ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Σύντροφοι συντρόφισσες ερχόμενοι αντιμέτωποι με τις καταστάσεις που συνθέτει η χριστιανοκρατούμενη αστική δημοκρατία, από τη μεταπολίτευση και μετά, δηλαδή με τη μετάβαση του εξουσιαστικού μοντέλου από χούντα σε δημοκρατία των θρησκολάγνων, παρατηρούμε ότι ο καπιταλισμός ως μήτρα δημιουργίας έχει ανάγκη τις ωοθήκες της.Έτσι δεξιά ωοθήκη είναι η εκκλησία και ο κλήρος ενώ αριστερή η αστική δημοκρατία.

Αυτό το κατεστημένο εξαπατά το λαό δίνοντας την ψευδαίσθηση ότι συμμετέχει στην δόμηση του συστήματος, ενώ στη πραγματικότητα του παίζει πισώπλατο παιχνίδι μέσω εκλογικών διαδικασιών για την ανάδειξη της εξουσίας, διδάσκοντας ότι όλες οι φωνές χωράνε και ακούγονται κ.τ.λ Ο κλήρος από την άλλη πλευρά καλεί τον κόσμο να ζει αρμονικά με γαλήνη και σωφροσύνη κ ότι κακό και άσχημο αν του συμβεί να θεωρήσει ότι τα έστειλε ο Θεός του για να τον δοκιμάσει. Έτσι δεν θα πρέπει να αγχώνεται για τη λύση των προβλημάτων του, αλλά απλά θα ζει ευτυχείς στο παράδεισο.

Για να μην μακρηγορούμε φτάνουμε στο σημείο όπου συγκρουόμαστε ιδεολογικά για αρχή και αναλύοντας κάτω από Αναρχικό πλέγμα ,βλέπουμε ότι τίποτα από τις προτάσεις τους και τις ιδέες τους δεν εφαρμόζονται. Το μόνο που εφαρμόζουν είναι αυξημένη καταστολή, αφορισμούς, εκβιασμούς, δολοφονίες σε όποιον αντιδρά, με τη ρότα που χαράζουν όπως η βάρβαρη αντιμετώπιση των πληθυσμών πού μετακινούνται από χώρα σε χώρα.

Σύντροφοι, συντρόφισσες πάντα έξω από τον χρόνο τους, έξω από το τόπο τους, από τη χώρα του ΛΑΕ ΧΤΥΠΑ με αγάπη και επαναστατική φλόγα ας κάψουμε όλη τη δομή που αναλύσαμε όπως ήδη από πάντα για πάντα κάνουμε.

Αναρχικοί, αναρχικές ήδη έχουμε κερδίσει και λέω ήδη γιατί όσο ο εξουσιαστικός κόσμος προσπαθεί να μας κυριαρχήσει τόσο ο μοναδικός, ανεπανάληπτος χαρακτήρας του κάθε αναρχικού, αναρχικής θα αντιδρά με σθένος και όχι απλά στείρα και σπασμωδικά. Έχουμε χρέος να οδηγούμε την μάζα των αδικημένων σε εξεγέρσεις – επαναστάσεις.

Πιστοί στο δρόμο των συγκρούσεων, στο αστέρι που μας οδηγεί, στους συντρόφους μας, στις ιδέες μας, θα καταφέρουμε να τους αποδομήσουμε.

ΟΡΓΗ ΓΙΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΩΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ

αναρχικοί/ές
αυτονομη κινηση βαλβειου

δρασεις αλληλεγγυης/ συνθηματα :

-αγωνας να βαδιζουμε ελευθερα στη γη, κανενας προλεταριος στου μπατσου το κελι

-εργατικά ατυχηματα κ’ σφαιρες στο ψαχνο, τον πολεμο τον ζουμε καθε μερα εδω
4 δεκεμβρη λιτης πυροβολει, συντροφοι τσακιστε τους σ’ολοκληρη τη γη

-τα συνορα ειναι χαρακες στο σωμα του πλανητη

-παιδια ειμαστε και εμεις, που τεμαχιζουμε το χρονο για να μην μας οριζει

Πρίν ξεκινήσω την περιγραφή του γεγονότος. Θα ήθελα να αναφέρω τους λόγους που δεν κινήθηκα νομικά. Αρχικά δηλώνω αναρχικός- αντιεξουσιαστής. Άρα η συνειδηση μου δεν εξαπατάται από νομικές διαδικασίες. Οι μαχητές της ελευθερίας πρέπει να χαράζουν μια ξεκάθαρη γραμμή απέναντι στο σύστημα και τα “προνόμια” που μας παρέχει. Στην παρακάτω ανάλυση του γεγονότος (που συνέβη 2 μέρες πριν απ’την επέτειο της δολοφονίας του συντρόφου Α. Γρηγορόπουλου) θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως δεν θεωρώ τον εαυτό μου θύμα αυτής της επίθεσης, γιατί όπως είπα και πριν η γραμμή είναι χαραγμένη και απέναντι βρίσκεται ο εχθρός.

Το βράδυ της 4ης Δεκέμβρη ενώ βρισκόμουν στην περιοχή των εξαρχείων, μαζί με κάποιους συντρόφους αντιλαμβανόμαστε ότι μας ακολουθούν 3 ασφαλήτες κοντά στην Μπενάκη και Ερεσσού. Μετά από μια γρήγορη συννενόηση μεταξύ μας τους πήραμε στο κυνήγι και τους τραμπουκίσαμε. Οι 2 έτρεξαν στην Δερβενίων προς Ζωοδοχου Πηγής ενώ ο 3ος προς Ερεσσού, για να βγεί και αυτός προς Ζωοδ. Πηγής. Καθόλου έκπληκτοι βλέπουμε τους 2 να στρίβουν Βαλτετσίου προς Χαριλάου Τρικούπη δηλαδή ακριβώς στη διμοιρία των ΜΑΤ που βρίσκετε μόνιμα εκεί. Καθώς γυρνάμε προς τα πίσω βλέπουμε τον 3ο ασφαλίτη και του φωνάζω “Πού θα πας κωλοασφαλήτη τώρα;” Ξαφνικά αντικρύζω οτι κρατάει το όπλο σε ευθεία βολή και μου φωνάζει “Έλα’δω να σε γαμήσω” σημαδευοντάς με στο στήθος. Μέσα στα επόμενα δευτερόλεπτα οπλίζει, και του φωνάζω “Τί θα κάνεις Θα με πυροβολήσεις;”. Η απάντηση ήταν ένας πυροβολισμός στο πόδι μου. Όμως εκείνη την στιγμή δεν κατάλαβα οτι με πέτυχε αλλά στη σκέψη πως η επόμενη θα μπορούσε, άρχισα να τρέχω προς την πλατεία που τελικά διαπίστωσα πως έχω τραυματιστεί.

Θεωρώ πως αξίζει μια τέτοια πληροφορία να μαθευτεί όχι για να σκορπίσει τον φόβο, αλλά την οργή. Δεν κολώνουμε πουθενά και να ξέρουν καλά πως δεν λυγίζουμε ούτε με σφαίρες.

Επίθεση πρώτα και πάντα, με κάθε τρόπο και μέσο, σε κράτος και τα τσιράκια του.

Ραντεβού σήμερα (6/12) και καθε μέρα στους δρόμους.

Η σφαίρα θα επιστραφεί στους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς.

Δύναμη στα αλάνια που κατηγορούνται για την υπόθεση του Βελβεντού και της Ν. Φιλαδέλφιας.

Μ.Κ.