Δημόσια πολιτική τοποθέτησή μου σε σχέση με προκαταρκτική έρευνα που διεξάγεται και την “κλήτευση” μου να καταθέσω σε σχέση με την υπόθεση του Χριστόδουλου Ξηρού και τις έρευνες σε σπίτια που σχετίζονται με αυτή.
Στις 24 Γενάρη μπάτσοι με την παρουσία δικαστικού εισβάλουν για έρευνα στο σπίτι που διαμένω, με τον επίσης αναρχικό σύντροφο Χ.Ι.. Η αιτιολόγηση, ένα “ανώνυμο τηλεφώνημα” και τίποτα επιπλέον, η διάρκεια της “βίζιτας” τρεις ώρες, τα ευρήματα μηδενικά. Το χαρτί που μου δίνουν προς υπογραφή στο τέλος, αναφέρει κάτι για παραβίαση του άρθρου 182α. Προτού δηλώσω την άρνηση μου να υπογράψω το οτιδήποτε, ζητώ διευκρινήσεις σε σχέση με το συγκεκριμένο άρθρο, από τον δικαστικό που παρευρίσκονταν εκεί, καθώς με τη νομική σχολή δεν έχω καμία σχέση. Η απάντηση που πήρα ήταν τουλάχιστον συγκεχυμένη και αόριστη (το συγκεκριμένο άρθρο αφορά την παραβίαση περιοριστικών όρων καθώς και παραβίαση αδειών).
Η έρευνα στο σπίτι μου, εντάσσεται σε ένα πρωτοφανές μπαράζ εισβολών σε σπίτια τόσο στη Θεσσαλονίκη όσο και στην Αθήνα, που ξεκίνησε στις 21 Γενάρη με διάρκεια ένα μήνα περίπου με σχεδόν καθημερινές μπούκες της κρατικής ασφάλειας και της αντιτρομοκρατικής σε οικίες ατόμων του ευρύτερου ριζοσπαστικού χώρου, καθώς και σε άτομα του συγγενικού και φιλικού τους περιβάλλοντος. Συνολικός απολογισμός, έφοδοι σε περίπου 70 σπίτια.
Επικοινωνιακά οι εισβολές και μέσω των Μ.Μ.Ε. συσχετίζονται με τη φυγή του Χριστόδουλου Ξηρού και τις έρευνες για τον εντοπισμό του. Το φάσμα της ταυτότητας πολιτικής ή μη, των ατόμων που παραβιάστηκε ο προσωπικός τους χώρος με το έτσι θέλω, ήταν τόσο ευρύ, που απ’ τη μία η πλειονότητα τους δεν είχε ουδεμία πολιτική συγγένεια με τον Χριστόδουλο, αλλά και ο συσχετισμός μεταξύ τους, σε αρκετές περιπτώσεις, δεν υπήρχε.
Αν προσπαθούσαμε να ερμηνεύσουμε όλη αυτή την επιχείρηση αποκομμένα και με βάση την πρόφαση της, θα συναντούσαμε ένα μεγάλο κενό. Τόσο για την έλλειψη συνδέσεων με τον καταζητούμενο, όσο και για τη διάρκεια της, και κατά πόσο αυτή θα μπορούσε να επιφέρει κάποιο αποτέλεσμα αν αυτός ήταν ο πραγματικός σκοπός.
Οι τρομοεισβολές στα σπίτια δεν μπορούν παρά να αναλυθούν, εντάσσοντας τες στο συνολικότερο περιβάλλον από το οποίο προέρχονται. Το καθεστώς εκτάκτου ανάγκης που επιχειρείται καιρό τώρα να παγιωθεί είναι κάτι περισσότερο από αναγκαίο για την επιβίωση του συστήματος. Η ελληνική προεδρεία στην Ε.Ε. για το πρώτο εξάμηνο του ΄14 και οι επερχόμενες εκλογές κάνουν την εφαρμογή του κλίματος μηδενικής ανοχής του Δένδια ακόμη πιο άμεση και επιτακτική.
Όταν η εξουσία δεν μπορεί να προσφέρει όνειρα για την διατήρηση της κοινωνικής ομαλότητας, μοιράζει εφιάλτες. Από την αντιτρομοκρατική σταυροφορία και το “κυνήγι μαγισσών”, την επικήρυξη αγωνιστών έναντι προκλητικά παχυλών αμοιβών, μέχρι τις φυλακές υψίστης ασφαλείας, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τον αποκλεισμό του πλεονάζοντα πληθυσμού ως αποδιοπομπαίου τράγου (μετανάστες, ιερόδουλες, οροθετικές, ρομά). Το καθεστώς θωρακίζεται, και εκτός από τα υλικοτεχνικά και κατασταλτικά μέσα που χρησιμοποιεί ,αναζητεί συμμάχους. Με τη βοήθεια των Μ.Μ.Ε. επιχειρείται η ταύτιση του μέσου πολίτη με το θηρευτή, αλλάζοντας πρόσωπο στην αιτία του κακού, που δεν είναι άλλη από το ίδιο το σύστημα της εξουσίας.
Από την άλλη το μήνυμα προς κάθε ριζοσπαστικό κομμάτι που θα μπορούσε να αποτελέσει τον πυροκροτητή στις όποιες κοινωνικές διεργασίες είναι σαφές. Η χαρτογράφηση, ο έλεγχος, η τρομοκράτηση και η στοχοποίηση αγωνιστών, οι εισβολές στα σπίτια, οι εξοντωτικές ποινές, οι προληπτικές προσαγωγές, η απαγόρευση πορειών, οι εκκενώσεις των καταλήψεων, οι επιθέσεις παρακρατικών σε στέκια και καταλήψεις, και η ολομέτωπη επίθεση στους μη χειραγωγήσιμους αγώνες που υπερβαίνουν τα όρια της αστικής νομιμότητας ( π.χ. Σκουριές). Στην επέλαση του νέου ολοκληρωτισμού οτιδήποτε στέκεται εμπόδιο στη διάσωση-διατήρηση του συστήματος πρέπει να τσακιστεί, και η στρατηγική του κράτους θα μεριμνήσει ιδιαίτερα γι’ αυτό. Η κυριαρχία σήμερα δείχνει ολοένα και πιο αμείλικτη, αλλά ταυτόχρονα αποκαλύπτει αυτό που φοβάται περισσότερο. Και αυτό δεν είναι άλλο από τις συνειδήσεις, τις αντιλήψεις και τις πρακτικές που την υπονομεύουν, τα προτάγματα για τη διεκδίκηση της ελευθερίας, την καταστροφή κάθε εξουσίας,την απελευθέρωση ανθρώπου και φύσης από κάθε είδους καταπίεση, τη δημιουργία κοινοτήτων αγώνα, τις σχέσεις αλληλεγγύης, την προοπτική της ίδιας της επανάστασης.
Το τελευταίο διάστημα στη Θεσσαλονίκη διεξάγεται προκαταρκτική έρευνα για την υπόθεση του Χριστόδουλου Ξηρού και τις έρευνες που σχετίζονται μ’ αυτή. Στο πλαίσιο αυτής έχουν σταλεί χαρτιά και 17 άτομα καλούνται να καταθέσουν ενωπίω της Ί πταισματοδίκη. Ένα από αυτά είμαι και εγώ, και έχει οριστεί για να καταθέσω στις 27 Μαρτίου όπως πληροφορήθηκα από τη συνήγορο μου, καθώς θυροκόλληση δεν μου έγινε ποτέ. Το παρόν κείμενο πέρα από μια προσωπική – πολιτική τοποθέτηση για τις προφασιζόμενες αυτές τρομοεισβολές, αποτελεί και τη δημόσια άρνηση μου να παρουσιαστώ για την οποιαδήποτε κατάθεση, αρνούμενη να συνεισφέρω στο παραμικρό στη συνέχιση αυτής της φαρσοκωμωδίας.
Συριανού Δήμητρα, 26/3/14
