H κεραία του σταθμού ανέβηκε ξανά, και ανακαταλήφθηκε η ίδια συχνότητα. Έτσι, από το πρωί της 7ης Μαΐου, οι σύντροφοι βρίσκονται ξανά στον αέρα του ΒΑ Αιγαίου πάνω από την πόλη της Μυτιλήνης στη συχνότητα των 105Mhz, δείχνοντας έμπρακτα πως όσο κι αν προσπαθούν οι κρατικοί φορείς να φιμώσουν τα μέσα αντιπληροφόρησης δε θα τα καταφέρουν.
Βιώνουμε μια περίοδο βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης όπου κράτος και κεφάλαιο προσπαθούν διαρκώς να διασφαλίσουν την κυριαρχία τους. Η επιβολή τους σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας αποτελεί πραγματικότητα καθώς το άτομο καλείται να ακολουθήσει προπαρασκευασμένα μοντέλα διαβίωσης. Μέσα στην περιρρέουσα συνθήκη της ανέχειας, της εξαθλίωσης και του κοινωνικού κανιβαλισμού, το κράτος επιστρατεύει όλα τα μέσα είτε για να αποσπάσει την πολυπόθητη κοινωνική συναίνεση είτε για να επιβάλει τη σιωπή και την πειθάρχηση. Από τις επιτάξεις των απεργών μέχρι τις αθρόες συλλήψεις διαδηλωτών και από τις εκκενώσεις των καταλήψεων μέχρι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και τις μπούκες στα σπίτια αναρχικών, το κράτος επανορίζει τους εχθρούς του και τους θέτει στο επίκεντρο της καταστολής. Όσοι και όσες αντιστέκονται σ’ αυτή τη συνθήκη ή αποκλίνουν της νόρμας που επιτάσσει ο σύγχρονος πολιτισμός, πρέπει να απομονωθούν, να διαπομπευτούν ή να επανανοηματοδοτηθούν ως εγκληματικές φιγούρες. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί γίνονται ολοένα και πιο μεθοδευμένοι οικοδομώντας έτσι ένα απόρθητο φρούριο για την ηγεμονία κράτους και κεφαλαίου. Στη θωράκιση της ηγεμονίας αυτής έρχονται να συνδράμουν οι νεοναζί, υποβαστάζοντας απ’ τα ακροδεξιά το σύστημα, διασπείροντας το φόβο και τη μισαλλοδοξία ταυτόχρονα με τις δολοφονικές τους επιθέσεις κατά μεταναστών και αγωνιστών. Μέσα σε ένα τέτοιο σκηνικό βαρβαρότητας εντείνεται η επίθεση της κυριαρχίας στον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο και με τη σειρά τους θα βρεθούν στο στόχαστρό της και οι υποδομές του στην πόλη της Πάτρας.
Έτσι, στις 5 Αυγούστου 2013 οργανώνεται με τις άνωθεν εντολές Δένδια και την άριστη συνεργασία δήμου, πυροσβεστικής και μπάτσων, επιχείρηση εκκένωσης τριών καταλήψεων της πόλης (κατάληψη Παραρτήματος, κατάληψη Μαραγκοπούλειο, κατάληψη Ν. Γύζη 33 – ΤΕΙ). Η προσπάθεια φίμωσης του λόγου και η αποδυνάμωση της δράσης όσων αντιστέκονται απέναντι στις νόρμες του καπιταλιστικού βούρκου αποτελούν μεταξύ άλλων βασική προτεραιότητα της κυριαρχίας και έτσι η ανάγκη για διάλυση των ανταγωνιστικών προς τον κόσμο τους δομών, τοποθετείται ψηλά στην ατζέντα. Παρ’ όλα αυτά οι καταλήψεις λειτούργησαν και λειτουργούν ως εργαλεία προώθησης των αντιλήψεών μας, χωρίς να ετεροκαθοριζόμαστε από αυτές ή να τις μετατρέπουμε σε αυτοσκοπό. Η παρουσία μας στο δρόμο αλλά και η προσπάθειά μας για αντιπληροφόρηση, διάχυση των αναρχικών προταγμάτων και αντιπαράθεση απέναντι στον κυρίαρχο λόγο και εξακολούθησαν -και μετά τις εκκενώσεις- να αποτελούν στόχο και κομμάτι της δράσης μας. Με άλλα λόγια η κινηματική μας πραγματικότητα συνέχισε να υφίσταται.
Θέλοντας να δημιουργήσουμε ένα χώρο συνεύρεσης και αντίστασης, οι συλλογικότητες Ράδιο Κατάληψη 93,7 fm, σχολείο μεταναστών και μικρών ρομά «τελευταίο θρανίο», το συλλογικό εγχείρημα λόγου και δράσης Πέρασμα, αλλά και σύντροφοι και συντρόφισσες, πήραμε την απόφαση να φτιάξουμε αυτό το στέκι. Είμαστε αναρχικοί/αντιεξουσιαστές, και αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας ως ένα κομμάτι του πολύμορφου, ριζοσπαστικού κινήματος. Βρεθήκαμε, ζυμωθήκαμε και χτίσαμε σχέσεις τόσο μέσα στις καταλήψεις της Πάτρας όσο και μέσα σε διαδικασίες, συνελεύσεις και κοινότητες αγώνα που δομούνταν ανά συνθήκη και αποτελούσαν εστίες αντίστασης εντός του μητροπολιτικού ιστού. Ως σημείο συναρμογής λειτούργησε το πρίσμα μέσω του οποίου αναλύουμε τη σύγχρονη πραγματικότητα, όπως και τα μέσα, τα εργαλεία και οι πρακτικές που χρησιμοποιούμε με γνώμονα την θέση που επιλέγουμε να λάβουμε στον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο.
Οι επιδιώξεις που έχουμε για το χώρο αυτό δεν θα μπορούσαν να συμπυκνωθούν σε μερικές λέξεις, αλλά τα παρακάτω συνιστούν την ευρύτερη κατεύθυνση στην οποία θα θέλαμε να κινηθεί. Το «Άτακτον» ευελπιστούμε να λειτουργήσει ως ένα ακόμη σημείο αναφοράς του κινήματος της Πάτρας, ένας χώρος συνεύρεσης για όσους αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ανάμεσα στους καταπιεζόμενους αυτής της κοινωνίας και πράττουν προς μια απελευθερωτική κατεύθυνση. Αυτά αποτυπώνονται έμπρακτα μέσω του πλήθους των συλλογικοτήτων, συνελεύσεων, εκδηλώσεων και υποδομών που στεγάζει ο χώρος. Ο στόχος μας για το στέκι είναι να αποτελέσει ένα μέρος ανατρεπτικής δράσης και έκφρασης με χαρακτηριστικά ξεκάθαρα εχθρικά ως προς το υπάρχον. Ένα εργαλείο που επιλέγουμε να χρησιμοποιήσουμε για τη συνέχιση και την όξυνση του διαρκούς αγώνα προς την ατομική και συλλογική απελευθέρωση.
Όλα αυτά δεν θα ήταν εφικτά αν δεν υπήρχε μια συναποφασισμένη πολιτική βάση η οποία συνεισφέρει όχι μόνο στο να προβάλλει ξεκάθαρα τον τρόπο λειτουργίας μας αλλά και στο να διασφαλίσει τα χαρακτηριστικά του χώρου. Τα ακόλουθα περιγράφουν τόσο την ίδια τη συνέλευση του στεκιού, όσο και τις συλλογικότητες και τα εγχειρήματα που συμμετέχουν, αλλά και το πώς επιλέγουμε να δρούμε και να δομούμε τις σχέσεις μας εντός και εκτός αυτού. Η ιεραρχία σαν δομικό στοιχείο του εκμεταλλευτικού συστήματος παράγει και αναπαράγει σχέσεις εξουσίας και καταπίεσης είτε μέσω θεσμών είτε μέσω κοινωνικών ρόλων. Από τα κόμματα και τις εκλογές, τις θεσμικές αρχές και το δικαστικό σύστημα, μέχρι τη θέση και τα χαρακτηριστικά που επιβάλλονται και καλλιεργούνται στους ανθρώπους βάση φύλου, σεξουαλικής έκφρασης, καταγωγής, μορφωτικού επιπέδου ή χρώματος του δέρματος δομείται μια κοινωνική συνθήκη όπου οι άνθρωποι κατηγοριοποιούνται σε ανώτερους – κατώτερους, καταπιεστές και καταπιεζόμενους. Δεν μπορούμε παρά να στεκόμαστε εχθρικά απέναντι σε κάθε τι που αναπαράγει ιεραρχικές και εξουσιαστικές σχέσεις και αυτό το κάνουμε προτάσσοντας έναν άλλο τρόπο οργάνωσης και συνύπαρξης.
Η συνέλευση του στεκιού, οι συλλογικότητες και οι συνελεύσεις που στεγάζονται σε αυτό βρίσκονται και συζητούν ισότιμα, στη βάση της συνδιαμόρφωσης και της από κοινού συμφωνίας. Σε αντίθεση με τα καλούπια του προβαλλόμενου τρόπου διασκέδασης, συνεύρεσης και επικοινωνίας, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το χρήμα, οι εκδηλώσεις και οι δράσεις μας δεν έχουν σκοπό το κέρδος, δεν χρηματοδοτούνται από χορηγούς ή οικονομικούς παράγοντες και δεν αντιλαμβανόμαστε τις υποδομές μας και τα αντικείμενα που τις απαρτίζουν σαν εμπορεύματα. Έχοντας τοποθετήσει ξεκάθαρα το ρόλο των μέσων μαζικής ενημέρωσης ως κομμάτι του εξουσιαστικού συμπλέγματος, είτε λειτουργώντας ως μέσο κρατικής προπαγάνδας είτε τροφοδοτούμενα και καθοδηγούμενα από τους πιο επιφανείς οικονομικούς παράγοντες, είτε, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα, και τα δύο μαζί, δεν μπορούμε παρά να μην έχουμε καμία σχέση με κανέναν εκπρόσωπο τους. Επιλέγουμε να δημιουργούμε και να στηρίζουμε δομές αντιπληροφόρησης που πηγάζουν από τους ίδιους τους αγωνιζόμενους ανθρώπους και καταλήγουν αδιαμεσολάβητα σε αυτούς.
Με βάση τα παραπάνω επιλέξαμε να δημιουργήσουμε δομές ανταγωνιστικές ως προς τις υπάρχουσες αμφισβητώντας στην πράξη την κυρίαρχη κουλτούρα και την προδιαγεγραμμένη καθημερινότητα που μας κρατάνε δέσμιους στον κόσμο των επίπλαστων αναγκών και του καταναλωτισμού. Μια εξ αυτών είναι το αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο που έχει αντιεμπορευματικό χαρακτήρα, προωθεί τη λογική της ελεύθερης συνεισφοράς και έχει στόχο να λειτουργήσει ως τόπος και χρόνος συνάντησης και επικοινωνίας, ζύμωσης των ιδεών μας και οικοδόμησης σχέσεων απέναντι στην κυρίαρχη κουλτούρα της αποξένωσης, της μιζέριας και του αλλοτριωμένου τρόπου διασκέδασης. Επίσης στο χώρο στεγάζεται δανειστική βιβλιοθήκη και βιβλιοπωλείο κινηματικών εκδόσεων που διαθέτει έντυπα και βιβλία αυτοοργανωμένων εκδοτικών εγχειρημάτων με βασική επιδίωξη την αυτομόρφωση, την ψυχαγωγία αλλά και την πρόσβαση σε αναλυτικά εργαλεία που μας βοηθούν να αντιληφθούμε την ιστορία αλλά και να κάνουμε σχέδια για το παρόν και το μέλλον. Τα έσοδα του βιβλιοπωλείου καλύπτουν είτε τις ανάγκες για τη συνέχιση των εκδοτικών εγχειρημάτων είτε στοχεύουν στη στήριξη των ταμείων αλληλεγγύης που δραστηριοποιούνται στον ελλαδικό χώρο. Τέλος, θεωρώντας ότι η δράση και η αλληλεγγύη μας στους διωκόμενους αγωνιστές δεν πρέπει να περιορίζεται στην κάλυψη των οικονομικών εκβιασμών του δικαστικού και νομικού συμπλέγματος, στηρίζουμε το Ταμείο Οικονομικής Υποστήριξης Διωκόμενων Αγωνιστών/Αγωνιστριών Πάτρας, ώστε να ξεπερνιέται ο οικονομικός σκόπελος και να επικεντρώνεται το κίνημα στο πολιτικό σκέλος της αλληλεγγύης.
Απέναντι σε έναν πολιτισμό που ολοένα και περισσότερο κατασπαράζει τις ζωές μας, μετατρέποντάς μας σε εμπορεύματα, σε όντα χωρίς βούληση και «θέλω», εμείς διαλέγουμε το δρόμο της αντίστασης. Μαχόμαστε και επιλέγουμε να επιτεθούμε με κάθε μέσο στο σαθρό οικοδόμημα του καπιταλισμού, προωθώντας δομές που δεν στοχεύουν στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αλλά στη δημιουργία σχέσεων βασισμένων στη συντροφικότητα και την αλληλεγγύη, επιδιώκοντας έναν κόσμο χωρίς δεσμά όπου οι ατομικότητες και οι συλλογικότητες θα έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο πάνω στη δόμηση των ζωών τους.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
αναρχικό / αντιεξουσιαστικό στέκι «Άτακτον»
Από τις αρχές Μαρτίου, βρίσκεται σε εξέλιξη η καμπάνια για τις δημοτικές εκλογές στην πόλη του Βόλου. Εν δυνάμει δημοτικοί σύμβουλοι, δήμαρχοι και τα γνωστά-άγνωστα πολιτικά λαμόγια εξαπολύουν ένα διαρκές κυνηγητό ψήφων με στόχο την κατάκτηση της δημοτικής εξουσίας στις εκλογές που έρχονται.
Οι εκλογές αποτελούν το πιο γνωστό παραμύθι της αστικής δημοκρατίας, καθώς χαρακτηρίζονται ως η κύρια υποχρέωση ενός «ενεργού πολίτη» που ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη και ευμάρεια του τόπου στον οποίο κατοικεί. Πίσω από τις δημοκρατικές μάσκες, κρύβεται το πραγματικό πρόσωπο της εξουσίας και των παιχνιδιών που παίζει πίσω από την πλάτη της κοινωνίας. Με τις εκλογές ο πολίτης έχοντας την ψευδαίσθηση ότι έχει ενεργή συμμετοχή στην διακυβέρνηση του τόπου του, τελικά αποφασίζει μόνο για το χρώμα των αλυσίδων που θα φορά. Η εκλογική ανάθεση το μόνο που καταφέρνει είναι να περνά στο λαιμό μας διαφορετικές αλυσίδες κάθε φορά, άλλες φορές πιο χαλαρές, άλλες φορές πιο σκληρές. Το μόνο που παραμένει ίδιο κάθε φορά, είναι οι αλυσίδες που σφίγγουν τον λαιμό μας. Ο καπιταλισμός έχει βρει το κατάλληλο πολιτικό σύστημα για να παίζουν κάποιοι κερδοσκοπικά παιχνίδια πάνω στις πλάτες των καταπιεσμένων, δίχως οι δεύτεροι να το αντιλαμβάνονται, την «Δημοκρατία». Όσες μάσκες και αν φορέσει, είτε είναι αριστερές είτε φιλελεύθερες, η αστική Δημοκρατία δεν θα πάψει να είναι ένα εξουσιαστικό και εξουσιοκεντρικό σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας, που προωθεί την υποταγή και την εξαθλίωση, την ανελευθερία και την εκμετάλλευση.
Η ελευθερία δεν είναι μια αξία που ψηφίζεται, αλλά κερδίζεται με πολύμορφους αγώνες, με κόπο, ιδρώτα και αίμα.
Έτσι, εχθές, στις 1/5/2014, αποφασίσαμε να επιτεθούμε συμβολικά με πέτρες και μπογιές στα εκλογικά κέντρα των υποψήφιων Δημάρχων της πόλης του Βόλου, Μιχάλη Μιτζικού, Αχιλλέα Μπέου, Παναγιώτη Σκοτινιώτη, της υποψήφιας περιφερειάρχη Μαρίνας Χρυσοβελώνη και στην είσοδο της πολυκατοικίας που εδρεύει η ΝΟΔΕ Μαγνησίας.
Όμως και η επιλογή της ημερομηνίας δεν ήταν τυχαία. Η 1η Μαΐου είναι μια μέρα ιστορικής μνήμης του αναρχικού επαναστατικού κινήματος και αποτελεί εφαλτήριο για τους μελλοντικούς μας αγώνες. Ήταν μια μάχη, που παρ’ όλες τις απώλειες, κερδήθηκε. Μια νίκη του οργανωμένου εργατικού κινήματος ενάντια στο κράτος, τον καπιταλισμό και την οικονομική εκμετάλλευση που προωθεί. Μια μάχη ενός πολέμου που μαίνεται ακόμη, και λαμβάνει χώρα στον δρόμο, στους χώρους εργασίας μα και μέσα στις κοινωνικές μας δομές, θεσμούς και σχέσεις, καθώς ο ίδιος ο καπιταλισμός (και ό,τι άλλο συνεπάγεται αυτός) είναι βαθιά ριζωμένος (σχεδόν) σε κάθε θεμελιακό λίθο της κοινωνίας.
Οι λύσεις για τις κρίσεις τις κοινωνίας μας δεν βρίσκονται στα εκλογικά κέντρα και σε ψηφοδέλτια!
Καμία συνενοχή στην προβατοποίηση της κοινωνίας!
Μόνη λύση η αυτο-οργάνωση και ο αναρχικός αγώνας με κάθε μέσο για την Ελευθερία, ως το τέλος!
Ούτε Φασισμός (κάθε μορφή του),
Ούτε Δημοκρατία (είτε αστική είτε όχι),
Κάτω ο (κάθε λογής) Κρατισμός,
Ζήτω η Αναρχία!
Αναρχικοί/ές
Στις 3/5 ώρα 6:20 πραγματοποιήσαμε επίθεση (με μολότοφ) στα γραφεία του κκε (που κυρίως λειτουργούν ως προεκλογικό κέντρο) στην οδό Σωκράτους στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Την συγκεκριμένη επίθεση οι κουκουέδες χαρακτήρισαν ως θρασύδειλη.
Θρασύδειλοι είναι οι ίδιοι που νομίζουν ότι με ένα εργατικό κράτος που θα ελέγχεται από αυτούς που αυτοαποκαλούνται επαναστατική ηγεσία θα εξαφανίσουν την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Όταν καλούν τα ΚΝΑΤ να καταστείλουν αγώνες που δεν μπορούν να καθοδηγήσουν και να ελέγξουν γιατί η μάζα σε κάποιες συγκυρίες δυστυχώς γι’ αυτούς παύει να είναι μάζα, τότε ποιοι είναι οι θρασύδειλοι;
Παραδείγματα όπως η εξέγερση του Πολυτεχνείου το ’73, η κατάληψη στο χημείο το ’79, η επέτειος στο Πολυτεχνείο το ’98, η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, η περιφρούρηση της Βουλής το 2011 δείχνουν και το διασπαστικό τους χαρακτήρα αλλά κυρίως τον φόβο τους μην καταλάβουμε πόσο σάπιο είναι αυτό που υποστηρίζουν. Πέρα από αυτά στην καθημερινότητά μας αντιμετωπίζουμε από δαύτους τον σεξισμό, την ομοφοβία, την εξουσία που προσπαθούν να ασκήσουν στα παιδικά μυαλά, τον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό τους, ακόμα και περιστατικά βίας σε ενδοοικογενειακές καταστάσεις όταν κάποιος από το σόι ή την οικογένεια δεν είναι κκε ή κνε ή πάμε ή μας ή οτιδήποτε άλλο δικό τους.
Παρ’ όλα αυτά επιμένουν να τους ψηφίσουμε. Ψήφος για εμάς σημαίνει υποταγή. Αποχή από τις κάλπες και στους δρόμους όλη μέρα και ΟΛΗ ΝΥΧΤΑ, και το νου σας κουκουέδες.
Όσο για την λέξη θρασύδειλοι, αλλά και για άλλα πολλά που κατά καιρούς προσπαθούν να φορτώσουν στον αναρχικό χώρο, μην αγχώνεστε, θα έρθει η ώρα που θα πετάξουμε τις κουκούλες και όταν αυτή η ώρα έρθει θα έχουμε φροντίσει πολύ απλά να μην υπάρχετε.
ΚΝΑΤ=ΜΑΤ
ΚΚΕ=ΚΟΜΜΑ ΚΑΤΑΚΑΗΜΕΝΩΝ ΕΛΑΦΡΟΜΥΑΛΩΝ
ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
Στις 28 Απριλίου η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ), σε συνεργασία με τις πρυτανικές αρχές του πανεπιστημίου Αιγαίου, έριξε χωρίς προειδοποίηση την κεραία του αυτοοργανωμένου ραδιοσταθμού της Μυτιλήνης 105fm επιβάλλοντας τη φίμωση σε μία ακόμα κατειλημμένη ραδιοφωνική συχνότητα.
Ο 105fm εκπέμπει αδιαμεσολάβητα και αντιεραρχικά από το 2009 μέσα σε ενα ραδιοφωνικό τοπίο, το οποίο δεν διαφέρει ιδιαίτερα από αυτό της Αττικής: αποχαύνωση και καθεστωτική προπαγάνδα μέσα στον πόλεμο του κέρδους.
Ο ρόλος της ΕΕΤΤ μας είναι πλέον γνωστός καθώς αποτελεί το μακρύ χέρι του κράτους και των νταβατζήδων των μίντια από την αρχή της λειτουργίας της. Ο ρόλος της είναι να προστατεύει τα συμφέροντα των μεγαλομετόχων, των λακέδων της δημοσιογραφίας και φυσικά του κράτους. Προσπαθεί να διαχειριστεί ένα κοινωνικό αγαθό ‒ το φάσμα των συχνοτήτων, το οποίο δυστυχώς αποτελεί στην πλειονότητά του προνόμιο των ολίγων και έχει επιτυχώς αποκλείσει την κοινωνία από την πρόσβαση σε αυτό διαμεσολαβώντας παράλληλα σε ένα νταλαβέρι εκατομμυρίων ευρώ. Για αυτόν τον λόγο οποιαδήποτε φωνή αντίστασης, κάθε κατειλημμένη συχνότητα και κάθε αυτοδιαχειριζόμενος ραδιοφωνικός σταθμός πρέπει να εξουδετερώνεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, καθώς δεν συμβαδίζουν με το δόγμα του ολοκληρωτισμού που προστατεύει η ΕΕΤΤ και το ΕΣΡ.
Οι επιθέσεις του κράτους απέναντι στην κοινωνία δεν περιορίζονται στα εργασιακά ζητήματα, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τις εκκενώσεις καταλήψεων, αλλά επεκτείνονται, εδώ και καιρό, στα μέσα αντιπληροφόρησης. Δεν ξεχνάμε τις φασιστικές επιθέσεις στο radio revolt, την κατάσχεση των μηχανημάτων μας για την συχνότητα των 98fm στην ΑΣΟΕΕ, τη διακοπή παροχής ίντερνετ τόσο σε εμάς όσο και στο athens indymedia, αλλά και την εκκένωση της κατάληψης Παράρτημα στην Πάτρα όπου στεγαζόταν το Ράδιο Κατάληψη. Η επέμβαση της ΕΕΤΤ στο αντιεραρχικό ραδιόφωνο της Μυτιλήνης 105fm αποτελεί ακόμα μία κατασταλτική ενέργεια εναντίον των απελευθερωμένων συχνοτήτων.
Η θέση μας παραμένει αμετακίνητη: με όπλο μας την αντιπληροφόρηση να σταθούμε εμπόδιο στα σχέδια του κράτους. Καταλαμβάνουμε τις συχνότητές μας και λειτουργούμε με οριζόντιες δομές χωρίς διευθυντές προγράμματος, χωρίς χορηγούς ή άδειες. Η ελεύθερη έκφραση δεν φιμώνεται, δεν καταστέλλεται.
Είναι η μελωδία της οργής που μας ενώνει!
Αλληλεγγύη στο αυτοοργανωμένο ραδιόφωνο της Μυτιλήνης 105fm
Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης 93,8fm
radio98fm.org
“Και ακριβώς λίγο πιό κάτω από τον αριθμό της καταστολής σου, είχαν ανοίξει μια διαπεραστική τρύπα, ίδια σε μέγεθος με οπλοπολυβόλο, απ’ όπου ο εχθρός σε ξεγύμνωνε απροκάλυπτα νύχτα μέρα με τον πιό αδίστακτο τρόπο και σου σκότωνε ό,τι μυστικό είχες και κρατούσες μέσα σου. Από εκεί έριχναν τις δολοφονικές ριπές τους αδιάκοπα πάνω σου και γάζωναν το κορμί σου στις πιό ιερές και απαραβίαστες στιγμές του. Είναι η τρύπα που με την χειρότερη λύσσα ξέρναγε μέσα από κει ο εχθρός σου το χειρότερο μίσος του. Είναι ο αδυσώπητος, ο τυραννικότερος ελεγκτής σου και ο χειρότερος φονιάς του ιδιωτικού, του κρυφού σου εαυτού…
Είναι η τρύπα μάτι, όπου στον πιό ανύποπτο, στον πιο δικό σου ή ιδιωτικό χρόνο αυτή τον ξέσκιζε. Καθώς έβλεπες να προβάλλει πίσω από κει το γυαλιστερό, το ψυχρό μάτι του δήμιου ερευνητή και να σου διαπερνά το είναι…
Ω! Μάτι φθονερό, για πάντα να σε σφραγίσω! Για να πάψει πιά το απαίσιο στα χέρια των δήμιων ξεγύμνωμα και άρπαγμα της ψυχής. Ω! Ρουφιάνε των πιο απόκρυφων κινήσεών μου, πόσο σε μισώ και πόσο λαχταρώ τον θάνατό σου! Την καταστροφή σου! Το χαμό σου!”
Ξημερώματα της Τρίτης 29/04/2014 πυρπολήσαμε αυτοκίνητο τεχνικών υπηρεσιών της εταιρείας SECURITY G4SC (πρώην group4) στη συμβολή των οδών Καραϊσκάκη και Σμύρνης στην περιοχή Ρέντη-Νίκαιας.
Η συγκεκριμένη εταιρεία αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους φορείς του θεσμού της ιδιωτικής παρά-αστυνομίας παγκοσμίως. Λειτουργεί και διαχειρίζεται ιδιωτικές φυλακές στην Αγγλία και την Αμερική ενώ είναι υπεύθυνη και των συστημάτων ασφαλείας στο “τείχος της ντροπής” στην Παλαιστίνη. Στον ελλαδικό χώρο διαθέτει τον μεγαλύτερο στόλο θωρακισμένων οχημάτων χρηματαποστολών για την ασφαλή μεταφορά του πλούτου των τραπεζών και άλλων επιχειρήσεων, έχει εξοπλίσει με σύγχρονα ηλεκτρονικά συστήματα ασφαλείας τις περισσότερες φυλακές της χώρας ενώ θα αναλάβει την διαχείριση και λειτουργία των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών.
Η ενέργειά μας εντάσσεται στο πλαίσιο της προώθησης δράσεων ενάντια στην πρόθεση της κυβέρνησης για το νέο νομοσχέδιο που αφορά τις ειδικές συνθήκες κράτησης και τις φυλακές υψίστης ασφαλείας στο Δομοκό.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ.
ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ.
“Αλίμονο σ’ αυτούς που θα δεχθούν σαν όρο ζωής τη φυλακή”
Το Σάββατο 26 Απρίλη, ήδη από τις 6μμ, αντιφασίστες σύντροφοι περιμέναμε υπομονετικά το άνοιγμα των γραφείων της Ελληνικής Αυγής στην οδό Γούναρη στη Γλυφάδα. Πρόκειται για το σχήμα με το οποίο η Χρυσή Αυγή κατεβαίνει στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Όταν στις 7μμ είδαμε τον ίδιο τον Βοργιά (ο υποψήφιος δήμαρχός τους) να φτάνει στα γραφεία, η επιχείρηση είχε τεθεί σε κίνηση.
8 σύντροφοι εισέβαλαν στο χώρο των γραφείων σκορπώντας χαστούκια (έτσι όπως είχαμε συμφωνήσει) στα χουντοβασιλικά ραμολιμέντα, νυν στεγαζόμενα στη ΧΑ, που βρήκαμε μπροστά μας. Κάποιες παραπάνω σφαλιάρες άρπαξε ο Βοργιάς, απόστρατος καραβανάς, διαιτητής ποδοσφαίρου και κτηματομεσίτης. Μόνο η υποψηφιότητα με τη ΧΑ θα μπορούσε τόσο ολοκληρωμένα να συμπληρώνει το βιογραφικό ενός τέτοιου λαμόγιου.
Είχαμε επίσης συμφωνήσει ότι κανονικό ξύλο θα τρώγανε μόνο οι ως 45 ετών παριστάμενοι φασίστες. Ο ένας τους τήρησε την εθνικοσοσιαλιστική ρήση “του γρήγορου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ”, εγκαταλείποντας τους “συναγωνιστές του”. Ο έτερος, χώθηκε στο βάθος της δεύτερης αίθουσας παίζοντας κατενάτσιο πίσω από τραπεζοκαθίσματα και αρπάζοντας κλωτσιές.
Οι σύντροφοι, προκαλώντας όσες καταστροφές επέτρεπε η στενότητα του χρόνου και γράφοντας ένα σύνθημα έξω από τα γραφεία, αποχώρησαν περιχαρείς.
ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΧΩΡΟΥΝ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ
Μέχρι την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε…ΜΑΧΗΤΙΚΟΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΜΟΣ
Η πορεία για την εργατική πρωτομαγιά στην Πάτρα πρέπει να βάλει σε σκέψεις πολλούς συντρόφους-ισσες που προτίμησαν την πολύ ωραία βέβαια αντιεκλογική συναυλία χθες στην πλατεία Γεωργίου. Στο Σικάγο το 1886 αναρχικοί σύντροφοι έδωσαν την ζωή τους για μια κοινωνία ανθρώπινη.
Η πορεία ξεκίνησε γύρω στις 11πμ με περίπου 100 συντρόφους από το παράρτημα και κατευθύνθηκε προς Ζαΐμη κατέβηκε στο εργατικό κέντρο, όπου οι γνωστές λέρες έβγαζαν λόγους ρεζιλεύοντας την ιστορία αυτής της πολύ σημαντικής μάχης με την εξουσία, όπως και την πρωτομαγιά της Θεσσαλονίκης.
Κρεμάστηκε πανό στο εργατικό κέντρο από συντρόφους-ισσες, ενώ ο βόθρος των εργατοπατέρων δεν ήταν υποφερτός. Εδώ όμως πρέπει να αναλογιστούμε αυτό δεν κάνανε τόσα χρόνια; Αυτό δεν πάει να κάνει κι η καθεστωτική αριστερά; Πρέπει να κοιτάξουμε, εμείς τι κάνουμε;
Η πορεία ξεκίνησε από το εργατικό κέντρο πάλι αφού πέρασαν μπροστά οι γνωστοί «αγωνιστές» ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, φοιτητικοί σύλλογοι, διάφορα αριστερά μπλοκ, και εμείς ακολουθήσαμε από πίσω με παλμό και δυναμισμό προς πλατεία Γεωργίου. Κυριάρχησε ο δυναμισμός του αναρχικού μπλοκ με πολλά αντικρατικά-αντικαπιταλιστικά-αντιμπατσικά συνθήματα, όπως: ούτε ΠAME ούτε ΓΣΕΕ, πάρε τον αγώνα σου στα χέρια σου, λαέ – φασίστες και αφεντικά στου πηγαδιού τον πάτο, ζήτω το παγκόσμιο προλεταριάτο – ίδια είναι τα αφεντικά, δεξιά κι αριστερά – η αλληλεγγύη το όπλο των λαών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών – το πάθος για την λευτεριά είναι δυνατότερο από όλα τα κελιά – μίσος, μίσος, μίσος ταξικό, σφαλιάρες και κλωτσιές σε κάθε αφεντικό – οι μπάτσοι δεν είναι παιδιά των εργατών, είναι τα τσιράκια των αφεντικών, κτλ (αναφέρω τα πιο γνωστά).
Μόλις η πορεία έφθασε στα δικαστήρια (Γούναρη), που φυλαγόντουσαν από μπάτσους, κυριάρχησαν τα αντιμπατσικά συνθήματα, όπως: Ελλάς, Ελλήνων αστυνομικών, ρουφιάνων δολοφόνων και βασανιστών – μέσα στο μυαλό σας έχετε σκατά, τι να καταλάβετε από λευτεριά – το κράτος τους αγωνιστές αποκαλεί αλήτες, αλήτες είναι τα ματ κι οι ασφαλήτες, κτλ. Η πορεία έκανε τον συνηθισμένο κύκλο και διαλύθηκε στην Κολοκοτρώνη-Κορίνθου πριν το παράρτημα.
Ο παλμός ήταν πολύ καλός αν αναλογιστούμε πόσοι ήμασταν, το θέμα είναι όμως ότι έπρεπε να είμαστε οι πενταπλάσιοι τουλάχιστον. Αυτή η σκέψη με κυρίευσε μόλις τελείωσε η πορεία σκεπτόμενος τα εξαντλητικά ωράρια στα εργοστάσια της βιομηχανικής ζώνης όπου τα έχουν μετατρέψει σε σύγχρονη σκλαβιά και σε αργό θάνατο με εξαθλιωμένους μετανάστες και εξαντλητικά ωράρια.
400 ώρες χωρίς κανένα ευρώ-πέτρες και μολότοφ σε κάθε αφεντικό
ΤΟ ΕΞΠΡΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΟΥ
i. Δρομολόγιο Θανάτου: Φυλακές Μαλανδρίνου – Α.Τ. ΙΤΕΑΣ
Η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς αναλαμβάνει την ευθύνη για την αποστολή παγιδευμένου βιβλίου με εκρηκτικά στο Αστυνομικό Τμήμα Ιτέας.
Το Α.Τ. Ιτέας που επιλέξαμε να χτυπήσουμε δεν είναι απλά μια στρατιωτική βάση του εχθρού. Είναι το μέρος που ξυλοκοπήθηκε και βασανίστηκε ο κρατούμενος Ιλία Καρέλι πριν παραδοθεί στους τελευταίους δήμιούς του, στις φυλακές Νιγρίτας.
Το τι έγινε στο κρατητήριο του Αστυνομικού Τμήματος Ιτέας, σκόπιμα αποσιωπήθηκε. Οι ανθρωποφύλακες της Νιγρίτας επέμεναν ότι παρέλαβαν τον κρατούμενο σε άθλια κατάσταση, πριν βάψουν και οι ίδιοι τα χέρια τους με αίμα. Όμως ο δήμιος δεν μπορεί να ενοχοποιήσει τον δήμιο. Για αυτό αδιάψευστος μάρτυρας παραμένει πάντα η ίδια η ζωή και η άθλια αποτύπωσή της στα υπόγεια των αστυνομικών κρατητηρίων. Εκεί, στους τσιμεντένιους τάφους όπου ανθρώπινες σκιές στοιβάζονται η μια πάνω στην άλλη για μέρες, εβδομάδες, μήνες, …
Ξεχασμένοι άνθρωποι από το φως της μέρας καθώς ήλιος τους γίνεται η κίτρινη λάμπα στο ταβάνι που δεν σβήνει ποτέ. Οι μόνοι που τους θυμούνται είναι οι μουχλιασμένοι τοίχοι των κελιών που έχουν μέσα τους θαμμένο το αίμα, την απόγνωση και τα βογγητά τους από τους ξυλοδαρμούς των ένστολων γουρουνιών.
Αν αυτοί οι τοίχοι είχαν φωνή, η ασχήμια θα ντρεπόταν για τον εαυτό της. Όμως την ασχήμια δεν την διηγείσαι, την χτυπάς. Όπως έγραψε ένα σύνθημα στους δρόμους, «Η δράση αντικαθιστά τα δάκρυα». Για αυτό αποφασίσαμε άλλη μια φορά να δράσουμε και να χτυπήσουμε τον εχθρό στα μούτρα του, στην δική του βάση.
ii. …τελευταίος σταθμός φυλακές Νιγρίτας…
Στις φυλακές Νιγρίτας Σερρών η «επιτροπή υποδοχής» των σωφρονιστικών περίμενε το θύμα της. Μια αγέλη από ύαινες για να αποτελειώσουν την δουλειά των προηγούμενων βασανιστών. Θρασύδειλοι σαδιστές και δήμιοι παρέλαβαν το θήραμά τους αλυσοδεμένο και για τρεις τέσσερις ώρες τού δίδαξαν τον σωφρονισμό και το νομικό πολιτισμό μέχρι θανάτου. Φυσικά μετά την δολοφονία του Καρέλι και τις συλλήψεις δεσμοφυλάκων, άρχισαν οι δηλώσεις μετάνοιας και τα αλληλοκαρφώματα.
Γνωρίζουμε ότι ιδιαίτερα στις επαρχιακές κλειστές φυλακές, αρκετοί ανθρωποφύλακες όχι μόνο δεν ντρέπονται για την δουλειά τους αλλά αντίθετα συμπεριφέρονται σαν μικροί τύραννοι, μιλώντας υποτιμητικά, ταπεινώνοντας ή ακόμα και χτυπώντας κρατουμένους. Φαίνεται πως λειτουργούν με την σιγουριά της ασυλίας που τους παρέχει το γεγονός ότι μένουν μακριά από την μητρόπολη, άρα μάλλον θεωρούν της εαυτούς τους απλησίαστους από το ένοπλο χέρι των ανταρτών πόλης. Όμως αυτή η άθλια φάρα τσοπάνηδων και μπεκρήδων κάνει μεγάλο λάθος. Ο εχθρός πάντα έχει ονοματεπώνυμο και διεύθυνση όπου και αν κρύβεται.
iii. Διεθνές δρομολόγιο: Στάμχαϊμ – Γκουαντάναμο – Δομοκός
Μετά την απόδραση του αντάρτη πόλης Χριστόδουλου Ξηρού, ο πρώην διοικητής-υπουργός Δικαιοσύνης, και νυν μαριονέτα του Δένδια, προχώρησε στην εξαγγελία της λειτουργίας φυλακής υψίστης ασφαλείας στο Δομοκό.
Λίγο καιρό μετά, ανακοινώθηκε η πρόταση για το νέο νομοσχέδιο ειδικών συνθηκών κράτησης τύπου Γ΄ που θα εφαρμοστεί στις περισσότερες κλειστές φυλακές.
Ένας νόμος γκιλοτίνα για τους πολιτικούς κρατούμενους, τους κατηγορούμενους για το λεγόμενο «οργανωμένο έγκλημα» – το 60% των κρατουμένων κατηγορείται για «οργανωμένο έγκλημα / εγκληματική οργάνωση» – και τους απείθαρχους φυλακισμένους.
Κανείς βέβαια δεν αναρωτήθηκε πώς όλο αυτό το νομοσχέδιο δεν περιλαμβάνει ούτε μια παράγραφο που να αναφέρεται σε κατασκευαστικές-κτιριακές αλλαγές που θα επιβεβαίωναν τον τίτλο που φέρει, δηλαδή ως «νομοσχέδιο για φυλακές υψίστης ασφαλείας». Αυτό συμβαίνει γιατί οι φυλακές υψίστης ασφαλείας είναι μια πραγματικότητα εδώ και χρόνια στην Ελλάδα.
Όλες οι νέες κλειστές φυλακές των τελευταίων χρόνων είναι σύγχρονοι τσιμεντένιοι τάφοι από μπετόν και κάγκελα, κτισμένοι στην μέση του πουθενά. Ακόμα και ο ουρανός έχει κρυφτεί με αγκαθωτά πλέγματα ενώ κάμερες παρακολουθούν κάθε κίνηση των φυλακισμένων.
Η πραγματικότητα λοιπόν διαψεύδει την ρητορική των αρχών. Δεν πρόκειται για φυλακές υψίστης ασφαλείας, αλλά για φυλακές υψίστης τιμωρίας. Όλες οι ρυθμίσεις που προτείνει ο αχυράνθρωπος του Δένδια έχουν να κάνουν με την λειτουργία μιας νέας φυλακής στην φυλακή, χωρίς άδειες, χωρίς επισκεπτήρια, χωρίς επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Πρόκειται για μια ολική διαγραφή των κρατουμένων που προορίζονται να αποθηκευτούν εκεί. Είναι μια διαγραφή αισθήσεων και συνείδησης. Πρόκειται για ένα παλιό κόλπο της εξουσίας. Μια προσεκτική ψυχιατρική/επιστημονική εκδοχή της τιμωρίας/εκδίκησης της δημοκρατίας για όσους τολμήσουν να την αμφισβητήσουν. Τα λευκά κελιά του Στάμχαϊμ, όπου δολοφονήθηκαν οι αντάρτες πόλης της RAF στην Δυτική Γερμανία, είναι πρόγονοι του Δομοκού. Το Γκουαντάναμο είναι η εκδοχή του αμερικανικού μονδέλου. Απώλεια αισθήσεων, επικοινωνίας, συνείδησης. Μια ποινή θανάτου σε ριπλέυ.
Παράλληλα, η «κατασκευή» φυλακών υψίστης ασφαλείας είναι η προεικόνιση της κατασκευής μιας κοινωνίας υψίστης φυλακής. Ό,τι εφαρμόζεται σήμερα πιλοτικά στους κρατούμενους – τα πειραματόζωα των επιστημόνων του νόμου και της τάξης – αύριο θα δοκιμαστεί στην κοινωνική μηχανή. Εφ’ όσον πλέον οι οικονομικές ψευδαισθήσεις όλο και πιο πολύ υποχωρούν λόγω της κρίσης, αυτό που θα ξεπροβάλλει είναι το δόγμα της μηδενικής ανοχής του νόμου και της τάξης. Είναι το πέρασμα από τα ερείπια του κοινωνικού, στο αστυνομικό κράτος.
Φυσικά όλη αυτή η αναδιάρθρωση του κρατικού μηχανισμού πραγματοποιείται με την συναίνεση της πλειοψηφίας της κοινωνικής μάζας που έχει φτάσει στα όρια μιας πλήρους παραίτησης και ηττοπάθειας.
Όμως αυτήν τη στιγμή, στα ελληνικά κάτεργα της δημοκρατίας κάτι δείχνει να κινείται…
Οι κρατούμενοι – αν και δεν μας αρέσουν οι γενικεύσεις των συλλογικών υποκειμένων – εδώ και καιρό πραγματοποιούν μια μεγάλη κινητοποίηση εντός των τειχών ενάντια στο νομοσχέδιο για τις φυλακές τύπου Γ΄: Αποχή συσσιτίου, νυχτερινή στάση, μεσημεριανές διαμαρτυρίες κ.ά.. Μέσω της κινητοποίησής τους, οι κρατούμενοι αρνούνται να δεχτούν σαν όρο ζωής τις ειδικές συνθήκες απομόνωσης που προετοιμάζει το κράτος για αυτούς. Σε αυτόν τον αγώνα δεν είναι μόνοι τους…
iv. Το κάλεσμα
Δυστυχώς για άλλη μια φορά η τύχη μάς γύρισε την πλάτη. Ενώ το πακέτο έφτασε κανονικά στην καρδιά της φιδοφωλιάς του αστυνομικού τμήματος [στις 29 Απριλίου 2014], κάποιος μπάτσος αντιλήφθηκε της πραγματικές προθέσεις του ‘αποστολέα’. Έτσι καλέστηκαν τα ΤΕΕΜ για να εξουδετερώσουν το βιβλίο-βόμβα που τους είχαμε στείλει. Αυτό δημιουργεί μια αρνητική παρακαταθήκη για την μεθοδολογία και την πρακτική των δεμάτων-βόμβα στην Ελλάδα, καθώς σκοπός μας είναι να είμαστε αποτελεσματικοί και όχι να εξαντλούμαστε σε συμβολισμούς. Από εδώ και πέρα θα αλλάξουν πολλά. Σύντομα θα επανέλθουμε.
Ιχνηλατώντας τις διαδρομές επίθεσης, συναντιόμαστε στην πράξη και με άλλους αγωνιστές από τελείως διαφορετικές αφετηρίες, οι οποίοι με τα δικά τους μέσα θέλουν να εκτροχιάσουν το δρομολόγιο του σχεδιασμού των φυλακών υψίστης ασφαλείας. Ένας χαιρετισμός λοιπόν στους αγωνιστές της οργάνωσης «Μηδενική Ανοχή», και η ενέργειά μας ας θεωρηθεί μια μικρή συνεισφορά στο δικό τους «επαναστατικό κάλεσμα» που είχαν προκρίνει μετά τον εμπρησμό του πολιτικού γραφείου του Μιχελάκη.
Φυσικά, αυτήν μας την χειρονομία επίθεσης – που δυστυχώς έμεινε ανολοκλήρωτη – την αφιερώνουμε ολόψυχα στα δέκα φυλακισμένα αδέρφια μας του πυρήνα φυλακής: Στον Παναγιώτη, στην Όλγα, στον Γιώργο, στον Δαμιανό, στον Γεράσιμο, στον Θεόφιλο, στον Μιχάλη, στον Χάρη, στον Γιώργο, στον Χρήστο. Επίσης την αφιερώνουμε στο μέλος της FAI Α. Τσαβδαρίδη και στον αναρχικό σύντροφο Σ. Μάνδυλα, που διώκονται για το «Σχέδιο Φοίνικας».
Παράλληλα, στέλνουμε την αλληλεγγύη μας με κάθε μέσο στον καταζητούμενο Αντάρτη Πόλης Χριστόδουλο Ξηρό. Ο Χριστόδουλος έκανε πράξη την φράση «ΚΑΠΟΤΕ ΑΝΤΑΡΤΗΣ, ΠΑΝΤΟΤΕ ΑΝΤΑΡΤΗΣ»… Από την παρανομία πλέον ένα κάλεσμα επίθεσης. Για εμάς δεν έχει τόση σημασία ότι πολλές φορές οι λέξεις δεν ταιριάζουν και συχνά ηχούν τόσο διαφορετικές. Δεν ανήκουμε στους ψευτοϊδεολόγους που πνίγονται στις λέξεις, δίχως ποτέ να δοκιμαστούν στην πράξη.
Η πρόταση του Χ. Ξηρού αποκαλύπτει ένα σταυροδρόμι – για όσους είναι ικανοί να το δουν. Ένα σταυροδρόμι επίθεσης όπου μπορούν να συναντηθούν άνθρωποι από διαφορετικές διαδρομές με ξεχωριστά βιώματα. Όμως φτάνουμε στα λόγια … από εδώ και πέρα θα συνεχίσουμε με έμπρακτη τοποθέτηση για το «κάλεσμα». Επίσης στέλνουμε την αλληλεγγύη μας στους πολιτικούς κρατούμενους που έχουν αναλάβει την ευθύνη για την συμμετοχή τους σε ένοπλες οργανώσεις.
Τέλος, επειδή η πυξίδα μας παραμένει πάντα ‘κολλημένη’ στον προσανατολισμό της διεθνούς Συνωμοσίας της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας, δεν θα μπορούσαμε να μην στείλουμε τους αδερφικούς χαιρετισμούς μας στα δυο φυλακισμένα συντρόφια της FAI στην Ιταλία Alfredo Cospito και Nicola Gai, που έχουν αναλάβει την ευθύνη για τους πυροβολισμούς εναντίον μεγαλοστελέχους πυρηνικής εταιρείας. Επίσης στέλνουμε την εξεγερτική αλληλεγγύη μας στον Gianluca Iacovacci, που έχει αναλάβει την ευθύνη για ενέργειες της FAI εναντίον στόχων της εξουσίας και κρατείται μαζί με τον αναρχικό Adriano Antonacci, ο οποίος και κατηγορείται για την ίδια υπόθεση. Οι δυο σύντροφοι κρατούνται σε διαφορετικές ιταλικές φυλακές ενώ εναντίον τους θα πραγματοποιηθεί τηλεδίκη χωρίς να μπορούν να συναντηθούν. Δηλαδή, θα δικάζονται μέσω τηλε-επικοινωνίας την στιγμή που θα βρίσκονται εκατοντάδες χιλιόμετρα μακρυά από το δικαστήριο. Έτσι μεθοδεύεται η πιο σκληρή απομόνωσή τους.
Την ίδια στιγμή, το επίσημο ιταλικό κίνημα αδιαφορεί για την υπόθεσή τους και τους έχει περιθωριοποιήσει. Γνώριμες καταστάσεις καθώς οι ρεφόρμες παντού, όπως και στην Ελλάδα, είναι από την ίδια φάρα.
Παράλληλα αυτή η – ανολοκλήρωτη – ενέργειά μας είναι κομμάτι της δικής μας συμμετοχής στο διεθνές κάλεσμα αλληλεγγύης στους φυλακισμένους ιταλούς συντρόφους που θα γίνει από τις 16 μέχρι τις 22 Μαΐου.
Επίσης, χαιρετίζουμε όλους τους φυλακισμένους αναρχικούς της πράξης σε όλο τον κόσμο: Την Monica Caballero, τον Francisco Solar, τον Gabriel Pombo Da Silva και τον Claudio Lavazza στην Ισπανία. Τους Carlos, Amelie και Fallon στο Μεξικό. Την Tamara Sol, τον Alfonso Alvial, τον Hermes Gonzalez και τους κατηγορούμενους για την «Υπόθεση Ασφάλεια» [Caso Security] στην Χιλή. Τον Damien Camélio στην Γαλλία, τον Marco Camenisch στην Ελβετία και τον Ilya Romanov στην Ρωσία.
Τιμή στον Sebastian Oversluij, που σκοτώθηκε κατά την διάρκεια ένοπλης ληστείας σε τράπεζα στην Χιλή.
ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ. ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΜΕ …
ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ – FAI/IRF
πδφ εδω gr.contrainfo.espiv.net/files/2014/05/itea.pdf
Το παρακάτω κείμενο, το οποίο έχει να κάνει με την τοποθέτησή μου επί των κατηγοριών καθώς και της προσωπικής μου ανάγνωσης της πραγματικότητας θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση απολογία γιατί δεν έχω να απολογηθώ για τίποτα μέσα σε ένα δικαστήριο.
Αρνούμαι όλα τα σκέλη του κατηγορητηρίου, τόσο για την συμμετοχή και ένταξή μου στη ΣΠΦ όσο και για τη ληστεία της ΑΤΕ στον Πυργετό. Δεν έχω συμμετάσχει ποτέ στη ΣΠΦ και το έχω δηλώσει από την πρώτη στιγμή. Βέβαια η ΔΑΕΕΒ σε συνεργασία πάντα με τις δικαστικές αρχές έχουν προσαρμόσει τη συγκεκριμένη κατηγορία σε πληθώρα αναρχικών που έχουν συλληφθεί τα τελευταία χρόνια θέλοντας από τη μία τη διόγκωση των κατηγοριών με βάση το ιδιώνυμο 187α και από την άλλη την μεθοδευμένη ομογενοποίηση της πολυτασικότητας των αναρχικών κάτω από την ομπρέλα του πολιτικού λόγου και των πράξεων της συγκεκριμένης οργάνωσης. Προσωπικά δεν θα αναλύσω τις πολιτικές διαφωνίες μου με τη ΣΠΦ γιατί θεωρώ επίσης ότι δεν έχουν θέση σε ένα δικαστήριο.
Οσο για το DNA το οποίο εμφανίζεται ως η μόνη ένδειξη εναντίον μου στη ληστεία Πυργετού, το μόνο που έχω να πω είναι ότι οι δημοκρατικές σας διαδικασίες δεν μου επιτρέπουν κανένα επανέλεγχο του δείγματος, ιεροποιώντας την πραγματογνωμοσύνη των εγκληματολογικών εργαστηρίων, δίνοντάς τους τον τίτλο του αλάνθαστου. Να συμπληρώσω ότι το κατά την γνώμη μου επιστημονικοφανές DNΑ, ακόμη και όταν μιλάμε για υπαρκτό εύρημα, δεν επιβεβαιώνει καμία φυσική παρουσία και επίσης είναι γνωστό ότι μπορεί πολύ εύκολα να μεταφερθεί και να υποκλαπεί.
Σε αυτό το σημείο θα περάσω στην προσωπική μου ανάγνωση της πραγματικότητας που βιώνουμε σε ένα ευρύτερο πλαίσιο. Αυτό που θεωρώ σίγουρο είναι ότι η τελευταία δεκαετία και ιδιαίτερα η περίοδος από το 2008 και μετά χαρακτηρίζεται από έντονες αλλαγές στο πολιτικό-οικονομικό σκηνικό που ως μόνο στόχο έχουν την διατήρηση του εγκλήματος το οποίο ονομάζεται διεθνοποιημένος καπιταλισμός. Για να γίνει αυτό, χρησιμοποιώντας πάντα την περιβόητη οικονομική κρίση σαν δικαιολογία, στήθηκε ένα διεθνές γεωπολιτικό παιχνίδι συμφερόντων στις πλάτες του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας που με μαθηματική ακρίβεια τον οδηγεί σε περαιτέρω εκμετάλλευσή της σε όλα τα επίπεδα. Πιο συγκεκριμένα ο κρατικός μηχανισμός αφήνει στην άκρη το δημοκρατικό προσωπείο του και σαν έμπειρο ολοκληρωτικό καθεστώς, για να διατηρήσει την εξουσία του, εκτελεί εντεταλμένη υπηρεσία διεθνών εγκληματικών οργανισμών (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ) και εξαπολύει ολομέτωπη επίθεση σε όλους τους τομείς-εργασία, υγεία, παιδεία, φορολογία, ενώ προχωράει άμεσα στην καταστρατήγηση δικαιωμάτων τα οποία έχουν κερδηθεί με αιματηρούς αγώνες στο παρελθόν. Σε συνεργασία με το νομικό του οπλοστάσιο συνεχίζει τον μεταπολιτευτικό υπερδανεισμό από τους ίδιους εγκληματικούς οργανισμούς, αφενός για να καλύψει τις ληστρικές επιδρομές των εκάστοτε κυβερνήσεων και αφετέρου να ανακεφαλαιοποιήσει, με δυσθεώρητα νούμερα και διαδικασίες για τον μέσο άνθρωπο, το εγχώριο τραπεζικό σύστημα και έτσι να προστατεύσει τον πιο βασικό πυλώνα του καπιταλισμού. Το συνολικό βάρος αυτού του υπερδανεισμού καθώς και της αναχρηματοδότησης αυτών των κοινών τοκογλύφων δεν πέφτει μόνο στο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας αλλά και στις επόμενες γενιές της. Ετσι, σαν συνέπεια των παραπάνω, ο κοινωνικός αναβρασμός παίρνει την θέση της υποτυπώδους κοινωνικής συνοχής του παρελθόντος και σε αυτό το σημείο καθοριστικό λόγο καλούνται να παίξουν ακόμα μια φορά οι δυνάμεις καταστολής σε συνεργασία πάντα με την δικαστική εξουσία έτοιμες να συντρίψουν οποιοδήποτε εμπόδιο ή μορφή αντίστασης συναντήσουν με όλα τα μέσα που έχουν στην διάθεσή τους είτε έχουν να κάνουν με άμεση είτε με έμμεση βία.
Συνοψίζοντας λοιπόν βιώνουμε την εντατικοποίηση ενός κοινωνικού-ταξικού πολέμου που από την μία έχουμε ένα κρατικό μηχανισμό βουτηγμένο στη διαφθορά με συμμάχους την νομοθετική εξουσία και φυσικά το μεγαλύτερο μέρος των ΜΜΕ, να προσπαθούν με οποιοδήποτε κόστος και θυσία να διατηρήσουν την οικονομία και φυσικά τα συμφέροντα της ντόπιας και υπερεθνικής ελίτ, επιβάλλοντας την δουλοποίηση της εργασίας, την εξαθλίωση της ανθρώπινης υπόστασης και την διαιώνιση της καταπίεσης στον βωμό του κέρδους, ενώ το αστυνομικό-δικαστικό σύμπλεγμα δηλώνει παρών, υιοθετώντας το δόγμα της μηδενικής ανοχής, έτοιμο να παρέχει την απαραίτητη προστασία στους προϊσταμένους του, όπως έκανε πάντα άλλωστε, και να καταστείλει κάθε διεργασία που απειλεί τα σχέδιά τους. Από την άλλη έχουμε εκείνες τις κοινωνικές διεργασίες ανάμεσα σε ανθρώπους που αμφισβητούνε την παντοδυναμία της κρατικής μηχανής, αρνούμενοι να δεχτούν το μέλλον που τους επιβάλλει και έτσι αντιδρούν και αντιστέκονται σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο διαμορφώνοντας στο παρόν τους αδιαμεσολάβητους ριζοσπαστικούς αγώνες, οδεύοντας στη χειραφέτησή τους από την κυριαρχία και την εκμετάλλευση.
Κατά τη γνώμη μου, το πιο ζωντανό κομμάτι αντίστασης απέναντι σε αυτόν τον ολοκληρωτισμό και το ζοφερό μέλλον που προστάζει είναι ο α/α χώρος. Λειτουργώντας μόνο με οριζόντιες δομές και αψηφώντας την αστική νομιμότητα, χωρίς κανενός είδους ιεραρχίας, καταφέρνει να συνθέσει διαφορετικές αντιλήψεις, πρακτικές και προσωπικές επιλογές στηρίζοντας με συνέπεια τον πολιτικό λόγο αδιαχώριστα από την πράξη, συμμετέχοντας ενεργά εν τέλει με ένα πολύμορφο αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας σε μια εν κινήσει επαναστατική διαδικασία. Ετσι και εγώ, έχοντας απορρίψει τον κυρίαρχο αξιακό κώδικα που επιτάσσει τον ανθρωποφάγο ανταγωνισμό, τον φιλοτομαρισμό, τον ρατσισμό και τον φυλετισμό, εχθρεύομαι κάθε θεσμό που αναπαράγει εξουσία και είτε έχει πολιτικές είτε οικονομικές προεκτάσεις στόχο έχει τη χειραγώγηση, την εργαλειακή χρήση και τον περιορισμό της ελευθερίας του ανθρώπου σε καθορισμένα πλαίσια, δικαιώνοντας την καταδυνάστευση του ανθρώπου και της φύσης από τον άνθρωπο.
Κάθε άρνηση του αστικού κράτους, των διαδικασιών, των στερεοτύπων και των σάπιων ιδανικών που προσπάθησε να μου εμφυσήσει σηματοδότησε το αυτοξεπέρασμά μου, την ατσάλωση της συνείδησής μου και τον βηματισμό μου στο μονοπάτι της αναρχίας και της εξέγερσης. Βήμα, βήμα, λοιπόν, λέξεις όπως η αξιοπρέπεια, η αλληλεγγύη, η ισότητα, η συντροφικότητα και η ελευθερία παύουν να είναι λέξεις, παίρνουν σάρκα και οστά μέσα μου, διαποτίζοντας το εσωτερικό μου και τις σχέσεις μου με τους γύρω μου, κάνοντάς με να μην περιμένω για το αύριο αλλά να κρίνω, να πράττω και να ζω σήμερα. Ετσι σήμερα με μια φλόγα στην καρδιά και το βλέμμα μου καρφωμένο στον ουρανό νιώθω πιο σίγουρος από ποτέ για ό,τι έχω επιλέξει να είμαι στη ζωή μου και σας δηλώνω ότι είμαι αμετανόητα αναρχικός εναντίον αυτών που εσείς εκπροσωπείτε και προστατεύετε. Τελειώνοντας να πω ότι προσωπική μου επιλογή ήταν να είμαι παρών στην διαδικασία αυτού του τρομοδικίου και προσωπική μου επιλογή είναι να μην μπω σε κανένα διάλογο και να μη δεχτώ καμία ερώτηση.