Ξημερώματα 26ης Ιανουαρίου, ομάδα περίπου 50 συντρόφων επιτέθηκαν στην περιφρούρηση των φασιστών (για την εκδήλωση των Ιμίων) στο κέντρο της Καβάλας. Αφού χτύπησαν την περιφρούρηση, έδιωξαν τα ασπόνδυλα από την πλατεία φωνάζοντας αντιφασιστικά συνθήματα. Κατά την αποχώρηση της ομάδας των συντρόφων, κάποιοι πατριώτες αποπειράθηκαν να τους χτυπήσουν, αλλά εισέπραξαν την απάντηση των συντρόφων αρπάζοντας μπόλικες και αποχώρησαν ματωμένοι.

Το σημαντικό είναι πως, αμέσως μετά, 4-5 φασίστες κινήθηκαν σε μαγαζί συντρόφου (κλειστό), του έσπασαν τη βιτρίνα ενώ προσπάθησαν να του βάλουν και φωτιά. Φυσικά δεν πέρασε από το μυαλό τους ότι από επάνω υπάρχει κατοικία, κι ότι έθεταν σε κίνδυνο ζωές (κόσμος έσβησε το φλεγόμενο ρούχο που είχαν πετάξει τα ασπόνδυλα). Ο σύντροφος του οποίου σπάστηκε το μαγαζί από τους φασίστες πήγε να πάρει τα σπασμένα αντικείμενα από την Ασφάλεια, και για τις αυτονόητες αυτόφωρες διαδικασίες. Έκτοτε, μετά από πολύωρη καθυστέρηση, μαθεύτηκε ότι έχει προηγηθεί μήνυση για αυτόν και τον αδερφό του για ό,τι είχε προηγηθεί. Ο ίδιος λοιπόν κρατείται ακόμη περιμένοντας τον εισαγγελέα, παρόλο που ήταν εμφανές ότι δεν συμμετείχε κανένας απ’ τους δυο τους σε καμιά επίθεση εναντίον φασιστών.

Το παραλήρημα των φασιστών μετά το ξύλο που έφαγαν δεν σταμάτησε εκεί. Παρέα νεαρών που ήταν άσχετοι με το σκηνικό, περνώντας από το σημείο, κυνηγήθηκαν και χτυπήθηκαν από τα 25 ασπόνδυλα που τις είχαν αρπάξει νωρίτερα. Φυσικά οι μπάτσοι έκαναν χώρο και πλάτες στους πατριώτες για να μπορούν να χτυπάνε άσχετους πολίτες και να σπάνε περιουσίες πολιτών.

Οι φασίστες αυτήν τη στιγμή (26/1) παραμένουν στην πλατεία με την ανοχή της αστυνομίας τραμπουκίζοντας διερχόμενο κόσμο… Η πρωινή αντισυγκέντρωση στο πάρκο Φαλήρου ισχύει κανονικά, ενώ χρειάζεται κόσμος και από τις γύρω πόλεις.

Το πρωί του Σαββάτου 25/1 στο Κερατσίνι χρυσαυγίτες βεβήλωσαν το σημείο δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Στη συνέχεια καμιά 80αριά φασίστες την πέσανε στο αναρχικό στέκι Ρεσάλτο. Η επίθεση αποκρούστηκε από περίπου 15 συντρόφους/συντρόφισσες. Σύμφωνα με πρώτες ενημερώσεις οι φασίστες εμφανίστηκαν σε τριάδες, και με την επιτήρηση της αστυνομίας επιτέθηκαν με πέτρες, τούβλα, χρώματα έξω από τον αυτοοργανωμένο χώρο αλληλεγγύης και ρήξης Ρεσάλτο. Όλο αυτό κράτησε λίγα λεπτά. Τα εθνίκια αποχώρησαν συντεταγμένα όταν ένας της ομάδας ΔΙΑΣ ακούστηκε να τους λέει «τελειώσατε», και οι μπάτσοι τούς φυγάδευσαν απ’ την οδό Λαμπράκη.

Κατά την επίθεση των φασιστών στο Ρεσάλτο σπάστηκαν και τα τζάμια διπλανού σπιτιού, ενώ πέτρες έπεσαν σε παιδικό δωμάτιο αυτού, όπου βρισκόταν ένα παιδάκι. Η δύναμη των φασιστών ήταν από τις περιοχές του Πειραιά, Περάματος, Νίκαιας και Αθήνας, όπως αναγνωρίστηκαν μερικοί από αυτούς. Στη μεγάλη πλειονότητά τους ήταν νέοι άντρες, και κάποιοι είχανε κράνη μαζί τους. Από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες όλοι είναι καλά στην υγεία τους, ενώ φασίστες πρέπει να έφαγαν κατακέφαλα μερικά αντικείμενα. Η φάση κράτησε δέκα λεπτά το πολύ, κατά τη διάρκεια των οποίων μπάτσοι της ομάδας ΔΙΑΣ τους έκαναν πλάτες. Ταυτόχρονα, ομάδες συντρόφων και άλλοι αντιφασίστες κατέφταναν από περιοχές του Πειραιά και της Αθήνας με άγριες διαθέσεις, αλλά οι φασίστες είχαν ήδη εξαφανιστεί. Ένα μισάωρο μετά την αποχώρηση των φασιστών έσπευσαν στην περιοχή κι άλλες μηχανές ΔΙΑΣ καθώς και ΜΑΤ.

Το Ρεσάλτο κάλεσε τοπική πορεία-απάντηση με προσυγκέντρωση στην πλατεία Λαού. Η διαδήλωση, με περισσότερα από 400 άτομα, άρχισε μετά τις 14.00 η ώρα και κινήθηκε στους δρόμους του Κερατσινίου, περνώντας επίσης απ’ τον τόπο δολοφονίας του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα.

Στις 19/1 είχαμε την 1η Κυριακή του χρόνου με τα μαγαζιά ανοικτά. Δηλαδή είχαμε τη συνέχεια του πειράματος για την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και την εμπέδωση από την κοινωνία της αέναης καπιταλιστικής λειτουργίας -αγοράς. Χωρίς αργίες, χωρίς απεργίες, χωρίς ταξικά εμπόδια. Η επίθεση στους από κάτω αυτής της κοινωνίας δείχνει να μην έχει όρια και το σκυμμένο κεφάλι, δεν προδιαθέτει για τίποτε άλλο παρά για περισσότερες φάπες.

Γι’αυτό τα ξημερώματα της ίδιας μέρας, πήραμε τις κόλλες και τα σπρέυ μας και βγήκαμε στους δρόμους του Παγκρατίου, της Καισαριανής και του Βύρωνα. Αφήνοντας μηνύματα αντίστασης στις προσόψεις των καταστημάτων που θα άνοιγαν, αλλά και τις κλειδαριές τους κολλημένες. Πράγμα που από ότι είδαμε τους δυσκόλεψε αρκετά στο άνοιγμά τους. Την επομένη, κάποιοι αναγκάστηκαν ακόμη και στην αντικατάσταση τους και όλα αυτά με λίγη κόλλα.

Η κίνηση αυτή πρέπει να ενταχθεί στο σύνολο των κινήσεων για το ζήτημα της κυριακάτικης αργίας. Η πολυμορφία των αγώνων μας μπορεί να απαντήσει στα αφεντικά και να γίνει το απαραίτητο οδόφραγμα στις επιδιώξεις τους. Επόμενος στόχος μας είναι η αναβάθμηση του σαμποτάζ σε επίπεδο περιεχομένων, οργάνωσης και στόχων την επόμενη “ανοικτή Κυριακή”. Έως τότε τα καταστήματα που επέλεξαν να μείνουν ανοικτά την Κυριακή 19/1, καταγράφησαν και θα είναι μόνιμος στόχος. Θα επανέλθουμε…

Αναρχικοί

Αλληλεγγύη από Κέρκυρα

Στις 18/1 σπάσαμε ΑΤΜ της εμπορικής τράπεζας στην περιοχή Μεσογγή Κέρκυρας σε ένδειξη αλληλεγγύης στον Κώστα Σακκά και ενάντια σε όλες τις εκδικητικές πρακτικές του κράτους και κάθε εξουσιαστή.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ

ΥΓ1 Υγεία και δύναμη στο Σ. Στρατούλη

ΥΓ2 Καλή τύχη Χριστόδουλε

Αναρχικοί – ες

Σήμερα Σάββατο 11/1 πραγματοποιήθηκε διαδήλωση στις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών/τριων και τα κρατικά πογκρόμ του «Ξένιου Δία». Την πορεία διοργάνωσαν συλλογικότητες του κέντρου (Αντιφασίστες/τριες από τις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας – Από τις γειτονιές Αγ. Νικόλας, Κυψέλη, Πατήσια – Αντιφασιστική δράση Κυψέλης, Πατησίων – Συνέλευση NoLager) και ενίσχυσαν με την παρουσία τους συλλογικότητες και άτομα από το κέντρο και τις δυτικές, ανατολικές και νότιες συνοικίες. Σημαντική, επίσης, ήταν η παρουσία μεταναστών/τριων που συμμετείχαν στη πορεία ή την ακολούθησαν κατά τη διάρκειά της. Οι 800 περίπου διαδηλωτές ακολούθησαν το δρομολόγιο πλ. Αμερικής – Μυθήμνης – Αχαρνών – Σκιάθου – Επιδάμνου – Σίφνου – Πατησίων – πλ. Αμερικής.

Κατά τη διάρκεια της πορείας, μοιράσαμε εκατοντάδες κείμενα σε 7 διαφορετικές γλώσσες, πετάξαμε χιλιάδες τρικάκια, και στολίσαμε την πόλη με συνθήματα και στένσιλ. Η πορεία κύλησε χωρίς προβλήματα, ενώ η ανταπόκριση των μεταναστών κατοίκων ήταν πολύ ένθερμη. Μεταξύ άλλων, ακούστηκαν και τα εξής συνθήματα:

Οι μετανάστες είναι αδέρφια ταξικά / στρατόπεδα συγκέντρωσης ποτέ και πουθενά

Στρατόπεδα συγκέντρωσης, πογκρόμ και μανωλάδα / αν είσαι μετανάστης αυτή είναι η ελλάδα

Αλβανοί καθηγητές, δάσκαλοι τσιγγάνοι και οι συμμαθητές μας από την Τεχεράνη

Τρομοκρατία είναι να ψάχνεις για δουλειά, να είσαι ανασφάλιστος, να ζεις χωρίς χαρτιά

Αυτό, αυτό / αυτό είναι σωστό / χαρτιά στους μετανάστες / κλωτσιές στ’ αφεντικό

Μπάτσοι χρυσαυγίτες / εθνίκια πατριώτες / στην εθνική ενότητα είμαστε προδότες

Στα πλαίσια της πανελλαδικής ημέρας δράσεων αλληλεγγύης για τον απεργό πείνας Σ. Στρατούλη, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση σε κεντρικό κτίριο της πόλης όπου στεγάζονται υπηρεσίες του δήμου Βέροιας. Αναρτήθηκε μεγάλο πανό από τον 4ο όροφο του κτιρίου και ακόμη ένα στην είσοδο του. πετάχτηκαν τρικάκια, φωνάχτηκαν συνθήματα και μοιράστηκαν κείμενα. Η παρέμβαση διήρκεσε περίπου 40 λεπτά.

το κείμενο που μοιράστηκε:

60 ΜΕΡΕΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΣΠΥΡΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ

Στις 10 Απριλίου 2013 ο σύντροφος Σπύρος Στρατούλης παραλαμβάνει, από την υπηρεσία της φυλακής Λάρισας, στην οποία κρατείται, μια κλήση για να απολογηθεί ως κατηγορούμενος για μια υπόθεση, η οποία αφορά διαφωνίες που υπήρχαν στο εσωτερικό του αναρχικού χώρου. Η δικογραφία έχει σχηματιστεί αποκλειστικά από τηλεφωνικές συνομιλίες, οι οποίες αφού μαγειρεύτηκαν από την αστυνομία, αποτέλεσαν τη βάση από την οποία υποτίθεται προκύπτουν παραβατικές πράξεις και οργανωμένη συμμετοχή των κατηγορούμενων σε αυτές. Από τότε και ενώ ο Σπύρος δεν προφυλακίστηκε, παραμένει υπόδικος γι αυτήν κάτι που για τον ίδιο έχει τεράστια σημασία λόγω της ιδιαιτερότητας της κατάστασής του.

Ο Σπύρος βρίσκεται εδώ και 21 χρόνια στην φυλακή, παρόλα αυτά κάποιοι θέλουν να τον κρατήσουν ακόμα περισσότερο και γι αυτό σκαρφίστηκαν και αυτή του τη δίωξη με σκοπό τη διακοπή των τακτικών αδειών που εδώ και ένα χρόνο λάμβανε κανονικά και τη στέρηση του δικαιώματος αποφυλάκισης με αναστολή. Η δίωξή του αυτή έχει ξεκάθαρα εκδικητικό χαρακτήρα, μιας και τα 21 χρόνια δεν ήταν αρκετά για να τον κάνουν να συνηθίσει μέσα στην γενικευμένη υποταγή της φυλακής. Μιας και 21 χρόνια συμμετείχε σε αμέτρητους αγώνες κρατουμένων ενάντια στην βάρβαρη φύση του εγκλεισμού. Μιας και 21 χρόνια καταφέρνει να παραμένει αξιοπρεπής και να σηκώνει το βάρος των αγωνιστικών του επιλογών. Η ανυπότακτη στάση του και οι σχέσεις που ανέπτυξε με πολλούς αγωνιζόμενους ανθρώπους εντός και εκτός φυλακής είναι οι λόγοι που ο σύντροφός μας στοχοποιείται από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς.

Για όλα τα παραπάνω, ο Σπύρος από τις 11/11 έχει ξεκινήσει απεργία πείνας, απαιτώντας την παύση της εκδικητικής δίωξής του και την επαναχορήγηση των αδειών του. Επιλέγει έτσι, με αυτό το μέσο αγώνα, να παλέψει για την ελευθερία του μέχρι τέλους.

Δίπλα του από την πρώτη στιγμή έχει σταθεί μεγάλο μέρος των κρατουμένων από διάφορες φυλακές της χώρας και ειδικά οι Ράμι Συριανός, Εργιόν Μουσταφά και Μιχάλης Ραμαδάνογλου οι όποιοι ξεκίνησαν απεργία πείνας για περίπου 40 μέρες μέχρι τις 31 Δεκέμβρη, ως ένδειξη αλληλεγγύης στον αγώνα του Σπύρου.

Ενώ ο σύντροφος βρισκόταν ήδη στην 22η μέρα της απεργίας, προέβη σε κατάποση δύο μεταλλικών αντικειμένων, στα πλαίσια της κλιμάκωσης του σκληρού αγώνα που διεξάγει ανυποχώρητος. Κατόπιν τούτου, ο σύντροφος μεταφέρθηκε πισθάγκωνα δεμένος και σε κλούβα (!) στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Λάρισας, σε μία χολιγουντιανού τύπου επιχείρηση της αστυνομίας. Παρόλο που ο Σπύρος βρισκόταν πλήρως εξαντλημένος σωματικά, εμφάνιζε σημαντική αδυναμία συγκέντρωσης και είχε υποστεί σημαντική απώλεια βάρους, οι μπάτσοι επέλεξαν να τον μεταφέρουν με άκρα μυστικότητα σε ένα νοσοκομείο που δεν εφημέρευε εκείνη την ημέρα και κάτω από συνθήκες που παραπέμπουν σε βασανιστήρια. Μετά από έντονες ψυχολογικές πιέσεις από τους μπάτσους, οι οποίοι θέλησαν να υποκαταστήσουν τη θέληση και τις επιλογές του Σπύρου και με τους γιατρούς να παραβλέπουν την επικινδυνότητα της κατάστασης του συντρόφου, αυτός αναγκάστηκε να υπογράψει για να εξέλθει από το νοσοκομείο «με τη θέλησή του».

Ο Σπύρος διανύει την 60η μέρα απεργίας πείνας κι έχει συνολικά απολέσει περισσότερα από 17kg σωματικού βάρους, με πολύ μεγάλο κίνδυνο εμφάνισης σοβαρών και μη αναστρέψιμων βλαβών στην υγεία του ή αιφνίδιου θανάτου. Παρόλο που οι μέρες περνάνε και η υγεία του Σπύρου επιδεινώνεται κάποιοι αρέσκονται ακόμα στο να προσπαθούν να τον εξαντλήσουν τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Ας γνωρίζουν λοιπόν όλοι αυτοί που διαχειρίζονται την υπόθεσή του, ότι η αλληλεγγύη δεν είναι άπλα ένα τσιτάτο μας και ότι σε περίπτωση που πάθει κάτι ο Σπύρος τίποτα δεν θα μείνει αναπάντητο.

Είμαστε δίπλα στον ανυπότακτο κρατούμενο Σπύρο Στρατούλη μέχρι την νίκη του αγώνα του

Μπουρλότο και φωτιά σε όλα τα κελιά

Αλληλέγγυοι/ες

59 ημέρες απεργία πείνας, 120 σφυγμοί το λεπτό, 20 κιλά απώλεια σωματικού βάρους, τρεις απεργοί πείνας επιπλέον σε ένδειξη αλληλεγγύης, μία δικογραφία, 2 μήνες εν αναμονή των ‘αρμόδιων δικαστικών λειτουργών’, δεκάδες δράσεις αλληλεγγύης, άπειρη κωλυσιεργία, μηδενική ανοχή και ένα πέπλο σιωπής να απλώνεται γύρω τους.

Νούμερα, και ανάμεσα στα νούμερα θαμμένος κάτω από τις σημαντικές ειδήσεις των νέων τάσεων της μόδας, της τελευταίας υπουργικής μίζας και των κουσκούς των σελέμπριτις, βρίσκεται ο αγώνας μέχρις εσχάτων ενός κρατούμενου που διεκδικεί τα ‘αυτονόητα’. Ο αγώνας του αγωνιστή κρατούμενου Σπύρου Στρατούλη που θέτοντας σε δοκιμασία την ίδια του τη ζωή διεκδικεί την απαλλαγή του από ένα γελοίο κατηγορητήριο. Γελοίο μεν, επαρκές δε για να του στερήσει τις άδειες εξόδου που μέχρι πρότινος λάμβανε κανονικά τα τελευταία δύο χρόνια, καθώς και τη δυνατότητα αποφυλάκισης υπό όρους παρατείνοντας έτσι το μακροχρόνιο εγκλεισμό του. Θαμμένες μαζί με τον προσωπικό του αγώνα και οι δεκάδες κινήσεις αλληλεγγύης σε ολόκληρη τη χώρα. Θαμμένες και οι δηλώσεις αλληλεγγύης ή οι αποχές συσσιτίου από το σύνολο σχεδόν όλων αυτών που βρίσκονται θαμμένοι με τη σειρά τους χρόνια τώρα στα κάτεργα των ελληνικών κολαστηρίων. Θαμμένη και η απεργία πείνας των κρατούμενων Ράμι Συριανού, Εργιόν Μουσταφά και Μιχάλη Ραμαδάνογλου που σε πείσμα των καιρών απέδειξαν ότι η αξιοπρέπεια δε διαπραγματεύεται και ότι η αλληλεγγύη δε φυλακίζεται, πραγματώνοντας την επιλογή τους να σταθούν συνειδητά συνοδοιπόροι στο δύσκολο αγώνα του Σπύρου μη ζητώντας τίποτα για τους εαυτούς τους παρά μόνο το μεγαλείο της συντροφικότητας.

Από τα μαγειρέματα των μπάτσων που ετοίμασαν την κουρελοδικογραφία και εφηύραν την εγκληματική οργάνωση ‘Στέκια Θεσσαλονίκης’ για την οποία κατηγορείται, μέχρι τη δικαστική κωλυσιεργία που εξαντλεί κάθε χρονικό περιθώριο για την έκδοση του βουλεύματος βάση του οποίου θα παραπέμφθει ή όχι σε δίκη για την συγκεκριμένη υπόθεση, οι κινήσεις της εξουσίας δεν έχουν άλλο σκοπό από το να κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα ενός ανθρώπου που για 22 χρόνια δεν έπαψε να παλεύει ενάντια στους γδάρτες των ονείρων και να στέκεται με αξιοπρέπεια και αλληλεγγύη δίπλα στους κολασμένους μέσα στα κελιά της δημοκρατίας. Να στέκεται τόσο απέναντι στο βούρδουλα του δεσμοφύλακα όσο και μακριά από την παραίτηση της πρέζας, τη βόλη της συνθηκολόγησης και της αδιαφορίας, την εξατομίκευση, τα τακίμια με την υπηρεσία και την αποδοχή των προνομίων του ‘παλιού’. Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν καθώς και για τις πολιτικές και κοινωνικές σχέσεις που μέσα στο πέρασμα του χρόνου ο Σπύρος έχει αναπτύξει με τον αναρχικό χώρο, βρίσκεται στο στόχαστρο του συμπλέγματος εξουσίας.

Έχουν ήδη περάσει 2 μήνες από την στιγμή που το αρμόδιο συμβούλιο παρέλαβε τον εν λόγο φάκελο και τυπικά θα όφειλε να απαντήσει ανεξάρτητα από το έκτακτο καθεστώς της απεργίας πείνας. Ωστόσο επιλέγει να παρατείνει την έκδοση της απόφασης επ’ αόριστο, επιβαρύνοντας την υγεία του απεργού και θέτοντας τη ζωή και τη σωματική του ακεραιότητα σε διαρκή κίνδυνο. Εισερχόμενος σήμερα στην 59η ημέρα απεργίας πείνας ο Σπύρος Στρατούλης αντιμετωπίζει ήδη πιθανές βλάβες σε ζωτικά όργανα, έντονη ζάλη και αδυναμία, ταχυκαρδία, απώλεια όρασης, τρόμο των άνω άκρων, αδυναμία συγκέντρωσης και διαταραχές μνήμης. Η σωματική και διανοητική του κατατονία ως απόρροια της αποχής από τη σίτιση είναι εξάλλου εμφανής εδώ και αρκετές μέρες γεγονός που έχει καταστήσει εξαιρετικά δύσκολη ακόμα και την επικοινωνία με το κίνημα αλληλεγγύης. Η αρνητική αντιμετώπιση από το ιατρικό προσωπικό κατά την πρώτη του εισαγωγή και σε συνδυασμό με την πολύχρονη κράτηση του σε καθεστώς εγκλεισμού, συντέλεσαν στην έντονη δυσπιστία και την επίμονη άρνηση του Στρατούλη για μεταφορά στο νοσοκομείο με αποτέλεσμα τις αλλεπάλληλες εισαγωγές στο νοσοκομείο και τις αντίστοιχες επιστροφές στη φυλακή. Τελικά παρά τις παροτρύνσεις τόσο του προσωπικού του γιατρού όσο και αυτού της φυλακής ο Σπύρος επέλεγε να παραμένει στη φυλακή με αποτέλεσμα να μη μεταφερθεί τελικά στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας παρά μόνο στις 6 Γενάρη όταν είχε φτάσει σε οριακή κατάσταση όντας στις 57 ημέρες απεργίας πείνας. Για ακόμη μια φορά όμως, ακόμα και σε αυτή τη συνθήκη, η σαδιστική συμπεριφορά των ένστολων φρουρών του, εξανάγκασε το Σπύρο να απαιτήσει τη μεταφορά του πίσω στη φυλακή, μόλις ανέκτησε λίγες από τις δυνάμεις του. Ο σύντροφος επέλεξε την επισφάλεια και τις ανάρμοστες για την κατάστασή της υγείας του συνθήκες του κελιού από το να παζαρέψει την αξιοπρέπεια του με τα καθίκια του Δένδια.

Σήμερα λοιπόν, 8 Γενάρη, προχωρήσαμε, σε ένδειξη αλληλεγγύης, στην κατάληψη του κτηρίου της Σχολής Θεάτρου επιδιώκοντας να δημιουργήσουμε ένα κέντρο αντιπληροφόρησης, συσπείρωσης και αγώνα στο κέντρο της πόλης. Καθώς οι ημέρες περνούν η ένταση αναπόφευκτα θα αυξάνεται.

Μέχρι τη νίκη της απεργίας πείνας -και μετά- θα είμαστε δίπλα στο σύντροφο Σπύρο Στρατούλη.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ
από τις κατηγορίες για συμμετοχή στην υποτιθέμενη εγκληματική οργάνωση ”Στέκια Θεσσαλονίκης”

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

συνέλευση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Σπύρο Στρατούλη – κατάληψη σχολής θεάτρου

Πανελλαδικό κάλεσμα αλληλεγγύης Πέμπτη 9 Γενάρη στον αγωνιστή Σπ. Στρατούλη, απεργό πείνας από 11/11