παρέμβαση πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί απο ομάδα αλληλέγγυων για την υπόθεση της απεργίας πείνας του Σ. Στρατούλη. Η ομάδα κινήθηκε στη λα’ι’κή αγορά της πόλης,όπου αναρτήθηκε πανό,πετάχτηκαν τρικάκια και μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα.Στη συνέχεια ακολούθησε η ίδια παρέμβαση στην κεντρική αγορά της πόλης.(πεζόδρομο)
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
ΟΥΤΕ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΟΥΤΕ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΟΝΗ ΜΑΣ ΓΙΟΡΤΗ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΣΥΝΤΡΟΦΕ ΚΡΑΤΑ ΓΕΡΑ
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Σύντροφοι συντρόφισσες ερχόμενοι αντιμέτωποι με τις καταστάσεις που συνθέτει η χριστιανοκρατούμενη αστική δημοκρατία, από τη μεταπολίτευση και μετά, δηλαδή με τη μετάβαση του εξουσιαστικού μοντέλου από χούντα σε δημοκρατία των θρησκολάγνων, παρατηρούμε ότι ο καπιταλισμός ως μήτρα δημιουργίας έχει ανάγκη τις ωοθήκες της.Έτσι δεξιά ωοθήκη είναι η εκκλησία και ο κλήρος ενώ αριστερή η αστική δημοκρατία.
Αυτό το κατεστημένο εξαπατά το λαό δίνοντας την ψευδαίσθηση ότι συμμετέχει στην δόμηση του συστήματος, ενώ στη πραγματικότητα του παίζει πισώπλατο παιχνίδι μέσω εκλογικών διαδικασιών για την ανάδειξη της εξουσίας, διδάσκοντας ότι όλες οι φωνές χωράνε και ακούγονται κ.τ.λ Ο κλήρος από την άλλη πλευρά καλεί τον κόσμο να ζει αρμονικά με γαλήνη και σωφροσύνη κ ότι κακό και άσχημο αν του συμβεί να θεωρήσει ότι τα έστειλε ο Θεός του για να τον δοκιμάσει. Έτσι δεν θα πρέπει να αγχώνεται για τη λύση των προβλημάτων του, αλλά απλά θα ζει ευτυχείς στο παράδεισο.
Για να μην μακρηγορούμε φτάνουμε στο σημείο όπου συγκρουόμαστε ιδεολογικά για αρχή και αναλύοντας κάτω από Αναρχικό πλέγμα ,βλέπουμε ότι τίποτα από τις προτάσεις τους και τις ιδέες τους δεν εφαρμόζονται. Το μόνο που εφαρμόζουν είναι αυξημένη καταστολή, αφορισμούς, εκβιασμούς, δολοφονίες σε όποιον αντιδρά, με τη ρότα που χαράζουν όπως η βάρβαρη αντιμετώπιση των πληθυσμών πού μετακινούνται από χώρα σε χώρα.
Σύντροφοι, συντρόφισσες πάντα έξω από τον χρόνο τους, έξω από το τόπο τους, από τη χώρα του ΛΑΕ ΧΤΥΠΑ με αγάπη και επαναστατική φλόγα ας κάψουμε όλη τη δομή που αναλύσαμε όπως ήδη από πάντα για πάντα κάνουμε.
Αναρχικοί, αναρχικές ήδη έχουμε κερδίσει και λέω ήδη γιατί όσο ο εξουσιαστικός κόσμος προσπαθεί να μας κυριαρχήσει τόσο ο μοναδικός, ανεπανάληπτος χαρακτήρας του κάθε αναρχικού, αναρχικής θα αντιδρά με σθένος και όχι απλά στείρα και σπασμωδικά. Έχουμε χρέος να οδηγούμε την μάζα των αδικημένων σε εξεγέρσεις – επαναστάσεις.
Πιστοί στο δρόμο των συγκρούσεων, στο αστέρι που μας οδηγεί, στους συντρόφους μας, στις ιδέες μας, θα καταφέρουμε να τους αποδομήσουμε.
ΟΡΓΗ ΓΙΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΩΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ
αναρχικοί/ές
αυτονομη κινηση βαλβειου
δρασεις αλληλεγγυης/ συνθηματα :
-αγωνας να βαδιζουμε ελευθερα στη γη, κανενας προλεταριος στου μπατσου το κελι
-εργατικά ατυχηματα κ’ σφαιρες στο ψαχνο, τον πολεμο τον ζουμε καθε μερα εδω
4 δεκεμβρη λιτης πυροβολει, συντροφοι τσακιστε τους σ’ολοκληρη τη γη
-τα συνορα ειναι χαρακες στο σωμα του πλανητη
-παιδια ειμαστε και εμεις, που τεμαχιζουμε το χρονο για να μην μας οριζει
Διανύουμε μια συγκυρία όπου το κράτος και τα αφεντικά έχουν εξαπολύσει μια ολοκληρωτική επίθεση στους φτωχούς και τους καταπιεσμένους. Εξαθλιώνοντας τις ζωές μας και καταδικάζοντάς μας στην ανέχεια η εξουσία αποσκοπεί στον έλεγχο κάθε πτυχής της ζωής μας. Βιώνουμε στο πετσί μας τη διάλυση της δημόσιας υγείας και παιδείας, απολύσεις και μειώσεις μισθών, φοροληστρική επιδρομή και στρατιωτικοποίηση της καταστολής. Σε αυτό τον κατήφορο ήρθε να προστεθεί και η αμφισβήτηση του υποτιθέμενου “ιερού” καπιταλιστικού δικαιώματος της ιδιοκτησίας της κατοικίας. ¨Οταν όμως ο καπιταλισμός λέει ιδιοκτησία, αναφέρεται στην ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και αυτά οφείλουν να είναι στα χέρια των λίγων. Αυτό εννοούν όταν βαφτίζουν την κατοικία ως επένδυση.
Ένα σημαντικό γρανάζι σε αυτή την διαδικασία συγκέντρωσης “κατοικίας-επένδυσης” στα χέρια λίγων είναι οι εισπρακτικές εταιρίες για τις οποίες αδιαφορούμε αν είναι νόμιμες ή παράνομες. Οι εταιρίες αυτές εκβιάζουν, τρομοκρατούν και εκδίδουν διαταγές πληρωμής αναγκάζοντας τους οφειλέτες να υποθηκεύσουν τις κατοικίες τους. Αυτό που ακολουθεί είναι οι πλειστηριασμοί. Η μεγαλύτερη εταιρία τέτοιου είδους ανήκει στην οικογένεια του Δημήτριου Σιούφα, πρώην υπουργού και προέδρου της βουλής. Πώς θα μπορούσε να λείπει άλλωστε από αυτήν την προσοδοφόρα και παρασιτική μπίζνα το πολιτικό προσωπικό της χώρας;
Σε αυτήν ακριβώς την εταιρία η οποία εδρεύει στην περιοχή του Ταύρου, στην οδό 25ης Μαρτίου 7, επιλέξαμε να επιτεθούμε το απόγευμα της Τρίτης 10/12/2013. Εκτός από τον προφανή πολιτικό της συμβολισμό, η επίθεση μας αυτή είναι μια πράξη αξιοπρέπειας, κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης. Μία ενέργεια αντίστασης από και για όλους εμάς που βιώνουμε καθημερινά τη βία των αφεντικών. Μία δράση που είναι μέρος του συνολικού μας αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο.
-Δεν ξεχνάμε τους χιλιάδες συνανθρώπους μας που λύγισαν υπό το βάρος της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας και οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία. Δεν συγχωρούμε κανέναν από όσους συνέβαλαν σε αυτή τη κατάληξη.
-Υψώνουμε συντροφικά τις γροθιές μας σε όσους συνεχίζουν να αγωνίζονται για την Κοινωνική Επανάσταση μέσα και έξω από τα κελιά της “δημοκρατίας”.
Αναρχικοί – Αναρχικές
ΥΓ1: Ηταν πολιτική μας επιλογή να μην έρθουμε σε αντιπαράθεση με τους εργαζόμενους. Κατανοούμε την εκβιαστική συνθήκη που μπορεί να τους οδήγησε σε αυτόν τον τύπο εργασίας αλλά δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια στο ρόλο που έχουν αναλάβει στην επίθεση που δέχεται η τάξη μας. Αυτό που τους αρμόζει είναι η κοινωνική χλεύη και απομόνωση.
ΥΓ2: Το σπίτι για εμάς ανήκει σε αυτόν που το κατοικεί και καλύπτει βασικές του ανάγκες, έξω από κάθε έννοια ιδιοκτησίας. Απαντάμε ξεκάθαρα οτι το μόνο που μας αφορά είναι να σωθούν οι κατοικίες μικροϊδιοκτητών.
γιουτιουμπ /watch?v=o74mdtsZTIo
Τη Δευτέρα 09/12 προχωρήσαμε σε συντονισμένο σαμποτάζ 12 ATM τραπεζών στη Θεσσαλονίκη. Με αυτή την ενέργεια επιλέξαμε να διαταράξουμε έστω και για λίγο την ομαλή ροή της οικονομικής συνδιαλλαγής της πόλης. Προτάσσοντας παράλληλα τη συνέχιση του πολύμορφου αγώνα ως ένδειξη αλληλεγγύης στους συντρόφους που διώκονται για την ανατρεπτική τους δράση.
Στεκόμαστε δίπλα στους:
-Αναρχικούς Νίκο Ρωμανό, Ανδρέα-Δημήτρη Μπουρζούκο, Γιάννη Μιχαηλίδη, Δημήτρη Πολίτη, Φοίβο Χαρίση, Αργύρη Ντάλιο που δικάζονται για την υπόθεση της διπλής ληστείας στο Βελβεντό Κοζάνης.
– Στον σύντροφο Τάσο Θεοφίλου που δικάζεται για την υπόθεση της ληστείας της Alpha Bank στην Πάρο
– Στον Σπύρο Στρατούλη που πραγματοποιεί από τις 11/11 απεργία πείνας διεκδικώντας την απαλλαγή του από τις κατηγορίες που τον βαραίνουν σχετικά με την “εγκληματική οργάνωση στέκια θεσσαλονίκης”, και την επαναχορήγηση των αδειών του.
-Και στους Ράμι Συριανό, Μιχάλη Ραμαδάνογλου και Εργιόν Μουσταφά που πραγματοποιούν απεργία πείνας ως αλληλέγγυοι στον Σπύρο και στον αγώνα του.
Πρίν ξεκινήσω την περιγραφή του γεγονότος. Θα ήθελα να αναφέρω τους λόγους που δεν κινήθηκα νομικά. Αρχικά δηλώνω αναρχικός- αντιεξουσιαστής. Άρα η συνειδηση μου δεν εξαπατάται από νομικές διαδικασίες. Οι μαχητές της ελευθερίας πρέπει να χαράζουν μια ξεκάθαρη γραμμή απέναντι στο σύστημα και τα “προνόμια” που μας παρέχει. Στην παρακάτω ανάλυση του γεγονότος (που συνέβη 2 μέρες πριν απ’την επέτειο της δολοφονίας του συντρόφου Α. Γρηγορόπουλου) θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως δεν θεωρώ τον εαυτό μου θύμα αυτής της επίθεσης, γιατί όπως είπα και πριν η γραμμή είναι χαραγμένη και απέναντι βρίσκεται ο εχθρός.
Το βράδυ της 4ης Δεκέμβρη ενώ βρισκόμουν στην περιοχή των εξαρχείων, μαζί με κάποιους συντρόφους αντιλαμβανόμαστε ότι μας ακολουθούν 3 ασφαλήτες κοντά στην Μπενάκη και Ερεσσού. Μετά από μια γρήγορη συννενόηση μεταξύ μας τους πήραμε στο κυνήγι και τους τραμπουκίσαμε. Οι 2 έτρεξαν στην Δερβενίων προς Ζωοδοχου Πηγής ενώ ο 3ος προς Ερεσσού, για να βγεί και αυτός προς Ζωοδ. Πηγής. Καθόλου έκπληκτοι βλέπουμε τους 2 να στρίβουν Βαλτετσίου προς Χαριλάου Τρικούπη δηλαδή ακριβώς στη διμοιρία των ΜΑΤ που βρίσκετε μόνιμα εκεί. Καθώς γυρνάμε προς τα πίσω βλέπουμε τον 3ο ασφαλίτη και του φωνάζω “Πού θα πας κωλοασφαλήτη τώρα;” Ξαφνικά αντικρύζω οτι κρατάει το όπλο σε ευθεία βολή και μου φωνάζει “Έλα’δω να σε γαμήσω” σημαδευοντάς με στο στήθος. Μέσα στα επόμενα δευτερόλεπτα οπλίζει, και του φωνάζω “Τί θα κάνεις Θα με πυροβολήσεις;”. Η απάντηση ήταν ένας πυροβολισμός στο πόδι μου. Όμως εκείνη την στιγμή δεν κατάλαβα οτι με πέτυχε αλλά στη σκέψη πως η επόμενη θα μπορούσε, άρχισα να τρέχω προς την πλατεία που τελικά διαπίστωσα πως έχω τραυματιστεί.
Θεωρώ πως αξίζει μια τέτοια πληροφορία να μαθευτεί όχι για να σκορπίσει τον φόβο, αλλά την οργή. Δεν κολώνουμε πουθενά και να ξέρουν καλά πως δεν λυγίζουμε ούτε με σφαίρες.
Επίθεση πρώτα και πάντα, με κάθε τρόπο και μέσο, σε κράτος και τα τσιράκια του.
Ραντεβού σήμερα (6/12) και καθε μέρα στους δρόμους.
Η σφαίρα θα επιστραφεί στους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς.
Δύναμη στα αλάνια που κατηγορούνται για την υπόθεση του Βελβεντού και της Ν. Φιλαδέλφιας.
Μ.Κ.