συνεχώς αφήνουν έδαφος στον εχθρό, αναβάλλοντας τη δράση για ένα μέλλον που η ίδια η αδράνεια κάνει αναπόφευκτα πιο δυσοίωνο.

Είναι αναγκαίο να υπερβούμε τους ίδιους μας τους εαυτούς και τις αγκυλωμένες αντιλήψεις που σέρνουμε μέσα μας.

Ας είναι αυτή η απεργία πείνας ένα έναυσμα.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ ΚΑΙ ΗΡΑΚΛΗ ΚΩΣΤΑΡΗ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

Γιάννης Μιχαηλίδης

[Αθήνα] Απόρριψη του αιτήματος για χορήγηση αδειών στον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό

Μετά από επικοινωνία με τον σύντροφό μας, σήμερα 4η μέρα της απεργίας πείνας του, μεταφέρουμε τα εξής:

Ο ειδικός εφέτης ανακριτής Ευτύχης Νικόπουλος εδώ και καιρό δήλωνε αναρμόδιος ν’ αποφασίσει πάνω στο ζήτημα της χορήγησης των εκπαιδευτικών αδειών του συντρόφου μας, μεταθέτοντας την ευθύνη στο συμβούλιο της φυλακής.

Σήμερα όμως ο κύριος αυτός απέδειξε ότι αποτελεί έναν πιστό υπάλληλο, έναν επιμελή εντολοδόχο των άθλιων πολιτικών του προϊσταμένων, που φέρει σε πέρας τις αποστολές που του ανατίθενται.

Έστειλε λοιπόν ο υπαλληλίσκος αυτός έγγραφο στο συμβούλιο, δηλώνοντας ότι είναι τελικά αρμόδιος να αποφασίσει για το ζήτημα, και ότι το αίτημα για χορήγηση αδειών απορρίπτεται και με δική του απόφαση.

Από σήμερα λοιπόν, και για ό,τι συμβεί στο σύντροφό μας όσο τον ωθούν σε παράταση της απεργίας πείνας του, θεωρούμε ότι ο Νικόπουλος και κάθε άλλος αρμόδιος, είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι.

Οι απαντήσεις, δίνονται στους φλεγόμενους δρόμους του αγώνα.

Αλληλεγγύη σημαίνει επίθεση.

Πρωτοβουλία συντρόφων από τη συνέλευση αλληλεγγύης για τον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό

Στη συνέλευση αλληλεγγύης στην Αθήνα, θα υπάρξει άμεση ενημέρωση από τον ίδιο τον Νίκο Ρωμανό: Τετάρτη 19/11 κτίριο Γκίνη, Πολυτεχνείο, στις 18:00 έναρξη διαδικασίας και 18:30 τηλεφωνική επικοινωνία με το σύντροφο.

[Φυλακές Κορυδαλλού] Κείμενο αλληλεγγύης στον Νίκο Ρωμανό από τους συντρόφους του της υπόθεσης Βελβεντού

«Και είναι ανάγκη να πάμε μπροστά, να γεμίσουμε όλα τα Κενά, εάν όχι και να αυτοκαταστραφούμε αντλώντας δύναμη απ’ τα περασμένα… Κάθε καιρός και η ιερή του εξέταση. ΤΟ “ΚΕΝΟ” ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΣΟ ΔΕΝ ΠΕΦΤΕΙΣ ΜΕΣΑ ΤΟΥ».

Μία ανάσα ελευθερίας μακριά απ’ το τσιμέντο της φυλακής.

Λίγες ώρες όπου η ματιά μπορεί να ταξιδέψει ελεύθερη μη σκοντάφτοντας πάνω σε κάγκελα.

Ουρανός δίχως συρματοπλέγματα. Βήματα που δεν χρειάζεται να μετρήσεις. Κινήσεις λίγο διαφορετικά κουρδισμένες.

Στις 10 Νοεμβρίου ο φίλος και σύντροφος Νίκος Ρωμανός ξεκίνησε απεργία πείνας διεκδικώντας μία ανάσα ελευθερίας. Έχοντας περάσει μέσω των πανελληνίων εξετάσεων σε σχολή των ΤΕΙ Αθηνών αγωνίζεται να κερδίσει κάτι που με τους δικούς τους νόμους δικαιούται: την εκπαιδευτική του άδεια.

Εμείς απ’ την πλευρά μας στεκόμαστε δίπλα στον Νίκο και τον αγώνα του, δίπλα σε κάθε κίνηση που θέλει και πρέπει να πλαισιώσει τη μάχη του, δίπλα σε κάθε έκφραση της επιθετικής αλληλεγγύης… Γιατί τα αστέρια που βλέπεις να βουτάνε στο κενό είναι αυτά που κουβαλάνε τα όνειρα μας, τις λυσσασμένες επιθυμίες μας, τα όλο νόημα χαμόγελα μας… Γιατί δεν ανταλλάζουμε με τίποτα στον κόσμο μια ζωή στα άκρα.

ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ του αιτήματος του συντρόφου Νίκου Ρωμανού για τη χορήγηση της εκπαιδευτικής άδειας.

Φοίβος Χαρίσης
Αργύρης Ντάλιος
Ανδρέας-Δημήτρης Μπουρζούκος
Γιάννης Μιχαηλίδης
Δημήτρης Πολίτης

Δ’ πτέρυγα φυλακών Κορυδαλλού
13-11-2014

[Φυλακές Κορυδαλλού] Ανακοίνωση κρατουμένων της Ε΄ πτέρυγας

75 κρατούμενοι της Ε΄ πτέρυγας των φυλακών Κορυδαλλού ξεκινάμε σήμερα (13/11) διήμερη αποχή συσσιτίου. Με αυτόν τον τρόπο στεκόμαστε δίπλα στον αναρχικό απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό, που διεκδικεί την εκπαιδευτική άδεια που δικαιούται.

ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ

Ε΄πτέρυγα
Φυλακές Κορυδαλλού

[Φυλακές Νιγρίτας Σερρών] Στάση στη Γ2 πτέρυγα

Στην πτέρυγα Γ2 της φυλακής Νιγρίτας Σερρών υπάρχουν 60 κρατούμενοι στους οποίους στερείται το ζεστό νερό. Επίσης, η φυλακή και η υπηρεσία δεν τους δίνει την δυνατότητα να μαγειρεύουν (καθώς η ποιότητα του φαγητού στο συσσίτιο της φυλακής είναι άθλια και κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να τραφεί εξ ολοκλήρου από αυτό). Ακόμα, παρεμποδίζεται η επικοινωνία των κρατουμένων με τον έξω κόσμο (τα περισσότερα καρτοτηλέφωνα είναι εκτός λειτουργίας) και απαγορεύεται τόσο η άθληση όσο και η σωματική εξάσκησή τους (παρόλο που υπάρχει γυμναστήριο, το οποίο μετά από επιλογή της υπηρεσίας είναι εκτός λειτουργίας).

Από τηλεφωνική επικοινωνία με κρατούμενο μάθαμε ότι ο αρχιφύλακας Γιάννης Δήμου απειλεί τους κρατούμενους που κάνουν στάση με επικείμενη εισβολή των ΜΑΤ.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ!

[Φυλακές Κορυδαλλού] Στήριξη της πρότασης του Νίκου Μαζιώτη από τα φυλακισμένα μέλη της ΣΠΦ

Κείμενο των 10 μελών της ΣΠΦ για τη δημιουργία συνέλευσης αλληλεγγύης και δράσης για τους πολιτικούς κρατούμενους

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

i) Φυλακές τύπου Γ’ – μια πράξη πολέμου

Οι φυλακές τύπου Γ’ θέλουν να γίνουν το μνημείο της νίκης του κράτους ενάντια στο αντάρτικο πόλης. Το αν θα αφήσουμε τους χιλιάδες τόνους τσιμέντο, τα κάγκελα και τις κλειδαριές να νικήσουν την ανθρώπινη θέληση για ελευθερία είναι ένα στοίχημα, που μένει να απαντηθεί στην πράξη από τους εχθρούς του καθεστώτος και τους φίλους της ελευθερίας.

Πολιτικά εδώ και χρόνια τηλεοπτικές περσόνες του συστήματος και έμμισθοι κονδυλοφόροι της αστυνομίας έχουν επιδοθεί σε έναν αγώνα λάσπης εναντίον του αντάρτικου πόλης στα πλαίσια της απολιτικοποίησής του. “Όσμωση ποινικών – τρομοκρατών”, “συνεργασία τρομοκρατών – οργανωμένου εγκλήματος”, “επαναστατικό ταμείο” είναι η εμπροσθοφυλακή του ψέματος. Η προπαγάνδα θέλει να κρύψει, σκεπάζοντας με τη λάσπη της, το αυτονόητο της διαρκούς εξέγερσης. Μιας διαρκούς εξέγερσης όσων αρνούνται να ζήσουν σαν σκλάβοι και επιτίθενται ένοπλα ενάντια στους δήμιούς τους, στην σιωπή, στον συντηρητισμό και στην παραίτηση της πλειοψηφίας της κοινωνίας.

Η εξουσία θέλοντας να αποσυνδέσει την πιθανή προοπτική της βίαιης εξεγερτικής δράσης και να ακρωτηριάσει τη διάχυσή της, χρησιμοποιεί το ψέμα και τη συκοφαντία για να παρουσιάσει τους ένοπλους αντάρτες πόλης ως παράφρονες εγκληματίες. Κι όλα αυτά την ίδια στιγμή που η αιμοδιψής δημοκρατία τους αυτοκτονεί χιλιάδες ανθρώπους και δηλητηριάζει κάθε στιγμή της ζωής μας με την τρομοκρατία της φτώχειας, της καταπίεσης, της αστυνομοκρατίας, της μοναξιάς, της εκμετάλλευσης ενώ ξεγελάει τους αφελείς με τις ψευτοελευθερίες της κατανάλωσης, του θεάματος, της μαζικής διασκέδασης, της ψηφιακής πραγματικότητας, του πολιτισμού των μετρίων.

Το αποκορύφωμα της πολιτικής προπαγάνδας ενάντια στο αντάρτικο πόλης στήθηκε αρχές του 2014 μετά την παραβίαση της άδειας του Χριστόδουλου Ξηρού, που αντί να γυρίσει εθελοντικά πίσω στη φυλακή, επέλεξε το δρόμο της παρανομίας και της συνενοχής στο νέο αντάρτικο πόλης. Πρωτοσέλιδα και ρεπορτάζ με πιασάρικους τίτλους όπως “Τρομορεβεγιόν με τους Πυρήνες”, “γιάφκα τρομοκρατών οι φυλακές” έγιναν η ναυαρχίδα του ψεύδους. Αυτό που ενόχλησε πιο πολύ την εξουσία με τη φυγή του συντρόφου Χριστόδουλου ήταν πως παρά τις συλλήψεις μας, ποτέ δεν γίναμε τρόπαια εν υπνώσει στα χέρια των δεσμοφυλάκων μας. Η φυλακή για τους αμετανόητους αντάρτες πόλης δεν αποτελεί ανάκτορο του φόβου, αλλά έναν τόπο αιχμαλωσίας που πεισμώνει και ατσαλώνει πιο πολύ τη θέληση για εξέγερση και ελευθερία.

ii) Η προπαγάνδα προλογίζει τον πόλεμο.

Το ψέμα της εξουσίας καλλιεργεί το φόβο για να γίνει το πέρασμα απ’ το καθεστώς της ψευτοελευθερίας στο καθεστώς της έκτακτης ανάγκης. Το καθεστώς έκτακτης ανάγκης είναι το μεταμφιεσμένο “αποφασίζουμε και διατάζουμε”. Αρχές του 2014, ο υπουργός-πρώην δικαστής Χαράλαμπος Αθανασίου εξέδωσε τελεσίγραφο 100 ημερών για την έναρξη λειτουργίας φυλακών υψίστης ασφαλείας. Επειδή η γνωστή φράση “η πολιτική είναι η συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα” ισχύει και αντίστροφα, την σειρά της πολιτικής προπαγάνδας ενάντια στο αντάρτικο πόλης παίρνουν τώρα τα στρατιωτικά μέτρα. Ανακοινώνεται λοιπόν η μετατροπή των φυλακών Δομοκού σε φυλακές τύπου Γ’, που την εξωτερική τους φύλαξη θα την αναλάβουν 300 αστυνομικοί, οι οποίοι θα στρατοπεδεύσουν έξω σε ειδικά κτίρια-στρατώνες. Επίσης ήδη έχουν απομακρυνθεί περισσότεροι από τους μισούς “κοινούς” κρατούμενους ώστε τη θέση τους να πάρουν οι “επικίνδυνοι τρομοκράτες” και τα “μέλη του οργανωμένου εγκλήματος”. Δε θα πούμε πολλά για τις φυλακές τύπου Γ’ καθώς τα περισσότερα έχουν ήδη γραφτεί. Πολιτική και σωματική απομόνωση, λογοκρισία αλληλογραφίας, περιορισμός επισκεπτηρίων, απαγόρευση αδειών . . . Μια νέα φυλακή μέσα στην φυλακή, ένας σιδερόφρακτος τόπος λησμονιάς για να ξεχάσουμε τον αγώνα και να ξεχαστούμε ως αιχμάλωτοι. Ένας τσιμεντένιος τάφος που η λήθη θέλει να σβήσει τη θέληση για ελευθερία. Παράλληλα ένα δημόσιο φόβητρο σε κοινή θέα, ένα ελληνικό Γκουαντανάμο για όποιον αμφισβητήσει έμπρακτα και ένοπλα τους ντόπιους έπαρχους της παγκόσμιας δυτικής αυτοκρατορίας.

iii) Αύριο θα έρθουν για σένα . . .

Ο φόβος είναι διατρητικός και φτάνει ως το κόκκαλο. Η απάντηση στο φόβο δεν είναι να κλείσουμε τα μάτια, αλλά να του επιτεθούμε με όλες μας τις δυνάμεις.

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι οι φυλακές τύπου Γ’ φτιάχτηκαν για να καταστείλουν το αντάρτικο πόλης, τις επαναστατικές οργανώσεις (είτε είναι αναρχικές είτε κομμουνιστικές, είτε είναι μηδενιστικές είτε κοινωνικές) και τα μέλη τους. Θα ήταν άστοχο όμως να θεωρήσουμε ότι η στρατηγική της εξουσίας περιορίζεται μόνο στη βασική της επιδίωξη. Η εξουσία απ’ τη φύση της είναι επεκτατική. Για αυτό διευρύνει το σιδερένιο πλέγμα της καθολικής αιχμαλωσίας υψίστης ασφαλείας σε συντρόφους ή άτομα τα οποία κατηγορούνται για συμμετοχή σε ένοπλες οργανώσεις χωρίς να έχουν αναλάβει την ευθύνη, καθώς και σε “μεγαλο-ποινικούς” που ενοχλούν την αστυνομία.

Πάντως η εμμονή του κράτους με την καταστολή του αντάρτικου πόλης φαίνεται και από το γεγονός πως στο νομοσχέδιο για τις φυλακές τύπου Γ’ υπάρχει ευεργετική διάταξη που προβλέπει μέχρι και την αποφυλάκιση κάθε επίδοξου ρουφιάνου (εκτός αν κατηγορείται ο ίδιος με αντιτρομοκρατικό νόμο) που θα δώσει οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με τη δράση ένοπλων επαναστατικών οργανώσεων. Επίσης, οι ελληνικές αρχές μιμούμενες τους ξένους συναδέλφους τους εισάγουν διακριτικά απ’ την πίσω πόρτα το “δέλεαρ” της δημόσιας αποκήρυξης του αντάρτικου πόλης με αντίτιμο την ευνοϊκή ποινική μεταχείριση των μετανοημένων, σε ζητήματα αδειών και μείωσης ποινής. Δεν είναι μόνο η διάταξη του νομοσχεδίου που ορίζει ως υπεύθυνο τον εισαγγελέα για τη συνέχιση ή όχι της κράτησης σε ειδικές συνθήκες του “φυλακισμένου τρομοκράτη” μετά τα 4 πρώτα χρόνια (είναι αυτονόητο πως για οποιονδήποτε “τρομοκράτη” παραμένει αμετανόητος μάλλον θα παρατείνεται επ’ αόριστον η κράτησή του σε καθεστώς απομόνωσης τύπου Γ’). Είναι και η επίσημη αναφορά του εισαγγελέα εφετών στη διαδικασία πειθαρχικής δίωξης των σωφρονιστικών υπαλλήλων για την απόδραση του Χριστόδουλου Ξηρού καθώς ο “συγκεκριμένος κρατούμενος ουδέποτε αποκήρυξε την τρομοκρατία. Αντιθέτως μέσα από κείμενά του που αναρτήθηκαν στις ιστοσελίδες zougla.gr και athens indymedia εξακολουθούσε να κάνει λόγο για λαϊκό ξεσηκωμό και ένοπλη πάλη . . .”

Αυτό λειτουργεί ως μικρή προεικόνιση ενός μέλλοντος που δείχνει ότι ακόμα και τα κείμενα ενός “φυλακισμένου τρομοκράτη” θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στη χορήγηση ή μη άδειας.

Όμως ο επεκτατικός πόλεμος της εξουσίας, όπως ενσαρκώνεται αυτή την περίοδο με τις φυλακές τύπου Γ’, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να οδηγεί τους αναρχικούς σε μια άτακτη φυγή οπισθοχώρησης και άμυνας πίσω από νομικά αναχώματα και αστείες γενικεύσεις πανικού του στυλ “το κράτος διώκει και φυλακίζει τις αναρχικές ιδέες”. Όχι, το κράτος επιτίθεται σε αυτούς που τις αναρχικές ιδέες τις κάνουν πράξη, άσχετα αν η αντιτρομοκρατική συχνά συλλαμβάνει συντρόφους ή άτομα που δεν έχουν σχέση με το αντάρτικο πόλης. Η ιδεολογία της θυματοποίησης παράγει από μόνη της θύματα και δυναμώνει τον εχθρό. Όταν κάποιοι είτε από αφέλεια είτε από σκοπιμότητα βλέπουν τα φαντάσματα της οργουελιανής αστυνομίας σκέψης να υπάρχουν στο σήμερα και υποχωρούν στην ηττοπάθεια, το μόνο που καταφέρνουν είναι να φέρνουν πιο κοντά και πιο γρήγορα την μελλοντική καταστολή. Κάθε βήμα πίσω, καμουφλαρισμένο μέσα στις γνωστές γελοίες δικαιολογίες “μας έχουν”, “παλιά ήταν διαφορετικά τα πράγματα”, “δε μας παίρνει τώρα” είναι χαρισμένο έδαφος στην προέλαση του αστυνομικού κράτους.

Το κράτος αν θεωρήσει ότι ξεμπερδεύει με το αντάρτικο πόλης τότε θα επεκτείνει την καταστολή του σε κάθε μορφή άμεσης δράσης που μέχρι σήμερα δεν είχε “αντιτρομοκρατικές” ποινικές κυρώσεις. Γιατί ακόμα και το κράτος σε αντίθεση με κάποιους “αναρχικούς” διαβλέπει τη σύνδεση της πολυμορφίας της άμεσης δράσης με το αντάρτικο πόλης.

Όποιος απομονώνει και περιθωριοποιεί ένα μέσο αγώνα όπως το αντάρτικο πόλης ουσιαστικά ενταφιάζει και αποδυναμώνει όλα τα υπόλοιπα μέσα καθώς τα αφήνει εκτεθειμένα στην επερχόμενη καταστολή.

Το “αύριο θα έρθουν για εσένα….” είναι το αποτέλεσμα του αντι-ένοπλου φετιχισμού που προωθούν κάποιοι άκαπνοι βετεράνοι του τίποτα, αντιπροτείνοντας δήθεν την “συγκρουσιακή μη ένοπλη αναρχία”. Πολύπλοκοι και βαρύγδουποι ορισμοί για να καλύψουν την δειλία τους.

iv) Αλληλεγγύη σημαίνει επίθεση

Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα υπάρχουν αρκετοί πολιτικοί κρατούμενοι που κατηγορούνται για τη δράση επαναστατικών ομάδων που συμμετέχουν, καθώς και κάποιοι σύντροφοι και μερικά άτομα που διώκονται για τις ίδιες υποθέσεις. Πάντα μιλάμε ξεκάθαρα. Οι διαφορετικές αντιλήψεις και αντιθέσεις ανάμεσά μας είναι πάρα πολλές ενώ δε λείπει και η εχθρότητα με κάποιους. Ως πυρήνας φυλακής της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς θεωρούμε, παρά τις διαφορετικές αντιλήψεις που έχουμε, πως με τους πολιτικούς κρατούμενους που έχουν αναλάβει την ευθύνη για τις οργανώσεις που ανήκουν και με τους συντρόφους που διώκονται για αυτές τις υποθέσεις χωρίς να έχουν συκοφαντήσει και να έχουν πει ψέματα για επαναστατικές οργανώσεις, μας συνδέει μια κοινή αναφορά. Η κοινή αναφορά στον ανυποχώρητο αγώνα ενάντια στην εξουσία πάντα απ’ την μεριά των αμετανόητων εχθρών του καθεστώτος. Όπως έχει ειπωθεί “Τα λόγια χωρίζουν . . . οι πράξεις ενώνουν”.

Διαβάσαμε την επιστολή-κάλεσμα του μέλους του Επαναστατικού Αγώνα Νίκου Μαζιώτη και αποφασίσαμε να στηρίξουμε την πρότασή του.

Η Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών-Αντιεξουσιαστών ενάντια στις ειδικές συνθήκες κράτησης ήταν μια από τις λίγες, ίσως και μοναδική δημόσια συλλογική διαδικασία, που σε πείσμα των καιρών στάθηκε ενάντια στην επέλαση των φυλακών υψίστης ασφαλείας. Η πρόταση για την επανεκκίνηση και μετεξέλιξή της σε συνέλευση αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους θεωρούμε ότι αναβαθμίζει τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά και ξεκαθαρίζει το τοπίο. Όποιος σύντροφος/συντρόφισσα είναι ενάντια στις ειδικές συνθήκες κράτησης, αυτομάτως είναι αλληλέγγυος στους πολιτικούς κρατούμενους και όποιος είναι αλληλέγγυος στους πολιτικούς κρατούμενους που διώκονται για το αντάρτικο πόλης δεν μπορεί παρά να αναγνωρίζει (άσχετα αν συμμετέχει ή όχι, ή αν διαφωνεί σε επιμέρους ζητήματα) ότι το αντάρτικο πόλης δεν είναι απλώς μέρος της πολυμορφίας του αγώνα ΑΛΛΑ αναπόσπαστο κομμάτι του . . . Θα μπορούσαν να γραφτούν πολλά για την πολυμορφία του αγώνα, για την άμεση δράση και το αντάρτικο πόλης. Όμως θεωρούμε πως βρισκόμαστε στην αφετηρία μιας συζήτησης που δεν εξαντλείται σε μια κουβέντα.

Για εμάς είναι σημαντικό η συνέλευση αλληλεγγύης, αν πραγματοποιηθεί, να αποτελέσει ένα γόνιμο έδαφος συζήτησης, τριβής και επικοινωνίας που να προωθεί τη δράση. Όποια συνέλευση αναπαράγει απλώς τον εαυτό της είναι καταδικασμένη να ξεπέσει σε μια βαρετή αγγαρεία. Όταν η συνέλευση μετατρέπεται σε νόμισμα δημοσίων σχέσεων γίνεται προσωποκεντρική και κυρίως ακίνδυνη. Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις για το τι συμβαίνει στο εσωτερικό του χώρου ούτε θα επικαλεστούμε μια ψευτοενότητα που είναι άχρηστη και υποκριτική. Για εμάς μια συνέλευση αλληλεγγύης μπορεί να αποτελέσει μια νέα αφετηρία για τους νέους κυρίως συντρόφους να απαλλαγούν από τα ιδεολογικά εικονίσματα του παρελθόντος, τους “συνταξιούχους βετεράνους”, και την αδράνεια και να συναντηθούν για να πράξουν. Για αυτό στην πρόταση που έγινε προσθέτουμε το όνομα της συνέλευσης να γίνει “συνέλευση αλληλεγγύης και δράσης για τους πολιτικούς κρατούμενους”. Για να είμαστε ειλικρινείς δεν μας αρέσει να χαρακτηρίζουμε κάποιον απλά ως “αλληλέγγυο”. Δημιουργεί υποσυνείδητα διαχωρισμούς που οδηγούν σε “προσωπικότητες” και “ακολουθητές”. Ένας αναρχικός είναι αυτονόητο ότι είναι αλληλέγγυος, το στοίχημα είναι να γίνει και “συνένοχος” . . . (χωρίς φυσικά να απολέσει την κριτική του).

Επειδή λοιπόν πολλά έχουν γραφτεί και άλλα τόσα έχουν ακουστεί για την αλληλεγγύη, εμείς θα κλείσουμε την τοποθέτηση και τη στήριξή μας στην πρόταση που έγινε με ένα παλιό αλλά επίκαιρο σύνθημα όσο ποτέ . . .

“Αν οι ‘αθώοι’ αξίζουν μια φορά την αλληλεγγύη μας, τότε οι ‘ένοχοι’ την αξίζουν χίλιες” . . .

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, FAI-IRF / Πυρήνας φυλακής

Αργυρού Παναγιώτης
Μαυρόπουλος Θεόφιλος
Μπολάνο Δαμιανός
Νικολόπουλος Γιώργος
Νικολόπουλος Μιχάλης
Οικονομίδου Όλγα
Πολύδωρος Γιώργος
Τσάκαλος Γεράσιμος
Τσάκαλος Χρήστος
Χατζημιχελάκης Χάρης

Φυλακές Κορυδαλλού
10-11-2014

[Φυλακές Διαβατών] Απάντηση του αιχμάλωτου Νίκου Μαζιώτη στην κλήση του ειδικού εφέτη ανακριτή

Κείμενο απάντηση του Νίκου Μαζιώτη, μέλους του Επαναστατικού Αγώνα, στην κλήση στις 10-11-2014 του ειδικού εφέτη ανακριτή για την επίθεση στην Τράπεζα της Ελλάδος, την συμπλοκή στο Μοναστηράκι και τις απαλλοτριώσεις τραπεζών:

Όπως έχω δηλώσει μετά την σύλληψή μου στις 16 Ιουλίου, τα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα δεν απολογούνται στα σκυλιά του κράτους, δηλαδή στους μπάτσους και στους δικαστές μισθοφόρους και υπηρέτες των πλουσίων και του κεφαλαίου. Ποτέ δεν απολογήθηκα όσες φορές κι αν δικάστηκα και φυλακίστηκα, γιατί στην πραγματικότητα εγώ κι η οργάνωση που ανήκω, ο Επαναστατικός Αγώνας, είμαστε οι κατήγοροι κι εσείς οι κατηγορούμενοι. Αυτοί που με καταδίκασαν σε 50 χρόνια κάθειρξη, αυτοί που με επικήρυξαν με 1.000.000 ευρώ, αυτοί που με φυλάκισαν και θα με δικάσουν εκ νέου, το κάνουν για λογαριασμό των πλουσίων, του υπερεθνικού κεφαλαίου του ΔΝΤ, την ΕΕ, και της ΕΚΤ, για λογαριασμό των δανειστών και των τραπεζών που πίνουν το αίμα του ελληνικού λαού. Αν θέλουμε λοιπόν να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους, αυτοί που με κατηγορούν είναι οι πραγματικοί εγκληματίες και τρομοκράτες. Αυτοί που ως μέλη μιας δομημένης εγκληματικής και τρομοκρατικής οργάνωσης που λέγεται κράτος, διαπράττουν εγκλήματα κατά του λαού, διαπράττουν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Είναι υπεύθυνοι για μαζικές δολοφονίες πολιτών, αφού η πολιτική της κοινωνικής γενοκτονίας και ευθανασίας που εφαρμόζουν, οδήγησε 4000 περίπου ανθρώπους στην αυτοκτονία. Είχε ως αποτέλεσμα θανάτους από ασθένειες, από έλλειψη φαρμάκων, από στέρηση ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, από υποσιτισμό. Είναι υπεύθυνοι γιατί η πολιτική τους οδήγησε έναν ολόκληρο λαό στην φτώχεια στην εξαθλίωση και στην ταπείνωση. Είχε ως αποτέλεσμα χιλιάδες άνθρωποι να ψάχνουν στα σκουπίδια για να φάνε ή να εξαρτώνται από τα συσσίτια. Χιλιάδες άνθρωποι να είναι άστεγοι γιατί έχασαν τα σπίτια και τις περιουσίες τους λόγω χρεών και κατασχέσεων από τις τράπεζες. Το κεφάλαιο και το κράτος δολοφονεί και ληστεύει τον λαό και οι δικαστές και τα σώματα ασφαλείας είναι συνεργοί αυτών των εγκλημάτων. Γι’ αυτό λοιπόν όλοι αυτοί, οι κεφαλαιοκράτες και οι πολιτικοί εντολοδόχοι τους, τα μέλη των κυβερνήσεων και οι βουλευτές που ψήφισαν και υποστήριξαν τις μνημονιακές συμβάσεις θα πρέπει να κάτσουν στο εδώλιο για να δικαστούν και να απολογηθούν, κι αυτό θα γίνει μόνο αν μια Κοινωνική Επανάσταση ανατρέψει το εγκληματικό καθεστώς τους. Μόνο αν ο ένοπλος λαός τους ρίξει από την εξουσία.

Νίκος Μαζιώτης
μέλος του Επαναστατικού Αγώνα
φυλακές Διαβατών

[Αθήνα] Δίκη για την εξέγερση στην Αμυγδαλέζα

Σύνοψη βασισμένη σε ενημερώσεις της Συνέλευσης No Lager:

Στις 3 και 7 Νοεμβρίου 2014 διεξήχθησαν οι πρώτες συνεδριάσεις στη δίκη εις βάρος μεταναστών που διώκονται για πράξεις αναφορικά με την εξέγερση που ξέσπασε στις 10 Αυγούστου 2013 στο κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέζας Αττικής (βλ. και βίντεο από τη συνέλευση Musaferat: vimeo.com/110723053).

Η δίκη αναμένεται να διαρκέσει περίπου 20 μέρες. Από τους 65 συνολικά διωκόμενους που αναφέρονται στο κατηγορητήριο, 25 άτομα είναι προφυλακισμένα σε διάφορες φυλακές της Ελλάδας, 2 κρατούνται στην Αμυγδαλέζα και 3 είναι ελεύθεροι και εμφανίζονται στο δικαστήριο. Από τους υπόλοιπους 35 κατηγορούμενους, κάποιοι είχαν αρχικά καταφέρει να αποδράσουν και ουδέποτε συνελήφθησαν (φυγόδικοι) και άλλοι είναι ελεύθεροι, με πολλούς όμως ανάμεσά τους να έχουν απελαθεί.

Αλληλέγγυοι/-ες συμπαραστάθηκαν στους διωκόμενους και τις δυο μέρες, με πανό, συνθήματα και πολύωρη παρουσία τους στο πρωτοδικείο της Δέγλερη.

Η μεταφορά των προφυλακισμένων μεταναστών προς και από την αίθουσα του δικαστηρίου έγινε υπό την παρουσία ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων.

Κατηγορούνται για πρόκληση κινδύνου κατά της ζωής δεσμοφυλάκων, εμπρησμούς, βροχές από πέτρες, και συγκεκριμένα για τα εξής:

– στάση κρατουμένων με επιχείρηση βίαιης απόδρασης, επίθεση κατά προσώπων στα οποία έχει ανατεθεί η φύλαξή τους, βιαιοπραγία κατά των προσώπων αυτών,

– απόδραση κρατουμένων τετελεσμένη και σε απόπειρα,

– επικίνδυνη απρόκλητη σωματική βλάβη από κοινού και κατά συρροή στην οποία συμμετείχαν περισσότεροι των δύο,

– εμπρησμό από κοινού από τον οποίο μπορούσε να προκληθεί κίνδυνος για άνθρωπο,

– απρόκλητη φθορά ξένης ιδιοκτησίας από κοινού, πράγματος που χρησιμεύει για το κοινό όφελος, τελεσθείσα από περισσότερους των δύο,

– εξύβριση με λόγο και άλλον τρόπο κατά συρροή.

Σε περίπτωση αθώωσης, θα εκτίσουν το υπόλοιπο της διοικητικής κράτησης σε κάποιο κέντρο κράτησης ή αν έχουν ζητήσει άσυλο θα αφεθούν ως αιτούντες ασύλου. Σε περίπτωση καταδικαστικής απόφασης, μια ποινή φυλάκισης άνω των 5 ετών ισοδυναμεί με απέλαση, ενώ μια μικρότερη θα έχει ως αποτέλεσμα να εκτίσουν τα 3/5 και να αποφυλακιστούν σύντομα (δεδομένου ότι προσμετράται ο χρόνος προφυλάκισης), δίχως όμως αυτό να σημαίνει πως ο επανεγκλεισμός τους σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης είναι απίθανος.

Μάρτυρες κατηγορίες είναι 25 μπάτσοι. Στις συνεδριάσεις αυτές εξετάστηκαν ανθρωποφύλακες που υπέπεσαν σε αντιφάσεις ως προς τα γεγονότα και τις πράξεις, τη σύλληψη και την αναγνώριση των διωκόμενων. Δυστυχώς κάποιοι δικηγόροι δεν ασχολήθηκαν με το γενικό πλαίσιο των γεγονότων, αλλά περιορίστηκαν σε μια εξατομικευτική υπεράσπιση, επιρρίπτοντας έτσι ευθύνες σε όλους τους άλλους πλην του κατηγορουμένου που εκπροσωπούν.

Επόμενη συνεδρίαση στο πρωτοδικείο Αθηνών:
18 Νοεμβρίου, 9 π.μ., αίθουσα 1, είσοδος από την οδό Δέγλερη