νταουνλοουντ εδω

Αναγκαζόμαστε λοιπόν για μία ακόμη φορά να μιλήσουμε για τα αυτονόητα, ελπίζοντας και θέλοντας να είναι και η τελευταία. Αναφερόμαστε σε δύο κείμενα που δημοσιεύτηκαν το βράδυ της Δευτέρας 20.01 στο Inter arma, το ένα από τον Γ. Τσάκαλο και το άλλο από αλληλέγγυους της Σ.Π.Φ, όπου και στα δύο αφήνονται υπονοούμενα για βαριές κατηγορίες εναντίον μας. Το γεγονός ότι τοποθετούμαστε και για τα δυο μαζί σε μία επιστολή δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι χρεώνουμε στον έναν αυτά που είπαν οι άλλοι, ούτε φυσικά και το αντίστροφο.

Αρχίζοντας λοιπόν, στην ενημέρωση για τα πειθαρχικά που επιβλήθηκαν στη Σ.Π.Φ αναφέρεται ότι σύμφωνα με την εισαγγελέα βασίστηκαν σε μαρτυρίες σωφρονιστικών και στο πρώτο ενημερωτικό κείμενο που δημοσιεύσαμε καθώς γράφαμε ότι η Σ.Π.Φ έστησε ενέδρα στο σύντροφό μας. Πρώτος μας σταθμός ήταν η ίδια η εισαγγελέας που όταν της ειπώθηκε να μην σπέρνει έριδες αλλά να αναλαμβάνει τις ευθύνες της και να προσέχει τι λέει, απάντησε ότι το πειθαρχικό βασίστηκε αποκλειστικά στο γεγονός, το οποίο έγινε ανοιχτά έξω από την Ά πτέρυγα και όχι στο κείμενό μας. Φυσικά δεν είμαστε αφελείς ώστε να πιστέψουμε ότι ποτέ δεν είπε πως το πειθαρχικό βασίστηκε και στο κείμενό μας, όμως τα ίδια τα αντιφατικά λεγόμενά της όπως και ο εκ φύσεως εχθρικός της ρόλος απέναντι στους αναρχικούς προδίδουν την αναξιοπιστία της. Συνεπώς κανείς αναρχικός δεν θα έπρεπε να αναμασάει τα λεγόμενα ενός εισαγγελέα· ειδικά για να στηρίξει τόσο βαριές κατηγορίες.

Εμείς λοιπόν στην πρώτη μας ενημέρωση αναφερθήκαμε στη Σ.Π.Φ. χωρίς να κατονομάσουμε κανέναν συγκεκριμένα (ακριβώς για να μην μπορέσει το κείμενό μας να αποτελέσει στοιχείο εναντίον τους) και από την στιγμή που το σκηνικό έγινε με τα πρόσωπά τους ακάλυπτα μπροστά σε φύλακες (εξ ου και οι μαρτυρίες και η κατηγορία για παρεμπόδιση) αλλά και σε κάμερες που κατέγραφαν. Με δύο λόγια εκθέσαμε ένα γεγονός που ήταν ήδη κάτι παραπάνω από έκθετο στο ελεγχόμενο περιβάλλον της φυλακής, συνεπώς αν η υπηρεσία αποφάσιζε να περάσει τη Σ.Π.Φ. από πειθαρχικό συμβούλιο μπορούσε εύκολα να βασιστεί στα στοιχεία που είχε και καμία σημασία δεν θα είχε αν εμείς γράφαμε ή όχι κείμενο.

Κρίνοντας λοιπόν από τα παραπάνω αλλά πάνω από όλα επειδή θεωρούσαμε ότι ο ξυλοδαρμός μετά από ενέδρα είχε τεράστια πολιτική βαρύτητα αποφασίσαμε να αναφερθούμε στο γεγονός και συγκεκριμένα στη Σ.Π.Φ για να μην επιτρέψουμε να θαφτεί μέσα στα στενά όρια της φυλακής (κάτι που βέβαια, μιλούσαμε ή όχι, δεν θα μπορούσε να συμβεί) αλλά και για να προσδώσουμε στα υποκείμενα που ενεπλάκησαν την πολιτική τους ταυτότητα έτσι ώστε καθένας να μπορεί να κρίνει.

Έτσι κι αλλιώς όταν ο Γ. Τσάκαλος έγραφε για κάποιους από μας ότι του φτιάξαμε πλαστές ταυτότητες με σκοπό να τον βοηθήσουμε στην περίπτωση που αποφυλακιζόταν δεν μπήκαμε καν σε αυτή τη λογική και ούτε που ασχοληθήκαμε με το αν παραθέτει ή όχι πληροφορίες αξιοποιήσιμες από τον εχθρό, από την στιγμή που πίστευε ότι υπήρχε πολιτική ή έστω επιχειρησιακή αξία να μιλήσει πάνω σε αυτό. Δύο από μας του απαντήσαμε με ένα πολιτικό κείμενο και με σεβασμό αδιαφορώντας επίσης για το ότι θα καταδικαστούμε πέντε φορές ο καθένας για συμμετοχή στη Σ.Π.Φ. ακριβώς για τον ίδιο λόγο. Τώρα όσον αφορά την πρόταση του Γ. Τσάκαλου που λέει ότι στην τελευταία μας επιστολή θίγουμε γεγονότα και καταστάσεις που δίνουν πληροφορίες προσβάσιμες σε κάθε είδους εχθρό απαντάμε ότι, γράψαμε ένα πολιτικό κείμενο που δημοσιεύσαμε σε ένα πολιτικό μέσο και αναφερθήκαμε σε ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΟ ΚΑΙ ΑΥΤΑΠΟΔΕΙΚΤΟ γεγονός, αυτό του ξυλοδαρμού. Το ότι περιγράψαμε λογικές (πάντα βασιζόμενοι στο γεγονός αυτό) που εκθέτουν την οργάνωση ΠΟΛΙΤΙΚΑ δεν το αρνούμαστε. Αυτός ήταν και ένας από τους στόχους της πολιτικής μας κριτικής άλλωστε. Ξαναδιαβάζοντας το κείμενό μας βλέπει κανείς πως δεν υπάρχει ούτε ένα σημείο που να εκθέτουμε καμία άλλη κατάσταση και κανένα άλλο γεγονός. Ούτε φυσικά καταλαβαίνουμε πως οι συκοφαντίες των Μ.Μ.Ε. τεκμηριώνουν ότι δώσαμε πληροφορίες στον εχθρό. Επίσης μας κατηγορεί ότι το κείμενό μας συνέβαλε στη προπαγάνδα των Μ.Μ.Ε. Το ότι τα μίντια απομονώνουν-διαστρεβλώνουν φράσεις από το κείμενό μας για να στηρίξουν την προπαγάνδα τους για την εντεταλμένη προώθηση των ειδικών συνθηκών κράτησης είναι κάτι που εξοργίζει και εμάς, αλλά αναπόφευκτο επακόλουθο του ξυλοδαρμού που οι ίδιοι διέπραξαν, γεγονός που συμβάλλει από μόνο του περισσότερο στη προπαγάνδα τους. Όταν λοιπόν αψηφάς το ενδεχόμενο κατασυκοφάντησης του αναρχικού αγώνα και επιλέγεις να κάνεις μία πολιτική πράξη που ονομάζεις αυτοδικία πυροδοτώντας ένα κύκλο λάσπης από αυτά τα κοράκια, εκτός από το ότι φέρεις την ευθύνη για τη διαβολή που επακολουθεί πρέπει να περιμένεις και την αντίστοιχη κριτική ως εργαλείο πολιτικής έκφρασης και συνεπώς την εκμετάλλευσή της από τα Μ.Μ.Ε. με σκοπό να μας διαβάλλουν και να μας συκοφαντήσουν όπως πάντα γινόταν και πάντα θα γίνεται.

Απλά παραδείγματα; ο ίδιος ο ξυλοδαρμός για τον οποίο τα Μ.Μ.Ε. μιλούσαν για εμφύλιο και η Χρυσή Αυγή που έλεγε ότι έγινε για τα φράγκα απ’ τις ληστείες. Ή το κείμενο του Γ. Τσάκαλου για την απεργία του αναρχικού Κώστα Σακκά βασισμένοι στο οποίο οι φασίστες προσπαθούσαν να αποδείξουν την σχέση αναρχικών και ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το ότι οι απεργίες των πρώτων είναι ψεύτικες.

Με αφορμή το τελευταίο παράδειγμα κάνουμε μία παρένθεση για να πούμε κάποια πράγματα που έπρεπε να είχαν ειπωθεί εδώ και καιρό, με σκοπό να σταματήσει επιτέλους μία γκεμπελίστικη προσπάθεια να επαναλαμβάνεται συνεχώς ένα ψέμα ή έστω μία “υποκειμενική αλήθεια” με στόχο την κατασκευή μίας ψευδούς και συγκεχυμένης πραγματικότητας. Από την πρώτη στιγμή της απεργίας του Κώστα ως σύντροφοί του σταθήκαμε δίπλα του και είμαστε σε θέση να επιβεβαιώσουμε τα αυτονόητα· ότι ο αγώνας του δηλαδή ήταν αληθινός, αυθεντικός και ειλικρινής. Δεν θα μπούμε στη διαδικασία να εξηγούμε ιατρικά δεδομένα ή στρατηγικές ( σε σχέση με την γρήγορη ή αργή επιδείνωση της υγείας του) που μπορεί να ακολουθήσει ένας απεργός με στόχο τη μεγιστοποίηση της πίεσης απέναντι στην εξουσία. Θα αρκεστούμε να αναφέρουμε πως αν ο Κώστας δεν απελευθερωνόταν την ημέρα που απελευθερώθηκε θα ξεκινούσε και απεργία δίψας, επιλογή που συνδυαστικά με την ήδη επιβαρυμένη υγεία του θα άφηνε ουσιαστικά μόνο λίγες ακόμα μέρες ζωής. Συνεπώς ο Κώστας ήταν αποφασισμένος να πεθάνει για την ελευθερία του και για αυτό ακριβώς την κέρδισε, πετυχαίνοντας ταυτόχρονα να βάλει ένα σημαντικό ανάχωμα στα επιχειρούμενα δικαστικά πραξικοπήματα που θα στόχευαν μελλοντικά και άλλους συντρόφους. Επανερχόμενοι και τελειώνοντας με το όλο ζήτημα ας μην ξεχνάμε πως όλο αυτό το τρομοϋστερικό παραλήρημα των Μ.Μ.Ε. έγινε με αφορμή “αποκαλύψεις” (οι οποίες ούτε μας αφορούν ούτε ξέρουμε αν ισχύουν ή όχι) που αφορούν την απόδραση του Χ. Ξηρού και όχι τον ξυλοδαρμό του Γιάννη ή κάποιου απ’ τα κείμενά μας. Πολύ απλά η εξουσία δεν θα άφηνε σε καμία περίπτωση μία τέτοια ευκαιρία, να προβάλλει “εσωτερικές” διαμάχες, ανεκμετάλλευτη.

Παρόλα αυτά εμείς οφείλουμε να σταθούμε σε αυτό που κατά τη γνώμη μας είναι και το κομβικότερο σημείο αιχμής και αφορά την επίθεση που οργανώνεται από πλευράς κρατικού μηχανισμού απέναντι στους “επικίνδυνους” φυλακισμένους (αναρχικούς και μη).

Υπάρχουν λοιπόν παραδοχές που μπορούν να γίνουν δημόσια και δεν ζημιώνουν τον αγώνα και υπάρχει και η λανθάνουσα εσωστρέφεια που οδηγεί μόνο σε ρήξεις, σε κατακερματισμό και αποπροσανατολισμό από το στόχο και το ίδιο τον αγώνα, κάτι που όπως αναφέραμε και πριν θα τρέξουν φυσικά να εκμεταλλευτούν τα κοράκια των μίντια και οι εντολείς τους.

Είναι γεγονός πλέον πως οι δρόμοι μας δεν συναντιούνται, οι αντιλήψεις και η στρατηγική μας απέχουν και οι αξιακοί μας κώδικες συγκρούονται (και αυτές είναι από τις παραδοχές που γίνονται δημόσια), αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο εχθρός (ο κοινός μας εχθρός στην προκειμένη περίπτωση) θα μας διαχωρίσει και θα μας επιτεθεί διαφορετικά. Ο, τι κινήσεις επιλέξει να κάνει το κράτος στα πλαίσια της κατασταλτικής πολιτικής που “λανσάρει” μέσω των μίντια, θα έχουν κοινή εφαρμογή τόσο σε εμάς όσο και στη Σ.Π.Φ, τουλάχιστον αυτή είναι η δικιά μας ανάγνωση.

Πρέπει να σταματήσουμε να δίνουμε τροφή στα κοράκια των Μ.Μ.Ε.. Μπορούμε να ψάχνουμε αφορμές και λόγους για να οξύνουμε μία σύγκρουση που βοηθάει κυρίως τον κρατικό μηχανισμό ή μπορούμε να δώσουμε ένα τέλος στην εσωστρέφεια και ο καθένας από το δρόμο του να χαράξει τη στρατηγική σύγκρουσης με στόχο τη διαφύλαξη των μέχρι τώρα κεκτημένων και την όξυνση του πολέμου με τον κρατικό μηχανισμό.

Μπάμπης Τσιλιανίδης
Γιάννης Μιχαηλίδης
Δημήτρης Πολίτης
Τάσος Θεοφίλου
Αργύρης Ντάλιος
Φοίβος Χαρίσης
Γιώργος Καραγιαννίδης
Γρηγόρης Σαραφούδης
Αλέξανδρος Μητρούσιας
Ανδρέας-Δημήτρης Μπουρζούκος

Οι αναρχικοί σύντροφοι Γρηγόρης Σαραφούδης, Μπάμπης Τσιλιανίδης, Γιώργος Καραγιαννίδης, Δημήτρης Πολίτης, Αργύρης Ντάλιος, Γιάννης Μιχαηλίδης και Φοίβος Χαρίσης βρίσκονταν από 21/1 στα πειθαρχεία (απομόνωση) της Δ’ ακτίνας μετά από πειθαρχικό που τους επιβλήθηκε από το συμβούλιο της φυλακής για τον ξυλοδαρμό του ανθρωποφύλακα Γιάννη Μυλωνά. Το ίδιο πειθαρχικό επιβλήθηκε και στον αναρχικό σύντροφο Γιάννη Ναξάκη, αλλά λόγω τραυματισμού παρέμεινε στην πτέρυγα.

Το μεσημέρι της Πέμπτης 23/1 οι ίδιοι εφτά φυλακισμένοι αναρχικοί επέστρεψαν στην πτέρυγα, από την απομόνωση όπου κρατούνταν, καθώς τελείωσε η πειθαρχική ποινή που τους είχε βάλει το συμβούλιο της φυλακής.

Ο Σπύρος Στρατούλης μετά από τον σκληρό και ανυποχώρητο αγώνα που επέδειξε όντας απεργός πείνας για 60 ημέρες (από 11/11/2013 έως 10/1/2014) “δικαιώθηκε” ως προς το αίτημά του να απαλλαγεί από την κακουργηματική κατηγορία που τον βάρυνε περί συγκρότησης εγκληματικής οργάνωσης -στην ποινική υπόθεση που είχε δημιουργηθεί εναντίον του και άλλων 58 ατόμων τον Ιούλιο του 2012- προκειμένου να μπορέσει να ξαναλάβει άδειες εξόδου από τη φυλακή της Λάρισας όπου κρατείται. Το βούλευμα που εκδόθηκε έκρινε πως δεν υπάρχει καμία εγκληματική οργάνωση και απάλλαξε όλους τους κατηγορούμενους από αυτή, δεχόμενο και το πιο προβληματικό ζητούμενο όλων μας, δηλαδή να μην επιτρέψουμε να βαφτίζονται εγκληματικές οργανώσεις ολόκληρες αναρχικές συλλογικότητες και αντιεξουσιαστικές ή ολόκληρα κινήματα (όπως π.χ. Σκουριές). Η ίδια η διοίκηση της φυλακής πάντοτε ισχυριζόταν πως η κακουργηματική εκκρεμότητα ήταν το μοναδικό εμπόδιο στην επαναχορήγηση των αδειών του.

ΑΛΛΑ ο εισαγγελέας της φυλακής εκφράζοντας τη μειοψηφία στη σύνθεση του Συμβουλίου της Φυλακής Λάρισας που συνεδρίασε χτες, 23/1, προκειμένου να κρίνει το αίτημα του να του δοθεί η 11η σε σειρά άδεια εξόδου του, άσκησε προσφυγή σε βάρος της απόφασης που έκρινε αποδεκτό το αίτημα του για άδεια! Η αίτηση του Σπύρου έγινε δεκτή κατά πλειοψηφία των δύο μελών του Συμβουλίου (διευθυντή και κοινωνικής λειτουργού) και ο Εισαγγελέας μειοψήφησε εκφράζοντας αντίθετη άποψη. Η τυπική του απάντηση ήταν πως ο Στρατούλης ενδεχομένως να κάνει κακή χρήση της επόμενης άδειας, δεδομένου πως ακόμη εκκρεμεί σε βάρος του αδίκημα σε βαθμό πλημμελήματος!

ΠΡΑΚΤΙΚΑ αυτό σημαίνει πως η απόφαση για χορήγηση τακτικής άδειας εξόδου του Σπύρου, αναστέλλεται μέχρι να αποφανθεί το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Λάρισας σε δεύτερο βαθμό κρίνοντας την προσφυγή του εισαγγελέα!

Δε θα έπρεπε να μας εκπλήσσει βέβαια πως η εκδικητική μανία σε βάρος του Σπύρου Στρατούλη και σε βάρος όλων των αγωνιζόμενων ανθρώπων δεν έχει τέλος.

Οι φορείς της κρατικής εξουσίας καλούν σε συνεχή απολογία όσους αγωνίστηκαν και συνεχίζουν την αντίστασή τους, θέλοντας να τιμωρήσουν την αξιοπρεπή τους στάση.

Είναι πλέον εμφανές πως στην περίπτωση του Σπύρου δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον για όσα αδικήματα φέρεται πως έπραξε αλλά γιατί είναι αυτός που κατάφερε να έχει πρόσωπο μέσα από τις φυλακές και να αγωνίζεται συλλογικά και αδιαπραγμάτευτα.

Ακόμη και λίγους μήνες πριν από την αποφυλάκισή του, μετά από ολόκληρα 22 χρόνια κράτησης…

Λέξεις και έννοιες που είναι ξένες για αυτούς, εμάς μας θυμίζουν τους αντίπαλους δρόμους στους οποίους θα συνεχίζουμε να πορευόμαστε.

ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

Τοποθέτηση του αναρχικού ληστή για το κατηγορητήριο που του αποδίδεται για τη ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης.

Αρνούμαι ένα κατηγορητήριο που μου αποδίδεται από ένα δικαστήριο στα πλαίσια της αστικής νομιμότητας.

Στον δικό μου κόσμο η ληστεία τράπεζας είναι μία στιγμή αγώνα, μία κίνηση έμπρακτης αντίστασης απέναντι στη δικτατορία του χρήματος και του κέρδους. Για εσάς αυτή η κίνηση είναι έγκλημα όπως και οι αναρχικές μου απόψεις και το πρόταγμα για μία ζωή απελευθερωμένη από το ζυγό της εξουσίας, μεταφράζοντάς την ως τρομοκρατία.

Τους μόνους τρομοκράτες που βλέπω εγώ εδώ μέσα τους έχω απέναντί μου, είστε εσείς, που με εγκληματική ψυχραιμία καταδικάζετε ανθρώπους στο συνεχές βασανιστήριο της φυλάκισης.

Είσαστε κομμάτι ενός κατασταλτικού μηχανισμού που στα πλαίσια της πολιτικής – πάταξης του εσωτερικού εχθρού -λειτουργεί αδίστακτα, πολλές φορές φουσκώνοντας κατηγορητήρια ή ακόμα και κατασκευάζοντας εξ’ ολοκλήρου κατηγορίες, σύμφωνα πάντα με τις οδηγίες και τις υποδείξεις της αντιτρομοκρατικής.

Σας υπενθυμίζω λοιπόν πως εχθρεύομαι αυτά που εσείς παλεύετε να διατηρήσετε ανέπαφα, εχθρεύομαι τον κόσμο της υποταγής και της υποτέλειας που εσείς θέλετε να επιβάλετε.

Για εσάς τρομοκράτης λοιπόν, για εμένα και πολλούς ακόμα συντρόφους, αναρχικός.

Και ως αναρχικός την μόνη έννοια δικαιοσύνης που θα μπορούσα να δεχτώ θα ήταν μίας δικαιοσύνης αποδιδόμενης από τα κάτω, μίας δικαιοσύνης που θα ξερνάει από μέσα της την ηθική του καπιταλισμού, όπου λέξεις και έννοιες όπως ιδιοκτησία, εξουσία, εκμετάλλευση, θεός, κράτος, νόμος θα πάψουν να έχουν νόημα.

Για την ώρα είμαι επικίνδυνος για την δημοκρατία σας, αυτή είναι και η μόνη επί της ουσίας κατηγορία που αναγνωρίζω.

Παρ’ ότι είναι μία αλήθεια που προσπαθείτε να συγκαλύψετε πίσω από νομότυπες διαδικασίες, το κατασταλτικό σας έργο πρωταρχικό στόχο του έχει την παραδειγματική εξόντωση κάθε μορφής αντίστασης και έμπρακτης αμφισβήτησης των νόμων και των αξιών σας.

Όσο λοιπόν υπάρχουν άνθρωποι σαν εσάς θα υπάρχουν και αυτοί που με κάθε μέσο θα παλεύουν για την ανατροπή σας και την καταστροφή του συστήματος που υπηρετείτε.

Ανδρέας-Δημήτρης Μπουρζούκος

Στις 3 Φεβρουαρίου ξεκινάει μια ακόμα δίκη στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού, η οποία εμπεριέχει διάφορες υποθέσεις.

Κάποιοι από εμάς κατηγορούμαστε για την υπόθεση των σπιτιών στο Βόλο και τη Καλλιθέα (Μιχαηλίδης, Ντάλιος, Ρωμανός), για τη συμπλοκή με τα γουρούνια στη Πεύκη (Μιχαηλίδης), ενώ κάποιοι για τις ληστείες της Αγροτικής στο Φιλώτα Φλώρινας (Σαραφούδης, Μιχαηλίδης, Πολίτης, Ντάλιος, Χαρίσης) και της Αγροτικής στο Πυργετό Λάρισας (Σαραφούδης).

Δε θα σχολιάσουμε τίποτα εδώ σχετικά με τις κατηγορίες που μας “βαραίνουν”. Ο καθένας από εμάς έχει κάνει τις δικές του επιλογές και χαράξει τη προσωπική του στρατηγική όσον αφορά τη διαχείρηση της δίκης τόσο σε νομικό, όσο και σε πολιτικό επίπεδο.

Το είχαμε γράψει κάποιοι από εμάς και για τη δίκη της υπόθεσης του Βελβεντού και το ξαναλέμε: Η ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ που μας ενώνει δε θα υπονομευτεί από τους διαχωρισμούς που προκύπτουν της νομικής και πολιτικής διαχείρισης της δίκης.

Με ή χωρίς δικηγόρους, ανάληψη ευθύνης ή μη ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ να κοιτάμε ΜΑΖΙ τον ουρανό πίσω από τα τείχη και να δίνουμε ΜΑΖΙ τον αγώνα κόντρα στη σαπίλα του εγκλεισμού.

ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ Σ’ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ

Μιχαηλίδης Γιάννης
Πολίτης Δημήτρης
Σαραφούδης Γρηγόρης
Ντάλιος Αργύρης
Χαρίσης Φοίβος
Ρωμανός Νίκος